Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

baculum

  • 1 baculum

    baculum, ī, n. u. (spätere Form) baculus, ī, m. (verwandt mit βάκτρον, von βάω, βάζω, gehen), der Stab, Stock (eig. als Stütze beim Gehen, dann auch = scipio, ein Stab zur Zierde, u. = fustis, ein Stock zum Schlagen), bacula valida, Cels.: summa papaverum capita baculo decutere, Liv.: baculum, quo angui rana excussa sit, parturientes adiuvat, Plin. – als Hirtenstab, baculi cuspis, Plin.: baculum pastorale, Sil.: pastor baculo innixus, Ov. – als Augurstab (lituus), augur dextrā manu baculum sine nodo aduncum tenens, Liv. – als Szepter, ipse veste purpureā argenteoque baculo et regium in morem fronte redimitā, Flor.: u. der Bühnenkönige, elapsum baculum cito resumere, Suet. – als Stütze beim Gehen, baculum aureum inclusum corneo, Liv.: baculum sambuceum, Flor.: innitens baculo, Sen. rhet. u. Ov.: innixa baculo senectus, Sen.: dah. als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, Apul., pera, baculus, Auson.: hunc novi cum baculo peraque senem, Mart. – als Stütze, Krücke für Fußkranke, minus baculo eget crus, Cels.: für Blinde, caecorum baculum fuit (bildl. v. einer Pers.), Hier. ep. 60, 10. – zum Dreschen, baculis excutere (ausdreschen) spicas, Col. – als Riegel, durch einen Kloben zu stecken, Vitr. – / Form baculum, zB. Cels. 8, 10, 2. § 4. Plin. 30, 129. Flor. 4, 5, 3. Ov. met. 2, 681 u. 15, 655. Plur. Cels. 8, 20. § 16: Form baculus, zB. Auson. epigr. 49, 1. p. 209 Schenkl. Vulg. genes. 38, 18 u. ö. Ambros. de Tob. 5 extr.; vgl. Prob. append. (IV) 197, 22. u. Caper (VIII) 108, 7.

    lateinisch-deutsches > baculum

  • 2 baculum

    baculum, ī, n. u. (spätere Form) baculus, ī, m. (verwandt mit βάκτρον, von βάω, βάζω, gehen), der Stab, Stock (eig. als Stütze beim Gehen, dann auch = scipio, ein Stab zur Zierde, u. = fustis, ein Stock zum Schlagen), bacula valida, Cels.: summa papaverum capita baculo decutere, Liv.: baculum, quo angui rana excussa sit, parturientes adiuvat, Plin. – als Hirtenstab, baculi cuspis, Plin.: baculum pastorale, Sil.: pastor baculo innixus, Ov. – als Augurstab (lituus), augur dextrā manu baculum sine nodo aduncum tenens, Liv. – als Szepter, ipse veste purpureā argenteoque baculo et regium in morem fronte redimitā, Flor.: u. der Bühnenkönige, elapsum baculum cito resumere, Suet. – als Stütze beim Gehen, baculum aureum inclusum corneo, Liv.: baculum sambuceum, Flor.: innitens baculo, Sen. rhet. u. Ov.: innixa baculo senectus, Sen.: dah. als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, Apul., pera, baculus, Auson.: hunc novi cum baculo peraque senem, Mart. – als Stütze, Krücke für Fußkranke, minus baculo eget crus, Cels.: für Blinde, caecorum baculum fuit (bildl. v. einer Pers.), Hier. ep. 60, 10. – zum Dreschen, baculis excutere (ausdreschen) spicas, Col. – als Riegel, durch einen Kloben zu stecken, Vitr. – Form baculum, zB. Cels. 8, 10, 2. § 4. Plin. 30, 129. Flor. 4, 5, 3. Ov. met. 2, 681 u.
    ————
    15, 655. Plur. Cels. 8, 20. § 16: Form baculus, zB. Auson. epigr. 49, 1. p. 209 Schenkl. Vulg. genes. 38, 18 u. ö. Ambros. de Tob. 5 extr.; vgl. Prob. append. (IV) 197, 22. u. Caper (VIII) 108, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > baculum

