-
1 Archelaus
Archĕlāus, i, m., = Archelaos.I. II.A king of Macedonia, son of Perdiccas, and friend of Euripides, Cic. Tusc. 5, 12, 34; Just. 7, 4; Gell. 15, 20, 9.—III.A king of Cappadocia, in the time of Tiberius, and author of a work, IIeri lithôn, Plin. 37, 3, 11, § 46; cf. Tac. A. 2, 42; Suet. Tib. 37 fin. —IV.A general of Mithridates, Gell. 15, 1, 4 sq.—V. -
2 bugonia
generation of bees from putrid cattle carcasses (title of work by Archelaus) -
3 bugonia
būgŏnĭa, ae, f., = bougonia, the generating of bees from the putrid carcasses of cattle, the title of a work of Archelaus, Varr. R. R. 2, 5, 5. -
4 Fortunatae Insulae
fortūno, āvi, ātum, 1 (archaic form of the perf. subj. fortunassint, Afran. ap. Non. 109, 18), v. a. [fortuna, II. A. 1.], to make prosperous or fortunate, to make happy, to prosper, bless: prosperare, omnibus bonis augere, Non. l. l. (class.; most freq. in the P. a.); constr. usually (alicui) aliquid: St. Di fortunabunt vostra consilia! Ph. Ita volo, Plaut. Trin. 2, 4, 175:A.tibi patrimonium dei fortunent,
Cic. Fam. 2, 2:eumque honorem tibi deos fortunare volo,
id. ib. 15, 7; Liv. 34, 4 fin.:quod faxitis, deos velim fortunare,
id. 6, 41, 12: quamcumque deus tibi fortunaverit horam, whatever happy hour Providence has allotted you, Hor. Ep. 1, 11, 22.— Absol.: deos ego omnes, ut fortunassint, precor, Afran. ap. Non. 1. 1.—Hence, fortūnātus, a, um, P. a., prospered, prosperous, lucky, happy, fortunate (syn.: beatus, felix).In gen.:(β).salvus atque fortunatus semper sies,
Plaut. Aul. 2, 2, 5:et miser sum et fortunatus,
id. Capt. 5, 3, 16:qui me in terra aeque Fortunatus erit, si illa ad me bitet?
id. Curc. 1, 2, 52:quam est hic fortunatus putandus, cui, etc.,
Cic. Rep. 1, 17:nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest,
id. Lael. 15, 54:laudat senem et fortunatum esse dicit,
id. Tusc. 3, 24, 57:mihi vero Cn. et P. Scipiones comitatu nobilium juvenum fortunati videbantur,
id. de Sen. 9, 29:o hominem fortunatum!
id. Quint. 25, 80:fortunate senex!
Verg. E. 1, 47:fortunatus et ille deos qui novit agrestes,
id. G. 2, 493:c fortunatam rem publicam!
Cic. Cat. 2, 4, 7; cf.: o fortunatam natam me consule Romam, id. poët Fragm. ap. Quint. 9, 4, 41; 11, 1, 24; cf. also Juv. 10, 122:fortunatus illius exitus,
Cic. Brut. 96, 329:vita,
Hor. Ep. 1, 11, 14:ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,
Plaut. Trin. 1, 2, 3 (v. felix).— Comp.:ecquis me hodie vivit fortunatior?
Ter. Eun. 5, 8, 1:Carneades dicere solitus est, nusquam se fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam,
Cic. Div. 2, 41 fin.; Hor. A. P. 295.— Sup.:Archelaüs, qui tum fortunatissimus haberetur,
Cic. Tusc. 5, 12, 34:fortunatissimo proelio decertare,
Vell. 2, 12, 5.—Poet., with gen.:B.fortunatus laborum,
happy in his sufferings, Verg. A. 11, 416:fortunate animi!
Stat. Th. 1, 638. —In partic.1.(Acc. to fortuna, II. B. 2.) In good circumstances, well off, wealthy, rich:2.gratia fortunati et potentis,
Cic. Off. 2, 20, 69:apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem,
id. de Or. 2, 86, 352:quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam, quibus licet jam esse fortunatissimis?
Caes. B. G. 6, 35, 8.—Fortūnātae Insŭlae, Gr. tôn Makarôn niêsoi, the fabulous isles of the Western Ocean, the abodes of the blessed; acc. to some, the Canary Isles, Plin. 4, 22, 36, § 119; 6, 32, 37, § 202;also called Fortunatorum insulae,
Plaut. Trin. 2, 4, 148;and transf.: amoena virecta fortunatorum nemorum,
Verg. A. 6, 639.— Adv.: fortūnāte, fortunately, prosperously:nunc bene vivo et fortunate atque ut volo,
Plaut. Mil. 3, 1, 112:facile et fortunate evenit,
id. Ep. 2, 2, 61:feliciter, absolute, fortunate vivere,
Cic. Fin. 3, 7, 26:scite aut fortunate gestum,
Liv. 10, 18, 5. -
5 fortuno
fortūno, āvi, ātum, 1 (archaic form of the perf. subj. fortunassint, Afran. ap. Non. 109, 18), v. a. [fortuna, II. A. 1.], to make prosperous or fortunate, to make happy, to prosper, bless: prosperare, omnibus bonis augere, Non. l. l. (class.; most freq. in the P. a.); constr. usually (alicui) aliquid: St. Di fortunabunt vostra consilia! Ph. Ita volo, Plaut. Trin. 2, 4, 175:A.tibi patrimonium dei fortunent,
Cic. Fam. 2, 2:eumque honorem tibi deos fortunare volo,
id. ib. 15, 7; Liv. 34, 4 fin.:quod faxitis, deos velim fortunare,
id. 6, 41, 12: quamcumque deus tibi fortunaverit horam, whatever happy hour Providence has allotted you, Hor. Ep. 1, 11, 22.— Absol.: deos ego omnes, ut fortunassint, precor, Afran. ap. Non. 1. 1.—Hence, fortūnātus, a, um, P. a., prospered, prosperous, lucky, happy, fortunate (syn.: beatus, felix).In gen.:(β).salvus atque fortunatus semper sies,
Plaut. Aul. 2, 2, 5:et miser sum et fortunatus,
id. Capt. 5, 3, 16:qui me in terra aeque Fortunatus erit, si illa ad me bitet?
id. Curc. 1, 2, 52:quam est hic fortunatus putandus, cui, etc.,
Cic. Rep. 1, 17:nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest,
id. Lael. 15, 54:laudat senem et fortunatum esse dicit,
id. Tusc. 3, 24, 57:mihi vero Cn. et P. Scipiones comitatu nobilium juvenum fortunati videbantur,
id. de Sen. 9, 29:o hominem fortunatum!
id. Quint. 25, 80:fortunate senex!
Verg. E. 1, 47:fortunatus et ille deos qui novit agrestes,
id. G. 2, 493:c fortunatam rem publicam!
Cic. Cat. 2, 4, 7; cf.: o fortunatam natam me consule Romam, id. poët Fragm. ap. Quint. 9, 4, 41; 11, 1, 24; cf. also Juv. 10, 122:fortunatus illius exitus,
Cic. Brut. 96, 329:vita,
Hor. Ep. 1, 11, 14:ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,
Plaut. Trin. 1, 2, 3 (v. felix).— Comp.:ecquis me hodie vivit fortunatior?
Ter. Eun. 5, 8, 1:Carneades dicere solitus est, nusquam se fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam,
Cic. Div. 2, 41 fin.; Hor. A. P. 295.— Sup.:Archelaüs, qui tum fortunatissimus haberetur,
Cic. Tusc. 5, 12, 34:fortunatissimo proelio decertare,
Vell. 2, 12, 5.—Poet., with gen.:B.fortunatus laborum,
happy in his sufferings, Verg. A. 11, 416:fortunate animi!
Stat. Th. 1, 638. —In partic.1.(Acc. to fortuna, II. B. 2.) In good circumstances, well off, wealthy, rich:2.gratia fortunati et potentis,
Cic. Off. 2, 20, 69:apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem,
id. de Or. 2, 86, 352:quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam, quibus licet jam esse fortunatissimis?
