Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

bezprawie

См. также в других словарях:

  • bezprawie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. bezprawiewi {{/stl 8}}{{stl 7}} czyn bezprawny; nadużycie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezprawia bezpieki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}bezprawie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bezprawie — n I 1. blm «stan, którego nie normują prawa; anarchia, bezrząd» 2. lm D. bezprawiewi «czyn sprzeczny z prawem; nadużycie» Dopuścić się bezprawia …   Słownik języka polskiego

  • prawo — I. 1. Prawo dżungli, pięści «panowanie bezprawia, przemocy, władza silniejszego»: Zrozumiałem, że tu rządzi prawo dżungli. Silniejszy zwycięża, a wobec osiłka nie mam żadnych szans. J. Głębski, Kuracja. Nie mogąc opanować szerzącego się w kraju… …   Słownik frazeologiczny

  • rozbój — na prostej, równej drodze; rozbój w biały dzień «o jawnym, oczywistym wyzysku; bezprawie, rabunek»: (...) zażądał po pięćset złotych do siedmiuset złotych za metr kwadratowy, jest to rozbój w biały dzień. TV rep 1999 …   Słownik frazeologiczny

  • argument — m IV, D. u, Ms. argumentncie; lm M. y 1. «wypowiedź potwierdzająca lub obalająca sąd o czymś; dowód, motyw, racja» Niezbity, przekonywający, rzeczowy argument. Decydujące, rozstrzygające argumenty. Argumenty pro i kontra. Argumenty przeciw czemuś …   Słownik języka polskiego

  • droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

  • gwałciciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «człowiek dopuszczający się gwałtu, popełniający bezprawie» Gwałciciel i morderca kobiet. Gwałciciel prawa …   Słownik języka polskiego

  • gwałt — m IV, D. u, Ms. gwałtłcie; lm M. y 1. «przemoc, bezprawie popełnione z użyciem siły fizycznej lub moralnej» Dokonać gwałtu. Popełnić gwałt. Zadać komuś gwałt. 2. «zmuszenie kobiety siłą do stosunku płciowego; zgwałcenie» Wyrok za gwałt na… …   Słownik języka polskiego

  • prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

  • rozbój — m I, D. rozbójboju; lm M. rozbójboje, D. rozbójbojów przestarz. «napad bandycki w celu ograbienia, uprawianie grabieży; bandytyzm» dziś żywe we fraz. Rozbój na równej, na gładkiej drodze; istny rozbój «jawny, bezczelny wyzysk; przestępstwo jawnie …   Słownik języka polskiego

  • wilczy — przym. od wilk w zn. 1 Wilcza skóra. Wilcze wycie. Wilcze stado. Wilcze ślady. Wilczy trop. ∆ Wilczy dół «dół, zamaskowany gałęziami i mchem, stosowany dawniej jako pułapka na zwierzęta łowne, zwłaszcza na wilki; także: dół z wbitymi w dno palami …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»