  • 3 baculum

    băcŭlum, i, n. ( băcŭlus, i, m., rare, and not before the Aug. period; Ov. M. 2, 789; id. F. 1, 177; App. M. 7, p. 194, 30; Aus. Epigr. 53; Isid. Orig. 20, 13, 1; Vulg. Gen. 38, 25; id. Psa. 22, 4; cf. bacillum), [like baktron, from root ba- of baxô, bibaxô, bainô, to go = Sanscr. ga], a stick, staff, as a support in walking (class.; while scipio is a staff for ornament, and fustis a stick for beating; Doed. Syn. III. p. 266 sqq.; but later used in all these signiff.; cf.

    bacillum): proximus lictor, Sextius, converso baculo oculos misero tundere coepit,

    Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142:

    baculum agreste,

    Ov. M. 15, 655:

    pastorale,

    Sil. 13, 334; Ov. M. 8, 218; 14, 655; 15, 659; 6, 27; 8, 693; id. F. 1, 177; Claud. Epigr. 2, 3; 2, 26; 2, 484:

    baculi crassitudo,

    Plin. 20, 23, 96, § 255.— So, baculum (-us) et pera, staff and pouch, badges of Cynic philosophers, Mart. 4, 53; App. Mag. p. 288, 6; Aus. Epigr. 53 (cf. bactroperita); Cels. 8, 20; Vitr. 10, 6; Plin. 30, 14, 44, § 129 Gron.; cf.:

    in baculo me transivi Jordanum istum,

    i.e. as a poor pilgrim, Vulg. Gen. 32, 10.—Also, the augural staff or lituus, Liv. 1, 18, 7.— A sceptre:

    baculum aureum (regis) berylli distinguebant,

    Curt. 9, 1, 30; Flor. 3, 19, 10; cf. id. 4, 11, 3. —And of the sceptre on the stage, in tragic representations, Suet. Ner. 24 Oud.:

    corpora serpentum baculi violaverat ictu,

    Ov. M. 3, 325; Col. 2, 20 (21), 4:

    summa papaverum capita dicitur baculo decussisse,

    Liv. 1, 54, 6:

    baculorum subactiones,

    blows with small staves, sticks, Vitr. 2, 4; 7, 3.—
    B.
    In eccl. Lat. from baculus; trop., a support, stay:

    an speras in baculo arundineo,

    Vulg. 4 Reg. 18, 21:

    baculum senectutis nostrae,

    id. Tob. 10, 4.—
    2.
    As instrument of wrath, rod, Vulg. Isa. 10, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > baculum

  • 4 baculum

    baculum baculum, i n палка, посох

    Латинско-русский словарь > baculum

  • 5 baculum

        baculum (or poet. baculus, m, O.), ī, n    [BA-], a stick, staff, walking-stick: baculo sustinet artūs, O.: baculo oculos alcui tundere: baculo innixus, O.: baculum quem lituum appellarunt, L.— A sceptre: aureum, Cu.
    * * *
    stick, walking stick, staff; lictor's rod/staff (not fascas); scepter; crozier

    Latin-English dictionary > baculum

  • 6 baculum

    ī n. и baculus, ī m.
    1) палка, посох
    pastor baculo innixus O — пастух, опёршийся на посох

    Латинско-русский словарь > baculum

  • 7 Baculum

    2. RUS
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Baculum

  • 8 baculum

    , i n
    палочка

    Latin-Russian dictionary > baculum

  • 9 baculum

    , i n
      палка, трость

    Dictionary Latin-Russian new > baculum

  • 10 Baculum ussurianum

    2. RUS палочник m уссурийский
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Baculum ussurianum

  • 11 baculus

    băcŭlum, i, n. ( băcŭlus, i, m., rare, and not before the Aug. period; Ov. M. 2, 789; id. F. 1, 177; App. M. 7, p. 194, 30; Aus. Epigr. 53; Isid. Orig. 20, 13, 1; Vulg. Gen. 38, 25; id. Psa. 22, 4; cf. bacillum), [like baktron, from root ba- of baxô, bibaxô, bainô, to go = Sanscr. ga], a stick, staff, as a support in walking (class.; while scipio is a staff for ornament, and fustis a stick for beating; Doed. Syn. III. p. 266 sqq.; but later used in all these signiff.; cf.

    bacillum): proximus lictor, Sextius, converso baculo oculos misero tundere coepit,

    Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142:

    baculum agreste,

    Ov. M. 15, 655:

    pastorale,

    Sil. 13, 334; Ov. M. 8, 218; 14, 655; 15, 659; 6, 27; 8, 693; id. F. 1, 177; Claud. Epigr. 2, 3; 2, 26; 2, 484:

    baculi crassitudo,

    Plin. 20, 23, 96, § 255.— So, baculum (-us) et pera, staff and pouch, badges of Cynic philosophers, Mart. 4, 53; App. Mag. p. 288, 6; Aus. Epigr. 53 (cf. bactroperita); Cels. 8, 20; Vitr. 10, 6; Plin. 30, 14, 44, § 129 Gron.; cf.:

    in baculo me transivi Jordanum istum,

    i.e. as a poor pilgrim, Vulg. Gen. 32, 10.—Also, the augural staff or lituus, Liv. 1, 18, 7.— A sceptre:

    baculum aureum (regis) berylli distinguebant,

    Curt. 9, 1, 30; Flor. 3, 19, 10; cf. id. 4, 11, 3. —And of the sceptre on the stage, in tragic representations, Suet. Ner. 24 Oud.:

    corpora serpentum baculi violaverat ictu,

    Ov. M. 3, 325; Col. 2, 20 (21), 4:

    summa papaverum capita dicitur baculo decussisse,

    Liv. 1, 54, 6:

    baculorum subactiones,

    blows with small staves, sticks, Vitr. 2, 4; 7, 3.—
    B.
    In eccl. Lat. from baculus; trop., a support, stay:

    an speras in baculo arundineo,

    Vulg. 4 Reg. 18, 21:

    baculum senectutis nostrae,

    id. Tob. 10, 4.—
    2.
    As instrument of wrath, rod, Vulg. Isa. 10, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > baculus

  • 12 pera

    pēra, ae, f. (πήρα), der Ranzen, Quersack, Phaedr. u.a.: pera pastoralis, Vulg. 1. regg. 17, 40. Gregor. in Iob 18, 21: pera viatoria, Placid. gloss. – als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, baculum peraque, Apul. apol. 22. Mart. 4, 53, 3: pera, baculus, Auson. epigr. 53, 1. p. 49, 1 Schenkl.

    lateinisch-deutsches > pera

  • 13 nexus

    [st1]1 [-] nexus, a, um: part. passé de necto. - [abcl][b]a - attaché, lié, enlacé. - [abcl]b - lié (légalement ou moralement).[/b]    - nexus, i, m.: - [abcl]a - Liv. qui est en prison pour dette, ou qui, n'ayant pas de quoi satisfaire son créancier, était obligé de le servir un an comme esclave. - [abcl]b - Just. prisonnier, malfaiteur.    - res pignori nexa, Dig.: chose donnée en gage. [st1]2 [-] nexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - noeud, lien, enlacement, entrelacement, enchaînement, étreinte. - [abcl]b - joint, jointure, interstices (dans un ouvrage de maçonnerie). - [abcl]c - contrat de vente, contrat, engagement, acte solennel de prêt (qui lie le débiteur au créancier).[/b]    - serpens, baculum qui nexibus ambit, Ov. M. 15, 659: serpent dont les noeuds entourent mon bâton.    - nexu alicujus esse (fieri), Cic.: appartenir à qqn en toute propriété.    - nexu qui se obligavit, Cic.: qui s'est lié par un contrat (qui s'est donné comme esclave à son créancier pour s'acquitter de ce qu'il lui doit).    - voir nexum.
    * * *
    [st1]1 [-] nexus, a, um: part. passé de necto. - [abcl][b]a - attaché, lié, enlacé. - [abcl]b - lié (légalement ou moralement).[/b]    - nexus, i, m.: - [abcl]a - Liv. qui est en prison pour dette, ou qui, n'ayant pas de quoi satisfaire son créancier, était obligé de le servir un an comme esclave. - [abcl]b - Just. prisonnier, malfaiteur.    - res pignori nexa, Dig.: chose donnée en gage. [st1]2 [-] nexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - noeud, lien, enlacement, entrelacement, enchaînement, étreinte. - [abcl]b - joint, jointure, interstices (dans un ouvrage de maçonnerie). - [abcl]c - contrat de vente, contrat, engagement, acte solennel de prêt (qui lie le débiteur au créancier).[/b]    - serpens, baculum qui nexibus ambit, Ov. M. 15, 659: serpent dont les noeuds entourent mon bâton.    - nexu alicujus esse (fieri), Cic.: appartenir à qqn en toute propriété.    - nexu qui se obligavit, Cic.: qui s'est lié par un contrat (qui s'est donné comme esclave à son créancier pour s'acquitter de ce qu'il lui doit).    - voir nexum.
    * * *
        Nexus, Participium. Cic. Lié et attaché.
    \
        Aliae ex aliis aptae et necessitate nexae causae. Cic. Despendantes l'une de l'autre, Entreliees.
    \
        Manus nexae ex ordine. Ouid. Qui s'entretiennent, comme quand on danse.
    \
        Pedes per mutua nexi. Virgil. Entr'attachez, ou entrelacez et s'entretenants.
    \
        Nexus ob aes alienum. Liu. Livré en servage pour debtes.
    \
        Res nexa pignori. Martianus. Engagee.
    \
        Nexus, huius nexus. Plin. Nouement, Liaison, Lien, Entortillement.
    \
        Nexu vincti. Liu. Qui estoyent liez et en servage pour debtes.
    \
        Nexus. Plaut. Un neud.
    \
        Nexus, siue Nexum. Varro. Une solennité d'obligation ou alienation où il falloit entre autres choses cinq tesmoings.
    \
        Nexum inire. Liu. Estre baillé en servage à son creancier par faulte de payement, Estre enferré. B.

