Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

armis

  • 1 Armis Exposcere Pacem

    They demanded peace by force of arms. (An inscription seen on medals)

    Latin Quotes (Latin to English) > Armis Exposcere Pacem

  • 2 Pulchrúmque morí succúrrit in ármis

    И вспоминается, что прекрасно умереть, сражаясь.
    Вергилий, "Энеида", II, 314-17:
    Árm(a) améns capió; nec sát ratiónis in ármis,
    Cúm sociís ardént animí: furor íraque méntem
    Práecipitánt, pulchrúmque morí succúrrit in ármis.
    Я вне себя и хватаюсь за меч, хоть пользы в нем мало -
    Где мне соратников встретить, чтоб, с ними сплотившись отрядом,
    Кремль захватить? Но пыл боевой меня подстрекает.
    Мнится: прекрасно и пасть, за отчизну честно сражаясь.
    Добровольно становясь солдатом, возлагаешь на себя те или иные задачи подвергаешься тем или иным опасностям, смотря по тому, насколько все это на твой взгляд доблестно и значительно, и с полным основанием жертвуешь даже своей жизнью: pulchrumque mori succurrit in armis. (Мишель Монтень, Об опыте.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pulchrúmque morí succúrrit in ármis

  • 3 Núnc insánus amór durí me Mártis in ármis, Tél(a) intér medi(a) átqu(e) advérsos détinet hóstes

    Держит средь копий меня и врагов противустоящих.
    (Перевод С. Шервинского)
    Вергилий, "Эклоги", X, 44-45.
    Если вы имеете намерение посягнуть на сердце какой-нибудь хорошенькой шотландочки, я бы посоветовал вам, когда вы обратитесь к ней, обязательно процитировать стихи Горация [ описка Вальтера Скотта. - авт. ].
    Nunc insanus amor duri me Martis in armis,
    Tela inter media atque adversos detinet hostes,
    каковые стихи Робертсон - передал следующим изящным образом:
    Любовь меня подвязкой наградила,
    И в юбку ягодицы обрядила. (Вальтер Скотт, Уэверли, или шестьдесят лет назад.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Núnc insánus amór durí me Mártis in ármis, Tél(a) intér medi(a) átqu(e) advérsos détinet hóstes

  • 4 Unam in armis salūtem

    "Одно спасение в оружии", т. е. спасение лишь в борьбе.
    История искусства - дело серьезное; в этом вряд ли многие усомнятся. Но разве "текущая критика" искусства не составляет, в свою очередь, страниц ее истории? За что ж на Россию в 60-х годах нашего века такая тень по музыкальным делам, что у нас терпеливо переносили полное отсутствие истинной критики, допускали отсталое идолопоклонство (á la Oulibischeff) [ в духе Улыбышева - авт. ] перед разными произвольно выбранными кумирами, не возмущались выходящим из всех границ глумлением над произведениями, громадно-знаменитыми, по праву занимающими в развитии искусства высоко-почетное место? Тут одно спасение: открыть поле для борьбы мнений. Unam in armis salutem! (А. Н. Серов, К читателям.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Unam in armis salūtem

  • 5 Bis interimitur qui suis armis perit

    He is doubly destroyed who perishes by his own arms. (Syrus)

    Latin Quotes (Latin to English) > Bis interimitur qui suis armis perit

  • 6 Fide, non armis

    By faith, not arms

    Latin Quotes (Latin to English) > Fide, non armis

  • 7 Vi et armis

    Latin Quotes (Latin to English) > Vi et armis

  • 8 Virtute et armis

    Latin Quotes (Latin to English) > Virtute et armis

  • 9 arma

    arma, ōrum (qqf. armūm), n. plur. [st2]1 [-] armes. [st2]2 [-] soldats armés. [st2]3 [-] outils, ustensiles, instruments.    - armis et castris rem tentare: essayer une chose par tous les moyens.    - levia arma: l’infanterie légère.    - canere arma, Virg.: chanter les exploits.    - acerrimus armis, Virg.: redoutable guerrier.    - arma alia ad tegendum, alia ad nocendum, Cic.: armes, les unes défensives, les autres offensives.    - Cerealia arma, Virg. En. 1, 177: les armes de Cérès, les outils pour faire le pain.    - arma navis, Virg.: agrès.
    * * *
    arma, ōrum (qqf. armūm), n. plur. [st2]1 [-] armes. [st2]2 [-] soldats armés. [st2]3 [-] outils, ustensiles, instruments.    - armis et castris rem tentare: essayer une chose par tous les moyens.    - levia arma: l’infanterie légère.    - canere arma, Virg.: chanter les exploits.    - acerrimus armis, Virg.: redoutable guerrier.    - arma alia ad tegendum, alia ad nocendum, Cic.: armes, les unes défensives, les autres offensives.    - Cerealia arma, Virg. En. 1, 177: les armes de Cérès, les outils pour faire le pain.    - arma navis, Virg.: agrès.
    * * *
        Arma, armorum, Pluraliter tantum. Armures, Harnois, Bastons, Armes.
    \
        Arma antiqua. Lucret. De quoy usoyent les anciens.
    \
        Inania. Stat. Inutiles.
    \
        Trunca. Stat. Brisez.
    \
        Versicoloria. Virg. De diverses couleurs.
    \
        Arma, Toutes sortes d'instrumens et outils.
    \
        Arma, pro Praelio. Virg. Combat.
    \
        Arma. Virg. Les guerres.
    \
        Armorum denuntiatio. Liu. Denoncement de guerre.
    \
        Armorum furiis flammatus. Stat. Enflambé de desir, et rage de faire la guerre.
    \
        Arma. Virgil. Faicts d'armes.
    \
        Acerrimus armis. Virgil. Vaillant en guerre, Chevaleureux.
    \
        Armis exercitus. Tacit. Exercité et usité au faict de la guerre.
    \
        Inuictus armis Annibal. Cic. Invincible par armes.
    \
        Maturus ad arma. Sil. Bon, ou De suffisant aage pour aller à la guerre.
    \
        Rudis armorum. Stat. Qui ne scait que c'est de la guerre, Ignorant.
    \
        Fraterna. Seneca. De frere contre frere.
    \
        Honesta. Ouid. Juste guerre.
    \
        Ignota. Virg. Nouvelle, Non accoustumee.
    \
        Socia. Sil. Des alliez et confederez.
    \
        Terrestria. Ouid. Guerre demenee sur la terre.
    \
        Abiicere arma. Cic. Quitter les armes.
    \
        Accingi armis. Virg. S'armer, S'embastonner.
    \
        Arma canere. Virg. Descrire les guerres.
    \
        Capere arma. Cic. Prendre les armes, Entreprendre la guerre.
    \
        Coeptare arma. Tacit. Commencer la guerre.
    \
        Deponere arma. Quintil. Laisser les armes.
    \
        Arma detrahere alicui. Seneca. Le desarmer et despouiller de ses armes.
    \
        Arma ducum dirimere. Lucan. Appoincter le discord.
    \
        Discedere ab armis. Cic. Faire apointement.
    \
        Armis vrbem excindere. Stat. Desconfire et ruiner par guerres.
    \
        Armis exuere aliquem. Virg. Le desarmer.
    \
        Facere arma. Cic. Forger armures et harnois.
    \
        Arma obuia ferre. Virgil. Aller en armes au devant, Resister par armes.
    \
        Ferre arma in medios globos. Silius. Se jecter au milieu de la presse.
    \
        Vrbes arma inter se ferrunt. Virgil. Font la guerre les uns contre les autres.
    \
        Armis fundere agmina. Ouid. Mettre en fuite, Desconfire.
    \
        Immiscere se armis imparibus. Virg. Quand le fort combat contre le foible.
    \
        Imperare arma. Cic. Commander par cri public de prendre les armes.
    \
        Iniicere arma regnis Stat. Faire la guerre.
    \
        Inspicere arma militis. Cic. Revisiter les armures.
    \
        Armis aliquem instruere. Virg. Armer.
    \
        Instructus omnibus armis. Stat. Armé de toutes pieces.
    \
        Iungere arma. Senec. Assembler deux armees en une.
    \
        In armis mori. Virg. Mourir en la guerre.
    \
        Mouere arma. Senec. Esmouvoir la guerre.
    \
        In arma mouere aliquem. Virg. Inciter aucun à faire la guerre.
    \
        In arma aliquem mittere. Virg. L'envoyer à la guerre.
    \
        Arma negare alicui. Ouid. Luy refuser aide.
    \
        Quaerere arma. Virgil. Cercher tromperies et moyens pour faire quelque chose.
    \
        Instaurata arma remoliri. Sil. Recommencer la guerre, ou le combat.
    \
        Reposcere armis aliquid. Ouid. Redemander par force d'armes.
    \
        Armis sternis. Sil. Estre desconfit.
    \
        Arma impia sumere. Virg. Entreprendre une guerre injuste.
    \
        Tractare arma. Senec. Maniere.
    \
        Venire ad arma propter aes alienum. Cic. S'entrebatre.
    \
        Vocare ad arma. Cic. Faire cri et commandement que chascun ait à prendre les armes.

    Dictionarium latinogallicum > arma

  • 10 arma

    arma, ōrum, n. ( gen. plur. armūm, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155; Att. ap. Non. p. 495, 23, considered by Cic. in the connection armūm judicium as less correct than armorum) [cf. ARÔ, arariskô = to fit; arthron = joint; harmos = armus = joint, shoulder; artaô = artio, arto = to fit, to fit in closely; artios = fit, exact; artus = close, narrow; ars (artis) = the craft of fitting things; artifex, artificium; Goth. arms = O. H. Germ. aram = Engl. arm; Sanscr. ar = to hit upon, attain; aram = fit, fast; īrmas = arm. Curt.].
    I.
    Lit.
    A.
    1.. What is fitted to the body for its protection, defensive armor, as the shield, coat of mail, helmet, etc.:

    tot milia armorum, detracta corporibus hostium,

    Liv. 45, 39:

    induere arma,

    id. 30, 31:

    arma his imperata, galea, clipeum, ocreae, lorica, omnia ex aere,

    id. 1, 43:

    pictis et auro caelatis refulgens armis,

    id. 7, 10. —
    2.
    Specifically, a shield:

    at Lausum socii exanimem super arma ferebant,

    on a shield, Verg. A. 10, 841:

    caelestia arma, quae ancilia appellantur,

    Liv. 1, 20 (v. ancile); id. 8, 30; 1, 37; cf. Verg. A. 1, 119 Heyne; Tac. G. 11 Rup.; Plin. Ep. 5, 6, 43:

    Aeneas se collegit in arma,

    gathered himself under his shield, Verg. A. 12, 491.—Hence, in a more extended sense,
    B.
    Implements of war, arms, both of defence and offence (but of the latter only those which are used in close contest, such as the sword, axe, club; in distinction from tela, which are used in contest at a distance; hence, arma and tela are often contrasted; v. the foll., and cf. Bremi and Dähne ad Nep. Dat. 11, 3): arma rigent, horrescunt tela, Enn. ap. Macr. S. 6, 4; id. ap. Non. p. 469, 26:

    arma alia ad tegendum, alia ad nocendum,

    Cic. Caec. 21:

    armis condicione positis aut defetigatione abjectis aut victoriā detractis,

    id. Fam. 6, 2:

    illum dicis cum armis aureis, Quoius etc.,

    Plaut. Mil. 1, 1, 16:

    ibi Simul rem et gloriam armis belli repperi,

    Ter. Heaut. 1, 1, 60:

    arma antiqua manus, ungues dentesque fuerunt Et lapides, et item, silvarum fragmina, ramei,

    Lucr. 5, 1283; so,

    Mutum et turpe pecus (i. e. primeval man), glandem et cubilia propter Unguibus et pugnis, dein fustibus, atque ita porro Pugnabant armis, quae post fabricaverat usus,

    Hor. S. 1, 3, 100 sqq.:

    capere,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153; id. Phil. 4, 3, 7; id. Rab. Perd. 6 and 7:

    sumere,

    id. Planc. 36, 88 Wund.; id. Tusc. 2, 24, 58; Vulg. Gen. 27, 3; ib. 3 Reg. 22, 30:

    accipere, ib. Judith, 14, 2: adprehendere,

    ib. Psa. 34, 2:

    resumere,

    Suet. Calig. 48:

    aptare,

    Liv. 5, 49:

    induere,

    id. 30, 31; Ov. M. 14, 798; id. F. 1, 521; Verg. A. 11, 83; Luc. 1, 126:

    accingi armis,

    Verg. A. 6, 184, and Vulg. Jud. 18, 11:

    armis instructus,

    ib. Deut. 1, 41; ib. 1 Par. 12, 13:

    concitare ad arma,

    Caes. B. G. 7, 42:

    descendere ad arma,

    id. ib. 7, 33:

    vocare ad arma,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    vocare in arma,

    Verg. A. 9, 22:

    ferre contra aliquem,

    Vell. 2, 56:

    decernere armis,

    Cic. Att. 7, 3:

    armis cum hoste certare,

    id. Off. 3, 22, 87; so,

    saevis armis,

    Verg. A. 12, 890:

    dimicare armis cum aliquo,

    Nep. Milt. 1, 2:

    esse in armis,

    Caes. B. G. 1, 49; Suet. Caes. 69:

    ponere, abicere,

    Cic. Fam. 6, 2:

    relinquere,

    Liv. 2, 10:

    tradere,

    Nep. Ham. 1, 5; Suet. Vit. 10:

    amittere,

    Verg. A. 1, 474:

    proicere,

    Vulg. 1 Macc. 5, 43;

    7, 44: deripere militibus,

    Hor. C. 3, 5, 19:

    dirimere,

    Luc. 1, 104 et saep.—Hence, arma virosque, per arma, per viros, etc., Liv. 8, 25; 8, 30 al.; v. Burm. ad Verg. A. 1, 1, and cf. Liv. 9, 24:

    tela et arma: armorum atque telorum portationes,

    Sall. C. 42, 2; Liv. 1, 25; Col. 12, 3; Tac. G. 29 and 33:

    armis et castris, prov. (like remis velisque, viris equisque),

    with vigor, with might and main, Cic. Off. 2, 24, 84.—
    II.
    Trop., means of protection, defence, weapons:

    tenere semper arma (sc. eloquentiae), quibus vel tectus ipse esse possis, vel, etc.,

    Cic. de Or. 1, 8, 32:

    prudentiae,

    id. ib. 1, 38, 172:

    senectutis,

    id. Lael. 4. 9:

    tectus Vulcaniis armis, id est fortitudine,

    id. Tusc. 2, 14, 33:

    eloquentiae,

    Quint. 5, 12, 21:

    facundiae,

    id. 2, 16, 10:

    justitiae,

    Vulg. Rom. 6, 13; ib. 2 Cor. 6, 7:

    arma lucis,

    ib. Rom. 13, 12:

    horriferum contra Borean ovis arma ministret, i. e. lanas,

    Ov. M. 15, 471:

    haec mihi Stertinius arma (i. e. praecepta) dedit,

    Hor. S. 2, 3, 297; cf. id. Ep. 1, 16, 67:

    arma militiae nostrae non carnalia sunt,

    Vulg. 2 Cor. 10, 4.
    a.
    War (once in opp. to pax, v. infra):

    silent leges inter arma,

    Cic. Mil. 4, 10; id. Att. 7, 3, 5:

    arma civilia,

    civil war, id. Fam. 2, 16, and Tac. A. 1, 9:

    civilia arma,

    id. Agr. 16; id. G. 37 (otherwise, bella civilia, Cic. Off. 1, 25, 86, and Tac. Agr. 13):

    ab externis armis otium erat,

    Liv. 3, 14; 9, 1; 3, 69 Drak.; 9, 32; 42, 2; Tac. H. 2, 1 al.:

    a Rubro Mari arma conatus sit inferre Italiae,

    Nep. Hann. 2, 1 (for which more freq. bellum inferre alicui, v. infero):

    ad horrida promptior arma,

    Ov. M. 1, 126:

    qui fera nuntiet arma,

    id. ib. 5, 4;

    14, 479: compositis venerantur armis,

    Hor. C. 4, 14, 52. So the beginning of the Æneid: Arma virumque cano; cf. Hor. Ep. 1, 19, 7:

    melius visum Gallos novam gentem pace potius cognosci quam armis,

    Liv. 5, 35 fin.; cf.:

    cedant arma togae,

    Cic. Off. 1, 22, 76.—Also for battle, contest:

    in arma feror,

    Verg. A. 2, 337; so id. ib. 2, 655.—
    b.
    (Abstr. for concr.) The warriors themselves, soldiers, troops:

    nulla usquam apparuerunt arma,

    Liv. 41, 12:

    nostro supplicio liberemus Romana arma, i. e. Romanum exercitum,

    id. 9, 9; 21, 26:

    Hispanias armis non ita redundare,

    Tac. H. 2, 32:

    expertem frustra belli et neutra arma secutum,

    neither party, Ov. M. 5, 91: auxiliaria arma, auxiliaries, auxiliary troops = auxiliares (v. auxiliaris, I.), id. ib. 6, 424; cf. id. ib. 14, 528.—
    III.
    Transf., poet. (like hoplon and entea in Gr.), implements, instruments, tools, utensils, in gen. Of implements for grinding and baking:

    Cerealia arma,

    the arms of Ceres, Verg. A. 1, 177 (cf. Hom. Od. 7, 232: entea daitos). —Of implements of agriculture, Ov. M. 11, 35:

    dicendum est, quae sint duris agrestibus arma, Quīs sine nec potuere seri nec surgere messes,

    Verg. G. 1, 160.—Of the equipments, tackle of a ship ( mast, sails, rudder, etc.):

    colligere arma jubet validisque incumbere remis,

    Verg. A. 5, 15; 6, 353.—Hence used by Ovid for wings:

    haec umeris arma parata suis, A. A. 2, 50 (cf. in the foll. verse: his patria est adeunda carinis).—And so of other instruments,

    Mart. 14, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > arma

  • 11 arma

    arma, ōrum, n. (Stamm AR-o, griech. ΑΡ-ω, ich füge an; vgl. τὰ ἄρμενα, Segel u. Tauwerk der Schiffe), griech. εντεα u. ὅπλα, u. altd. Zeug, Gezeug, Wehr u. Waffe, I) im allg., alles, was zu einer Ausrüstung od. Zurüstung gebraucht wird, das Rüstzeug = Gerät, Werkzeug, arma equestria, die ganze Ausrüstung eines Pferdes, »Sattel u. Zeug«, Liv. 35, 23, 11. – das »Segelwerk, Takelwerk, Ruderwerk eines Schiffes«, Verg. Aen. 5, 15: 6, 353: dah. für »Flügel« (als Ruder in der Luft), Ov. art. am. 2, 50. – arma cerealia, Geräte zum Kornstoßen u. Brotbacken, Verg. Aen. 1, 177. – arma venatoria, Jagdgerät, Sen. de ben. 1, 11, 6. – vom »Geräte des Landmanns«, Verg. georg. 1, 160: arma operis sui, Ov. met. 11, 34 sq. – v. »Werkzeugen zum Haarscheren«, Mart. 14, 56. – v. »Baugerätschaften, Bauwerkzeug«, repente lintribus in eam insulam materiem, calcem, caementa, arma convexit, Cic. Mil. 74. – II) prägn., das Kriegszeug, Kampfzeug, 1) im weitesten Sinne, das ganze Kriegsgerät, die Kriegsrüstung, Kriegsmaterialien, armorum custos, factor, doctor, s. cūstōs usw.: pars utraque suos exercitus, sua arma, suos habitura duces, Liv.: armis et castris tentata res est, Cic.: bes. in der Verbindung arma virique, viri armaque u. dgl., Liv.; s. Fabri Liv. 24, 28, 4. – 2) im engern Sinne, die angelegte Rüstung, Wehr, Waffen, sowohl die, die zum Schutz den Leib bedecken (wie Harnisch, Helm, Schild), als auch die, die man zur Verteidigung u. zum Angriff in der Hand behält (wie Schwert, Keule, Streitaxt), Ggstz. tela (Geschosse u. Angriffswaffen in die Ferne übh., dah. oft verb. tela et arma, arma atque tela, Trutz- u. Schutz- [Schutz- u. Trutz-] waffen; vgl. Fabri Liv. 22 57, 10 Ruperti Tac. Germ. 6, 2), a) eig.: arma auro et argento caelata od. distincta, Curt.: arma his imperata, galea, clipeum, ocreae, lorica, omnia ex aere, Liv.: tot milia armorum detracta corporibus hominum, Liv.: armorum et equitandi peritissimus, in Handhabung der W. und im Reiten, Suet.: exercitationes campestres armorum et equorum, kriegerische Waffen- u. Reitübungen, Suet.: arma virique, bewaffnete Männer, Gewappnete, Curt. – arma induere, Curt.: arma capere, sumere, Cic.: arma sumere pro alqo adversus alqm, Liv.: arma ferre contra alqm, Vell.: ad arma ire, zu den Waffen greifen = sich zum Kampfe (zum Kriege) rüsten, Cael. in Cic. ep.: arma movere, inferre, s. moveo, infero: armis congredi, Acc. fr.: armis decertare od. decernere, Cic., od. dimicare, Nep., od. cernere, Acc. fr., od. certare, Verg.: milites ad arma vocare, Curt.: in armis esse, unter den W. stehen, Liv. u. Curt.: in armis stare, in voller Rüstung, s. Nipperd. Tac. ann. 14, 36. Curt. 4, 13 (47), 10.: CL milia habere in armis, Liv.: in armis aevom agere, Pacuv. fr.: in armis mori, mit den Waffen in der Hand, Sen.: arma deponere, Cic., arma dimittere, proicere, Sen.: arma tradere, Liv.: ad arma! »zu den Waffen!« Caes. u. Liv.: armis od. vi et armis expugnare, mit Waffengewalt, Sall. u. Liv.: u. so vi ac per arma, Suet. – b) meton.: α) die Waffenerhebung, der Kampf, Krieg, Galli inter ferrum et arma nati, Liv.: auctor armorum, Cic.: arma civilia, Cic.: arma inferre, Liv.: Graeciae arma movere, Curt.: arma referre, den Kr. erneuern, Verg.: arma proferre longius ab urbe, Liv.: arma componere, den Kr. endigen, Hor.: arma virumque cano, Verg.: auch für Treffen, Gefecht, in arma feror, Verg. Aen. 2, 337; u. so ibid. 655. – β) die Waffenmacht, Kriegsmacht, Heeresmacht, et Persarum et Spartanorum arma, Curt.: Romana arma ingruere, Liv.: quam diu illa Sullani temporis arma valuerunt, Cic.: arma in Augustum cessere, Tac.: nulla iam publica arma, Tac. – γ) Bewaffnete, Soldaten, Krieger (vgl. Fabri u. Weißenb. Liv 22, 3, 9), levia, Leichtbewaffnete, Liv.: auxiliaria, Hilfstruppen, Ov.: excubiae, arma, cetera aulae, Tac.: vallum armis ambire, Tac.: Hispanias armis non ita redundare, Tac. – dah. δ) Partei im Kriege, neutra arma sequi, neutral bleiben, Ov.: dass. nulla arma movere, Ov. – c) bildl., ein Schutz-, Verteidigungsmittel, eine Waffe, arma senectutis, prudentiae, Cic.: arma quaerere, auf Arglist sinnen, Verg.: amico arma (Lehren) dedit, Hor. – 3) im engsten Sinne (wie auch ὅπλα) der Schild als Hauptübungs- und Schutzwaffe der Alten, bes. der Fußsoldaten, fluitantia arma, Liv.: arma armis pulsare, Curt.: alqm exanimem super arma ferre. Verg.: in arma se colligere (sich decken), Verg.: arma Aeneae describere, Plin. ep.; vgl. Heyne Verg. Aen. 1, 118. Ruperti Tac. Germ. 11 extr. – / Genet. Plur. synk. armûm, Pacuv. tr. 34. Acc. tr. 319; vgl. Cic. de or. 155.

    lateinisch-deutsches > arma

  • 12 arma

    arma, ōrum, n. (Stamm AR-o, griech. ΑΡ-ω, ich füge an; vgl. τὰ ἄρμενα, Segel u. Tauwerk der Schiffe), griech. εντεα u. ὅπλα, u. altd. Zeug, Gezeug, Wehr u. Waffe, I) im allg., alles, was zu einer Ausrüstung od. Zurüstung gebraucht wird, das Rüstzeug = Gerät, Werkzeug, arma equestria, die ganze Ausrüstung eines Pferdes, »Sattel u. Zeug«, Liv. 35, 23, 11. – das »Segelwerk, Takelwerk, Ruderwerk eines Schiffes«, Verg. Aen. 5, 15: 6, 353: dah. für »Flügel« (als Ruder in der Luft), Ov. art. am. 2, 50. – arma cerealia, Geräte zum Kornstoßen u. Brotbacken, Verg. Aen. 1, 177. – arma venatoria, Jagdgerät, Sen. de ben. 1, 11, 6. – vom »Geräte des Landmanns«, Verg. georg. 1, 160: arma operis sui, Ov. met. 11, 34 sq. – v. »Werkzeugen zum Haarscheren«, Mart. 14, 56. – v. »Baugerätschaften, Bauwerkzeug«, repente lintribus in eam insulam materiem, calcem, caementa, arma convexit, Cic. Mil. 74. – II) prägn., das Kriegszeug, Kampfzeug, 1) im weitesten Sinne, das ganze Kriegsgerät, die Kriegsrüstung, Kriegsmaterialien, armorum custos, factor, doctor, s. custos usw.: pars utraque suos exercitus, sua arma, suos habitura duces, Liv.: armis et castris tentata res est, Cic.: bes. in der Verbindung arma virique, viri armaque u. dgl., Liv.; s. Fabri Liv. 24, 28, 4. – 2) im engern Sinne, die angelegte Rüstung,
    ————
    Wehr, Waffen, sowohl die, die zum Schutz den Leib bedecken (wie Harnisch, Helm, Schild), als auch die, die man zur Verteidigung u. zum Angriff in der Hand behält (wie Schwert, Keule, Streitaxt), Ggstz. tela (Geschosse u. Angriffswaffen in die Ferne übh., dah. oft verb. tela et arma, arma atque tela, Trutz- u. Schutz- [Schutz- u. Trutz-] waffen; vgl. Fabri Liv. 22 57, 10 Ruperti Tac. Germ. 6, 2), a) eig.: arma auro et argento caelata od. distincta, Curt.: arma his imperata, galea, clipeum, ocreae, lorica, omnia ex aere, Liv.: tot milia armorum detracta corporibus hominum, Liv.: armorum et equitandi peritissimus, in Handhabung der W. und im Reiten, Suet.: exercitationes campestres armorum et equorum, kriegerische Waffen- u. Reitübungen, Suet.: arma virique, bewaffnete Männer, Gewappnete, Curt. – arma induere, Curt.: arma capere, sumere, Cic.: arma sumere pro alqo adversus alqm, Liv.: arma ferre contra alqm, Vell.: ad arma ire, zu den Waffen greifen = sich zum Kampfe (zum Kriege) rüsten, Cael. in Cic. ep.: arma movere, inferre, s. moveo, infero: armis congredi, Acc. fr.: armis decertare od. decernere, Cic., od. dimicare, Nep., od. cernere, Acc. fr., od. certare, Verg.: milites ad arma vocare, Curt.: in armis esse, unter den W. stehen, Liv. u. Curt.: in armis stare, in voller Rüstung, s. Nipperd. Tac. ann. 14, 36. Curt. 4, 13 (47), 10.: CL milia habere in armis, Liv.: in armis
    ————
    aevom agere, Pacuv. fr.: in armis mori, mit den Waffen in der Hand, Sen.: arma deponere, Cic., arma dimittere, proicere, Sen.: arma tradere, Liv.: ad arma! »zu den Waffen!« Caes. u. Liv.: armis od. vi et armis expugnare, mit Waffengewalt, Sall. u. Liv.: u. so vi ac per arma, Suet. – b) meton.: α) die Waffenerhebung, der Kampf, Krieg, Galli inter ferrum et arma nati, Liv.: auctor armorum, Cic.: arma civilia, Cic.: arma inferre, Liv.: Graeciae arma movere, Curt.: arma referre, den Kr. erneuern, Verg.: arma proferre longius ab urbe, Liv.: arma componere, den Kr. endigen, Hor.: arma virumque cano, Verg.: auch für Treffen, Gefecht, in arma feror, Verg. Aen. 2, 337; u. so ibid. 655. – β) die Waffenmacht, Kriegsmacht, Heeresmacht, et Persarum et Spartanorum arma, Curt.: Romana arma ingruere, Liv.: quam diu illa Sullani temporis arma valuerunt, Cic.: arma in Augustum cessere, Tac.: nulla iam publica arma, Tac. – γ) Bewaffnete, Soldaten, Krieger (vgl. Fabri u. Weißenb. Liv 22, 3, 9), levia, Leichtbewaffnete, Liv.: auxiliaria, Hilfstruppen, Ov.: excubiae, arma, cetera aulae, Tac.: vallum armis ambire, Tac.: Hispanias armis non ita redundare, Tac. – dah. δ) Partei im Kriege, neutra arma sequi, neutral bleiben, Ov.: dass. nulla arma movere, Ov. – c) bildl., ein Schutz-, Verteidigungsmittel, eine Waffe, arma senectutis, prudentiae, Cic.: arma quaerere, auf Arglist sinnen, Verg.: amico arma
    ————
    (Lehren) dedit, Hor. – 3) im engsten Sinne (wie auch ὅπλα) der Schild als Hauptübungs- und Schutzwaffe der Alten, bes. der Fußsoldaten, fluitantia arma, Liv.: arma armis pulsare, Curt.: alqm exanimem super arma ferre. Verg.: in arma se colligere (sich decken), Verg.: arma Aeneae describere, Plin. ep.; vgl. Heyne Verg. Aen. 1, 118. Ruperti Tac. Germ. 11 extr. – Genet. Plur. synk. armûm, Pacuv. tr. 34. Acc. tr. 319; vgl. Cic. de or. 155.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arma

  • 13 arma

        arma ōrum, n    [1 AR-], implements, outfit, instruments, tools: cerealia, for making bread, V.: (coloni) operis, O.: omne genus: armorum, Cs.: Conligere arma iubet, the ship's tackle, V.—Armor fitted to the body, defensive armor (the shield, coat of mail, helmet, etc.): arma his imperata, galea, clipeum, ocreae, lorica, omnia ex aere, L.: auro caelata, L.: Lausum super arma ferre, on his shield, V.: caelestia, quae ancilia appellantur, L.: se collegit in arma, covered with his shield, V. — In gen., implements of war, arms, weapons: alia ad tegendum, alia ad nocendum: belli, T.: pugnis, dein... Pugnabant armis, H.: arma capere: ferre posse, Cs.: aptare, L.: induere, O.: armis accingi, V.: vocare ad arma: ad arma concurri, Cs.: armis uti: in armis esse, under arms, Cs.: cum alquo armis dimicare, N.: deponere, Cs.: amittere, V.: deripere militibus, H.: ad bellum polliceri, L.: armorum atque telorum portationes, S. — Fig., means of protection, defence, weapons: prudentiae: mihi Stertinius arma (i. e. praecepta) dedit, H.: contra Borean, i. e. covering, O.: quaerere conscius arma, i. e. ways of attacking me, V.: silent leges inter arma, in war: cedant arma togae: externa erat, foreign, L.: civilia, Ta.: inferre Italiae, N.: ad horrida promptior arma, O.: compositis armis, H.: Arma virumque cano, V.: in arma feror, battle, V.—A side, party in war: isdem in armis fui.—Soldiers, troops: nostro supplicio liberemus Romana arma, L.: machina Feta armis, V.: auxiliaria, auxiliary troops, O.

    Latin-English dictionary > arma

  • 14 arma

    ōrum n.
    1) оружие (преим. оборонительное: щит, панцирь, шлем), вооружение, военное имущество, тж. воинское снаряжение, боевые припасы
    induere a. QC — надевать оружие, облекаться в доспехи
    a. capere (sumere) C или ad (in) a. ire C, Slбраться за оружие
    in armis esse L (stare QC) — находиться при оружии
    2) война, борьба, тж. бой, сражение
    a. inferre Nep, Cидти войной
    admōta moenibus a. Man — война, подступившая к (самым) стенам (Рима) ( о знаменитом рейде Ганнибала)
    3) вооружённые силы, военная мощь, армия, войска, солдаты
    a. levia (т. е. milites levis armaturae) Lлегковооружённые солдаты
    6) снаряжение, орудия, инструменты, прибор, тж. корабельные снасти, оснастка ( spoliata armis navis V)
    a. tondendis apta capillis Mпринадлежности цирюльника
    7) защита, опора (a. senectutis C)
    8) совет, наставления (a. amico dare H)

    Латинско-русский словарь > arma

  • 15 decerto

    dē-certo, āvī, ātum, āre, I) v. intr. sich bis zur Entscheidung messen, einen Streit, Kampf durchführen, einen Kampf bis zur Entscheidung bestehen, einen Entscheidungskampf wagen od. bestehen, auf Leben u. Tod kämpfen od. streiten, a) von zwei Nebenbuhlern, die einander den Vorrang abzugewinnen suchen = ἀγωνίζομαι, m. cum u. Abl. od. m. inter se, α) im gymnastischen Wettkampfe, ludicra virginum inter se decertantium, Mela 1, 7, 4 (1. § 36). – β) im rhet. Wettkampfe, is locus, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt, Cic.: an decertare mecum voluit contentione dicendi? Cic. – b) von zwei Gegnern, die einander zu besiegen suchen, α) mit Waffen u. dgl., bes. als milit. t. t., si iterum experiri velint, se iterum paratum esse decertare, Caes.: quam primum decertare statuit, Suet.: animi in spe ultima obstinati ad decertandum fuerant, Liv.: Otho pronus ad decertandum, Tac.: decertandi fortitudo, die Entscheidung durch Waffengewalt (Ggstz. decernendi ratio, die Entscheidung durch Vernunftgründe), Cic. – mit Abl. womit? wodurch? missilibus telis, Tac.: manu, Cic.: acie, Frontin.: navali acie, Frontin.: proelio, Caes.: fortunatissimo proelio, Vell.: navali proelio, Frontin.: pugnā, Caes. – m. cum (mit = gegen) u. Abl., cum toto exercitu (Caesaris), Hirt. b. G.: id agerent, ne cives cum civibus armis decertarent, Caes.: dec. cornu cum mare (v. einem Widder), Ov. – m. Dat. (mit = gegen) decertandum hosti, Sil. 15, 14. – m. contra od. adversus u. Akk., vi et armis contra vim, Cic.: adversus Corcyraeos navali proelio, Frontin. – m. Advv. od. Abl. wie? dec. impigre, Aur. Vict.: cum acerrimis nationibus et maximis Germanorum et Helvetiorum proeliis felicissime, Cic.: pari condicione belli dec. cum alqo, Caes.: hoc animo (mit solchem Mute) est decertatum, ut etc., Auct. b. Alex. – m. de u. Abl., cum duobus ducibus de imperio in Italia decertatum est, Cic. – m. pro u. Abl., pro libertate vitae periculo (mit L.), Cic. – m. in (bis zu) u. Akk., dec. ferro in ultima (bis zum äußersten), Ov. met. 14, 804. – poet. v. lebl. Subjj., praeceps Africus (Südwestwind) decertans aquilonibus, Hor. carm. 1, 3, 13 sq. – β) mit Worten usw., bes. durch öffentliche Verhandlung (im Senate usw.), sunt duo genera decertandi, alterum per disceptationem, alterum per vim, Cic.: qua de re iure decertari oporteret, armis non contendere, Cic.: erat non iure, non legibus, non disceptando decertandum... armis fuit, armis, inquam, fuit dimicandum, Cic. – m. cum (mit = gegen) u. Abl., et cum consulibus et cum multis consularibus tantā contentione decertavi, quantā numquam antea ulla in causa, Cic. – II) v. tr. (doch nur in den Partizz.): a) im Wettkampfe durchkämpfen, ad eas laudes decertandas venisse, um diesen Wettkampf in Lobreden anzustellen, Gell. 10, 18, 6. – b) durch feindl. Kampf, durch Krieg erschöpfen, ventis ut decertata residunt aequora, Stat.: fraternae acies alternaque regna profanis decertata odiis, Stat.: decertati labores, Claud. – / Dep. Form decertor, ārī, Ven. Fort. 6, 1, 109.

    lateinisch-deutsches > decerto

  • 16 decerto

    dē-certo, āvī, ātum, āre, I) v. intr. sich bis zur Entscheidung messen, einen Streit, Kampf durchführen, einen Kampf bis zur Entscheidung bestehen, einen Entscheidungskampf wagen od. bestehen, auf Leben u. Tod kämpfen od. streiten, a) von zwei Nebenbuhlern, die einander den Vorrang abzugewinnen suchen = ἀγωνίζομαι, m. cum u. Abl. od. m. inter se, α) im gymnastischen Wettkampfe, ludicra virginum inter se decertantium, Mela 1, 7, 4 (1. § 36). – β) im rhet. Wettkampfe, is locus, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt, Cic.: an decertare mecum voluit contentione dicendi? Cic. – b) von zwei Gegnern, die einander zu besiegen suchen, α) mit Waffen u. dgl., bes. als milit. t. t., si iterum experiri velint, se iterum paratum esse decertare, Caes.: quam primum decertare statuit, Suet.: animi in spe ultima obstinati ad decertandum fuerant, Liv.: Otho pronus ad decertandum, Tac.: decertandi fortitudo, die Entscheidung durch Waffengewalt (Ggstz. decernendi ratio, die Entscheidung durch Vernunftgründe), Cic. – mit Abl. womit? wodurch? missilibus telis, Tac.: manu, Cic.: acie, Frontin.: navali acie, Frontin.: proelio, Caes.: fortunatissimo proelio, Vell.: navali proelio, Frontin.: pugnā, Caes. – m. cum (mit = gegen) u. Abl., cum toto exercitu (Caesaris), Hirt. b. G.: id agerent, ne cives cum civibus
    ————
    armis decertarent, Caes.: dec. cornu cum mare (v. einem Widder), Ov. – m. Dat. (mit = gegen) decertandum hosti, Sil. 15, 14. – m. contra od. adversus u. Akk., vi et armis contra vim, Cic.: adversus Corcyraeos navali proelio, Frontin. – m. Advv. od. Abl. wie? dec. impigre, Aur. Vict.: cum acerrimis nationibus et maximis Germanorum et Helvetiorum proeliis felicissime, Cic.: pari condicione belli dec. cum alqo, Caes.: hoc animo (mit solchem Mute) est decertatum, ut etc., Auct. b. Alex. – m. de u. Abl., cum duobus ducibus de imperio in Italia decertatum est, Cic. – m. pro u. Abl., pro libertate vitae periculo (mit L.), Cic. – m. in (bis zu) u. Akk., dec. ferro in ultima (bis zum äußersten), Ov. met. 14, 804. – poet. v. lebl. Subjj., praeceps Africus (Südwestwind) decertans aquilonibus, Hor. carm. 1, 3, 13 sq. – β) mit Worten usw., bes. durch öffentliche Verhandlung (im Senate usw.), sunt duo genera decertandi, alterum per disceptationem, alterum per vim, Cic.: qua de re iure decertari oporteret, armis non contendere, Cic.: erat non iure, non legibus, non disceptando decertandum... armis fuit, armis, inquam, fuit dimicandum, Cic. – m. cum (mit = gegen) u. Abl., et cum consulibus et cum multis consularibus tantā contentione decertavi, quantā numquam antea ulla in causa, Cic. – II) v. tr. (doch nur in den Partizz.): a) im Wettkampfe durchkämpfen, ad eas laudes decertandas venisse,
    ————
    um diesen Wettkampf in Lobreden anzustellen, Gell. 10, 18, 6. – b) durch feindl. Kampf, durch Krieg erschöpfen, ventis ut decertata residunt aequora, Stat.: fraternae acies alternaque regna profanis decertata odiis, Stat.: decertati labores, Claud. – Dep. Form decertor, ārī, Ven. Fort. 6, 1, 109.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decerto

  • 17 exerceo

    ex-erceo, cuī, citum, ēre (zu arceo, in Ruhe halten), aus dem Zustande der Ruhe gleichs. heraushalten, d.i. nicht ruhen-, nicht rasten-, nicht feiern lassen, sich rühren lassen, in Atem setzen, ohne Rast beschäftigen, im Gange erhalten, im üblen Sinne (als Synom. von fatigare) abmühen, abtreiben, abhetzen, I) eig.: a) v. der rastlosen Bewegung übh.: equos aequore campi, umhertummeln, Verg.: turbinem magno in gyro vacua atria circum, umhertreiben, Verg.: qualis apes aestate novā per florea rura exercet labor, Verg.; vgl. medial, apes exercentur agris, tummeln sich herum, Verg. – haec (corpora) quia sunt exercita motu, sich rastlos bewegen, Lucr.: u. so exercita cursu flumina, rastlos strömende, Verg.; vgl. (Maeandros) incertas exercet aquas, läßt rastlos strömen, Ov. – manum (mit der H. hin u. her fechten) et in ventum iactare brachia, Sen.: u. so manum (um sich schlagen), litigare etc., Sen. (vgl. Gronov Sen. Thyest. 165). – im üblen Sinne, poet., indomitas qualis undas exercet Auster, Hor.: ignem exercentibus Euris, Ov.: ex. venatu saltus opacos, Sil. – b) als mediz. t.t., von der aufregenden Körperbewegung der Kranken, in (aktive) Bewegung setzen, (aktive) Bewegung verschaffen, wohltätig körperlich aufregen, corpus, Cels.: pilā similibusque ex. superiores partes, Cels.: absol., commode exercent clara lectio, arma, pila, cursus, ambulatio, Cels. – refl. se exercere u. medial exerceri, sich (aktive) Bewegung (Motion) machen, -verschaffen, Cels.: exerceri per manus (durch Handarbeiten u. dgl.), Cels. – selten v. der passiven Körperbewegung, pendentis tori gestatio, quo plurimā parte diei ac noctu motu exerceantur aegrotantes, Cael. Aur. – c) v. Rühren der Glieder bei der Arbeit, emsig rühren, -beschäftigen, assiduis brachia telis, Ov.: linguas litibus, Ov.: in sua dona manus, Prop.: manum (emsig Hand anlegen) et ea quae meditata sunt ad verum perducere, Sen. – d) v. In-Atem-Setzen der Sklaven u. Tiere bei der Arbeit, familiam, Cato: servos, Ter.: famulas ad lumina longo penso, von der Hausfrau, Verg.: tauros, Verg. – im üblen Sinne, ego te exercebo hodie, ut dignus es, in Atem setzen, herumkuranzen (Jacob), Ter.: (equae) neque opere neque cursu exerceantur, abgetrieben werden, Col.: u. so wohl feras, abhetzen, ICt. – e) v. emsigen Bearbeiten eines Ggstds., solum presso sub vomere, emsig umwühlen, Verg.: humum in messem, Verg.: paterna rura bobus suis, Hor.: ferrum, emsig schmieden (v. den Zyklopen), Verg.: antiquas telas, emsig fortspinnen (v. der Spinne), Ov.

    II) übtr.: A) im allg., v. Ggstdn., Zuständen usw. aller Art, die jmd. gleichs. in Atem setzen, viel zu schaffen machen, (viel) Arbeit-, (viel) Plage machen, abarbeiten, tüchtig in Anspruch nehmen, hu deln, heimsuchen, abquälen, von Affekten auch = beherrschen, a) übh.: meos casus, in quibus me fortuna vehementer exercuit, Cic.: duae (villae) ut maxime delectant, ita exercent, Plin. ep.: quae (centumvirales causae) me exercent magis, quam delectant, Plin. ep.: promulgata lex exercuit civitatem, Liv.: strenua nos exercet inertia, Hor.: ambitio animos hominum exercet, Sall.: nunc me reliquiae vestrae exercent, Cic. – te de praedio exerceri (so viel Plage hast) moleste fero, Cic.: exerceri poenis, Verg.: candidati exerciti omnibus iniquitatibus, Cic.: Venus exercita curis, Verg.: in somniis exercitus, Ps. Sall. de rep. 2, 6, 12. – b) als mediz. t.t., v. körperlichen Übeln, ut pueros vomitus, nocturnae vigiliae etc. exerceant, Cels.: alios astricta, alios resoluta alvus exercet, Cels.: teretes (lumbrici), qui pueros maxime exercent, Cels.: absol., si vero sudor exercet, Cels.

    B) in einer Tätigkeit übend beschäftigen, üben, ausbilden, a) körperlich: iuventutem, Caes.: corpus, Sall.: in gramineis membra palaestris, Verg.: in hoc vocem et vires suas, Cic.: virgines non otio neque lanificio, sed armis, equis, venationibus, Iustin.: armis atque equis corpus (Ggstz. animum in litteris agitare), Ps. Sall. de rep. 2, 10, 2. – als milit. t.t., in den Waffen-, taktisch üben, einüben, copias, Caes.: in armis Macedonas et mercennarios milites, Liv.: regem armavit atque exercuit adversus Romanos, Nep. – refl. se exercere u. medial exerceri, sich üben, se in curriculo, v. den Athleten, Cic.: u. von dens., se Iovi Cic.: ibi (in palaestra) cursu, luctando, hastā, pugilatu, pilā, saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis, Plaut.: nullum diem praetermisit, quo non pilo et sagittis ceterisque armorum se exerceret officiis, Vopisc.: se hoc genere pugnae exercuisse, Caes.: se ad cursuram, Plaut.: notavi in porticu gregem cursorum cum magistro se exercentem, Petron. – dum armis exercetur, Waffenübungen treibt, Cic.: cum exercentur (athletae), Cic.: exerceri in venando, Cic.: exercebatur plurimum currendo et luctando, Nep. – Partiz. Präs. exercēns refl., sich übend, Cic. de or. 2, 287. Suet. Caes. 26, 3; Aug. 98, 3. – ebenso refl., ludicra exercendi (Leibes- und Waffenübungen) aut venandi consuetudo, Cic. de fin. 1, 69: pueros ante urbem lusus exercendique causā producere, Liv. 5, 27, 2. – b) geistig: vario modo discipulos, Suet.; vgl. quid te exercuit? Cic.: ingenium, Cornif. rhet.; vgl. ingenium nemo sine corpore exercebat, Sall.: ingenium multiplici variāque materiā, Quint.: memoriam, Cic.: stilum, Cic.: verba, sich auf bloßes Wortgeklingel üben, Sen. – in hoc genere exerceri apud magistros, Cic.: adulescentes ad copiam rhetorum, Cic. – refl. se exercere u. medial exerceri, sich üben, se cotidianis commentationibus acerrime, Cic.: se vehementissime in his subitis dictionibus, Cic.: ex. se u. exerceri in utrumque locum, Quint.: pueri discunt, exercentur, Cic.: exercebatur (er studierte) apud Arellium Tuscum, Sen. contr. 2. praef. § 1. – Partiz. Perf. Pass. exercitus, s. bes.

    C) ein Werkzeug usw., eine Tätigkeit in Betrieb setzen, handhaben, anwenden, ausüben, betreiben, mit etw. umgehen, sich beschäftigen, 1) im allg.: a) mater. Objj. u. körperl. Tätigkeiten od. Zustände: pro consuetudine regionum praedictae machinae exercentur, Col.: arma, Verg.: pharetram aut acres arcus, Val. Flacc.: palaestras, Verg.: vocem, ertönen lassen, v. Präko, Plaut. – balatus, cantus, ertönen lassen, Verg. – mellis vindemia, propter quam totius anni labor exercetur, Col.; vgl. labores incassum, Verg.: vicem, abwechselnd den Dienst verrichten, Verg.: diem, poet. = sein Tagewerk verrichten, Verg. – sitim, poet. = Durst leiden, Sil. – pugnos in alqm, Plaut.: arma contra patriam, Tac.: eas linguas adversus nomen eius, Augustin. de civ. dei 1, 3 extr. – est enim illi (naturae) mos exercere in parvis, ihren Willen im Kleinen zu äußern (kund zu geben), Sen. de clem. 1, 19, 3. – b) polit., geistige u. moral. Tätigkeiten od. Zustände handhaben, ausüben, fühlen lassen, üben, betätigen, entfalten, geltend machen, äußern, dura imperia, Verg.: imperium miti animo, Sen.: memores plus quam civiliter iras, Ov.: familiariter inimicitias, Cic.: inexorabile odium, Ov.: pretiosa odia et constantia magno, Ov.: victoriam, verfolgen, Liv.: u. so victoriam crudeliter, Sall.: iustitiam, Plin. ep.: pacem aeternam (halten) et hymenaeos (feiern), Verg. – nomen patris patriae indulgentiā, betätigen durch usw., Plin. pan. – non umquam facundiam, sich befassen mit usw., Tac. (vgl. non quo verba umquam potius quam res exercuerim, Liv.): canina facundia exercebatur, Sall. fr.; neque ego callidam facundiam neque ingenium ad male faciendum exercui, Sall. fr. – oft alqd cum alqo, in alqo, in alqm (s. Fabri Sall. Cat. 49, 2 u. Iug. 16, 2), graves inimicitias cum alqo, Sall.: simultates, Liv., cum alqo, Cic. u. Sall.: odium in prole paternum, Ov.: gratiam atque inimicitias in tanta re, Sall.: facilitatem et lenitudinem animi in alqo, Cic.: suam insatiabilem crudelitatem non solum in vivo, sed etiam in mortuo et in eius corpore lacerando et vexando, Cic.: victoriam foede in captis, die G. fühlen lassen, Liv.: fortuna exercet in alqo vim suam, zeigt, macht geltend seine Macht (seinen mächtigen Einfluß), Nep., od. in alqo opes (seinen mächtigen Einfluß), Liv.: tribuni militum in plebe regnum exercent, Liv.: hereditarium in alqm odium, Vell.: libidinem et avaritiam in socios, Liv. – venerem amorem amoenitatemque, Plaut.: communes amores ad alqam, Catull. – 2) insbes.: a) als t.t. des Land- u. Bergbaus: α) einen Acker usw. bestellen, bebauen, rus exercere et colere, Col.: praedia rustica, Liv.: vineas, campos curare et exercere, Plin. ep.: Africam et Aegyptum ex., Tac.: ex. studiosius mare quam terras, mehr Seeleute (Fischer, Schiffer, Seeräuber) als Ackerbauer sein (vgl. εργάζεσθαι γην, θάλασσαν), Iustin. – β) eine Grube usw. betreiben, ausbeuten, figlinas, argenti fodinas aut alia metalla, Varro: metallum Macedonicum, Liv.: metalla, Pacat. pan.: metalla auri atque argenti, Liv.: solum, Flor. – b) als t.t. der Geschäftsspr., α) etw. als Gewerbe betreiben, ausüben, mit etw. ein Gewerbe treiben, ein Gewerbe machen, navem, Reederei treiben, ICt.: aquae molas, Cassiod.: pistrinum, das Müllerhandwerk betreiben, Suet. u. Apul.: cauponam, Iustin u. ICt.: cauponam vel stabulum, ICt.: tabernam (Kaufladen), Vitr. u. ICt.: officinam promercalium mercium, Suet.: armorum officinas, in Betrieb setzen, Tac.: pecuniam, fenus, Geld auf Zinsen leihen, ICt.; vgl. fenus apud Helvetios, Suet. – commercium turis, Plin.: (corpore) quaestum, ICt.: argentariam (Wechselgeschäft), ICt.: artem, Hor., Cels. u.a.: medicinam, Cic.: medicinam fame, durch die Hungerkur heilen (v. Arzte), Plin.: rhetoricen, Quint. – piraticam, Iustin., u. piraticam adversus patriam, Iustin. – β) einen Stoff bearbeiten, exercitae pelles, gegerbte, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 8, 80. – c) als publiz. u. jurist. t.t.: α) v. der leitenden Tätigkeit, etw. halten, leiten, vollziehen usw., qui exercet iudicium, vom vorsitzenden Richter, Cic.: exercere iudicium et poenas, verhängen od. vollziehen, Tac.: ebenso quaestionem inter sicarios, Cic.: quaestionem severius, Liv., od. aspere violenterque, Sall. – od. etw. verwalten, führen, vectigalia (bes. v. den Staatspächtern), Cic.: institor exercens mercem, der Handel führende, ICt. – β) ein Gesetz, Recht usw. handhaben, in Ausübung bringen, geltend machen, iacēre irritas actiones... legem confestim exerceri, Liv.: exercendas esse leges respondit et atrocissime exercuit, Suet.: u. so ius, beneficium, ICt. – u. eine Rechtshandlung vollziehen, anstellen, litem, eine Entscheidung geben, ICt.: actionem adversus alqm, ICt.: fortuita incendia civiliter, verfolgen, ICt. – / Formen nach der 3. Konjug. exercunt, Itala (Verc.) Luc. 22, 25: Imper. exercite, Commodian. instr. 2, 27, 1.

    lateinisch-deutsches > exerceo

  • 18 alibi

    ălĭbī, adv. [alius + ibi] dans un autre endroit.    - nec usquam alibi Cic. Att. 13, 52, 2, nulle part ailleurs.    - Romæ... alibi, Liv. 27,19, 4: à Rome... ailleurs.    - plus ibi... quam alibi, Tac. G. 19: plus là qu'ailleurs    - alibi: dans un autre endroit d'un écrit. --- Cic. Att. 13, 12, 3; Quint. 9, 2, 21.    - alibi... alibi... Liv. 26, 49, 1: dans certains auteurs... dans d'autres. --- [sans répétition d'alibi Liv. 27, 1, 13, P].    - alibi... alibi: ici... là... --- Liv. 22, 48, 5; 26, 45, 8, etc.    - (clamor) alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv. 3, 28: les cris provoquèrent ici la peur et là un grande joie.    - alios alibi resistentes interficit, Sall. C. 60, 5: il massacre les ennemis qui tenaient bon, les uns ici, les autres là. --- cf. Liv. 9,2, 2 ; 29, 37, 3, etc.    - torrens alibi aliter cavatus, Liv, 44, 35, 17: torrent ayant un fond creusé inégalement.    - fig. alibi = in alia re, in aliis rebus.    - ne alibi quam in armis animum haberent, Liv. 10, 20, 16: afin qu'ils n'eussent d'attention qu'à leurs armes.    - nusquam alibi spem quam in armis ponebant, Liv. 2, 39, 8: ils ne plaçaient leur espoir nulle part ailleurs que dans leurs armes.    - alius alibi: l'un ici, l'autre là.    - exprobrantes suam quisque alius alibi militiam, Liv. 2, 23: chacun blâmant les diverses campagnes qu'il avait faites.
    * * *
    ălĭbī, adv. [alius + ibi] dans un autre endroit.    - nec usquam alibi Cic. Att. 13, 52, 2, nulle part ailleurs.    - Romæ... alibi, Liv. 27,19, 4: à Rome... ailleurs.    - plus ibi... quam alibi, Tac. G. 19: plus là qu'ailleurs    - alibi: dans un autre endroit d'un écrit. --- Cic. Att. 13, 12, 3; Quint. 9, 2, 21.    - alibi... alibi... Liv. 26, 49, 1: dans certains auteurs... dans d'autres. --- [sans répétition d'alibi Liv. 27, 1, 13, P].    - alibi... alibi: ici... là... --- Liv. 22, 48, 5; 26, 45, 8, etc.    - (clamor) alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv. 3, 28: les cris provoquèrent ici la peur et là un grande joie.    - alios alibi resistentes interficit, Sall. C. 60, 5: il massacre les ennemis qui tenaient bon, les uns ici, les autres là. --- cf. Liv. 9,2, 2 ; 29, 37, 3, etc.    - torrens alibi aliter cavatus, Liv, 44, 35, 17: torrent ayant un fond creusé inégalement.    - fig. alibi = in alia re, in aliis rebus.    - ne alibi quam in armis animum haberent, Liv. 10, 20, 16: afin qu'ils n'eussent d'attention qu'à leurs armes.    - nusquam alibi spem quam in armis ponebant, Liv. 2, 39, 8: ils ne plaçaient leur espoir nulle part ailleurs que dans leurs armes.    - alius alibi: l'un ici, l'autre là.    - exprobrantes suam quisque alius alibi militiam, Liv. 2, 23: chacun blâmant les diverses campagnes qu'il avait faites.
    * * *
        Alibi, pen. corr. Aduerbium in loco. Virg. Ailleurs, Autre part, En autre lieu.
    \
        Si alibi plus perdiderim, minus aegre habeam. Plaut. En autre chose.
    \
        Habebam alibi animum amori deditum. Terent. J'en aimoye une autre.

    Dictionarium latinogallicum > alibi

  • 19 certo

    [st1]1 [-] certō, adv. (souv. avec scio) [certus]: d'une façon certaine, certainement, sûrement, bien sûr.    - mihi certo nomen Sosia'st, Plaut. Am. 1: moi, bien évidemment, je m'appelle Sosie.    - certo haec mulier aut insana aut ebria est, Plaut. Men.: en tout cas, cette femme est soit folle soit ivre.    - non tu homo sanus es, certo scio, Plaut. Men.: non, tu n'as pas tout ton bon sens, je le sais bien.    - veniunt in mentem mihi permulta: vobis plura, certo scio, Cic. Caecin. 19, 55: il me vient à l'esprit une foule d'exemples: à vous, un plus grand nombre, je le sais bien. [st1]2 [-] certo, āre, āvi, ātum: - intr. et qqf. tr. -    - certo cum aliquo → emploi classique.    - certo alicui → poét. et époque impériale. a - lutter (dans un exercice physique); prendre part à des jeux, disputer le prix de.    - cursu cum aequalibus certare, Sall. J. 6: disputer le prix de la course avec les jeunes de son âge.    - poét. avec acc. - hunc pius Alcides Pelopi certavit honorem, Stat.: le pieux Alcide consacra ce prix honorifique à Pélops.    - Pythia et Isthmia de lucta certare, Apul.: disputer le prix de la lutte aux jeux Pythiens et aux jeux Isthmiques. b - combattre (sur un champ de bataille).    - armis cum hoste certare an venenis, Cic.: combattre l'ennemi avec les armes ou avec le poison.    - coactus rerum necessitudine statuit armis certare, Sall. J. 48: sous l'empire de la nécessité, il décida de s'en remettre aux armes.    - dum apud Zamam sic certatur, Sall. J. 58: pendant qu'on se bat ainsi près de Zama. c - débattre en justice, plaider.    - certare foro: plaider au forum.    - certare jure (certare legibus): plaider en s'appuyant sur le droit.    - certare de hereditate: plaider pour un héritage.    - certare multam: débattre le taux de l’amende.    - Arcadiā mecum judice certare, Virg. B. 4: lutter avec moi en prenant pour juge l'Arcadie.    - magna minorve foro si res certabitur olim, Hor. S. 2: si, un jour, un procès, grand ou petit, se plaide au Forum. d - entrer en lutte, rivaliser, disputer, faire assaut de, s'efforcer à l'envi, travailler à.    - joco certare, Hor. C. 2, 12, 18: faire assaut de plaisanteries.    - cum aliquo de virtute certare: rivaliser de vertu avec qqn.    - certare malitiā tecum, Plaut. Pers.: rivaliser de méchanceté avec toi.    - montibus in nostris solus tibi (= tecum) certat Amyntas, Virg. B. 5: dans nos montagnes, seul Amyntas rivalise avec toi.    - certare officiis inter se, Cic.: rivaliser entre eux de bons offices.    - certare oratione, Liv.: lutter d'éloquence.    - certant inludere capto, Virg. En. 2: ils maltraitent à qui mieux mieux le prisonnier.    - certare + prop. inter. indir.: lutter pour savoir.    - certabant quis eorum gubernaret, Cic. Off. 1: (les matelots) luttaient pour savoir lequel d'entre eux tiendrait le gouvernail.    - avec inf. - certat quisque evadere, Curt. 9: c'est à qui se dérobera le premier au péril.    - cum valentissimo quoque sodalium certat frangere fluctus, Plin. Pan.: il dispute à tous les plus robustes de ses amis l'honneur de briser les flots.
    * * *
    [st1]1 [-] certō, adv. (souv. avec scio) [certus]: d'une façon certaine, certainement, sûrement, bien sûr.    - mihi certo nomen Sosia'st, Plaut. Am. 1: moi, bien évidemment, je m'appelle Sosie.    - certo haec mulier aut insana aut ebria est, Plaut. Men.: en tout cas, cette femme est soit folle soit ivre.    - non tu homo sanus es, certo scio, Plaut. Men.: non, tu n'as pas tout ton bon sens, je le sais bien.    - veniunt in mentem mihi permulta: vobis plura, certo scio, Cic. Caecin. 19, 55: il me vient à l'esprit une foule d'exemples: à vous, un plus grand nombre, je le sais bien. [st1]2 [-] certo, āre, āvi, ātum: - intr. et qqf. tr. -    - certo cum aliquo → emploi classique.    - certo alicui → poét. et époque impériale. a - lutter (dans un exercice physique); prendre part à des jeux, disputer le prix de.    - cursu cum aequalibus certare, Sall. J. 6: disputer le prix de la course avec les jeunes de son âge.    - poét. avec acc. - hunc pius Alcides Pelopi certavit honorem, Stat.: le pieux Alcide consacra ce prix honorifique à Pélops.    - Pythia et Isthmia de lucta certare, Apul.: disputer le prix de la lutte aux jeux Pythiens et aux jeux Isthmiques. b - combattre (sur un champ de bataille).    - armis cum hoste certare an venenis, Cic.: combattre l'ennemi avec les armes ou avec le poison.    - coactus rerum necessitudine statuit armis certare, Sall. J. 48: sous l'empire de la nécessité, il décida de s'en remettre aux armes.    - dum apud Zamam sic certatur, Sall. J. 58: pendant qu'on se bat ainsi près de Zama. c - débattre en justice, plaider.    - certare foro: plaider au forum.    - certare jure (certare legibus): plaider en s'appuyant sur le droit.    - certare de hereditate: plaider pour un héritage.    - certare multam: débattre le taux de l’amende.    - Arcadiā mecum judice certare, Virg. B. 4: lutter avec moi en prenant pour juge l'Arcadie.    - magna minorve foro si res certabitur olim, Hor. S. 2: si, un jour, un procès, grand ou petit, se plaide au Forum. d - entrer en lutte, rivaliser, disputer, faire assaut de, s'efforcer à l'envi, travailler à.    - joco certare, Hor. C. 2, 12, 18: faire assaut de plaisanteries.    - cum aliquo de virtute certare: rivaliser de vertu avec qqn.    - certare malitiā tecum, Plaut. Pers.: rivaliser de méchanceté avec toi.    - montibus in nostris solus tibi (= tecum) certat Amyntas, Virg. B. 5: dans nos montagnes, seul Amyntas rivalise avec toi.    - certare officiis inter se, Cic.: rivaliser entre eux de bons offices.    - certare oratione, Liv.: lutter d'éloquence.    - certant inludere capto, Virg. En. 2: ils maltraitent à qui mieux mieux le prisonnier.    - certare + prop. inter. indir.: lutter pour savoir.    - certabant quis eorum gubernaret, Cic. Off. 1: (les matelots) luttaient pour savoir lequel d'entre eux tiendrait le gouvernail.    - avec inf. - certat quisque evadere, Curt. 9: c'est à qui se dérobera le premier au péril.    - cum valentissimo quoque sodalium certat frangere fluctus, Plin. Pan.: il dispute à tous les plus robustes de ses amis l'honneur de briser les flots.
    * * *
    I.
        Certo, certas, certare. Debatre avec aucun, Estriver.
    \
        Acies certant. Virgil. Les armees combatent.
    \
        Ambigue certare. Tac. Aucunesfois vaincu, aucunesfois vainqueur.
    \
        Certare bello de re aliqua. Li. Debatre quelque chose par armes.
    \
        Plus vno Marte certare. Sil. Donner plus d'une bataille, Combatre plus d'une fois.
    \
        Augendae dominationi certare. Tacit. Pour augmenter et accroistre la domination.
    \
        Benedictis certare. Terent. A qui dira mieulx l'un de l'autre.
    \
        Damnis. Plaut. Tascher à destruire l'un l'autre, Endommager l'un l'autre.
    \
        Legibus suis certare domi. Cic. Plaider sur le lieu selon leurs loix.
    \
        Maledictis certare cum aliquo. Liu. A qui mesdira le plus fort l'un de l'autre, S'entredire injures, S'entrinjurier.
    \
        Minaciis certare cum aliquo. Plaut. Menasser.
    \
        Mero. Horat. A qui boira le mieulx.
    \
        Priorem officio certare. Virgil. Faire du plaisir le premier.
    \
        Pignore. Virgil. Gager.
    \
        Sagitta celeri. Virgil. A qui tirera mieulx de l'arc.
    \
        Vigiliis ac labore cum altero. Liu. Qui sera le plus vigilant et le plus travaillant, Qui veillera et travaillera le plus.
    \
        Vitiis. Cic. S'efforcer d'estre plus vitieux qu'un autre.
    \
        Secum certare. Plin. iunior. Tascher à surmonter soymesme.
    \
        Certare cum alterius improbitate. Cic. Faire à qui sera le plus meschant.
    \
        Certat AEgyptus cum feracissimis terris. Plin. iunior. Egypte est aussi fertile que les plus fertiles terres qui soyent.
    \
        Imparibus certare. Horat. Debatre contre ceulx qui ne sont point ses pareils.
    \
        Forma certare deis. Sil. Beau comme Dieu, ou comme un ange.
    \
        Melioribus certare. Hor. Combatre plus grans et plus riches que soy
    \
        Cum quibus de imperio certatur. Liu. Avec lesquels on ha debat qui sera le maistre.
    \
        Pugnaciter certare de re aliqua. Cic. Estriver opiniastrement.
    \
        In decus et famam lethi cum aliquo certare. Sil. Pour mourir de mort plus honorable et glorieuse.
    \
        In omne facinus certare. Seneca. S'efforcer et tascher d'estre le plus meschant qu'il soit possible, S'abandonner à toutes meschancetez.
    \
        Foro certare, Id est in foro. Horat. Plaider.
    \
        Iure certare inter se. Cic. Plaider ensemble, etc.
    \
        Sub lege aliqua certare. Claud. Soubz quelque condition.
    \
        Certantque illudere capto. Virgil. Ils s'efforcent, à qui s'en mocquera le plus.
    \
        Certo superare. Virg. Je tasche à surmonter.
    \
        Certo vincere. Virgil. Je tasche à vaincre.
    \
        Certare aliquid. Horat. S'efforcer de faire quelque chose.
    \
        Certare, cum datiuo. Virg. Solus tibi certet Amyntas. Il n'y a que Amyntas qui se ose paragonner à toy.
    \
        Donaria alicui certant. Valer. Flac. Quand on luy presente des dons, où on luy fait des presens à l'envie, et à qui plus en presentera et donnera.
    \
        Certatur, Impersonale. Liu. Inter ordines certabatur. Il y avoit debat et dissension entre les estas, ou entre les bandes.
    \
        Certabaturque sententiis. Liu. Ils estoyent de diverses opinions.
    II.
        Certo Aduerbium confirmantis. Plaut. Liberum ego te iussi abire? MES. certo. Ouy, Ouy vrayement, Il est ainsi.
    \
        Certo, Aduerbium similiter affirmandi, quod etiam Pro certo dicimus. Cic. Quasi certo futurum. Certainement, Pour certain, Sans doubte, Sans faulte.
    \
        Certo haec mea est. Plaut. Pour certain.
    \
        Satin'hoc certo? G. certe hisce oculis egomet vidi. Terent. Mais est ce pour certain? Est ce chose asseuree?

