-
1 przejść bez śladu
= zniknąć bez śladu пройти́ (исче́знуть) без следа́ -
2 zniknąć bez śladu
= przejść bez śladu -
3 ślad
сущ.• дорога• знак• клеймо• колея• марка• метка• остаток• отметка• отпечаток• оттиск• признак• примета• путь• пятно• рубец• след• шрам* * *♂, Р. \śladu след;\ślady nóg (stóp) следы ног; \śladу wojny следы войны; ● przejść (zniknąć) bez \śladu пройти (исчезнуть) без следа; w \ślad вслед; ani \śladu и в помине нет;
iść (wstępować) w czyjeś \ślady следовать чьему-л. примеру;i \ślad po nim zaginął:
а его и след простыл (пропал); и следа от него не осталось* * *м, P śladu- zniknąć bez śladuślady wojny — следы́ войны́
- w ślad
- ani śladu
- iść w czyjeś ślady
- wstępować w czyjeś ślady
- i ślad po nim zaginął -
4 zniknąć
znik|nąć\zniknąćnął/\zniknąćł, \zniknąćnęła/\zniknąćła сов. исчезнуть;\zniknąć z oczu исчезнуть из виду; \zniknąć bez śladu пропасть бесследно; исчезнуть без следа; w rzekach \zniknąćły ryby в реках не стало рыбы (изчёзла рыба)
* * *zniknął / znikł, zniknęła / znikła сов.исче́знутьzniknąć z oczu — исче́знуть из ви́ду
zniknąć bez śladu — пропа́сть бессле́дно; исче́знуть без следа́
w rzekach znikły ryby — в ре́ках не ста́ло ры́бы (изче́зла ры́ба)
См. также в других словарях:
przepaść bez śladu — {{/stl 13}}{{stl 7}} zginąć, zniknąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś przepadł bez śladu. Dokumenty przepadły bez śladu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; … Słownik języka polskiego
ślad — m IV, D. u, Ms. śladzie; lm M. y 1. «odcisk czegoś, znak odciśnięty, np. nóg, kół, powstały po przejściu, przejeździe; trop» Głęboki, wyraźny, trwały, nieznaczny ślad. Ślad lisi. Ślad stopy. Ślad kół. Ślad łap niedźwiedzich, kopyt. Ślad butów … Słownik języka polskiego
woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… … Słownik języka polskiego
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… … Słownik języka polskiego
kamień — 1. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «oby takich (ludzi) było więcej» 2. Być komuś, stać się dla kogoś kamieniem (młyńskim) u szyi «być komuś ciężarem, przeszkodą, stwarzać kłopot swoją obecnością»: (...) stałem się dla Alicji kamieniem u szyi.… … Słownik frazeologiczny
ślad — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. śladzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odciśnięty w podłożu, odbity na jakiejś powierzchni zarys czegoś, najczęściej buta, stopy, łapy, opony itp.; trop, odcisk : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
echo — 1. Budzić echo «wywoływać reakcję na coś»: (...) jeśli mowa Kościoła kieruje się do „dobrej woli człowieka”, to musi być taką mową, która budzi echo w przestrzeniach ludzkiej duszy. J. Tischner, W krainie. 2. Być, stać się czyimś echem… … Słownik frazeologiczny
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
słuch — m III, D. u; lm M. y 1. blm «zmysł odbierający wrażenia dźwiękowe, działające na receptory w ślimaku ucha wewnętrznego; zdolność słyszenia; słyszenie» Przytępiony, słaby słuch. Mieć dobry, ostry słuch. Stracić słuch. Wysilać, wytężać słuch. ◊… … Słownik języka polskiego