    Dictionarium latinogallicum > nexus

  • 14 pera

    pēra, ae, f. (πήρα), der Ranzen, Quersack, Phaedr. u.a.: pera pastoralis, Vulg. 1. regg. 17, 40. Gregor. in Iob 18, 21: pera viatoria, Placid. gloss. – als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, baculum peraque, Apul. apol. 22. Mart. 4, 53, 3: pera, baculus, Auson. epigr. 53, 1. p. 49, 1 Schenkl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pera

  • 15 bacillum

    ī n. [demin. к baculum ]
    палочка C, J; дикторский жезл C; древко ( teli Ap)

    Латинско-русский словарь > bacillum

  • 16 imbecillus

    im-bēcillus, a, um [ in + baculum ]
    1) слабый, бессильный, немощный (imbecillum corpus et fragile Sen; i. valetudine G; regnum Sl)
    imbecilli oculi ad sustinendum solem Sen — глаза, слишком слабые, чтобы выдержать солнечный свет
    2) неукрепляющий (vinum PM, Macr); непитательный (sc. cibus CC); недействительный, слабодействующий ( medicina C)
    3) вялый, лишённый энергии (animus, accusator C)

    Латинско-русский словарь > imbecillus

  • 17 nexus

    I a, um part. pf. к necto II nexus, ūs m. [ necto ]
    1)
    а) связь, сцепление (atomorum C; causarum T)
    б) сплетение, переплетение, соединение ( brachiorum Su); обвивание
    2) pl. путы, препоны ( omnes nexūs abscindere St)
    3) C etc. = nexum

    Латинско-русский словарь > nexus

  • 18 nodus

    nōdus, ī m.
    1) узел (nodum conectere C, solvere H)
    n. Hercŭlis погов. PM (Herculaneus Sen) — геркулесов узел
    тж. n. Gordius Amm — Гордиев узел, т. е. неразрешимый вопрос
    nodum in scirpo quaerere погов. Pl, Ter — искать узлов в тростнике, т. е. трудностей там, где их нет
    4) пояс (sinum nodo colligere V, QC)
    n. anni Lcr — годовой узел, т. е. место пересечения эклиптики с экватором
    nodi Man — небесные узлы, т. е. четыре точки небосвода, отмечающие начала четырёх времён года
    7) шишка, бугорок, узловатость ( bacŭlum sine nodo L); затвердение, желвак ( articulorum nodi PM)
    8) поэт. суковатая палица ( Herculis SenT)
    9) клуб(ок), извив (n. viperinus H)
    10) связь ( continuationis C); узы ( amicitiae C); оковы ( leti St); pl. путы ( nodi religionum Lcr); pl. рыболовная сеть ( luctantur corpora — sc. piscium — nodis Man); скованность
    11) обязанность, обязательство, клятва ( nodos imponere O)
    12) трудность, осложнение, препятствие, помеха ( in difficĭlem nodum incĭdĕre C)
    nodum alicujus rei expedire C (exsolvere L) — устранить какое-л. препятствие
    13) затяжка, промедление ( pugnae nodusque moraque V)
    14) завязка (в драматургическом произведении) H

