-
1 arbitrarius
arbī̆trārĭus, a, um, adj. [arbiter].I.Of arbitration, arbitrating, done by way of arbitration: formula, Gai Inst. 4, 163:II.actio,
Dig. 13, 4, 2; cf. Zimmern, Rechtsgesch. 3 B, §§ 67 and 68.—Hence,Transf.A.In Plaut. (with ref. to the distinction in law lang. between certus and arbitrarius:B.judicium est pecuniae certae, arbitrium incertae,
Cic. Rosc. Com. 4; cf. Zimmern, Rechtsgesch. 3 B, § 57) = incertus, uncertain, not sure:hoc certum est, non arbitrarium,
Plaut. Am. 1, 1, 216.— Adv.: arbī̆trārĭō:nunc pol ego perii certo, non arbitrario,
there's no mistake about it, Plaut. Poen. 3, 5, 42 (the only adv. of this word in use).—Depending on the will, arbitrary (cf. precarius):motus in arteriā naturalis, non arbitrarius,
Gell. 18, 10 fin. -
2 arbitrātus
arbitrātus P. of arbitror.* * *arbitration; choice; judgment, capacity for decisions; jurisdiction, power -
3 (arbitrātus
(arbitrātus, ūs, m), only abl. [arbitror], mediatiou, arbitration: cuius arbitratu de negotiis consuleretur, S.—Will, pleasure, free-will, choice: (sententias) exposui arbitratu meo: suo arbitratu vendere. -
4 arbitrium
arbitrium ī, n [arbiter]. In law, a judgment, decision of an arbitrator: iudicium est pecuniae certae: arbitrium incertae.—Judgment, opinion, decision: vestrum, T.: de te facere arbitria, pass judgment, H.: arbitria belli pacisque agere, L.: opinionis: usus, Quem penes arbitrium est loquendi, H.—Mastery, dominion, authority, power, will, free-will, choice, pleasure: in eius arbitrium venire: ad suum arbitrium imperare, Cs.: (Iovis) nutu et arbitrio regi: rerum Romanarum, Ta.: ad arbitrium tuum testīs dabo, all the witnesses you require: quid suo fecerit arbitrio, L.: popularis aurae, dictation, H.: id arbitrium negavit sui esse consilii, for his consideration, N.: optandi Muneris, O. — An appraisement, apportionment: eius arbitrio sexagena talenta quotannis sunt conlata, N.: salis vendendi, i. e. monopoly, L.: arbitria funeris, expenses (fixed by an arbiter).* * *arbitration; choice, judgment, decision; sentence; will, mastery, authority -
5 certō
certō āvī, ātus, āre, freq. [certus], to match, vie with, fight, contend, struggle, combat, do battle: armis cum hoste, an venenis?: pugnis, calcibus: proelio, S.: de salute, Ta.: de ambiguo agro bello, L.: acie, V.: animis iniquis, V.: in Bruti salute certatur: maximā vi certatur, S. — Fig., to contend, struggle, strive: inter se quo iure certarent: in centumvirali iudicio: provocatione, L.: si quid se iudice certes, H.: foro si res certabitur olim, be tried, H.: cui (multae) certandae cum dies advenisset, L.: certata lite deorum Ambracia, the subject of arbitration, O.: quicum omni ratione certandum sit: (carmina) certantia iudice Tarpā, recited in competition, H. — To contend, compete, wrestle, struggle, strive, vie, match: cursu cum aequalibus, S.: si nautae certarent, quis eorum potissimum gubernaret: dic, mecum quo pignore certes (in music), V.: Carmine vilem ob hircum, H.: solus tibi certat Amyntas, is your only rival, V.: Certent et cycnis ululae, V.—With inf: Phoebum superare canendo, V.: aequales certat superare legendo (violas), O.: inter se eruere quercum, V.: praedas certantes agere, with all their might, S.: Avidi gloriae certantes murum petere, striving to outdo one another, S.—Fig., to compete, vie, emulate, rival: Benedictis si certasset, T.: cum civibus de virtute, S.: cum aliorum improbitate: contumaciā adversus nobiles, L.: vobiscum de amore rei p.: virtute oportere, non genere certari.—Poet.: viridique certat Baca Venafro, H.: decerpens Certantem uvam purpurae, H.: (hunc) tergeminis tollere honoribus (i. e. tollendo), H.* * *Icertare, certavi, certatus Vvie (with), contest, contend/struggle (at law/politics), dispute; fight, striveIIcertius, certissime ADVcertainly, definitely, really, for certain/a fact, truly; surely, firmly -
