-
1 approbo
ap-probo (ad-probo), āvī, ātum, āre, I) zu etw. seinen Beifall geben, zustimmen, es des Beifalls wert finden, billigen, genehmigen, anerkennen (Ggstz. improbo), hunc gregem, Plaut.: nostram pietatem, Plaut.: id, Ter.: consilium alcis, Cic.: sententiam, Cic.: cuncta, Liv.: illud magno clamore, Cic.: clamore donum, Liv.: dictum id risu, Cic.: falsa pro veris, Cic. – dah. von der Gottheit, etw. geschehen lassen, seinen Segen zu etw. geben, haec, Plaut.: quod actum est di approbent, Cic.: di approbent! habemus hominem etc., wir haben, so Gott will, einen usw., Cic.: id quidem, inquit, di approbent! Curt.: dis hominibusque approbantibus, Cic. – II) einem andern etwas beifallswert machen, d.i. A) eine Arbeit zur Zufriedenheit jmds. liefern, ganz nach Verabredung vollendet übergeben, opus, Vitr. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 4, 24 (25), 11. – B) durch augenscheinlichen Beweis, durch die Darstellung, durch sein Benehmen einleuchtend machen, beweisen, dartun, erweisen, erhärten, bezeugen, iudici officium suum, Cic.: propositionem appr. et firmare, Cic.: obiecta crimina pro approbatis accipere, für erwiesen ansehen, Tac.: appr. eas (quaestiones) de veteribus, aus den Alten (durch ein Zitat) belegen, Spart.: appr. industriam innocentiamque, Tac.: talis laus genus approbet, Catull. – m. folg. Acc. u. Infin., motu demum corporum vivere eos approbante, Plin. 9, 176; vgl. Sen. ep. 75, 3. Tac. Agr. 34. Suet. Aug. 17, 1 u. Galb. 6, 3: im Passiv m. Nom. u. Infin., si idoneus esse approbetur, Paul. dig. 48, 10, 18, § 1.
-
2 approbo
ap-probo (ad-probo), āvī, ātum, āre, I) zu etw. seinen Beifall geben, zustimmen, es des Beifalls wert finden, billigen, genehmigen, anerkennen (Ggstz. improbo), hunc gregem, Plaut.: nostram pietatem, Plaut.: id, Ter.: consilium alcis, Cic.: sententiam, Cic.: cuncta, Liv.: illud magno clamore, Cic.: clamore donum, Liv.: dictum id risu, Cic.: falsa pro veris, Cic. – dah. von der Gottheit, etw. geschehen lassen, seinen Segen zu etw. geben, haec, Plaut.: quod actum est di approbent, Cic.: di approbent! habemus hominem etc., wir haben, so Gott will, einen usw., Cic.: id quidem, inquit, di approbent! Curt.: dis hominibusque approbantibus, Cic. – II) einem andern etwas beifallswert machen, d.i. A) eine Arbeit zur Zufriedenheit jmds. liefern, ganz nach Verabredung vollendet übergeben, opus, Vitr. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 4, 24 (25), 11. – B) durch augenscheinlichen Beweis, durch die Darstellung, durch sein Benehmen einleuchtend machen, beweisen, dartun, erweisen, erhärten, bezeugen, iudici officium suum, Cic.: propositionem appr. et firmare, Cic.: obiecta crimina pro approbatis accipere, für erwiesen ansehen, Tac.: appr. eas (quaestiones) de veteribus, aus den Alten (durch ein Zitat) belegen, Spart.: appr. industriam innocentiamque, Tac.: talis laus genus approbet, Catull. – m. folg. Acc. u. Infin.,————motu demum corporum vivere eos approbante, Plin. 9, 176; vgl. Sen. ep. 75, 3. Tac. Agr. 34. Suet. Aug. 17, 1 u. Galb. 6, 3: im Passiv m. Nom. u. Infin., si idoneus esse approbetur, Paul. dig. 48, 10, 18, § 1. -
3 approbabilis
approbābilis, e (approbo), billigenswert, Ps. Cypr. de sing. cler. 6: non est tamen approbabile (zu billigen), quod etc., Gregor. M. ep. 11, 64.
-
4 approbamentum
approbāmentum, ī, n. (approbo), das Beweismittel, Ps. Ambros. de dign. sacerd. 5.
-
5 approbatio
approbātio, ōnis, f. (approbo), I) die Zustimmung zu etw., die Billigung, Genehmigung, Zufriedenheit mit etw., die Anerkennung einer Pers. od. Sache, Cic. u.a.: testium, die Billigung, Annahme der Z., Cornif. rhet.: Plur., Cic. or. 236. – II) insbes., als philos. t. t. = die Darlegung, Dartuung = der Beweis, assumptionis (des Untersatzes), Cic.: quae (propositio) non indiget approbatione, Cic.
-
6 approbativus
approbātīvus, a, um (approbo), zum Billigen dienend, billigend, Prisc. 16, 1 u. 6.
-
7 approbator
approbātor, ōris, m. (approbo), der Billiger, Genehmiger, Anerkenner, profectionis meae, Cic. ad Att. 16, 7, 2: subscriptor approbatorque huius verbi, Gell. 5, 21, 6: appr. lucis factae, Augustin. c. Faust. 22, 21 in.: approbatores perfectionis (Ggstz. reprehensores imperfectionis), Augustin. Galat. 12.
-
8 approbatus
approbātus, a, um, PAdi. m. Compar. (approbo), gebilligt, anerkannt, communis locus in avaritiae generalitate approbatior, Donat. ad Ter. Phorm. 2, 3, 10: subst. approbātum, ī, n., Cic. de inv. 1, 48.
-
9 approbabilis
approbābilis, e (approbo), billigenswert, Ps. Cypr. de sing. cler. 6: non est tamen approbabile (zu billigen), quod etc., Gregor. M. ep. 11, 64.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbabilis
-
10 approbamentum
approbāmentum, ī, n. (approbo), das Beweismittel, Ps. Ambros. de dign. sacerd. 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbamentum
-
11 approbatio
approbātio, ōnis, f. (approbo), I) die Zustimmung zu etw., die Billigung, Genehmigung, Zufriedenheit mit etw., die Anerkennung einer Pers. od. Sache, Cic. u.a.: testium, die Billigung, Annahme der Z., Cornif. rhet.: Plur., Cic. or. 236. – II) insbes., als philos. t. t. = die Darlegung, Dartuung = der Beweis, assumptionis (des Untersatzes), Cic.: quae (propositio) non indiget approbatione, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbatio
-
12 approbativus
approbātīvus, a, um (approbo), zum Billigen dienend, billigend, Prisc. 16, 1 u. 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbativus
-
13 approbator
approbātor, ōris, m. (approbo), der Billiger, Genehmiger, Anerkenner, profectionis meae, Cic. ad Att. 16, 7, 2: subscriptor approbatorque huius verbi, Gell. 5, 21, 6: appr. lucis factae, Augustin. c. Faust. 22, 21 in.: approbatores perfectionis (Ggstz. reprehensores imperfectionis), Augustin. Galat. 12.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbator
-
14 approbatus
approbātus, a, um, PAdi. m. Compar. (approbo), gebilligt, anerkannt, communis locus in avaritiae generalitate approbatior, Donat. ad Ter. Phorm. 2, 3, 10: subst. approbātum, ī, n., Cic. de inv. 1, 48.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbatus
См. также в других словарях:
approbo non reprobo — I approve what I do not disapprove … Ballentine's law dictionary
quod approbo non reprobo — /kwod asprabow non reprabow/ What I approve I do not reject. I cannot approve and reject at the same time. I cannot take the benefit of an instrument, and at the same time repudiate it … Black's law dictionary
Quod approbo non reprobo — That which I approve or confirm, I cannot repudiate. See Broom s Legal Maxims 7 … Ballentine's law dictionary
Belarus — This article is about the country. For other uses, see Belarus (disambiguation) … Wikipedia
St. Albertus Magnus — St. Albertus Magnus † Catholic Encyclopedia ► St. Albertus Magnus Known as Albert the Great; scientist, philosopher, and theologian, born c. 1206; died at Cologne, 15 November 1280. He is called the Great , and Doctor Universalis… … Catholic encyclopedia
approval — I noun acceptance, accord, acknowledgment, acquiescence, adoption, affirmance, affirmation, agreement, allowance, approbatio, approbation, assent, assurance, authentication, authorization, comprobatio, concordance, concurrence, confirmation,… … Law dictionary
ABBATES — etiam dicti in Ecclesiâ Romanâ ii, quos Curatos primarios, Gall. Curez Primitifs, appellant. Ex veterib. enim instrumentis ait Car. du Fresne constare, Parochiales omnes Ecclesias et civitatis et dioecesis habuisse Ministrum unum maximum, alterum … Hofmann J. Lexicon universale
ԽՈԿԱՄ — (ացի կամ ացայ, կա՛, կացօղ կամ կօղ.) NBH 1 0957 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. μελετάω, ἑννοέω meditor, cogito ἑπιφημίζω approbo ἑπιχειρέω aggredior, manum admoveo. Ի խոկ արկանել կամ մատնել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԿԱՄԻՄ — (մեցայ, մեա՛ց, մեցեալ, մեցօղ կամ մօղ, մել.) NBH 1 1042 Chronological Sequence: Early classical հ. βούλομαι, θέλω , ἑθέλω volo. իսկ՝ ո՛չ կամիմ, չկամիմ, οὑ θέλω, οὑκ ἑθέλω nolo, non vis. եւ եւս δοκέω , εὑδοκέω complaceo, approbo αἰρέω eligo ἁξιόω… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՀԱՃԻՄ — (ճեցայ, ճեա՛ց կամ ճեա՛.) NBH 2 0010 Chronological Sequence: 10c, 12c ձ. εὑδοκέω եւս եւ προαιρέω, αἰρετίζω եւն. placet mihi, complaceo, probo, approbo եւն. Ախորժել. սիրել. կամիլ. ընտրել. հաւանիլ. շատանալ. հաշտիլ. յարիլ. ... *Ընդ կամս բերանոյ իմոյ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
Fischen — 1. Bei Fischen, Buhlen, Saufen und Jagen kann man Gut, Ehr und alles vertragen. 2. Der eine fischt auf dem Sande und der andere fängt im Wasser nichts. Kroat.: Nekomu pluto tone, a nekomu olovo pluta. 3. Der fischt umsonst, der keinen Köder an… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon