Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

auditoris+n+m

  • 41 paradoxa

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxa

  • 42 paradoxon

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxon

  • 43 paradoxum

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxum

  • 44 paradoxus

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxus

  • 45 persuadeo

    per-suādĕo, si, sum, 2, v. a., to bring over by talking, to convince of the truth of any thing, to persuade (cf. convinco).
    I.
    In gen., constr. absol., with an obj.-clause and dat., rarely with acc. of the person:

    oratoris officium est dicere ad persuadendum accommodate,

    Cic. de Or. 1, 31, 138:

    imprimis hoc volunt persuadere, non interire animas,

    Caes. B. G. 6, 14:

    velim tibi ita persuadeas, me, etc.,

    Cic. Fam. 11, 5, 3:

    hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset,

    id. Att. 16, 5, 2:

    ne si forte de paupertate non persuaseris, sit aegritudini concedendum,

    id. Tusc. 4, 27, 59; Hor S. 1, 6, 8; Verg. G. 2, 315: quis te persuasit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 10, 10 (p. 175, n. 4 Vahl.).— Pass. pers. (rare):

    cum animus auditoris persuasus esse videtur ab eis, qui, etc.,

    Auct. Her. 1, 6, 9:

    si persuasus auditor fuerit,

    id. ib. 1, 6, § 10: si scit et persuasus est, quid irascitur, etc., Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 2.— Pass. impers.:

    corrupti sunt quibus persuasum sit foedissimum hostem justissimo bello prosequi,

    Cic. Phil. 13, 17, 35:

    mihi persuaderi numquam potuit, animos... vivere, etc.,

    id. Sen. 22, 80. persuasum habere, v. P. a. infra.—
    II.
    In partic., to prompt, induce, prevail upon, persuade to do any thing (class.); usually constr. with alicui, ut, or ne; rarely (and post-Aug.) aliquem or with an obj.-clause:

    persuasit nox, amor, adulescentia,

    Ter. Ad. 3, 4, 24:

    metuebat ne sibi persuaderes, ut, etc.,

    Plaut. Truc. 1, 2, 98:

    huic magnis praemiis pollicitationibusque persuadent, uti, etc.,

    Caes. B. G. 3, 18:

    huic Albinus persuadet, regnum ab senatu petat,

    Sall. J. 35, 2:

    duo sunt tempora, quibus aliquid contra Caesarem Pompeio suaserim, unum, ne, etc.... alterum ne, etc.... quorum si utrumvis persuasissem, etc.,

    Cic. Phil. 2, 10, 24:

    numquam tamen haec felicitas illi persuasit neglegentiam,

    led him into negligence, Sen. Exc. Contr. 3, praef. 5:

    omnia nobis mala solitudo persuadet,

    Sen. Ep. 25, 5:

    persuasit ei tyrannidis finem facere,

    Nep. Dion. 3, 3:

    nec arare terram aut expectare annum tam facile persuaseris, etc.,

    Tac. G. 14 fin.:

    quis Romanis primus persuaserit navem conscendere?

    Sen. Brev. Vit. 13, 4:

    frigidāque etiam hibernis algoribus persuasit,

    Plin. 29, 1, 5, § 10:

    aliquā die te persuadeam, ut, etc.,

    Petr. 46.— Impers. pass.:

    his persuaderi, ut, etc., non poterat,

    Caes. B. G. 2, 10:

    persuasum est facere,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 93; cf.:

    tibi quidquam persuaderi potuisse,

    Cic. Fam. 11, 28, 1:

    tibi persuasum habere, for sibi persuaderi: ea loca provinciae adjungere sibi persuasum habebant,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.; v. Zumpt, Gr. § 407, n. 1; § 634.—Hence, P. a.: persuāsus, a, um, fixed, established, settled. —Sup.: quod mihi persuasissimum est, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 9, 2.—Esp., in phrase persuasum habere, to be convinced, regard as settled:

    quia persuasum habuerunt, animas hominum immortalis esse,

    Val. Max. 2, 6, 10: comperi persuasissimum habuisse eum, with obj.clause, Suet. Ner. 29:

    at nos e diverso fumi amaritudine vetustatem indui persuasum habemus,

    Plin. 23, 1, 22, § 40:

    persuasum habeo posse fieri ut, etc.,

    Plin. Ep. 1, 20, 9; Col. 1, 1, 4; 4, 3, 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > persuadeo

  • 46 renovo

    rĕ-nŏvo, āvi, ātum, 1, v. a., to renew, restore (class., esp. in the trop. sense; syn.: instauro, redintegro).
    I.
    Lit.: marc fontes assidue renovant, Lucr. 2, 591; cf.:

    quibus (vaporibus) altae renovataeque stellae atque omnis aether refundunt eodem,

    Cic. N. D. 2, 46, 118:

    Lucifer renovatus undā Oceani,

    Sil. 7, 639:

    vides Virtutis templum a M. Marcello renovatum,

    Cic. N. D. 2, 23, 61:

    VIAS ET MILLIARIA,

    Inscr. Orell. 905:

    renovare veteres colonias,

    Cic. Agr. 2, 13, 34:

    vitem,

    Col. 4, 27, 6:

    durum arvum,

    to renew by ploughing, Ov. M. 15, 125:

    agrum aratro,

    id. Tr. 5, 12, 23; id. F. 1, 159:

    meus renovatur campus aratris,

    id. Am. 1, 3, 9:

    multa jugera (tauri),

    Tib. 3, 3, 5; but also, to restore by not cultivating, to let lie fallow:

    agrum,

    Ov. M. 1, 110:

    sedeat praeterea cottidie ad rationes, tabulasque testamenti omnibus renovet,

    retouch, change, alter before everybody, Petr. 117, 10.— Poet.:

    (Ulixem) veteres arcus leto renovasse procorum,

    i. e. used again, Prop. 3, 12 (4, 11), 35.— Absol.:

    non si Neptuni fluctu renovare operam des (sc.: purpureum colorem conchyli),

    to restore, Lucr. 6, 1076.—
    * 2.
    In partic., in business lang., to renew or redouble interest, i. e. to take interest on interest, take compound interest:

    Scaptius centesimis renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,

    Cic. Att. 6, 3, 5; cf. renovatio, I. 2.—
    II.
    Trop., to renew, restore:

    periculum sit, ne instauratas maximi belli reliquias ac renovatas audiamus,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    scelus renovare et instaurare,

    id. Verr. 1, 4, 11:

    institutum,

    id. Div. in Caecil. 21, 68:

    vetus exemplum,

    id. Phil. 1, 1, 1; cf.:

    veterem iram,

    Tac. H. 4, 36:

    veterem animi curam molestiamque,

    Cic. de Or. 3, 1, 1:

    nolo eam rem commemorando renovare,

    id. Quint. 21, 70:

    infandum, regina, jubes renovare dolorem,

    Verg. A. 2, 3:

    memoriam prope intermortuam,

    Cic. Mur. 7, 16:

    antiquarum cladium memoriam,

    Liv. 23, 41; 22, 61:

    bona praeterita gratā recordatione renovata,

    Cic. Fin. 1, 17, 57:

    haec studia,

    id. Div. 2, 2, 7; cf. id. Ac. 1, 3, 11:

    pristina bella,

    id. Rep. 6, 11, 11:

    bellum,

    id. Fam. 4, 7, 3:

    belli renovandi consilium capere,

    Caes. B. G. 3, 2; id. B. C. 3, 102; Sall. J. 36, 1; Liv. 2, 31; cf.

    proelium,

    Caes. B. G. 3, 20 fin.; Sall. J. 51, 5; Ov. M. 5, 156:

    casus omnes,

    Verg. A. 2, 750:

    vulnera,

    to tear open, Ov. Tr. 2, 209:

    rursus cursum,

    Caes. B. C. 3, 93:

    sacra rite,

    Liv. 5, 18:

    auspicia,

    id. 5, 31; 6, 5:

    societatem,

    Cic. Fam. 12, 28, 2; cf.

    foedus,

    Liv. 9, 43 fin.:

    amicitiam et societatem,

    id. 34, 31:

    dextras,

    Tac. A. 2, 58:

    luctus,

    Tib. 2, 6, 41; Ov. M. 14, 465:

    lacrimas,

    id. ib. 11, 472:

    renovata clades domūs,

    Juv. 10, 243:

    viam doloremque,

    Curt. 3, 12, 17:

    gaudia (with redintegrare),

    Plin. Pan. 61 fin.:

    annos Anchisae,

    i. e. to restore his youth, make him young again, Ov. M. 9, 424:

    senectutem,

    id. ib. 7, 215:

    florem aetatis ex morbo,

    Liv. 28, 35:

    annos renovaverat Titan,

    Tib. 4, 1, 113. —
    B.
    In partic.
    1.
    To repeat in words, say again, say repeatedly:

    hic renovabo illud, quod initio dixi, regnum comparari, etc.,

    Cic. Agr. 2, 10, 24; cf.:

    ut renovetur, non redintegretur oratio,

    Auct. Her. 2, 30, 47:

    de lege, de foedere, etc.... renovabo ea quae dicta sunt,

    Cic. Balb. 7. — With ut:

    (consules) ipsis tribunis (plebis) ut sacrosancti viderentur, renovarunt,

    declared anew, repeated, that, Liv. 3, 55 Drak.—
    2.
    To renew in strength; to refresh, recreate, recover, revive (syn.:

    recreare, reficere): quies renovavit corpora animosque ad omnia de integro patienda,

    Liv. 21, 21:

    animum auditoris ad ea quae restant,

    Cic. Inv. 2, 15, 49:

    animos equitum ad alicujus odium,

    id. de Or. 2, 48, 199:

    virtus, quae risum judicis movendo... animum aliquando reficit et a satietate vel a fatigatione renovat,

    Quint. 6, 3, 1:

    refici atque renovari,

    id. 12, 6, 6:

    ars variandi renovat aures,

    id. 11, 3, 44:

    fatigata (facundia) renovatur,

    id. 10, 5, 14:

    et virium plus afferunt ad discendum renovati ac recentes,

    restored and fresh, id. 1, 3, 9:

    renovato modica quiete exercitu,

    Liv. 36, 14:

    se novis opibus copiisque,

    Cic. Mur. 15, 33:

    ipsi mihi locus optimi illius viri desiderium renovavit,

    Plin. Ep. 6, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > renovo

См. также в других словарях:

  • cand.merc.aud. — cand.merc.aud. sb., cand.merc.aud.en, cand.merc.aud.er, cand.merc.aud.erne (fork. for candidata mercaturae auditoris og candidatus mercaturae auditoris), i sms. cand.merc.aud. , fx cand.merc.aud. studerende …   Dansk ordbog

  • Walafried Strabo — Walahfrid von der Reichenau (auch Walahfried), genannt Strabo (lat. der Schielende) oder Strabus (* 808/809; † 18. August 849) war ein Benediktiner, Dichter, Botaniker und Diplomat. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Walahfrid Strabo — Walahfrid von der Reichenau (auch Walahfried), genannt Strabo (lat. der Schielende) oder Strabus (* 808/809; † 18. August 849) war ein Benediktiner, Dichter, Botaniker und Diplomat. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 …   Deutsch Wikipedia

  • Walahfrid von der Reichenau — (auch Walahfried), genannt Strabo (lat. der Schielende) oder Strabus (* 808/809; † 18. August 849) war ein Benediktiner, Dichter, Botaniker und Diplomat. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Walahfried Strabo — Walahfrid von der Reichenau (auch Walahfried), genannt Strabo (lat. der Schielende) oder Strabus (* 808/809; † 18. August 849) war ein Benediktiner, Dichter, Botaniker und Diplomat. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Walahfried von der Reichenau — Walahfrid von der Reichenau (auch Walahfried), genannt Strabo (lat. der Schielende) oder Strabus (* 808/809; † 18. August 849) war ein Benediktiner, Dichter, Botaniker und Diplomat. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Walafrido Strabo — Walahfrid Strabo o Walahfrid von der Reichenau, latinizado Walafridus Strabo, españolizado Walafrido o Walafredo Estrabón (Suabia, 808 18 de agosto de 849), filósofo, teólogo, botánico y poeta carolingio alemán. Biografía Quizá conocido como… …   Wikipedia Español

  • Liste frühmoderner Zeitschriften — Die Liste frühmoderner Zeitschriften soll Orientierung im Angebot von Periodika (ohne Zeitungen) für den Zeitraum von Beginn des Drucks bis 1800 geben. Eine arbiträre Entscheidung ist dabei, was ein Journal, eine Zeitschrift, ist. Die… …   Deutsch Wikipedia

  • amplification — [ ɑ̃plifikasjɔ̃ ] n. f. • XIVe; lat. amplificatio 1 ♦ Vx Agrandissement, accroissement. ♢ (1801) Opt. Grossissement. Techn. Opération consistant à accroître une amplitude ou une puissance à l aide d un amplificateur; valeur de cet accroissement… …   Encyclopédie Universelle

  • plaisir — en François se prend pour un bien fait, pour une chose fort agreable, et pour recreation, joyeuseté ou passetemps. Plaisir mondain et charnel, Voluptas. Mon plaisir ou soulas, Meum suauium, Quid agitur? Mea voluptas. A mon plaisir, Ex sententia,… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»