6 comprōmissum
comprōmissum ī, n [compromitto], an agreement to abide by the award of an arbiter: facere: iudicium de compromisso facere.* * * -
7 condemnō
condemnō āvī, ātus, are [com- + damno], to convict, condemn, sentence, find guilty: omnes sine dubitatione condemnant: reum: alquem iudicio turpissimo: hunc sibi, for his own benefit: arbitrium pro socio condemnari, in an arbitration on the partnership: alqm ambitūs: alqm capitis, capitally: iniuriarum: pecuniae publicae: rerum capitalium, S.: sponsionis: eodem crimine Sopatrum: quadruplo condemnari, be mulcted: alqm de aleā: de pecuniis repetundis. — To condemn, blame, disapprove: factum iudicio amicorum: aliquem inertiae: summae iniquitatis condemnari, Cs.: hominem de litteris conruptis.—Of a prosecutor, to convict, prosecute successfully, prove guilty: hoc crimine illum: alqm furti: istum omnium sententiis: inimicum.* * *condemnare, condemnavi, condemnatus V TRANScondemn, doom, convict; find guilty; (pass) sentence; blame, censure, impugn -
8 cōnstitūtum
cōnstitūtum ī, n [constitutus], an agreement, appointment, compact: ne congressu quidem et constituto experiri, by arbitration: factum cum servis, ut venirent: ad constitutum venire: alcuius constitutis niti, Ta.: constitutum habere cum podagrā.* * *agreed arrangement, appointment; agreement to pay a sum on a date, note, IOU; agreed price; decree, ordinance, law; order/conventional rule (architecture) -
9 disceptō
disceptō āvī, ātus, āre [dis- + capto], to decide, determine, judge, arbitrate, sit as umpire: haec iuste: causam in foro dicere disceptante te: exercitu disceptante, L.: inter populum et regem in re praesenti, L.: eorum controversias: eos ad disceptandum ad amicos vocare, for arbitration, L. — To debate, dispute, discuss, strive: erat non disceptando decertandum: cum palaestritis aequo iure: de controversiis iure apud se potius quam inter se armis, Cs.: de foederum iure verbis, L.: de iure publico armis: si coram de condicionibus disceptetur, Cs.: ut coram imperatore disceptaretur, L.—Fig., to be at stake: in uno proelio omnis fortuna rei p. disceptat.* * *disceptare, disceptavi, disceptatus Vdispute; debate; arbitrate -
10 arbiterium
arbitration; choice, judgment, decision; sentence; will, mastery, authority -
11 arbitrarius
arbitraria, arbitrarium ADJat discretion of an arbiter; done by arbitration; arbitrary; voluntary, optional -
12 arbitratio
arbitration; choice; judgment, capacity for decisions; jurisdiction, power -
13 compromissarius
compromissaria, compromissarium ADJaccepted as arbitrator by both parties (judge w/iudex); of arbitration -
14 compromissio
compromise; submission to arbitration -
15 compromitto
compromittere, compromisi, compromissus Venter into agreement to submit to arbitration/arbiter; agree to pay award -
16 conpromissarius
conpromissaria, conpromissarium ADJaccepted as arbitrator by both parties (judge w/iudex); of arbitration -
17 conpromissum
-
18 compromitto
to agree to refer to arbitration, or an arbitrator. -
19 compromissarius
comprōmissārĭus, a, um, adj. [compromissum], pertaining to arbitration: judex, an arbitrator, umpire, referee chosen by contending parties (jurid. Lat.), Dig. 4, 8, 41; 26, 5, 4. -
20 condemno
con-demno, āvi, ātum, 1, v. a. [damno].I.To sentence, condemn, convict (in good prose; rare in the poets).A.In judicial proceedings (opp. absolvo); constr. aliquem, with gen., abl., de aliquā re, later with ad or in aliquid, or with ut.(α).Aliquem:(β).hunc per judicem condemnabis, cujus de eā re nullum est arbitrium?
