-
1 астат
Русско-немецкий словарь по химии и химической технологии > астат
-
2 астатин
Русско-немецкий словарь по химии и химической технологии > астатин
-
3 астат
-
4 asto
a-sto (ad-sto), stitī, āre, I) bei etw. od. jmd. stehen, stehen bleiben, sich hinstellen, A) im allg.: age asta; mane, audi, Pacuv. fr.: asta et Athenas contempla, Enn. fr.: asta, ut consuetus es puer olim, Plaut.: erus stupidus astat, Turpil. fr.: astante atque audiente Italiā totā, Cic.: astante et inspectante ipso, Caes.: super astantium manibus in murum attollitur, Sall. fr.: ast. arrectis auribus, Verg.: ast. hic, Ter.: ad id, Liv.: ast. alci, Plaut.: confidenter alci contra, Plaut.: portis, Verg.: mensae inter copreas, Suet.: ante aedes, Plaut.: cum patre, Ter.: ante oculos, Verg.: iuxta genitorem, Verg.: pro foribus, Suet.: v. Lebl., arduus in moenibus astans (v. trojanischen Pferde), Verg.: sedes relictae astant, stehen verlassen da, Verg.: mihi caeruleus supra caput astitit imber, Verg.: poet. übtr., certa quidem finis vitae mortalibus astat, steht bevor, Lucr. 3, 1076: astante ope barbaricā, noch stand, dauerte, Enn. tr. 120 (83). – / ast. illum locum, Prisc. 18, 208; aber Plin. pan. 23, 2 jetzt Keil te artaret. – B) insbes.: a) ( wie assum) jmdm. ratend, helfend zur Seite stehen, Plaut. Amph. 993: dum adsto advocatus quoidam cognato meo, Plaut. Cas. 567. – b) dienend dastehen, aufwarten, tibi servi multi ad mensam astant, Naev. com. 26. – II) aufrecht-, aufgerichtet stehen, ego miser vix adsto prae formidine, halte mich kaum auf den Beinen, Plaut. capt. 637: cave ne cadas; asta, Plaut. most. 324: v. Lebl., squamae astantes, emporstehend, zu Berge stehend, Verg. georg. 3, 545. – / Perf. Conj. astasint (astassint) = astiterint, Paul. ex Fest. 26, 3: Supin. astatum od. astitum nach Prisc. 9, 38; dah. Part. Fut. act. astiturus, Aemil. Porcina b. Prisc. 9, 38.
-
5 астат
-
6 astatine
as·ta·tine[ˈæstəti:n]* * ** * *n. -
7 asto
a-sto (ad-sto), stitī, āre, I) bei etw. od. jmd. stehen, stehen bleiben, sich hinstellen, A) im allg.: age asta; mane, audi, Pacuv. fr.: asta et Athenas contempla, Enn. fr.: asta, ut consuetus es puer olim, Plaut.: erus stupidus astat, Turpil. fr.: astante atque audiente Italiā totā, Cic.: astante et inspectante ipso, Caes.: super astantium manibus in murum attollitur, Sall. fr.: ast. arrectis auribus, Verg.: ast. hic, Ter.: ad id, Liv.: ast. alci, Plaut.: confidenter alci contra, Plaut.: portis, Verg.: mensae inter copreas, Suet.: ante aedes, Plaut.: cum patre, Ter.: ante oculos, Verg.: iuxta genitorem, Verg.: pro foribus, Suet.: v. Lebl., arduus in moenibus astans (v. trojanischen Pferde), Verg.: sedes relictae astant, stehen verlassen da, Verg.: mihi caeruleus supra caput astitit imber, Verg.: poet. übtr., certa quidem finis vitae mortalibus astat, steht bevor, Lucr. 3, 1076: astante ope barbaricā, noch stand, dauerte, Enn. tr. 120 (83). – ⇒ ast. illum locum, Prisc. 18, 208; aber Plin. pan. 23, 2 jetzt Keil te artaret. – B) insbes.: a) ( wie assum) jmdm. ratend, helfend zur Seite stehen, Plaut. Amph. 993: dum adsto advocatus quoidam cognato meo, Plaut. Cas. 567. – b) dienend dastehen, aufwarten, tibi servi multi ad mensam astant, Naev. com. 26. – II) aufrecht-, aufgerichtet stehen, ego miser vix adsto prae formidine, halte mich kaum auf den Beinen, Plaut. capt. 637: cave ne————cadas; asta, Plaut. most. 324: v. Lebl., squamae astantes, emporstehend, zu Berge stehend, Verg. georg. 3, 545. – ⇒ Perf. Conj. astasint (astassint) = astiterint, Paul. ex Fest. 26, 3: Supin. astatum od. astitum nach Prisc. 9, 38; dah. Part. Fut. act. astiturus, Aemil. Porcina b. Prisc. 9, 38. -
8 vellico
vellico, āvī, ātum, āre (Intens. v. vello), rupfen, raufen, kneipen, I) eig.: a) leb. Wesen: cornix astat; ea volturios duo vicissim vellicat (rupft u. = foppt), Plaut. most. 834: puer a paedagogo se vellicari respondit, Quint. 6, 1, 41: aves, quae vellicando morsicandoque et canturiendo assidue non patiuntur dormire potantes, Paul. ex Fest. 86, 14. – b) Lebl.: horrentes pectore setas, Calp. ecl. 10, 32: barbulam, Heges. 4, 25, 2: auriculam, Paul. Nol. carm. 36, 3: absol., minime malefica (est apis), quod nullius opus vellicans facit deterius, Varro r.r. 3, 16, 7. – II) übtr.: a) kneipen, mit Worten durchziehen, anfechten, verkleinern, α) Pers.: alqm, Plaut. merc. 408: in circulis, Cic. Balb. 57: absentem, Hor. sat. 1, 10, 79. – β) Lebl.: in quibus plura inscite aut maligne vellicant, Gell. 4, 15, 1: nullum est tam plenum beneficium, quod non vellicare (verkleinern) malignitas possit, nullum tam angustum, quod non bonus interpres extendat (vergrößere), Sen. de ben. 2, 28, 4. – b) mißhandeln, kränken, durch Eifersucht, Prop. 2, 5, 8. – c) anregen, aufstacheln, animum, Sen. ep. 20, 13: alqm, ibid. 63, 1. – / Parag. Infin. vellicarier, Afran. com. 267; vgl. Ribbeck Coroll. p. LXXIV.