    Dictionarium latinogallicum > certo

  • 20 habilis

    hăbĭlis, e [habeo] [st1]1 [-] commode à tenir, à porter, à manier, qui va bien.    - brevitate habiles gladii, Liv. 22, 46, 5: épées facilement maniables à cause de leur courte longueur. --- cf. Virg. En. 9, 305.    - naves velis habiles, Tac. An. 2, 6: navires allant bien à la voile.    - calcei habiles atque apti ad pedes, Cic. de Or. 1, 231: chaussures allant bien et adaptées aux pieds.    - rubens non est habile tundendo, Plin. 34, 43: le fer rouge n'est pas facile à marteler.    - corpus habilissimum quadratum est, neque gracile neque obesum, Cels. 2, 1: le corps le plus dispos est celui dont les formes sont bien proportionnées, sans maigreur, sans obésité. [st1]2 [-] qui va bien, bien adapté, bien approprié, apte.    - figura corporis habilis et apta ingenio humano, Cic. Leg. 1, 26: une configuration du corps convenable et appropriée à l'esprit humain.    - bos feturae habilis, Virg. G. 3, 62: génisse apte à la reproduction.    - vites pinguibus terris habiles, Virg. G. 2, 92, vignes appropriées aux sols gras.    - terra frumentis habilis, Col. 2, 2, 20: terre qui convient à la culture du blé.    - sunt quidam in eisdem rebus habiles, Cic. de Or. 1, 115: d'aucuns sont bien adaptés (bien doués) sous ces mêmes rapports.    - ingenium ad res diversissimas habilius, Liv. 21, 4, 3: esprit plus prompt à s'adapter aux choses les plus opposées.    - equis habilis, Liv. 24, 48, 5: capable de (adroit à) manier les chevaux.    - armis habilis, Vell. 2, 110, 3: apte à porter des armes.    - vicina seni non habilis Lyco, Hor. O. 3, 19, 24: voisine qui n'est pas faite pour le vieillard Lycus.    - nondum portandis habiles gravioribus armis, Sil. 11, 588: pas encore adroits à porter des armes trop lourdes.    - habilis + inf.: apte à, propre à.    - habiles pugnam lacessere pinus, Luc. 3, 553: vaisseaux aptes à attaquer. --- Stat. Th. 4, 225.
    * * *
    hăbĭlis, e [habeo] [st1]1 [-] commode à tenir, à porter, à manier, qui va bien.    - brevitate habiles gladii, Liv. 22, 46, 5: épées facilement maniables à cause de leur courte longueur. --- cf. Virg. En. 9, 305.    - naves velis habiles, Tac. An. 2, 6: navires allant bien à la voile.    - calcei habiles atque apti ad pedes, Cic. de Or. 1, 231: chaussures allant bien et adaptées aux pieds.    - rubens non est habile tundendo, Plin. 34, 43: le fer rouge n'est pas facile à marteler.    - corpus habilissimum quadratum est, neque gracile neque obesum, Cels. 2, 1: le corps le plus dispos est celui dont les formes sont bien proportionnées, sans maigreur, sans obésité. [st1]2 [-] qui va bien, bien adapté, bien approprié, apte.    - figura corporis habilis et apta ingenio humano, Cic. Leg. 1, 26: une configuration du corps convenable et appropriée à l'esprit humain.    - bos feturae habilis, Virg. G. 3, 62: génisse apte à la reproduction.    - vites pinguibus terris habiles, Virg. G. 2, 92, vignes appropriées aux sols gras.    - terra frumentis habilis, Col. 2, 2, 20: terre qui convient à la culture du blé.    - sunt quidam in eisdem rebus habiles, Cic. de Or. 1, 115: d'aucuns sont bien adaptés (bien doués) sous ces mêmes rapports.    - ingenium ad res diversissimas habilius, Liv. 21, 4, 3: esprit plus prompt à s'adapter aux choses les plus opposées.    - equis habilis, Liv. 24, 48, 5: capable de (adroit à) manier les chevaux.    - armis habilis, Vell. 2, 110, 3: apte à porter des armes.    - vicina seni non habilis Lyco, Hor. O. 3, 19, 24: voisine qui n'est pas faite pour le vieillard Lycus.    - nondum portandis habiles gravioribus armis, Sil. 11, 588: pas encore adroits à porter des armes trop lourdes.    - habilis + inf.: apte à, propre à.    - habiles pugnam lacessere pinus, Luc. 3, 553: vaisseaux aptes à attaquer. --- Stat. Th. 4, 225.
    * * *
        Habilis, et hoc habile, pen. corr. Virg. Seant, Propre, et bienconvenant, Apte, Commode, Adroict, Dextre et habile à faire quelque chose.
    \
        Habilis ensis. Virgil. Maniable, Duquel on s'ayde aiseement, Commode.
    \
        Habilis gladius ad propiorem pugnam. Liu. Propre à se combatre de pres.
    \
        Habilis frumentis terra. Colum. Propre à porter froument.
    \
        Habile tundendo ferrum. Plin. Propre et en disposition pour estre martelé, comme quand il a esté bien chauffé en la fournaise.
    \
        Haec habilis breuitate sua est. Ouid. Bien advenant.

    Dictionarium latinogallicum > habilis

См. также в других словарях:

  • ARMIS — Religionem propagandi ratio Muhammedica, vide infra Muhammedes …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARMIS ludere — apud Vulcatium Gallican. in Avidio Cassio, c. 6. Excrcitium septimi diei fuit omnium militum, ita ut et sagitt as mitterent et armis luderent: dicebantur Casaubono, qui se armis exercerent, unde et dies ille, quô id fiebat, armiludium; sicut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Armis Hotel — (Измир,Турция) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Mursel Pasa Bulvari, No:157 Kahramanlar …   Каталог отелей

  • Virtute et armis — (Latin By valor and arms ) is a state motto of Mississippi, accepted as an element of the state seal. It may have been suggested by the motto of Lord Gray De Wilton Virtute non armis fido ( I trust in virtue not arms ).External links… …   Wikipedia

  • trespass vi et armis — see trespass Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • in armis — (izg. ȉn ȁrmis) DEFINICIJA pod oružjem ETIMOLOGIJA lat …   Hrvatski jezični portal

  • Vi et armis — is an archaic Latin legal phrase which means with force of arms. In other words, it means that the subject was taken by force or was under arrest …   Wikipedia

  • Petrowitz-Armis — Petrowitz Armis, illyrisch ungarisches Geschlecht, welches 1810 aus der Moldau in die österreichischen Staaten übersiedelte, 1818 den Grafenstand erlangte u. seinen Sitz in Wien hat; Chef ist: Graf Theodor, geb. 30. Januar 1777, vermählt mit… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • In armis — (lat.), unter den Waffen, bewaffnet …   Pierer's Universal-Lexikon

  • In armis — (lat.), unter den Waffen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • In armis — (lat.), unter den Waffen, bewaffnet …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»