Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

benevolo+(-a)

  • 1 benevolo

    benevolo
    benevolo , -a [be'nε:volo]
      aggettivo
    essere benevolo (con [oder verso] qualcuno) (gegenüber jemandem) wohlwollend sein

    Dizionario italiano-tedesco > benevolo

  • 2 benévolo

    ( femenino benévola) adjetivo
    benevolente adjetivo
    1. [bondadoso] wohlgesinnt
    2. [comprensivo] nachsichtig
    benévolo
    benévolo , -a [be'neβolo, -a]
    num1num (favorable) wohlgesinnt
    num2num (clemente) nachsichtig

    Diccionario Español-Alemán > benévolo

  • 3 essere benevolo (con [oder verso] qualcuno)

    essere benevolo (con [oder verso] qualcuno)}
  • 4 consiliarius

    cōnsiliārius, a, um (consilium), beratend, Rat erteilend, I) adi.: c. senatus, Plaut. Epid. 159: amicus (Ggstz. auxiliarius), Plaut. truc. 216. Fronto de eloqu. 3. p. 150, 15 N.: homines, Gell. 18, 3, 5: anima, Apul. de dogm. Plat. 2, 15: fulgur u. fulmen, bei einem Vorhaben ab- od. zuratender, Sen. nat. qu. 2, 39, 1. Amm. 23, 5, 13. – II) subst., cōnsiliārius, ī, m., der Ratgeber, Berater, dah. auch der Beisitzer im Rat od. vor Gericht, hoc consiliario, Cic.: consiliario et auctore Vestorio, Cic.: unus e consiliariis, Suet.: alci se offerre consiliarium, Suet.: dari alci consiliarium atque administrum, Cic.: me consiliario fortasse non imperitissimo, fideli quidem et benevolo certe usus esses, Cic.: comite et consiliario eodem ad bellum uti posse, Liv. – m. subj. Genet., c. Augusti, Inscr.: consiliarii mei, Cic.: consiliarii regis, Cic.: Verris amici et consiliarii, Cic.: consiliarii iudicum, ICt. – m. obj. Genet., c. caedis, Vell. 2, 56, 3. – m. in u. Abl., viginti sibi depoposcerat velut consiliarios in negotiis publicis, Suet. Tib. 55.

    lateinisch-deutsches > consiliarius

  • 5 praemoneo

    prae-moneo, uī, itum, ēre, vorher (im od. zum voraus) erinnern, -bemerken, -raten, -bedeuten (anleiten), -warnen, -warnend zeigen, I) im allg., mit Acc., conatus hostis (vor feindl. Überfällen), Liv. 33, 20, 12: caeli varietatem mutationemque (in bezug auf usw.) ex hoc commentario praemoneri, Colum. 11, 2, 1. – im Passiv m. Nom. pers., praemoniti oraculo, Plin. 16, 199: praemoniti a filio vatis legati, Plin. 28, 15. – m. folg. indir. Fragesatz, convenit autem amori in te meo sub exemplo praemonere, quid debeas fugere, Plin. ep.: ut futuri principes sub exemplo praemonerentur, quā potissimum viā possent ad eandem gloriam niti, Plin. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., quod licet nobis futuros (principes) sub exemplo praemonere, nullum locum, nullum esse tempus, quo funestorum principum manes a posterorum exsecrationibus conquiescant, Plin. pan.: hic ipse fraudes esse praemonuit dolus, Sen. poët. – m. folg. ut u. Konj., benevolo animo me, ut magno opere caverem, praemonebat, Cic.: iam tunc praemonente fortunā, ut diu penitusque perdisceres quae mox praecipere deberes, Plin. pan. – m. folg. ne u. Konj., igitur praemoneo, ne villicum ex eo genere servorum, qui corpore placuerunt, instituamus, Colum.: praemonito filio, ne alii quam Thessalo et fratribus cederet, Iustin. – m. folg. bl. Coniunctiv, ut te sortitum provinciam praemonerem, plurimum tibi credas nec cuiquam satis fidas, Plin. ep. 6, 22, 7; u. so ibid. 4, 11, 11. – m. de u. Abl., de ipsa regionis eius hora praemonuisse conveniat, Plin. 18, 330. – neutr. pl. des Partiz. Fut. Pass. subst., praemonenda praemonuit, Apul. de deo Socr. 17. – II) Zukünftiges vorher andeuten, im voraus anzeigen, -verkünden, a) v. Weissagern u. Weissagungen: futura, Iustin. 43, 1, 8: haruspices praemonuerunt superna vulnera, deuteten auf Wunden von oben, Plin. 2, 147. – m. folg. Acc. u. Infin., quae tum maxime accidebant, casura praemonens, Liv. 36, 34, 3: et vatum timeo monitus, quos igne Pelasgo Ilion arsurum praemonuisse ferunt, Ov. epist. 16, 239 sq. - b) v. Tieren u. Lebl.: plurima animalia pericula praemonent non fibris modo extisque, sed aliā quādam significatione, Plin. 8, 102: si quartam lunam orbis rutilus cinget, et ventos et imbres praemonebit, Plin. 18, 347: ferunt terribiles tubas auditaque cornua caelo praemonuisse nefas, Ov. met. 15, 784 sq.

