Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

be+for+sale

  • 121 inpendeo

    impendĕo ( inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo).
    I.
    Lit.
    a.
    Neutr.:

    arbor in aedes illius impendet,

    Dig. 43, 26, 1:

    ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt,

    id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.:

    impendentium montium altitudines,

    Cic. N. D. 2, 39, 98.—
    b.
    Act.:

    nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc.,

    Lucr. 1, 326.—
    II.
    Trop., to hang or hover over a thing, to impend, to be near or imminent, to threaten.
    a.
    Neutr., constr. in aliquem, alicui, or absol.
    (α).
    With in aliquem:

    tantae in te impendent ruinae,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77:

    licet undique omnes in me terrores impendeant,

    Cic. Rosc. Am. 11, 31.—
    (β).
    With dat.:

    nunc jam alia cura impendet pectori,

    Plaut. Ep. 1, 2, 32:

    omnibus semper aliqui talis terror impendet,

    Cic. Tusc. 4, 16, 35:

    poenas impendere iis, a quibus, etc.,

    id. Rep. 3, 11 fin.:

    quid sibi impenderet, coepit suspicari,

    id. Clu. 24, 66.—
    (γ).
    Absol.:

    nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne,

    Lucr. 4, 174; 6, 254:

    quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis?

    Cic. Mil. 28, 76; cf.:

    ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus,

    id. Fam. 4, 14, 1:

    dum impendere Parthi videbantur,

    id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ilias, id. ib. 8, 11, 3:

    belli magni timor impendet,

    id. Fam. 2, 11, 1; cf.:

    ille quidem semper impendebit timor, ne, etc.,

    id. Rep. 2, 28:

    Ea contentio quae impendet,

    id. Att. 2, 22, 3:

    vento impendente,

    Verg. G. 1, 365:

    pluviā,

    id. ib. 4, 191:

    magnum bellum impendet a Parthis,

    Cic. Att. 6, 2, 6; cf. id. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42:

    impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula,

    Vell. 2, 35, 3.—
    b.
    Act.:

    quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala,

    Ter. Phorm. 1, 4, 2.
    Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens:

    tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne,

    Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.:

    impensum ferrum,

    Sen. Herc. Oet. 1592.

    Lewis & Short latin dictionary > inpendeo

  • 122 inveterata

    in-vĕtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to render old, to give age or duration to a thing.
    I.
    Lit.:

    aquam,

    Col. 12, 12:

    allium, cepamque,

    Plin. 19, 6, 34, § 115.— Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare):

    non tam stabilis opinio permaneret,... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere):

    ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur,

    Plin. 31, 10, 46, § 111:

    vina,

    id. 19, 4, 19, § 53.— Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.
    (α).
    Kept for a long time:

    acetum,

    Plin. 23, 2, 28, § 59:

    vinum,

    id. 15, 2, 3, § 7:

    jecur felis, inveteratum sale,

    preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so,

    fel vino,

    id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—
    (β).
    Inveterate, old, of long standing, rooted:

    amicitia,

    Cic. Fam. 3, 9, 3:

    dolor,

    id. Tusc. 3, 16, 35:

    malum,

    id. Phil. 5, 11, 31:

    conglutinatio,

    id. de Sen. 20:

    licentia,

    Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16:

    litterae atque doctrinae,

    Aug. C. D. 22, 6 init.:

    codex,

    hardened by age, Col. 4, 8, 4. —
    (γ).
    Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate:

    scabritiae oculorum,

    Plin. 24, 12, 31, § 121:

    ulcus,

    id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases:

    vehementius contra inveterata pugnandum,

    Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—
    II.
    Trop.
    1.
    Mid.:

    inveterari,

    to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary:

    mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus,

    Ulp. Fragm. 1, 4.—
    2.
    To cause to fail, bring to an end, abolish (eccl. Lat.):

    notitiam veri Dei,

    Lact. 2, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inveterata

  • 123 inveteratus

    in-vĕtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to render old, to give age or duration to a thing.
    I.
    Lit.:

    aquam,

    Col. 12, 12:

    allium, cepamque,

    Plin. 19, 6, 34, § 115.— Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare):

    non tam stabilis opinio permaneret,... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere):

    ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur,

    Plin. 31, 10, 46, § 111:

    vina,

    id. 19, 4, 19, § 53.— Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.
    (α).
    Kept for a long time:

    acetum,

    Plin. 23, 2, 28, § 59:

    vinum,

    id. 15, 2, 3, § 7:

    jecur felis, inveteratum sale,

    preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so,

    fel vino,

    id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—
    (β).
    Inveterate, old, of long standing, rooted:

    amicitia,

    Cic. Fam. 3, 9, 3:

    dolor,

    id. Tusc. 3, 16, 35:

    malum,

    id. Phil. 5, 11, 31:

    conglutinatio,

    id. de Sen. 20:

    licentia,

    Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16:

    litterae atque doctrinae,

    Aug. C. D. 22, 6 init.:

    codex,

    hardened by age, Col. 4, 8, 4. —
    (γ).
    Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate:

    scabritiae oculorum,

    Plin. 24, 12, 31, § 121:

    ulcus,

    id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases:

    vehementius contra inveterata pugnandum,

    Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—
    II.
    Trop.
    1.
    Mid.:

    inveterari,

    to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary:

    mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus,

    Ulp. Fragm. 1, 4.—
    2.
    To cause to fail, bring to an end, abolish (eccl. Lat.):

    notitiam veri Dei,

    Lact. 2, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inveteratus

  • 124 invetero

    in-vĕtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to render old, to give age or duration to a thing.
    I.
    Lit.:

    aquam,

    Col. 12, 12:

    allium, cepamque,

    Plin. 19, 6, 34, § 115.— Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare):

    non tam stabilis opinio permaneret,... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere):

    ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur,

    Plin. 31, 10, 46, § 111:

    vina,

    id. 19, 4, 19, § 53.— Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.
    (α).
    Kept for a long time:

    acetum,

    Plin. 23, 2, 28, § 59:

    vinum,

    id. 15, 2, 3, § 7:

    jecur felis, inveteratum sale,

    preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so,

    fel vino,

    id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—
    (β).
    Inveterate, old, of long standing, rooted:

    amicitia,

    Cic. Fam. 3, 9, 3:

    dolor,

    id. Tusc. 3, 16, 35:

    malum,

    id. Phil. 5, 11, 31:

    conglutinatio,

    id. de Sen. 20:

    licentia,

    Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16:

    litterae atque doctrinae,

    Aug. C. D. 22, 6 init.:

    codex,

    hardened by age, Col. 4, 8, 4. —
    (γ).
    Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate:

    scabritiae oculorum,

    Plin. 24, 12, 31, § 121:

    ulcus,

    id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases:

    vehementius contra inveterata pugnandum,

    Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—
    II.
    Trop.
    1.
    Mid.:

    inveterari,

    to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary:

    mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus,

    Ulp. Fragm. 1, 4.—
    2.
    To cause to fail, bring to an end, abolish (eccl. Lat.):

    notitiam veri Dei,

    Lact. 2, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > invetero

  • 125 lex

    lex, lēgis, f. [perh. Sanscr. root lag-, lig-, to fasten; Lat. ligo, to bind, oblige; cf. religio], a proposition or motion for a law made to the people by a magistrate, a bill (cf. institutum).
    I.
    Lit.:

    legem ferre: antiquare,

    Cic. Off. 2, 21, 73:

    rogare,

    id. Phil. 2, 29, 72:

    leges ac jura ferre,

    Juv. 2, 72:

    legem promulgavit pertulitque, ut, etc.,

    Liv. 33, 46:

    Antonius fixit legem a dictatore comitiis latam, qua, etc.,

    Cic. Att. 14, 12:

    legem sciscere de aliqua re,

    id. Planc. 14, 35:

    populus R. jussit legem de civitate tribuenda,

    id. Balb. 17, 38:

    repudiare,

    id. Lael. 25, 96.—
    II.
    Transf.
    A.
    A bill which has become a law in consequence of its adoption by the people in the comitia, a law (cf.: jus, fas; decretum, edictum, scitum): legem constituere alicui, Cic. Caecin. 14, 40:

    legem gravem alicui imponere,

    id. Ac. 2, 8, 23:

    legem neglegere, evertere, perfringere,

    id. Cat. 1, 7, 18:

    neglegere, perrumpere,

    id. Leg. 1, 15, 42:

    leges ac jura labefactare,

    id. Caecin. 25, 70:

    legem condere,

    Liv. 3, 34: leges duodecim tabularum, the laws composed by the decemvirs, the foundation of Roman legislation, Liv. 3, 33 sq.:

    nunc barbaricā lege certumst jus meum omne persequi,

    i. e. by the Roman law, that of the Twelve Tables, Plaut. Capt. 3, 1, 32.—
    B.
    Esp. in phrases.
    1.
    Lege and legibus, according to law, by law, legally:

    ejus morte ea ad me lege redierunt bona,

    Ter. And. 4, 5, 4:

    Athenas deductus est, ut ibi de eo legibus fieret judicium,

    Nep. Phoc. 3, 4.—
    2.
    Legis actio, a statutory process:

    actiones quas in usu veteres habuerunt legis actiones appellabantur, vel ideo quod legibus proditae sunt,... vel ideo quia ipsarum legum verbis accommodatae erant, et ideo inmutabiles proinde atque leges observabantur,

    Gai. Inst. 4, 11; cf. § 12 sqq.—
    3.
    Hence, in partic.: lege agere, to proceed strictly according to law.
    a.
    Of the lictor, to execute a sentence:

    Fulvius praeconi imperavit, ut lictorem lege agere juberet,

    Liv. 26, 15, 9. —
    b.
    To bring a legal or statutory action: una injuria est tecum. Chr. Lege agito ergo, Ter. Phorm. 5, 7, 90: lege agito dicebatur ei cujus intentio contemptibilis adversario videbatur, Don. ad Ter. l. l.: lege agito mecum;

    molestus ne sis,

    Plaut. Aul. 3, 3, 11:

    lege egit in hereditatem paternam exheres filius,

    Cic. de Or. 1, 38, 175; 1, 36, 167; id. Verr. 2, 1, 45, § 115.—
    4.
    Fraudem legi facere, to evade the law:

    ut ne legi fraudem faciant aleariae, adcuratote ut, etc.,

    the law against dicing, Plaut. Mil. 2, 2, 9:

    quod emancupando filium fraudem legi fecisset,

    Liv. 7, 16, 9; cf. Val. Max. 8, 6, 3; cf.

    also: facio fraudem senatus consulto,

    Cic. Att. 4, 12, 1.—
    C.
    In gen., a law, precept, regulation, principle, rule, mode, manner:

    qui disciplinam suam legem vitae putet,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11:

    communis condicio lexque vitae,

    id. ib. 4, 29, 62; id. Balb. 7, 18:

    haec lex in amicitia sauciatur,

    id. Lael. 12, 40:

    quaero cur vir bonus has sibi tam gravis leges imposuerit,

    id. Ac. 2, 8, 23:

    lex veri rectique,

    id. ib. 2, 9, 27:

    aliquam legem vitae accipere,

    Sen. Ep. 108, 6:

    ad legem naturae revertamur,

    id. ib. 25, 4:

    leges in historia observandae,

    Cic. Leg. 1, 1, 5:

    quis nescit primam esse historiae legem, ne quid falsi dicere audeat?

    id. de Or. 2, 15, 62; id. Fam. 5, 12, 3:

    vetus est lex amicitiae, ut idem amici semper velint,

    id. Planc. 2, 5:

    hanc ad legem formanda est oratio,

    id. de Or. 3, 49, 190:

    versibus est certa quaedam et definita lex,

    id. Or. 58:

    legibus suis (i. e. philosophiae) parere,

    id. Tusc. 5, 7, 19:

    leges Epicuri,

    id. ib. 5, 37, 108; 4, 4, 7; Sen. Ep. 94, 15; Suet. Ner. 24:

    vetus lex sermonis,

    Quint. 1, 5, 29:

    contra leges loquendi,

    id. 1, 8, 13:

    lex et ratio loquendi,

    Juv. 6, 453:

    secundum grammaticam legem,

    Gell. 13, 21, 22:

    legem esse aiunt disciplinae dialecticae, etc.,

    id. 16, 2, 1:

    citharae leges,

    Tac. A. 16, 4:

    beneficii,

    Sen. Ben. 2, 10, 4:

    sic ingens rerum numerus jubet atque operum lex,

    Juv. 7, 102:

    scimus hujus opusculi illam esse legem, etc.,

    Plin. Ep. 4, 14, 5:

    qui titulus sola metri lege constringitur,

    id. ib. 4, 14, 8.—Of things:

    quā sidera lege mearent,

    by what law, what rule, Ov. M. 15, 71.—Hence, sine lege, without order, in confusion, confusedly:

    exspatiantur equi... quaque impetus egit, Hac sine lege ruunt,

    Ov. M. 2, 204:

    jacent collo sparsi sine lege capilli,

    id. H. 15, 73:

    haec in lege loci commoda Circus habet,

    quality, nature, id. Am. 3, 2, 20; cf.:

    sub lege loci sumit mutatque figuras,

    id. Hal. 32.—
    D.
    A contract, agreement, covenant:

    oleam faciundam hac lege oportet locare, etc.,

    Cato, R. R. 145:

    in mancipii lege,

    a contract of sale, Cic. de Or. 1, 39, 178; cf.:

