-
1 bekennen
bekennen -
2 bekennen
bekennen I vt признава́ть, осознава́ть (что-л.); признава́ться, сознава́ться (в чем-л.); Farbe bekennen перен. раскрыва́ть (свои́) ка́ртыbekennen I vt рел. испове́довать (каку́ю-л. ве́ру); ве́рить; Gott bekennen признава́ть существова́ние Бо́га, ве́рить в Бо́гаbekennen I vt ком. подтвержда́ть (получе́ние чего́-л.); bekannt ist halb gebüßt посл. призна́ние вины́; пови́нную го́лову меч не сечё́тbekennen II : sich bekennen (zu D) признава́ть себя́ отве́тственным (за что-л.); признава́ть себя́ прича́стным (к чему́-л.)sich (als, für) schuldig [als den Schuldigen] bekennen признава́ть себя́ вино́внымsich als Schuldner bekennen, sich zu einer Schuld bekennen признава́ть свой долг (де́нежный)sich als Täter bekennen признава́ться в соде́янномsich zu einer Tat bekennen признава́ть себя́ вино́вным в соверше́нии чего́-л.sich zu seinem Kinde bekennen признава́ть ребё́нка свои́м; признава́ться в своё́м отцо́вствеbekennen II : sich bekennen (zu D) заявля́ть о свое́й принадле́жности (к чему́-л.); объявля́ть [признава́ть] себя́ сторо́нником (кого́-л., чего́-л.)immer mehr Menschen bekennen sich zum Marxismus всё бо́льше люде́й стано́вятся сторо́нниками маркси́змаsich zu Ansicht bekennen приде́рживаться чьего́-л. взгля́да, присоединя́ться к взгля́ду кого́-л.sich zu einer Meinung bekennen откры́то вы́сказать своё́ мне́ние по по́воду его́-л.seine Freunde bekannten sich zu ihm его́ друзья́ вста́ли на его́ защи́ту [поддержа́ли его́, не отверну́лись от него́]sich zum Kampf bekennen приня́ть бой -
3 bekennen
♦voorbeelden:volledig bekennen • make a full confessionhij bekende dat hij medeplichtig was • he confessed to being involved in the crimeschuld bekennen • admit one's guiltje kunt beter eerlijk bekennen • you'd better come cleanopenlijk bekennen • make a public confessionik moet (eerlijk) bekennen dat • I must confess (that)II 〈 overgankelijk werkwoord〉♦voorbeelden:hij was nergens te bekennen • there was no sign/trace of him (anywhere) -
4 bekennen
-
5 bekennen
bekennen*I vt ( aussprechen) açıkça söylemek, bildirmek, ikrar etmek; ( eingestehen) kabul etmek, ikrar etmek;Farbe \bekennen ( fam) rengini belli etmekII vrsich \bekennen1) ( eintreten für)sich zu etw \bekennen bir şeyden yana olduğunu açıkça söylemek;sich zur Demokratie \bekennen demokrasiden yana olduğunu bildirmek [o açıkça söylemek]2) ( einstehen für) kabul etmek, ikrar etmek;sich schuldig \bekennen suçlu olduğunu kabul etmek, suçunu kabullenmek -
6 bekennen
sich zu jemandem bekennen b-nden yana çıkmak; -
7 bekennen
-
8 bekennen
bekennen, I) = gestehen, w. s. – ich bekenne (schriftlich, quittierend), daß ich etc., scripsi m. Akk. u. Infin. (z. B. me accepisse a P. Maevio quindecim mutua numerata). – II) sich zu etwas b., profiteri alqd. – sich zu einem Kinde (als Vater) b., infantem (filium) agnoscere: sich zu einer Schule, Sekte b., persequi m. Akk. (z. B. Academiam, Bekenner, durch Umschr. mit den Verben unter »gestehen«. – Bekenntnis, s. Geständnis.