Cic. Rosc. Com. 9, 25; 9, 26:Scamandrum, Fabricium,
id. Clu. 22, 59 sq.:qui cum judex esset, pecuniam acciperet ab accusatore ut reum condemnaret,
id. Verr. 1, 13, 39:omnis de consilii sententiā,
id. ib. 2, 5, 44, §114: aliquem judicio turpissimo,
id. Rosc. Am. 39, 113:ceteros causā incognitā,
id. N. D. 2, 29, 73:L. Murenam,
Quint. 5, 10, 99:super quadraginta reos ex diversis criminibus una sententia,
Suet. Calig. 38:aliauem multā inrogatā,
id. Tib. 3 et [p. 407] saep.:hunc hominem Veneri absolvat, sibi condemnat,
for his own benefit, Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22; cf.: illum libertum illi patrono HS. X. milia condemnare, i. e. to pay him, Gai Inst. 4, 46.— Pass. with kindr. acc.:quasi ei, qui magnā fide societatem gererent, arbitrium pro socio condemnari solerent,
in an arbitration on the partnership, Cic. Quint. 3, 13: quidquid hereditario nomine condemnatus esset, Gai Inst. 2, 252.—And in jurid. formulae, also in act. with acc. of that to or in which one is condemned or mulcted: judex, si condemnat, certam pecuniam condemnare debet, Gai Inst. 4, 52; 4, 48:usuras usurarum,
Dig. 42, 1, 27.—With acc. and gen.:(γ).aliquem ambitūs,
Cic. Clu. 36, 98; Suet. Caes. 9:aliquem capitis,
capitally, Cic. de Or. 1, 54, 233; Suet. Dom. 11:injuriarum,
Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22:pecuniae publicae,
id. Fl. 18, 43:rerum capitalium,
Sall. C. 36, 2:sponsionis,
Cic. Caecin. 31, 91: voti, obliged to fulfil his vow (because his wish was granted), Titin. ap. Non. p. 277, 6 (Com. Rel. v. 153 Rib.); Turp. ib. (Com. Rel. v. 128 ib.); cf.:damnare voti,
Liv. 10, 37, 16.—With acc. and abl.:(δ). (ε).aliquem eodem crimine,
Cic. Fam. 2, 1, 1:actionibus famosis,
Dig. 3, 2, 6, § 1 sq.:capitali poenā,
Suet. Dom. 14:certā pecuniā,
to a certain sum, Dig. 10, 1, 3; cf.:minori pecuniā,
ib. 27, 3, 20.—Acc. and ad aliquid:(ζ).aliquem ad metalla, et munitiones viarum aut bestias,
Suet. Calig. 27; cf.:ad bestias,
id. Claud. 14 fin.:ad mortem,
Tac. A. 16, 21; Lact. 6, 23, 20:ad pecuniam,
Dig. 26, 9, 5.—Acc. and in aliquid:(η).in antliam,
Suet. Tib. 51:in solidum,
Dig. 27, 3, 21:in certam quantitatem,
ib. 46, 1, 45.—Acc. and ut:B.condemnatus, ut pecuniam solvat,
Dig. 42, 1, 4.—Transf., in gen., to condemn, to accuse of, charge with; to blame, disapprove: vestra amatis;II.ceteros causā incognitā condemnatis,
Cic. N. D. 2, 29, 73:factum judicio amicorum,
id. Pis. 17, 39; id. Prov. Cons. 10, 25:sceleris generum suum,
id. Fam. 14, 14, 2:aliquem inertiae,
id. de Or. 1, 38, 172:aliquem summae iniquitatis,
Caes. B. G. 7, 19; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1:Gabinii litteras quādam notā atque ignominiā condemnastis,
Cic. Prov. Cons. 10, 25.—To urge the condemnation of a person, to effect it, to prosecute (rare):ego hoc uno crimine illum condemnem necesse est,
Cic. Div. in Caecil. 10, 30; id. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Rosc. Com. 9, 25 al.:tanto apud judicem hunc argenti condemnabo facilius,
Plaut. Most. 5, 1, 50:Fannium Caepionem... reum majestatis apud judices fecit et condemnavit,
Suet. Tib. 8; id. Vit. 2; Dig. 23, 3, 33; cf. damno.
См. также в других словарях:
arbitration — arbitrage (франц.) = Schiedsgerichtsbarkeit (нем.) арбитраж, разрешение спора нейтральным лицом или органом, полномочия которого основаны на арбитражном соглашении (arbitration agreement) и чье решение носит окончательный и обязательный характер … Glossary of international commercial arbitration
arbitration agreement — compromise arbitral (франц.) = Schied svereinbarung (нем.) соглашение, которое имеет своей целью передачу спора на рассмотрение в арбитраж (arbitration). Арбитражное соглашение может быть заключено до или после возникновения спора как в виде… … Glossary of international commercial arbitration
arbitration costs — frais d arbitrage (франц.) = Schiedskosten (нем.) расходы, связанные с проведением арбитража. Обычно включают в себя оплату услуг арбитров (fee), компенсацию понесенных ими в связи с арбитражным разбирательством расходов, оплату сбора… … Glossary of international commercial arbitration
arbitration clause — clause compromissoire (франц.) = Schiedsklausel (нем.) арбитражная оговорка, статья договора, предусматривающая рассмотрение споров в арбитраже. Является наиболее распространенной формой фиксации арбитражного соглашения (arbitration agreement).… … Glossary of international commercial arbitration
arbitration rules — règlament d arbitrage (франц.) = Schieds(gerichts)ordnung (нем.) регламент, правила проведения арбитражного разбирательства, которыми согласились руководствоваться стороны. Большинство регламентов институциональных арбитражей (institutional… … Glossary of international commercial arbitration
Arbitration — • A method of arranging differences between two parties by referring them to the judgment of a disinterested outsider whose decision the parties to a dispute agree in advance to accept as in some way binding Catholic Encyclopedia. Kevin Knight.… … Catholic encyclopedia
arbitration — ar·bi·tra·tion /ˌär bə trā shən/ n [Latin arbitratio, from arbitrari to judge, arbitrate, from arbiter onlooker, arbitrator]: the process of resolving a dispute (as between labor and management) or a grievance outside of the court system by… … Law dictionary
ARBITRATION — ARBITRATION, method of settling disputes by their submission, voluntarily and with the mutual consent of all parties, for adjudication by a person or institution. Function of Arbitration In ancient Greek and Roman law – up to the middle of the… … Encyclopedia of Judaism
Arbitration — Ar bi*tra tion, n. [F. arbitration, L. arbitratio, fr. arbitrari.] The hearing and determination of a cause between parties in controversy, by a person or persons chosen by the parties. [1913 Webster] Note: This may be done by one person; but it… … The Collaborative International Dictionary of English
Arbitration — steht für einen juristischen Vermittlungsvorgang, siehe Schiedsverfahren, bzw. die verwandte Mediation eine elektronische Schaltung, siehe Arbiter Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheid … Deutsch Wikipedia
arbitration — A dispute resolution mechanism, whereby an independent neutral third party is appointed to hear and consider the merits of the dispute, and who renders a final and binding decision called an award. (Dictionary of Canadian Bankruptcy Terms) United … Glossary of Bankruptcy