    lateinisch-deutsches > praemoneo

  • 6 comprensivo

    kɔmpren'sibo
    adj
    1) einfühlsam, verständnisvoll
    2) ( que comprende) verständnisvoll, großzügig, einsichtig
    3) ( que incluye) inbegriffen
    ( femenino comprensiva) adjetivo
    comprensivo
    comprensivo , -a [kompren'siβo, -a]
    num1num (inclusivo) einschließend
    num2num (benévolo) verständnisvoll
    num3num (razonable) einsichtig

    Diccionario Español-Alemán > comprensivo

  • 7 condescendiente

    kɔnđesθen'đǐente
    adj
    adjetivo
    condescendiente
    condescendiente [koDC489F9Dn̩DC489F9DdesθeDC489F9Dn̩DC489F9D'djeDC489F9Dn̩DC489F9Dte]
    num1num (benévolo) nachgiebig
    num2num (complaciente) entgegenkommend
    num3num (arrogante) herablassend

    Diccionario Español-Alemán > condescendiente

  • 8 favorable

    fabɔ'rable
    adj
    adjetivo
    favorable
    favorable [faβo'raβle]
    num1num (propicio) günstig [a/para für+acusativo]
    num2num (optimista) positiv
    num3num (benévolo) wohlwollend

    Diccionario Español-Alemán > favorable

  • 9 consiliarius

    cōnsiliārius, a, um (consilium), beratend, Rat erteilend, I) adi.: c. senatus, Plaut. Epid. 159: amicus (Ggstz. auxiliarius), Plaut. truc. 216. Fronto de eloqu. 3. p. 150, 15 N.: homines, Gell. 18, 3, 5: anima, Apul. de dogm. Plat. 2, 15: fulgur u. fulmen, bei einem Vorhaben ab- od. zuratender, Sen. nat. qu. 2, 39, 1. Amm. 23, 5, 13. – II) subst., cōnsiliārius, ī, m., der Ratgeber, Berater, dah. auch der Beisitzer im Rat od. vor Gericht, hoc consiliario, Cic.: consiliario et auctore Vestorio, Cic.: unus e consiliariis, Suet.: alci se offerre consiliarium, Suet.: dari alci consiliarium atque administrum, Cic.: me consiliario fortasse non imperitissimo, fideli quidem et benevolo certe usus esses, Cic.: comite et consiliario eodem ad bellum uti posse, Liv. – m. subj. Genet., c. Augusti, Inscr.: consiliarii mei, Cic.: consiliarii regis, Cic.: Verris amici et consiliarii, Cic.: consiliarii iudicum, ICt. – m. obj. Genet., c. caedis, Vell. 2, 56, 3. – m. in u. Abl., viginti sibi depoposcerat velut consiliarios in negotiis publicis, Suet. Tib. 55.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consiliarius

  • 10 praemoneo

    prae-moneo, uī, itum, ēre, vorher (im od. zum voraus) erinnern, -bemerken, -raten, -bedeuten (anleiten), -warnen, -warnend zeigen, I) im allg., mit Acc., conatus hostis (vor feindl. Überfällen), Liv. 33, 20, 12: caeli varietatem mutationemque (in bezug auf usw.) ex hoc commentario praemoneri, Colum. 11, 2, 1. – im Passiv m. Nom. pers., praemoniti oraculo, Plin. 16, 199: praemoniti a filio vatis legati, Plin. 28, 15. – m. folg. indir. Fragesatz, convenit autem amori in te meo sub exemplo praemonere, quid debeas fugere, Plin. ep.: ut futuri principes sub exemplo praemonerentur, quā potissimum viā possent ad eandem gloriam niti, Plin. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., quod licet nobis futuros (principes) sub exemplo praemonere, nullum locum, nullum esse tempus, quo funestorum principum manes a posterorum exsecrationibus conquiescant, Plin. pan.: hic ipse fraudes esse praemonuit dolus, Sen. poët. – m. folg. ut u. Konj., benevolo animo me, ut magno opere caverem, praemonebat, Cic.: iam tunc praemonente fortunā, ut diu penitusque perdisceres quae mox praecipere deberes, Plin. pan. – m. folg. ne u. Konj., igitur praemoneo, ne villicum ex eo genere servorum, qui corpore placuerunt, instituamus, Colum.: praemonito filio, ne alii quam Thessalo et fratribus cederet, Iustin. – m. folg. bl. Coniunctiv, ut te sortitum provinciam praemonerem, plurimum
    ————
    tibi credas nec cuiquam satis fidas, Plin. ep. 6, 22, 7; u. so ibid. 4, 11, 11. – m. de u. Abl., de ipsa regionis eius hora praemonuisse conveniat, Plin. 18, 330. – neutr. pl. des Partiz. Fut. Pass. subst., praemonenda praemonuit, Apul. de deo Socr. 17. – II) Zukünftiges vorher andeuten, im voraus anzeigen, -verkünden, a) v. Weissagern u. Weissagungen: futura, Iustin. 43, 1, 8: haruspices praemonuerunt superna vulnera, deuteten auf Wunden von oben, Plin. 2, 147. – m. folg. Acc. u. Infin., quae tum maxime accidebant, casura praemonens, Liv. 36, 34, 3: et vatum timeo monitus, quos igne Pelasgo Ilion arsurum praemonuisse ferunt, Ov. epist. 16, 239 sq. - b) v. Tieren u. Lebl.: plurima animalia pericula praemonent non fibris modo extisque, sed aliā quādam significatione, Plin. 8, 102: si quartam lunam orbis rutilus cinget, et ventos et imbres praemonebit, Plin. 18, 347: ferunt terribiles tubas auditaque cornua caelo praemonuisse nefas, Ov. met. 15, 784 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praemoneo