    Manilianas venalium vendendorum leges ediscere,

    id. ib. 1, 58, 246: collegii Aesculapii, Inscr. ap. Fabrett. p. 724, n. 443.—
    E.
    A condition, stipulation (cf. condicio).
    1.
    In gen. (mostly ante-class.):

    ego dabo ei talentum, primus qui in crucem excucurrerit, Set ca lege, ut offigantur bis pedes,

    Plaut. Most. 2, 1, 13:

    quia nequit, qua lege licuit velle dixit fieri,

    id. Stich. 3, 1, 58: estne empta mi haec? Pe. His legibus [p. 1056] habeas licet, id. Ep. 3, 4, 39:

    hac lege tibi adstringo meam fidem,

    Ter. Eun. 1, 2, 22:

    legibus dictis,

    Liv. 9, 5, 3:

    dicta tibi est lex,

    Hor. Ep. 2, 2, 18:

    sed vos saevas imponite leges,

    Juv. 7, 229.—
    2.
    Hence of conditions or terms of peace:

    pax data Philippo in has leges est,

    Liv. 33, 30:

    quibus ante dictum est legibus, pacem fecerunt,

    id. 30, 43:

    pacemque his legibus constituerunt,

    Nep. Tim. 2:

    se sub leges pacis iniquae Tradere,

    Verg. A. 4, 618:

    leges et foedera jungere,

    id. ib. 12, 822:

    in leges ire,

    Stat. S. 1, 1, 27.—
    F.
    In eccl. Lat. esp., the law of Moses:

    nolite putare quoniam veni solvere legem,

    Vulg. Matt. 5, 17; 11, 13;

    often called lex Moysi,

    id. Luc. 2, 22; id. Act. 15, 5;

    but more freq. lex Domini,

    id. Luc. 2, 23; id. Psa. 4, 2:

    lex Dei,

    id. 2 Esdr. 10, 28 sq.;

    also cf.: lex Altissimi,

    id. Eccl. 19, 21:

    lex tua,

    id. Psa. 39, 8; 118, 18:

    lex mea,

    id. Prov. 3, 1.—Also of a precept of the Mosaic law:

    ista est lex animantium,

    Vulg. Lev. 11, 46:

    istae sunt leges quas constituit Dominus,

    id. Num. 30, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > lex

  • 126 misceo

    miscĕo, miscŭi, mixtum (mistum is found in many MSS. and edd., but is probably a corruption of copyists, representing the weakened sound of x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. [root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. misgô, mignumi; cf. miscellus], to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; with abl.:

    (sortes) pueri manu miscentur,

    Cic. Div. 2, 41, 86:

    toxicum antidoto,

    Phaedr. 1, 14, 8:

    mella Falerno,

    Hor. S. 2, 4, 24:

    vina Surrentina faece Falernā,

    id. ib. 2, 4, 55:

    pabula sale,

    Col. 6, 4:

    nectare aquas,

    Ov. H. 16, 198.— With dat.:

    dulce amarumque mihi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 61:

    fletum cruori,

    Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5:

    inter curalium virides miscere smaragdos,

    Lucr. 2, 805:

    cumque meis lacrimis miscuit usque suas,

    Ov. P. 1, 9, 20. —
    B.
    In partic.
    1.
    To join one's self to, have carnal intercourse with one:

    corpus cum aliquā,

    Cic. Div. 1, 29, 60.—With dat.:

    sic se tibi misceat,

    Ov. M. 13, 866:

    cum aliquo misceri in Venerem,

    App. M. 9, p. 228, 16:

    sanguinem et genus,

    to intermarry, Liv. 1, 9, 4.—
    2.
    To mix, prepare a drink:

    alteri miscere mulsum,

    Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29:

    Veientana mihi misces,

    Mart. 3, 49, 1:

    pocula alicui,

    Ov. M. 10, 160:

    lurida terribiles miscent aconita novercae,

    id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321:

    nullis aconita propinquis miscuit (Orestes),

    Juv. 8, 219.—
    3.
    Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble:

    miscet (se) viris,

    Verg. A. 1, 440:

    se partibus alicujus,

    Vell. 2, 86, 3:

    ipsa ad praetoria densae Miscentur,

    assemble, Verg. G. 4, 75.—
    4.
    Miscere manus or proelia, to join battle, engage ( poet.):

    miscere manus,

    Prop. 2, 20, 66:

    proelia dura,

    id. 4, 1, 28;

    hence, vulnera,

    to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.—
    5.
    Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil ( poet.):

    caelum terramque,

    Verg. A. 1, 134:

    magno misceri murmure pontum,

    id. ib. 1, 124:

    miscent se maria,

    id. ib. 9, 714.—Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth:

    caelum ac terras,

    Liv. 4, 3, 6:

    quis caelum terris non misceat et mare caelo,

    Juv. 2, 25; cf.:

    mare caelo confundere,

    id. 6, 282. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to mix, mingle, unite, etc.:

    dulce amarumque una nunc misces mihi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.):

    animum alicujus cum suo miscere,

    Cic. Lael. 21, 81:

    gravitate mixtus lepos,

    id. Rep. 2, 1, 1:

    misce Ergo aliquid de nostris moribus,

    Juv. 14, 322:

    ex dissimillimis rebus misceri et temperari,

    Cic. Off. 3, 33, 119; cf.

    , joined with temperare,

    id. Or. 58, 197;

    also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo,

    Cic. Rep. 2, 23, 42.—
    B.
    In partic.
    1.
    To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.):

    cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce,

    share, Sen. Ep. 3, 3:

    se negotiis,

    to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11:

    administrationi,

    ib. 27, 1, 17, § 5:

    paternae hereditati,

    ib. 29, 2, 42, § 3. —
    2.
    (Acc. to I. B. 5.).
    a.
    To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om [p. 1150] nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19:

    rem publicam malis concionibus,

    id. Agr. 2, 33, 91:

    coetus,

    Tac. A. 1, 16:

    animorum motus dicendo,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    anima, quae res humanas miscuit olim,

    Juv. 10, 163.—
    b.
    To stir up, occasion, excite, rouse:

    ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam,

    stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6:

    seditiones,

    Tac. H. 4, 68 fin.
    3.
    Misceri aliquo, to be changed into:

    mixtus Enipeo Taenarius deus,

    Prop. 1, 13, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > misceo

  • 127 mola

    mŏla, ae, f. [cf. mulê, mulos, mill, millstone; mulai, grinders, molar-teeth; cf. molaris], a millstone; and usu. plur. molae, a mill (driven by slaves, animals, or water):

    verbera, compedes, molae,

    Plaut. Men. 5, 6, 9: molarum strepitum audire, Enn. ap. Non. 506, 4 (Com. 7 Vahl. p. 153):

    molae oleariae duro et aspero lapide,

    Varr. R. R. 1, 55:

    trusatiles,

    Gell. 3, 3, 14:

    pumiceae,

    Ov. F. 6, 318:

    aquariae,

    water-mills, Pall. 1, 42:

    digni molam versare Nepotis,

    Juv. 8, 67:

    versatiles,

    Plin. 36, 18, 29, § 135:

    mola asinaria,

    i. e. millstone, too heavy for a man to drive, Vulg. Matt. 18, 6; id. Marc. 9, 41:

    molae olivariae,

    Paul. Sent. 3, 6, 36.—
    II.
    Transf.
    A.
    Grits or grains of spelt coarsely ground and mixed with salt (hence called mola salsa), which it was customary to strew on the victims at sacrifices: mola etiam vocatur far tostum, et sale sparsum, quod eo molito hostiae aspergantur, Paul. ex Fest. p. 141 Müll.:

    sparge molam,

    Verg. E. 8, 82:

    molam et vinum inspergere,

    Cic. Div. 2, 16, 37:

    aut molā salsā aut ture comprecari,

    Plaut. Am. 2, 2, 109:

    molā salsā supplicare,

    Plin. 18, 2, 2, § 7: litare, id. praef. med.:

    consumpsi salsasque molas et turis acervos,

    Mart. 7, 5, 4.—
    B.
    A false conception, moon-calf, mole, Plin. 7, 15, 13, § 63; 10, 64, 84, § 184.—
    C.
    A jawbone, or the teeth:

    molas leonum confringet,

    Vulg. Psa. 57, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > mola

  • 128 prandeo

    prandĕo, di (prandidi, Diom. p. 364), sum, 2, v. n. and a. [prandium].
    I.
    Neutr., to take breakfast, to breakfast (v. prandium;

    class.): hic rex cum aceto pransurus est et sale,

    Plaut. Rud. 4, 2, 32:

    prandi in navi,

    id. Men. 2, 3, 50:

    prandi perbene,

    id. ib. 5, 9, 81:

    Caninio consule scito neminem prandisse (because he was elected in the afternoon, and resigned his office on the following morning),

    Cic. Fam. 7, 30, 1:

    sic prandete, commilitones, tamquam apud inferos coenaturi,

    Val. Max. 3, 2, 3:

    ad satietatem,

    Suet. Dom. 21; Plin. 28, 5, 14, § 56:

    prandebat sibi quisque deus,

    Juv. 13, 46.—
    II.
    Act., to breakfast on any thing, to take as a breakfast or luncheon; or, in gen., to eat:

    calidum prandisti prandium,

    Plaut. Poen. 3, 5, 14:

    luscinias prandere,

    Hor. S. 2, 3, 245:

    olus,

    id. Ep. 1, 17, 13.—Hence, pransus, a, um, P. a., that has breakfasted (like potus, that has drunk):

    pransus non avide,

    Hor. S. 1, 6, 127; 1, 5, 25:

    pransa Lamia,

    id. A. P. 340. —Because soldiers were accustomed to eat before an engagement; hence, pransus paratus, or curatus et pransus, of soldiers, fed, i. e. ready, fit for fighting: exercitus pransus, paratus, Cato ap. Gell. 15, 13, 5; Varr. ap. Non. 459, 2:

    ut viri equique curati et pransi essent,

    Liv. 28, 14: pransus, potus, overfed, gluttonous:

    adde inscitiam pransi, poti, oscitantis ducis,

    Cic. Mil. 21, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > prandeo

См. также в других словарях:

  • For sale — Sale Sale, n. [Icel. sala, sal, akin to E. sell. See {Sell}, v. t.] 1. The act of selling; the transfer of property, or a contract to transfer the ownership of property, from one person to another for a valuable consideration, or for a price in… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • For sale by owner — For the film, see For Sale by Owner (film). An example of a For Sale By Owner yard sign. For Sale By Owner, or FSBO (   …   Wikipedia

  • for sale — ► being sold by the person or organization that owns it, and available to buy: »The building has been for sale for thirteen months. put sth up for sale »We have decided to put the company up for sale. Main Entry: ↑sale …   Financial and business terms

  • for sale by owner — Selling your house without a real estate agent. Doing so can save you a commission but requires that you devote time and energy not only to marketing and showing the house but also to learning and following the legal rules controlling sales of… …   Law dictionary

  • for sale — adjective available for purchase (Freq. 2) purchasable goods many houses in the area are for sale • Syn: ↑purchasable • Similar to: ↑available * * * for sale …   Useful english dictionary

  • For Sale — Infobox Album | Name = For Sale Type = Album Artist = Fool s Garden Released = November 28, 2000 Genre = Pop Label = BMG Producer = Ulrich Herter and Volker Hinkel Reviews = * Allmusic Rating|2.0|5 [http://www.allmusic.com/cg/amg.dll?p=amg sql=10 …   Wikipedia

  • For Sale (album) — Infobox Album Name = For Sale Type = Album Artist = Włochaty Released = 1991 re released in 1994 Recorded = 1991 Genre = Punk rock Length = ??? Label = ABC Tapes Producer = Włochaty Reviews = Last album = This album = For Sale (1991) Next album …   Wikipedia

  • For Sale... — Infobox Album Name = For Sale... Type = EP Artist = Say Anything Recorded = July–August 2003 Genre = Indie rock Emo Length = 19:53 Label = Doghouse Records Producer = Tim O Heir, Max Bemis Last album = MenorahMajora (2002) This album = For Sale …   Wikipedia

  • for sale — is that picture for sale? Syn: on the market, on sale, available, purchasable, obtainable …   Thesaurus of popular words

  • for sale — adverb Being offered for purchase. Is this ladder for sale? No, it is used to reach the products on the upper shelves. See Also: for rent …   Wiktionary

  • For Sale By Owner - FSBO — A method of selling property without the use of an agent or broker. Generally, the reason that the seller does not use the services of an agent or broker is because they want to avoid paying a hefty commission for the transaction. The most common …   Investment dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»