-
9 астатин
-
10 astatine
(At) < chem> ■ Astat n (At) -
11 At
< chem> ■ Astat n (At) -
12 astatine
-
13 vellico
vellico, āvī, ātum, āre (Intens. v. vello), rupfen, raufen, kneipen, I) eig.: a) leb. Wesen: cornix astat; ea volturios duo vicissim vellicat (rupft u. = foppt), Plaut. most. 834: puer a paedagogo se vellicari respondit, Quint. 6, 1, 41: aves, quae vellicando morsicandoque et canturiendo assidue non patiuntur dormire potantes, Paul. ex Fest. 86, 14. – b) Lebl.: horrentes pectore setas, Calp. ecl. 10, 32: barbulam, Heges. 4, 25, 2: auriculam, Paul. Nol. carm. 36, 3: absol., minime malefica (est apis), quod nullius opus vellicans facit deterius, Varro r.r. 3, 16, 7. – II) übtr.: a) kneipen, mit Worten durchziehen, anfechten, verkleinern, α) Pers.: alqm, Plaut. merc. 408: in circulis, Cic. Balb. 57: absentem, Hor. sat. 1, 10, 79. – β) Lebl.: in quibus plura inscite aut maligne vellicant, Gell. 4, 15, 1: nullum est tam plenum beneficium, quod non vellicare (verkleinern) malignitas possit, nullum tam angustum, quod non bonus interpres extendat (vergrößere), Sen. de ben. 2, 28, 4. – b) mißhandeln, kränken, durch Eifersucht, Prop. 2, 5, 8. – c) anregen, aufstacheln, animum, Sen. ep. 20, 13: alqm, ibid. 63, 1. – ⇒ Parag. Infin. vellicarier, Afran. com. 267; vgl. Ribbeck Coroll. p. LXXIV. -
14 astaat
I.hetAstat nII.hetAstatin n -
15 astatium
I.hetAstat nII.hetAstatin n -
16 άστατο
τοAstat n -
17 asztátium
(DE) Astat {s} -
18 астат
См. также в других словарях:
astat — àstāt (astàtīn) m <G astáta> DEFINICIJA kem. umjetni radioaktivni halogeni element (simbol At, atomski broj 85) ETIMOLOGIJA nlat. astatium ≃ grč. ástatos: nepostojan ≃ a 1 + stat … Hrvatski jezični portal
astat — astat·i·cism; … English syllables
Astat — Eigenschaften … Deutsch Wikipedia
Astat — As|tat 〈n. 11; unz.; chem. 〉 radioaktiver, künstl. hergestellter chem. Grundstoff, Ordnungszahl 85; oV Astatin [zu grch. astatos „unstet“ <a „nicht“ + status „gestellt“] * * * As|tat [griech. ástatos = unstet], das; s; Symbol: At: in Spuren… … Universal-Lexikon
Astat — astatinas statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. astatine vok. Astat, n; Astatin, n rus. астат, m pranc. astate, m … Fizikos terminų žodynas
àstat — às|tat Mot Pla Nom masculí … Diccionari Català-Català
astat — is., kim., Fr. astate Atom numarası 85 olan, bizmutun alfa ışınlarıyla bombardımanı sonucu elde edilen yapay element, astatin (simgesi At) … Çağatay Osmanlı Sözlük
Astat — Asta̱t [zu gr. ἀστατος = unbeständig (wegen des raschen radioaktiven Zerfalls)] s; s, älter: Astati̱n s; s: radioaktives, nichtmetallisches Element; Zeichen: At … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Astat — As|tat das; s <zu gr. ástatos »unstet, unbeständig« (wegen des raschen radioaktiven Zerfalls)> chem. Element; Zeichen At … Das große Fremdwörterbuch
astat — m IV, D. u, Ms. astatacie, blm chem. «(At) promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 85, należący do chlorowców; mało zbadany, ponieważ występuje w przyrodzie w postaci krótkotrwałych radioizotopów» ‹n. łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
astát — a m (ȃ) kem. umetno pridobljen radioaktivni element, At … Slovar slovenskega knjižnega jezika