-
9 bekennen
bekennen v admit, confess; acknowledge -
10 bekennen
bekennen beismer, bevall -
11 bekennen
(unreg.)I v/t1. (offen gestehen: Sünden) confess (to); (Wahrheit, Schuld) admit, confess; (Fehler) admit; bekennen, etw. getan zu haben confess ( oder admit) to having done s.th.; Farbe bekennen fig. nail one’s colo(u)rs to the mast, put one’s cards on the table, come down on one or other side of the fence2. seinen Glauben bekennen profess one’s faithII v/refl: sich zu etw. bekennen zu einer Tat: confess to s.th.; zu einem Bombenanschlag etc.: admit ( oder claim) responsibility for s.th.; zu einem Glauben etc.: profess s.th.; sich zur Demokratie / zum Islam / zu einem Ideal bekennen profess one’s belief in democracy / Islam / one’s commitment to an ideal; sich zu seiner Vergangenheit bekennen acknowledge one’s past; sich zu jemandem bekennen stand by s.o.; (eintreten für) stand up for s.o.; sich als oder für schuldig bekennen admit one’s guilt, admit to being guilty* * *to avow; to confess* * *be|kẹn|nen ptp beka\#nnt [bə'kant] irreg1. vtto confess, to admit; Sünde to confess; Wahrheit to admit; (REL ) Glauben to bear witness to2. vrsich zum Christentum/zu einem Glauben/zu Jesus bekennen — to profess Christianity/a faith/one's faith in Jesus
sich zu jdm/etw bekennen — to declare one's support for sb/sth
* * *be·ken·nen *I. vt1. (eingestehen)▪ [jdm] etw \bekennen to confess sth [to sb], to admit sthseine Schuld/seine Sünden/sein Verbrechen \bekennen to confess one's guilt/sins/crime2. (öffentlich dafür einstehen)▪ etw \bekennen to bear witness to sthII. vr1. (zu jdm/etw stehen)2. (sich als etw zeigen)immer mehr Menschen \bekennen sich als Homosexuelle more and more people are coming out [of the closet] sl* * *1.unregelmäßiges transitives Verb2) (Rel.) profess2.die Bekennende Kirche — (hist.) the Confessional Church
reflexives Verbsich zum Islam usw. bekennen — profess Islam etc.
sich zu Buddha/Mohammed bekennen — profess one's faith in Buddha/Muhammad
seine Freunde bekannten sich zu ihm — his friends stood by him
sich zu seiner Schuld bekennen — admit or confess one's guilt
sich schuldig/nicht schuldig bekennen — admit or confess/not admit or not confess one's guilt; (vor Gericht) plead guilty/not guilty
sich zu einem Bombenanschlag bekennen — claim responsibility for a bomb attack
* * *bekennen (irr)A. v/tbekennen, etwas getan zu haben confess ( oder admit) to having done sth;Farbe bekennen fig nail one’s colo(u)rs to the mast, put one’s cards on the table, come down on one or other side of the fence2.seinen Glauben bekennen profess one’s faithB. v/r:sich zu etwas bekennen zu einer Tat: confess to sth; zu einem Bombenanschlag etc: admit ( oder claim) responsibility for sth; zu einem Glauben etc: profess sth;sich zur Demokratie/zum Islam/zu einem Ideal bekennen profess one’s belief in democracy/Islam/one’s commitment to an ideal;sich zu seiner Vergangenheit bekennen acknowledge one’s past;sich zu jemandem bekennen stand by sb; (eintreten für) stand up for sb;für schuldig bekennen admit one’s guilt, admit to being guilty* * *1.unregelmäßiges transitives Verb2) (Rel.) profess2.die Bekennende Kirche — (hist.) the Confessional Church
reflexives Verbsich zum Islam usw. bekennen — profess Islam etc.
sich zu Buddha/Mohammed bekennen — profess one's faith in Buddha/Muhammad
sich zu seiner Schuld bekennen — admit or confess one's guilt
sich schuldig/nicht schuldig bekennen — admit or confess/not admit or not confess one's guilt; (vor Gericht) plead guilty/not guilty
* * *v.to avow v.to confess v. -
12 bekennen
1. * vt1) признавать, осознавать (что-л.); признаваться, сознаваться (в чём-л.)Farbe bekennen — перен. раскрывать (свои) карты2) рел. исповедовать (какую-л. веру); веритьGott bekennen — признавать существование бога, верить в бога3) ком. подтверждать (получение чего-л.)••2. * (zu D) (sich)1) признавать себя ответственным (за что-л.); признавать себя причастным (к чему-л.)sich (als, für) schuldig( als den Schuldigen) bekennen — признавать себя виновнымsich als Täter bekennen — юр. признаваться в содеянномsich zu einer Tat bekennen — признавать себя виновным в совершении чего-л.sich zu seinem Kinde bekennen — признавать ребёнка своим; признаваться в своём отцовстве2) заявлять о своей принадлежности (к чему-л.); объявлять( признавать) себя сторонником (кого-л., чего-л.)immer mehr Menschen bekennen sich zum Marxismus — всё больше людей становятся сторонниками марксизмаsich zu j-s Ansicht bekennen — придерживаться чьего-л. взгляда, присоединяться к взгляду кого-л.sich zu einer Meinung bekennen — открыто высказать своё мнение по поводу чего-л.seine Freunde bekannten sich zu ihm — его друзья встали на его защиту ( поддержали его, не отвернулись от него) -
13 bekennen
be·ken·nen * irreg vt1) ( eingestehen)[jdm] etw \bekennen to confess sth [to sb], to admit sth;etw \bekennen to bear witness to sthvr2) ( sich als etw zeigen)immer mehr Menschen \bekennen sich als Homosexuelle more and more people are coming out [of the closet] (sl)\bekennend confessing, professing; s. a. Kirche, befangen, schuldig -
14 bekennen
bə'kɛnənv irr1) ( zugeben) confesar, reconocer, admitir2)sich bekennen zu REL — profesar
1 dig (eintreten für) declararse [zu en favor de]————————sich bekennen reflexives Verb -
15 bekennen
bə'kɛnənv irr1) ( zugeben) avouer, reconnaître, confesser une faute2)sich bekennen zu REL. — professer
bekennenbekẹnnen *1 (eingestehen) reconnaître2 Religion confesser, proclamer1 Beispiel: sich zu jemandem bekennen se prononcer pour quelqu'un; Beispiel: sich schuldig bekennen s'avouer coupable; Beispiel: sich zu einer Tat bekennen reconnaître un fait -
16 bekennen
bekennen *I. vtII. vr1) sich zu jdm \bekennen przyznawać się do kogośsich schuldig \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do winysich zu einer Tat \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do jakiegoś czynu2) ( sich zeigen als)\bekennender Christ/\bekennende Christin sein dawać [ perf dać] świadectwo swojej chrześcijańskiej wiarysich zum Deutschtum \bekennen czuć się Niemcem(-ką) -
17 bekennen
2) sich bekennen Zeugnis ablegen a) zu jdm./etw. zu (jds.) Lehre, Meinung, Grundsatz объявля́ть /-яви́ть <признава́ть/-зна́ть> себя́ сторо́нником кого́-н. чего́-н. immer mehr Menschen bekennen sich zu jdm./etw. auch всё бо́льше люде́й стано́вятся сторо́нниками кого́-н. чего́-н. | seine Freunde bekannten sich zu ihm его́ друзья́ вста́ли на его́ защи́ту <поддержа́ли его́, не отверну́лись от него́> b) zu etw. gestehen признава́ть /- себя́ отве́тственным за что-н. als Mittäter признава́ть /- свою́ прича́стность к чему́-н. sich zu einer Schuld bekennen признава́ть /- свою́ вину́. sich zu einer Tat bekennen признава́ть /- себя́ вино́вным в соверше́нии чего́-н. -
18 bekennen
bekennen bekänna, erkänna;Farbe bekennen bekänna färg;sich bekennen zu etwas bekänna sig till ngt;sich bekennen zu jdm solidarisera sig med ngn -
19 bekennen
- {to admit} nhận vào, cho vào, kết nạp, cho hưởng, chứa được, nhận được, có đủ chỗ cho, nhận, thừa nhận, thú nhận, nạp, có chỗ cho, có - {to confess} thú tội, xưng tội, nghe xưng tội - {to profess} tuyên bố, bày tỏ, nói ra, tự cho là, tự xưng là, tự nhận là, theo, tuyên bố tin theo, nhận là tin theo..., hành nghề, làm nghề, dạy, dạy học, làm giáo sư = bekennen (bekannte,bekannt) {to avow}+ = sich bekennen [zu] {to confess [to]; to own [to]}+ = sich schuldig bekennen {to plead guilty}+ = sich zu jemandem bekennen {to stand by someone}+ -
20 bekennen
bekénnen (bekannte, bekannt) unr.V. hb tr.V. 1. признавам; 2. Rel изповядвам (религия); sich bekennen обявявам се, заставам (zu jmdm./etw. (Dat) на страната на някого/нещо); sich zur Demokratie bekennen заставам на страната на демокрацията, обявявам се за привърженик на демокрацията; seine Schuld bekennen признавам, изповядвам вината си.* * ** tr 1. признавам; 2.изповядвам; <> sich zu e-m Glauben, zu e-m Menschen, zu e-r Ansicht = изповядвам някоя религия, обявявам се за привърженик на някой човек, някое схващане; Farbe = признввам открито схващанията си.
См. также в других словарях:
Bekennen — Bekênnen, verb. irreg. act. S. Kennen. 1) Bekannt machen, in welcher Bedeutung dieses Wort nur im biblischen und theologischen Verstande üblich ist. Gottes Nahmen bekennen. Christum bekennen. 2) Gestehen, besonders von Vergehungen und Verbrechen … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
bekennen — Vsw std. (8. Jh.), mhd. bekennen, ahd. bikennen Stammwort. Bedeutet ursprünglich (er)kennen (bekannt), hat aber in der Rechtssprache die Funktion von bekannt machen übernommen (es ist also semantisch vom Partizip abhängig). Der Ausdruck wird früh … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
bekennen — bekennen: Die Präfixbildung mhd. bekennen, ahd. bikennan bedeutete ursprünglich »‹er›kennen« (vgl. ↑ kennen), wovon noch das Adjektiv ↑ bekannt zeugt. Der heute allein gültige Sinn »gestehen, als Überzeugung aussprechen«, eigentlich »zur Kenntnis … Das Herkunftswörterbuch
bekennen — V. (Mittelstufe) seine Schuld eingestehen Synonyme: gestehen, zugeben Beispiel: Er bekannte seine Sünden. Kollokation: einen Fehler bekennen … Extremes Deutsch
Bekennen — (Kartensp.), Farbe b., ein Blatt von der ausgespielten Farbe zugeben … Pierer's Universal-Lexikon
bekennen — eingestehen; einräumen; offenbaren; gestehen; zugeben; singen (umgangssprachlich); beichten * * * be|ken|nen [bə kɛnən], bekannte, bekannt: 1. <tr.; hat offen aussprechen, zugeben: seine Schuld bekennen; … Universal-Lexikon
bekennen — be·kẹn·nen; bekannte, hat bekannt; [Vt/i] 1 (etwas) bekennen meist voller Reue offen sagen oder gestehen, dass man etwas meist Schlechtes getan hat ≈ beichten <seine Sünden, seine Schuld bekennen>; [Vt] 2 seinen Glauben bekennen offen… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Bekennen — 1. Bekant ist halb gebuesset. – Agricola, I, 123; Guttenstein, I, 33; Egenolff, 79a; Eiselein, 65; Henisch, 269; Simrock, 904; Eisenhart, 593; Pistor., II, 71; Hertius, I, 104; Hillebrand, 235; Körte, 486. Auch wol: ehrlich, frei, ganz, wohl… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
bekennen — beichten, ein Bekenntnis ablegen, eingestehen, einräumen, gestehen, zugeben; (geh.): offenbaren; (österr., sonst geh.): einbekennen. sich bekennen a) einstehen, eintreten, Flagge zeigen, Ja sagen, stehen; (geh.): sich offenbaren. b) sich… … Das Wörterbuch der Synonyme
bekennen — be|kẹn|nen ; sich bekennen; Bekennende Kirche (Name einer Bewegung in den deutschen evangelischen Kirchen); {{link}}K 150{{/link}} … Die deutsche Rechtschreibung
Bekennen will ich seinen Namen — Cantate BWV 200 Titre français Je veux confesser son nom Liturgie Purification de Marie Création 1740 ou 1742 Texte original … Wikipédia en Français