aprobować

См. также в других словарях:

• aprobować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, aprobowaćbuję, aprobowaćbuje, aprobowaćany {{/stl 8}}– zaaprobować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} uważać coś za dobre, słuszne, właściwe, wyrażać aprobatę; akceptować, zgadzać się na coś : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• aprobować — ndk IV, aprobowaćbuję, aprobowaćbujesz, aprobowaćbuj, aprobowaćował, aprobowaćowany «uznawać coś za dobre, właściwe, pochwalać, zgadzać się na coś» Aprobować projekt. Gest, ruch aprobujący. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• patrzeć — ndk VIIb, patrzećrzę, patrzećrzysz, patrz, patrzećrzał, patrzećrzeli 1. «kierować na coś, na kogoś wzrok; rozglądać się, szukać czegoś, kogoś wzrokiem» Patrzeć badawczo, bezmyślnie, ciekawie, czujnie, śmiało, trwożnie, ukradkiem, uważnie. Patrzeć …   Słownik języka polskiego

• patrzeć — 1. Dobrze komuś z oczu patrzy «ktoś sprawia wrażenie dobrego, uczciwego człowieka»: Chłopcu można zaufać. Dobrze mu z oczu patrzy. K. Orłoś, Szklarz. 2. Jak się patrzy a) «świetny, doskonały»: Hipolit był żołnierzem jak się patrzy (...). S.… …   Słownik frazeologiczny

• afirmować — ndk IV, afirmowaćmuję, afirmowaćmujesz, afirmowaćmuj, afirmowaćował, afirmowaćowany książk. «potwierdzać, odnosić się do czegoś z uznaniem, popierać, aprobować coś» Afirmować czyjeś ideały. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• akceptować — ndk IV, akceptowaćtuję, akceptowaćtujesz, akceptowaćtuj, akceptowaćował, akceptowaćowany «wyrażać zgodę na coś, potwierdzać coś; aprobować» Akceptować nowe wzory, nową sytuację. ∆ ekon. Akceptować weksel «zobowiązywać się, potwierdzając podpisem… …   Słownik języka polskiego

• aprobowanie — n I rzecz. od aprobować …   Słownik języka polskiego

• aprobująco — przysłów. od aprobujący (p. aprobować) Spojrzeć, uśmiechnąć się aprobująco …   Słownik języka polskiego

• dezaprobować — ndk IV, dezaprobowaćbuję, dezaprobowaćbujesz, dezaprobowaćbuj, dezaprobowaćował, dezaprobowaćowany «ujemnie oceniać coś, nie aprobować, nie pochwalać czegoś; ganić» Dezaprobować czyjeś zachowanie, postępowanie …   Słownik języka polskiego

• pochwalać — ndk I, pochwalaćam, pochwalaćasz, pochwalaćają, pochwalaćaj, pochwalaćał, pochwalaćany «uznawać za słuszne, dobre, właściwe; aprobować» Pochwalać czyjś krok, czyjeś postępowanie. Nie pochwalał stosowania gwałtownych środków …   Słownik języka polskiego

• przyzwalać — ndk I, przyzwalaćam, przyzwalaćasz, przyzwalaćają, przyzwalaćaj, przyzwalaćał przyzwolić dk VIa, przyzwalaćlę, przyzwalaćlisz, przyzwalaćzwól, przyzwalaćlił, książk. «udzielać pozwolenia, wyrażać na coś zgodę; zezwalać, zgadzać się, aprobować»… …   Słownik języka polskiego