-
1 Attius
Attius, a, um, Name eines röm. Geschlechts, aus dem am bekanntesten: P. Attius Varus, ein Prätor in Afrika zur Zeit des Bürgerkriegs zwischen Cäsar u. Pompejus, eifriger Anhänger des letzteren, Caes. b. c. 1, 12, 3. Cic. ad Att. 7, 13 a. § 3. Cic. Lig. 1 sqq. Lucan. 4, 713 sqq. – Dav. Attiānus, a, um, attianisch, des Attius, milites, Caes.: legiones, Cic. – / Vgl. Accius, Atius u. Attus.
-
2 Attius
Attius, a, um, Name eines röm. Geschlechts, aus dem am bekanntesten: P. Attius Varus, ein Prätor in Afrika zur Zeit des Bürgerkriegs zwischen Cäsar u. Pompejus, eifriger Anhänger des letzteren, Caes. b. c. 1, 12, 3. Cic. ad Att. 7, 13 a. § 3. Cic. Lig. 1 sqq. Lucan. 4, 713 sqq. – Dav. Attiānus, a, um, attianisch, des Attius, milites, Caes.: legiones, Cic. – ⇒ Vgl. Accius, Atius u. Attus. -
3 Accianus
-
4 Atreus
Atreus, eī, Akk. eum u. (b. Dichtern) zuw. ea, Vok. Atreu, m. (Ἀτρεύς), Sohn des Pelops u. der Hippodamia, Bruder des Thyestes, Vater des Agamemnon u. Menelaus, König von Argos u. Mykene, Acc. tr. 198. Varr. r. r. 2, 1, 6. Cic. Tusc. 4, 77. Ov. met. 15, 855; am. 3, 12, 39. Sen. Thy. 486 (wo Akk. Atrea) u. ibid. 513 (wo Vok. Atreu); vgl. Hyg. fab. 85 sqq. – Seine Schicksale als Gegenstand einer gleichnam. Tragödie des Attius, Gell. 13, 2, 2. – Dav.: a) Atrēus, a, um, atrëisch, poet. für argivisch, sanguis, Stat. Theb. 8, 743. – b) Atrīdēs u. (selten) Atrīda, ae, Vok. u. Abl. ā, m. (Ἀτρείδης), männlicher Nachkomme des Atreus, der Atride, non minor Atr. (Menelaus), non bello maior et aevo (Agamemnon), Ov. met. 12, 632 (u. so minor Atr. auch Ov. her. 5, 101. Sen. Agam. 513. Auson. ep. 16, 11. p. 175 Schenkl.; u. so Atr. öfter für Agamemnon, Hor. u.a. (auch Apul. de deo Socr. 17); seltener für Menelaus, Hor. u.a.: im Plur. Atridae, die Atriden, d.i. Agamemnon u. Menelaus, Plaut., Hor. u.a.: reges Atridae, Poet. tr. b. Cornif. rhet. 3, 34 (Ribbeck Trag. fr. p. 238, 1: reges et Atridae). – / Nom. Atrida, Prop. 2, 14, 1. Sen. Agam. 292: Akk. Atridam, M. Caes. b. Fronto ad M. Caes. 1, 4. p. 10, 20 N. u. 1, 5. p. 12, 15, N. Auson. ep. 16, 11. p. 175 Schenkl: Vok. Atrida, Hor. sat. 2, 3, 187: Abl. Atridā, Sen. Agam. 293. Epit. Iliad. 327.
-
5 Attianus
Attiānus, s. Accius u. Attius.
-
6 condalium
condalium, ī, n. (κονδύλιον; dah. lat. condulus, Paul. ex Fest. 38, 14), ein kleiner (von Sklaven getragener) Ring, Plaut. trin. 1014 u. 1020. – auch Titel der lat. Übersetzung der griech. Komödie des Menander δακτύλιος, von Varr. LL. 7, 77 dem Plautus zugeschrieben, von Attius b. Gell. 3, 3, 9 demselben abgesprochen.
-
7 didascalicus
didascalicus, a, um (διδασκαλικός), den Unterricht betreffend, didaktisch, opusculum, Auson. epist. 17. – subst., a) didascalicē, ēs, f. (διδασκαλική), die Didaktik, Diom. 484, 31. Suet. fr. p. 16, 6 R. – b) didascalica, ōn u. ōrum, n. (διδασκαλικά, vgl. Gell. praef. § 8). Didaskalien, ein didaktisches Werk des Attius, szenischen Inhalts, in primo od. in nono didascalicon (od. -corum), im ersten od. im neunten Buche der D., Gramm.: in primo didascalico, im ersten Buche der D., Gell. 3, 11, 4 H. vgl. Madvigii opusc. acad. 1. p. 87 sqq.
-
8 large
largē, Adv. (largus), reichlich, I) im allg. = in reichlichem Maße, dah. auch hinlänglich, ganz gut, ›murtatum‹ dictum est a murta, quod eā large fartum, Varro LL.: mittit homini munera satis large ad usum domesticum, Cic.: large adorare deos, mit vielem Weihrauch, Plin.: large frequentare locum, zahlreich, Plin.: contingi large posse ramo oleae, Plin.: large vagari, weit, Pallad.: u. so large procedere, Aur. Vict.: Attius hoc largius a prisca consuetudine movere coepit, Varro LL.: largius pronuntiare, stärker, derber, Gell.: quibus largissime contigit hoc munus naturae, Plin. – II) in bezug auf den Geber usw. = freigebig, qui large blandust dives pauperi, Plaut.: large effuseque donare alci non pauca, Cic.: pastum animantibus large et copiose comparare (v. der Natur), Cic.: large atque honorifice alqd promittere, Cic.: senatus consultum large factum, mit großen Zugeständnissen, Tac.
-
9 Varus [3]
3. Vārus, ī, m., Beiname mehrerer röm. Familien, aus denen am bekanntesten I) L. Varus, ein Epikureer u. Freund des Augustus, Quint. 6, 3, 78. – II) Q. Attius Varus, ein tapferer Anführer zur Zeit der Bürgerkriege, Caes. b.c. 1, 13 u. 30 u.a. – III) P. Alfenus Varus, Konsul u. berühmter Rechtsgelehrter, Gell. 6, 5, 1; vgl. Hor. sat. 1, 3, 130. – IV) Quintilius Varus, aus Kremona, vertrauter Freund des Horaz u. mehr noch des Vergil, Hor. carm. 1, 24, 5, Muster eines aufrichtigen Kunstrichters, Hor. de art. poët. 438. – V) P. Quintilius Varus, der bekannte Feldherr des Augustus, der im J. 9 n. Chr. von Arminius im Teutoburger Walde mit seinen Truppen vernichtet wurde, Vell. 2, 117. Suet. Aug. 23, 2. Tac. ann. 1, 3. – Dav. Vāriānus, a, um, varianisch, des Varus, clades, Plin. 7, 150. Suet. Aug. 23, 1 u. Cal. 3, 2: legiones, Tac. ann. 2, 7: exercitus, ibid. 2, 15.
-
10 Accianus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Accianus
-
11 Atreus
Atreus, eī, Akk. eum u. (b. Dichtern) zuw. ea, Vok. Atreu, m. (Ἀτρεύς), Sohn des Pelops u. der Hippodamia, Bruder des Thyestes, Vater des Agamemnon u. Menelaus, König von Argos u. Mykene, Acc. tr. 198. Varr. r. r. 2, 1, 6. Cic. Tusc. 4, 77. Ov. met. 15, 855; am. 3, 12, 39. Sen. Thy. 486 (wo Akk. Atrea) u. ibid. 513 (wo Vok. Atreu); vgl. Hyg. fab. 85 sqq. – Seine Schicksale als Gegenstand einer gleichnam. Tragödie des Attius, Gell. 13, 2, 2. – Dav.: a) Atrēus, a, um, atrëisch, poet. für argivisch, sanguis, Stat. Theb. 8, 743. – b) Atrīdēs u. (selten) Atrīda, ae, Vok. u. Abl. ā, m. (Ἀτρείδης), männlicher Nachkomme des Atreus, der Atride, non minor Atr. (Menelaus), non bello maior et aevo (Agamemnon), Ov. met. 12, 632 (u. so minor Atr. auch Ov. her. 5, 101. Sen. Agam. 513. Auson. ep. 16, 11. p. 175 Schenkl.; u. so Atr. öfter für Agamemnon, Hor. u.a. (auch Apul. de deo Socr. 17); seltener für Menelaus, Hor. u.a.: im Plur. Atridae, die Atriden, d.i. Agamemnon u. Menelaus, Plaut., Hor. u.a.: reges Atridae, Poet. tr. b. Cornif. rhet. 3, 34 (Ribbeck Trag. fr. p. 238, 1: reges et Atridae). – ⇒ Nom. Atrida, Prop. 2, 14, 1. Sen. Agam. 292: Akk. Atridam, M. Caes. b. Fronto ad M. Caes. 1, 4. p. 10, 20 N. u. 1, 5. p. 12, 15, N. Auson. ep. 16, 11. p. 175 Schenkl: Vok. Atrida, Hor. sat. 2, 3, 187: Abl. Atridā, Sen. Agam. 293. Epit.————Iliad. 327. -
12 Attianus
Attiānus, s. Accius u. Attius.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Attianus
-
13 condalium
condalium, ī, n. (κονδύλιον; dah. lat. condulus, Paul. ex Fest. 38, 14), ein kleiner (von Sklaven getragener) Ring, Plaut. trin. 1014 u. 1020. – auch Titel der lat. Übersetzung der griech. Komödie des Menander δακτύλιος, von Varr. LL. 7, 77 dem Plautus zugeschrieben, von Attius b. Gell. 3, 3, 9 demselben abgesprochen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > condalium
-
14 didascalicus
didascalicus, a, um (διδασκαλικός), den Unterricht betreffend, didaktisch, opusculum, Auson. epist. 17. – subst., a) didascalicē, ēs, f. (διδασκαλική), die Didaktik, Diom. 484, 31. Suet. fr. p. 16, 6 R. – b) didascalica, ōn u. ōrum, n. (διδασκαλικά, vgl. Gell. praef. § 8). Didaskalien, ein didaktisches Werk des Attius, szenischen Inhalts, in primo od. in nono didascalicon (od. -corum), im ersten od. im neunten Buche der D., Gramm.: in primo didascalico, im ersten Buche der D., Gell. 3, 11, 4 H. vgl. Madvigii opusc. acad. 1. p. 87 sqq.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > didascalicus
-
15 large
largē, Adv. (largus), reichlich, I) im allg. = in reichlichem Maße, dah. auch hinlänglich, ganz gut, ›murtatum‹ dictum est a murta, quod eā large fartum, Varro LL.: mittit homini munera satis large ad usum domesticum, Cic.: large adorare deos, mit vielem Weihrauch, Plin.: large frequentare locum, zahlreich, Plin.: contingi large posse ramo oleae, Plin.: large vagari, weit, Pallad.: u. so large procedere, Aur. Vict.: Attius hoc largius a prisca consuetudine movere coepit, Varro LL.: largius pronuntiare, stärker, derber, Gell.: quibus largissime contigit hoc munus naturae, Plin. – II) in bezug auf den Geber usw. = freigebig, qui large blandust dives pauperi, Plaut.: large effuseque donare alci non pauca, Cic.: pastum animantibus large et copiose comparare (v. der Natur), Cic.: large atque honorifice alqd promittere, Cic.: senatus consultum large factum, mit großen Zugeständnissen, Tac. -
16 Varus
3. Vārus, ī, m., Beiname mehrerer röm. Familien, aus denen am bekanntesten I) L. Varus, ein Epikureer u. Freund des Augustus, Quint. 6, 3, 78. – II) Q. Attius Varus, ein tapferer Anführer zur Zeit der Bürgerkriege, Caes. b.c. 1, 13 u. 30 u.a. – III) P. Alfenus Varus, Konsul u. berühmter Rechtsgelehrter, Gell. 6, 5, 1; vgl. Hor. sat. 1, 3, 130. – IV) Quintilius Varus, aus Kremona, vertrauter Freund des Horaz u. mehr noch des Vergil, Hor. carm. 1, 24, 5, Muster eines aufrichtigen Kunstrichters, Hor. de art. poët. 438. – V) P. Quintilius Varus, der bekannte Feldherr des Augustus, der im J. 9 n. Chr. von Arminius im Teutoburger Walde mit seinen Truppen vernichtet wurde, Vell. 2, 117. Suet. Aug. 23, 2. Tac. ann. 1, 3. – Dav. Vāriānus, a, um, varianisch, des Varus, clades, Plin. 7, 150. Suet. Aug. 23, 1 u. Cal. 3, 2: legiones, Tac. ann. 2, 7: exercitus, ibid. 2, 15.————————
См. также в других словарях:
Attius — Attius. Die Attiagens war ein plebejisches Geschlecht, dessen berühmte Familien der Balbi, Pauli u. Vari waren. Die einzelnen s. u. Accius, Labeo, Labienus u. Tullus … Pierer's Universal-Lexikon
Attĭus — Attĭus, L., röm. Dichter, s. Accius … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Attius — Attĭus, Lucius, röm. Dichter, s. Accius … Kleines Konversations-Lexikon
Attius — Lucius Accius Lucius Accius (ou Attius) est un célèbre auteur de tragédies latines et d ouvrages d érudition né à Pisaurum, aujourd hui Pesaro en Ombrie en 170 av. J. C. et mort à Rome en 86 av. J. C.. Pline l Ancien rapporte qu’il se fit dresser … Wikipédia en Français
Attius, S. — S. Attius, (1. Aug.), ein Martyrer zu Perga in Pamphilien. S. S. Leontius … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Attius Tullus Aufidius — Attius Tullus Aufidius[1] est un aristocrate volsque du début de Ve siècle av. J.‑C., connu pour avoir recueilli chez lui Coriolan exilé de Rome, et s en être fait un allié contre Rome. Histoire Afin de convaincre les Volsques de… … Wikipédia en Français
Attius Insteius Tertullus — (flourished between 280 308) was a Roman urban prefect.He was a descendant of Lucius Insteius Tertullus, who was sodalis Augustalis (i.e. priest of the deified Augustus) in 214. Having risen to become a senator, Tertullus served as consul suffect … Wikipedia
ATTIUS Pelignus cum VII — ATTIUS Pelignus cum VII. cohortium praesidio Sulmonem tenuit, ab Antonio interceptus, a Caelare dimissus fuit. l. 1. Bell. Civil. c. 18 … Hofmann J. Lexicon universale
ATTIUS Tullus — quô Duce, Volscos adversus Romanos concitavit Coriolanus … Hofmann J. Lexicon universale
ATTIUS Varus — Auximum oppidum Pompeii nomine obtinuit, cedere inde ab oppidanis Caesari faventibus iuslus, de quo Lucan. l. 1. et Caesar l. 1. Bell. Civil. c. 13. Ab hac fuga in Africam venit, quam Provinc. Praetor ante posledit, atque illam a Caesare avertit … Hofmann J. Lexicon universale
Attius Claudius — Appius Claudius Sabinus (consul en 495) Pour les articles homonymes, voir Claudius Sabinus. Appius Claudius Sabinus Regillensis, originellement Attus Clausus, est un homme politique romain, d origine sabine, des débuts de la République romaine.… … Wikipédia en Français