asonans

См. также в других словарях:

• asonans — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. asonanssie; lm M. e {{/stl 8}}{{stl 7}} rym niedokładny, oparty na identyczności samogłoskowej ostatnich (jednej albo dwu) sylab rymujących się ze sobą wyrazów, np. drzewo – echo <fr.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• asonans — m IV, D. u, Ms. asonanssie; lm M. e lit. «rym niedokładny, polegający na identyczności, współbrzmieniu samych tylko samogłosek, występujących w jednej albo w dwóch końcowych sylabach rymowanych ze sobą wersów (np. żłobu zmroku)» ∆ Asonans… …   Słownik języka polskiego

• asonans — is., ed., Fr. assonance Aynı aksanı veren ünlüyü ondan sonra veya önce gelen ünsüzü dikkate almadan her dizenin sonunda tekrarlama biçiminde yapılan uyak …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• asonansowy — «tworzący asonans, będący elementem asonansu; składający się z asonansów» Rym asonansowy. Sylaby, wyrazy asonansowe. Wiersz asonansowy …   Słownik języka polskiego