    Латинско-русский словарь > nodus

  • 19 pera

    pēra, ae f. (греч.)
    ранец, сума (p. et baculum Ap, Aus)

    Латинско-русский словарь > pera

  • 20 pronus

    prōnus, a, um [ pro I ]
    1) склонившийся (in baculum Ap); наклонённый, нагнувшийся ( auriga V); наклонённый вперёд ( motus corporis C); обращённый (orienti Col; ad solem Col); наклонный, круто спускающийся, покатый ( via O)
    2) низвергающийся, быстротекущий, стремительный ( amnis V)
    3) склоняющийся к закату, заходящий ( sidus Prp)
    4) скоропреходящий, быстротечный ( anni H)
    5)
    а) склонный, расположенный (in или ad aliquid T, Su или alicui rei T)
    б) благосклонный, благоприятно настроенный ( alicui Su или in aliquem T)
    6) лёгкий, легко доступный ( iter prōnum ad honores PJ)
    p. ad credendum AVлегковерный
    p. ad fidem L — вероятный. — см. тж. pronum

    Латинско-русский словарь > pronus

См. также в других словарях:

  • Baculum — bezeichnet: in der Anatomie der Säugetiere den Penisknochen bei Insekten einen Gattungsnamen von Stabschrecken, siehe Baculum (Gattung) Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort be …   Deutsch Wikipedia

  • baculum — [bak′yo͞o ləm] n. pl. bacula [bak′yo͞olə] or baculums 〚L, a stick: see BACILLUS〛 a slim bone that supports rigidity of the penis in many mammals, including rodents, carnivores, and primates * * * ▪ anatomy also called  Os Penis, or Os Priapi  …   Universalium

  • baculum — ● baculum nom masculin Synonyme de os pénien. ● baculum (synonymes) nom masculin Synonymes : os pénien …   Encyclopédie Universelle

  • baculum — index cudgel Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • baculum — [bak′yo͞o ləm] n. pl. bacula [bak′yo͞olə] or baculums [L, a stick: see BACILLUS] a slim bone that supports rigidity of the penis in many mammals, including rodents, carnivores, and primates …   English World dictionary

  • Baculum — A raccoon baculum. The baculum (also penis bone, penile bone or os penis) is a bone found in the penis of most mammals. It is absent in humans, but present in other primates, such as the gorilla and chimpanzee. The bone aids in sexual intercourse …   Wikipedia

  • Baculum — Os pénien de raton laveur Le baculum (aussi appelé os pénien) est un os présent dans le pénis de la plupart des mammifères. Il n existe pas chez les humains, les équidés, les lagomorphes, les marsupiaux ni les hyènes[ …   Wikipédia en Français

  • Baculum (Gattung) — Baculum Systematik Klasse: Insekten (Insecta) Ordnung: Gespenstschrecken (Phasmatodea) Familie: Phasmatidae Unterfamilie: Cla …   Deutsch Wikipedia

  • BACULUM Consulens — Hebr. Gap desc: Hebrew qui dictus in Sacris, vide infra ubi de Divinatione, item voce Rhabdomantia …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BACULUM Jacob — organum dioptricum, sicut et Quadrans Geometricus et similia, quibus propugnaculorum turriumque altitudo, explorarisolet. Vide Salmas. ad Solin. p. 672. Appellationis occasio desumpta a baculo, cum quo Iacob Patriarcha Iordanem transiisse legitur …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Baculum extradentatum — Annam Stabschrecke Annam Stabschrecke (Medauroidea extradentata) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»