Caes. B. G. 6, 35, 8.—Fortūnātae Insŭlae, Gr. tôn Makarôn niêsoi, the fabulous isles of the Western Ocean, the abodes of the blessed; acc. to some, the Canary Isles, Plin. 4, 22, 36, § 119; 6, 32, 37, § 202;also called Fortunatorum insulae,
Plaut. Trin. 2, 4, 148;and transf.: amoena virecta fortunatorum nemorum,
Verg. A. 6, 639.— Adv.: fortūnāte, fortunately, prosperously:nunc bene vivo et fortunate atque ut volo,
Plaut. Mil. 3, 1, 112:facile et fortunate evenit,
id. Ep. 2, 2, 61:feliciter, absolute, fortunate vivere,
Cic. Fin. 3, 7, 26:scite aut fortunate gestum,
Liv. 10, 18, 5.
См. также в других словарях:
ARCHELAUS — ARCHELAUS, ethnarch of Judea (4 B.C.E.–c. 6 C.E.), son of Herod by his Samaritan wife Malthace. In his fourth will Herod designated Archelaus king of Judea and Samaria, which constituted the major portion of his kingdom. The testament required… … Encyclopedia of Judaism
Archelaus — Archelāus, König von Mazedonien 413 – 399 v. Chr., natürlicher Sohn des Perdikkas, Förderer griech. Sitte und Bildung, 399 ermordet. – A., Feldherr des Königs Mithridates d. Gr., bewog die Griechen zum Abfall von Rom, ward aber von Sulla 86 v.… … Kleines Konversations-Lexikon
Archelaus — Archelaus, der Name vieler Fürsten, Feldherrn, Philosophen und Künstler. Unter ihnen: A., der Heraklide, Einwanderer in Macedonien und Stifter des Königsgeschlechtes. A., Sohn des maced. Königs Perdikkas, durch Ermordung der rechtmäßigen Erben… … Herders Conversations-Lexikon
Archelaus — The name Archelaus may refer to: Historical Persons *Archelaus (philosopher), pupil of Anaxagoras, 5th century BC *Archelaus I of Macedon, reigned 413 399 BC *Archelaus of Chersonesus in Egypt, Hellenistic Greek poet, flourished 125 BC *Archelaus … Wikipedia
ARCHELAUS — I. ARCHELAUS Cappadocum Rex, ope Antonii Triumviri, Ariobarzani surrogatus, quinquaginta annis regnavit, Tacit. Annal. l. 2. c. 42. ubi ab offenso Tiberio, matris literis Romam elicitum, angore, simul fessum seniô, et quia regibus aequa, nedum… … Hofmann J. Lexicon universale
Archelaus — ▪ king of Cappadocia in full Archelaus Sisines died AD 17 last king of Cappadocia (reigned 36 BC–c. AD 17), a Roman client during the late republic and the early empire. Although granted the kingdom by Mark Antony, Archelaus… … Universalium
Archelaus, S. (10) — 10S. Archelaus, Ep. (26. Dec.) Der hl. Archelaus war Bischof zu Cascar in Mesopotamien und lebte im 3. Jahrh. Als das römische Heer, welches zu Cascar sein Lager aufgeschlagen hatte, über 7000 Christen an einem Wallfahrtsorte gefangen nahm und… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Archelaus, S. (1) — 1S. Archelaus, (4. März). Gr. Ἀρχέλαος = der Volksbeherrscher etc. – Der hl. Archelaus war ein Martyrer, der im Mart. Rom. am 4. März in Verbindung mit den hhl. Cyrillus und Photius aufgeführt wird, ist aber derselbe, welcher mit der hl. Martyrin … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Archelaus, S. (4) — 4S. Archelaus, (4. Mai), nach Migne ein Martyrer, der mit dem hl. Cyrillus und einem Andern den Martertod erlitt; wir aber möchten fast vermuthen, daß hier ein Schreibfehler obwalte und es 4. März statt 4. Mai heißen müsse, wornach unser hl.… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Archelaus, SS. (2) — 2SS. Archelaus, Cyprianus et Soc. MM. (15. April). Die hhl. Archelaus, Cyprianus, Comatus, Veronica, Acuta, Diogenes, ein Diakon, und zwei Bruder (wahrscheinlich des Diogenes) erlitten den Martertod in Mesopotamien … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Archelaus — (d. c. AD 16) Ethnarch of Judea and Samaria 4 BC–AD 6. Archelaus was the elder son of HEROD THE GREAT and his Samaritan wife, Malthace. In Herod’s last will he was appointed king of Judea and Samaria. There were disorders in Judea that had to… … Who’s Who in Jewish History after the period of the Old Testament