  • 11 benigno

    benigno
    benigno , -a [be'ni28D7FBEFɲ28D7FBEF28D7FBEFɲ28D7FBEFo]
      aggettivo
     1 (benevolo) wohlwollend; (giudice, critico) gütig, mild; (cortese) liebenswürdig
     2 (figurato: favorevole) nachsichtig, mild
     3 (meteo:clima) mild
     4 (med:tumore) gutartig

    Dizionario italiano-tedesco > benigno

  • 12 favorevole

    favorevole
    favorevole [favo're:vole]
      aggettivo
     1 (vantaggioso) günstig
     2 (benevolo) wohlwollend
     3 (consenziente) zustimmend; essere favorevole dafür sein; essere favorevole a qualcosaqualcuno für etwasjemanden sein

    Dizionario italiano-tedesco > favorevole

  • 13 mite

    mite
    mite ['mi:te]
      aggettivo
     1 (benevolo) mild(e), sanftmütig; (tono) mild; (indulgente) nachsichtig
     2 (clima) mild
     3 (mansueto) zahm
     4 (moderato) mäßig

    Dizionario italiano-tedesco > mite

  • 14 paternalismo

    paternalismo
    paternalismo [paterna'lizmo]
      sostantivo Maskulin
     1  politica Paternalismus Maskulin
     2 (atteggiamento benevolo) väterliche FürsorglichkeitFürsorge Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > paternalismo

См. также в других словарях:

  • benévolo — benévolo, la adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que es comprensivo o tolerante: un padre benévolo, un juez benévolo, el benévolo lector, una crítica benévola …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • benevolo — /be nɛvolo/ agg. [dal lat. benevŏlus, comp. di bene bene1 e tema di velle volere ]. 1. [che sente o dimostra benevolenza: giudice b. ; consiglio b. ] ▶◀ affettuoso, amichevole, bendisposto, benigno, bonario, buono, caritatevole, clemente,… …   Enciclopedia Italiana

  • benévolo — benévolo, la adjetivo benigno, bondadoso, indulgente, complaciente, propicio, magnánimo, próvido. * * * Sinónimos: ■ benevolente …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • benévolo — adj. 1. Que deseja bem aos outros. 2. Benigno. 3. Bem disposto …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • benévolo — benévolo, la (Del lat. benevŏlus). adj. Que tiene buena voluntad o afecto …   Diccionario de la lengua española

  • benévolo — (Del lat. benevolus < bene, bien + velle, querer.) ► adjetivo 1 Que se comporta con buena voluntad. SINÓNIMO bueno ANTÓNIMO malo 2 Que es indulgente o poco rígido. SINÓNIMO tolerante * * * benévolo, a (del lat. «benevŏlus») adj. Aplicado a… …   Enciclopedia Universal

  • benevolo — be·nè·vo·lo agg. CO che prova o dimostra benevolenza verso qcn.: il professore si è dimostrato benevolo, giudice benevolo | che rivela, che manifesta buona disposizione d animo, indulgenza: un atteggiamento, uno sguardo benevolo Sinonimi:… …   Dizionario italiano

  • benevolo — {{hw}}{{benevolo}}{{/hw}}agg.  ( difett. del superl. , sostituito da molto benevolo  o da benevolentissimo , superl.  di benevolente ) Che è ben disposto, indulgente, amichevole, affettuoso: essere benevolo verso qlcu. | Benigno, affabile: essere …   Enciclopedia di italiano

  • benévolo — {{#}}{{LM B05087}}{{〓}} {{SynB05209}} {{[}}benévolo{{]}}, {{[}}benévola{{]}} ‹be·né·vo·lo, la› {{《}}▍ adj.{{》}} {{♂}}Referido a una persona o a su comportamiento,{{♀}} que tiene buena voluntad, simpatía y comprensión hacia los demás.… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • benevolo — pl.m. benevoli sing.f. benevola pl.f. benevole …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • benevolo — agg. benigno, buono, affabile, affettuoso, gentile, amichevole, fraterno, paterno, protettivo, cordiale, amorevole, clemente, indulgente, bonario, benevolente (lett.), benefico, umano, mite, caritatevole, soccorritore, favorevole CONTR. malevolo …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»