-
1 lupinum
1.lŭpīnus, a, um, adj. [lupus], of or belonging to a wolf, wolf's:II.ubera,
Cic. Cat. 3, 8, 19:juba,
Prop. 4 (5), 10, 20:pellis,
Plin. 28, 19, 78, § 257.—Transf., like a wolf: impetus, Enn. ap. Don. Ter. Phorm. 2, 2, 25 (Sat. v. 28 Vahl.): rictus, Prud. steph. 2, 98.2.lŭpīnus, i, m., and lŭpīnum, i, n., a lupine:ibi lupinum bonum fiet,
Cato, R. R. 34, 2; cf. Col. 12, 10, 1 sq.; Plin. 18, 14, 36, § 133; Pall. 1, 6, 14; 7, 3, 2:fetus viciae tristisque lupini,
Verg. G. 1, 75:tunicam mihi malo lupini,
Juv. 14, 153. —Esp., since, on the stage, lupines were used as mock-money, prov.:nec tamen ignorat quid distent aera lupinis,
Hor. Ep. 1, 7, 23; cf.: Ag. Agite, inspicite. Co. Aurum est, profecto, spectatores, comicum, Plaut. Poen. 3, 2, 20; cf. also: si quis sub specie alearum victus sit lupinis vel alia quavis materia, Cod. 3, 43, 1. -
2 lupinus
1.lŭpīnus, a, um, adj. [lupus], of or belonging to a wolf, wolf's:II.ubera,
Cic. Cat. 3, 8, 19:juba,
Prop. 4 (5), 10, 20:pellis,
Plin. 28, 19, 78, § 257.—Transf., like a wolf: impetus, Enn. ap. Don. Ter. Phorm. 2, 2, 25 (Sat. v. 28 Vahl.): rictus, Prud. steph. 2, 98.2.lŭpīnus, i, m., and lŭpīnum, i, n., a lupine:ibi lupinum bonum fiet,
Cato, R. R. 34, 2; cf. Col. 12, 10, 1 sq.; Plin. 18, 14, 36, § 133; Pall. 1, 6, 14; 7, 3, 2:fetus viciae tristisque lupini,
Verg. G. 1, 75:tunicam mihi malo lupini,
Juv. 14, 153. —Esp., since, on the stage, lupines were used as mock-money, prov.:nec tamen ignorat quid distent aera lupinis,
Hor. Ep. 1, 7, 23; cf.: Ag. Agite, inspicite. Co. Aurum est, profecto, spectatores, comicum, Plaut. Poen. 3, 2, 20; cf. also: si quis sub specie alearum victus sit lupinis vel alia quavis materia, Cod. 3, 43, 1.
См. также в других словарях:
AURUM Comicum lupini Plauto — Paen. Actu 3. sc. 2. v. 20 … Hofmann J. Lexicon universale
LUPINUM s. LUPINUS — apud Horat. l. 1. Ep. 7. v. 23. quid distent aera lupinis: leguminis genus, quod Graeci vett. θέρμον, recentiores γυπηνάριον dicunt, iuxta epitheton Virg. Georg. l. 1. v. 75. tristesque lupini; ab amaritudine, cuius siliqua solet quina vel sena… … Hofmann J. Lexicon universale
BACCHANTIA Indumenta — apud Tertullian. de Pallio c. 4. ubi de Empedocle, Si Philosophus in purpura, cur non et in baxea Tyria calcinare! nisi aurum minime Graecatos decet: at quin alius et sericatus et crepidam aeratus incessit: digne quidem, ut bacchantibus… … Hofmann J. Lexicon universale
EXPONENDI infantes — mos antiquissimus fuit. Namque de Moyse, nota historia in sacris: Unde Ezechiel Tragicus, Clementi Alexandrino et Eusebio laudatus, Ε᾿νταῦθα μητὴρ ἠ τεχοῦσ᾿ ἔκρυπτέ με Τρεῖς μῆνας, ὡς ἔφασκεν, οὐ λαθοῦσα δὲ Υ῾πεξέθηκε. Ibi mater quae me peperit,… … Hofmann J. Lexicon universale
THUS — ex Graeco θύον vel θύος, quod quamvis de quibuslibet odoribus in genere dicatur. κατ᾿ ἐξοχην` tamen, uti et vox θυμίαμα, Recentioribus tus notat, sicuti Incensum apud Latinos: Graece λίβανος, unde Λιβανοφόρος χὼρα, Thurifera regia, apud Arianum,… … Hofmann J. Lexicon universale
