bezgraniczny

См. также в других словарях:

• bezgraniczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bezgranicznyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydający się nie mieć granic; niezmierzony, bezkresny, nieskończony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezgraniczny ocean. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bezgraniczny — bezgranicznyni 1. «wydający się bez granic; rozległy, niezmierzony, nieskończony» Bezgraniczne bagna, puszcze, stepy. 2. «mający duże nasilenie; bardzo duży, nieograniczony, niezmierny» Bezgraniczne lenistwo. Bezgraniczne przywiązanie, zaufanie.… …   Słownik języka polskiego

• granica — 1. Bez granic a) «niedający się ogarnąć, niemający miary; bezgraniczny, nieskończony, ogromny, wielki»: Słowa gniewnego nie rzekł. Ani w spojrzeniu jego nie było gniewu, tylko gorycz zawodu i zdumienie bez granic. T. Parnicki, Orły. b)… …   Słownik frazeologiczny

• bezbrzeżny — «rozległy, ogromny; bezgraniczny, bezmierny, niezmierzony» Bezbrzeżna pustynia, puszcza. Bezbrzeżne morze. Bezbrzeżny step. Bezbrzeżne przestworza kosmosu. przen. «o bardzo dużym nasileniu; głęboki, mocny» Bezbrzeżna miłość, tęsknota. Bezbrzeżne… …   Słownik języka polskiego

• bezdenny — bezdennynni 1. «niezmiernie głęboki; przepaścisty» Bezdenna studnia. Bezdenne lochy, przepaście. Bezdenna kieszeń. 2. «ogromny, mający bardzo duże nasilenie; niezmierny, bezgraniczny (zwykle o czymś ocenianym ujemnie lub przykrym)» Bezdenni… …   Słownik języka polskiego

• granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… …   Słownik języka polskiego

• nieograniczony — 1. «nie mający żadnych ograniczeń; niczym nie skrępowany; absolutny» Nieograniczona samowola, swoboda, władza; wolność. 2. «nie mający ograniczeń liczebnych, czasowych itp.; nie oznaczony» Kredyt nieograniczony. Przetarg nieograniczony.… …   Słownik języka polskiego

• nieskończony — 1. książk. «nie mający końca, nie kończący się; bezgraniczny, bezkresny» Nieskończona przestrzeń. Nieskończone lasy. Nieskończony bezmiar pustyni. 2. książk. «trwający niezwykle długo, nieustający; osiągający najwyższy stopień nasilenia» Grzmiały …   Słownik języka polskiego

• anielski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, anielskiscy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotyczący anioła w zn. 1., 2.; złożony z aniołów, należący do anioła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chóry, zastępy anielskie. Skrzydła, szaty… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bezbrzeżny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bezbrzeżny {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydający się bez granic z powodu swej ogromnej rozległości; niezmierzony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezbrzeżne równiny. Bezbrzeżne morze.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bezgranicznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł.{{/stl 8}}{{stl 7}}, od przym. bezgraniczny w zn. 2.: Bezgranicznie oddany, cierpliwy, uczciwy. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień