bezgłośny

См. также в других словарях:

• bezgłośny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, któremu nie towarzyszy głos, dźwięk; bardzo cichy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezgłośne wejście do pokoju. Bezgłośne łkanie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bezgłośny — «nie dający się usłyszeć, bardzo cichy, bezdźwięczny» Bezgłośny ruch warg. Bezgłośny płacz …   Słownik języka polskiego

• bezgłośnie — przysłów. od bezgłośny Bezgłośnie stąpać. Poruszać się bezgłośnie …   Słownik języka polskiego

• płacz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «wylewanie, ronienie łez, często połączone ze szlochem; stan człowieka zdenerwowanego, wzruszonego, któremu łzy z oczu płyną» Bezgłośny, rzewny, spazmatyczny płacz. Oczy czerwone od płaczu. Był wyczerpany płaczem.… …   Słownik języka polskiego

• uśmiech — m III, D. u; lm M. y «lekkie wygięcie ust ku górze, połączone z mimiką twarzy, będące zwykle wyrazem uczuć radości, zadowolenia, niekiedy ironii, zakłopotania itp.; bezgłośny śmiech» Beztroski, godny, promienny, radosny, wesoły uśmiech. Błogi,… …   Słownik języka polskiego

• bezgłośnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezgłośny: Bezgłośnie stanęła za jego plecami. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień