awanturniczy

См. также в других словарях:

• awanturniczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} właściwy awanturnikom : {{/stl 7}}{{stl 10}}Awanturniczy charakter. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} pełen przygód …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• awanturniczy — «właściwy awanturnikom; gwałtowny, kłótliwy, niespokojny, nieopanowany; pełen awantur; nacechowany awanturniczością, awanturnictwem; ryzykowny, niezwykły» Awanturnicze usposobienie. Film awanturniczy. Powieść awanturnicza. Wyczyny awanturnicze.… …   Słownik języka polskiego

• szucherny — awanturniczy …   Słownik gwary warszawskiej

• awanturniczo — przysłów. od awanturniczy Ktoś się zachowuje awanturniczo …   Słownik języka polskiego

• awanturniczość — ż V, DCMs. awanturniczośćści, blm rzecz. od awanturniczy Gorsząca awanturniczość …   Słownik języka polskiego

• łotrzykowski — przym. od łotrzyk ∆ lit. Powieść łotrzykowska «romans awanturniczy z silnie uwydatnioną postacią przebiegłego i pomysłowego bohatera, którego włóczęgowskie losy dają okazję do przedstawienia satyrycznego obrazu epoki; wyrósł z plebejskich… …   Słownik języka polskiego

• powieść — I ż V, DCMs. powieśćści; lm MD. powieśćści 1. «dłuższy utwór epicki pisany prozą, o wielowątkowej fabule, obejmującej dzieje licznych bohaterów i środowisk społecznych; od połowy XIX wieku najpopularniejsza forma literacka» Dobra, ciekawa,… …   Słownik języka polskiego

• romans — m IV, D. u, Ms. romanssie; lm M. e ( y) 1. lit. «gatunek epiki przedpowieściowej; utwór przygodowo awanturniczy o fabule bogatej w niezwykłe zdarzenia, z powikłaną intrygą, zwłaszcza miłosną, współcześnie lekki utwór powieściowy o tematyce… …   Słownik języka polskiego

• awanturniczo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. awanturniczy: Zachowywać się awanturniczo. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień