Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

appeto

  • 1 appeto [2]

    2. appeto, ōnis, m., der nach etwas leidenschaftlich strebt, Laber. com. 96.

    lateinisch-deutsches > appeto [2]

  • 2 appeto

    1. ap-peto (ad-peto), īvī u. iī, ītum, ere, nach etw. hinlangen, I) im allg., nach etw. greifen, 1) eig.: solem manibus, Cic.: mammam, Cic.: placentam, Plin.: dextram osculis, (mit Küssen, d.i.) um sie zu küssen, nach der Hand greifen, Plin.: appeti (senes), das man ihre Hand küsse, Cic. – 2) übtr., nach etw. begehren, trachten, Verlangen haben od. tragen, zu jmd. od. etw. Neigung haben od. tragen, jmd. od. etw. suchen, sich an jmd. anzuschließen suchen (Ggstz. declinare, aspernari, fugere, refugere, recusare, reformidare), alqm, Liv.: alqm praesertim, Cic.: regnum, Cic.: societatem alcis, Sall.: alienos agros cupidissime, Cic.: amicitiam populi Rom. cupidissime, Caes.: maxume adulescentium familiaritates, Sall.: artes scaenicas studiosissime, Suet.: mortem timore (aus F.), Suet.: amariores cibos, gern essen, Vopisc.: caseum bubulum manu pressum maxime, am liebsten essen, Suet. – m. folg. Infin., ut appetat animus aliquid agere semper, Cic. de fin. 5, 55: u. so Stat. Theb. 1, 235 u. (m. Infin. Praes. Pass.) Pallad. 10, 13, 2. – II) insbes.: A) nach einem Orte hinstreben, -hingehen, ihn aufsuchen, sich nach ihm hinziehen, Europam, Cic.: v. lebl. Subjj.: mare terram appetens, sich herandrängend, Cic.: crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia appetendo loca, immer mehr Raum, Gebiet einnehmend, Liv. – B)
    ————
    feindlich losgehen auf usw., angreifen, anfallen, bedrohen, alqm lapidibus, Cic.: umerum gladio, Caes.: morsu Pisonis caput, den P. in den K. beißen, Tac.: gladio cercivem alcis, hauen nach usw., Curt.: alis os oculosque hostis rostro et unguibus (v. Raben), Liv.: oculos potissimum, hacken nach usw. (v. Vögeln), Plin.: missilibus appeti, beschossen werden, Curt.: filii vita infestata, saepe ferro atque insidiis appetita, Cic.: alqm iudicio, ICt. – übtr., amor me appetit, Plaut.: fata Veios appetebant, bedrohten V., brachen über V. herein, Liv.: ignominiis omnibus appetitus, Cic. – C) zur Unzucht zu verführen suchen, alqm, Sulp. Sev. chron. 1, 11, 4: feminam, ibid. 2, 1, 5: reginam, ibid. 2, 13, 8. – D) herannahen, sich nähern, herankommen, von der Zeit u. von zeitlichen Ereignissen, iam appetit meridies, Plaut.: dies appetebat septimus, quem constituerat, Caes.: tempus comitiorum appetebat, Liv.: cum lux appeteret, gegen Tagesanbruch, Caes.: iam lux appetebat, Curt.: appetente iam luce, Tac.: ubi nox appetit, Liv.: postquam et nox appetebat, Curt.: fatum appetebat, Curt.: m. Dat. (wem?), propinqua partitudo quoi appetit, Plaut. aul. 75.
    ————————
    2. appeto, ōnis, m., der nach etwas leidenschaftlich strebt, Laber. com. 96.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appeto

  • 3 appeto [1]

    1. ap-peto (ad-peto), īvī u. iī, ītum, ere, nach etw. hinlangen, I) im allg., nach etw. greifen, 1) eig.: solem manibus, Cic.: mammam, Cic.: placentam, Plin.: dextram osculis, (mit Küssen, d.i.) um sie zu küssen, nach der Hand greifen, Plin.: appeti (senes), das man ihre Hand küsse, Cic. – 2) übtr., nach etw. begehren, trachten, Verlangen haben od. tragen, zu jmd. od. etw. Neigung haben od. tragen, jmd. od. etw. suchen, sich an jmd. anzuschließen suchen (Ggstz. declinare, aspernari, fugere, refugere, recusare, reformidare), alqm, Liv.: alqm praesertim, Cic.: regnum, Cic.: societatem alcis, Sall.: alienos agros cupidissime, Cic.: amicitiam populi Rom. cupidissime, Caes.: maxume adulescentium familiaritates, Sall.: artes scaenicas studiosissime, Suet.: mortem timore (aus F.), Suet.: amariores cibos, gern essen, Vopisc.: caseum bubulum manu pressum maxime, am liebsten essen, Suet. – m. folg. Infin., ut appetat animus aliquid agere semper, Cic. de fin. 5, 55: u. so Stat. Theb. 1, 235 u. (m. Infin. Praes. Pass.) Pallad. 10, 13, 2. – II) insbes.: A) nach einem Orte hinstreben, -hingehen, ihn aufsuchen, sich nach ihm hinziehen, Europam, Cic.: v. lebl. Subjj.: mare terram appetens, sich herandrängend, Cic.: crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia appetendo loca, immer mehr Raum, Gebiet einnehmend, Liv. – B) feindlich losgehen auf usw., angreifen, anfallen, bedrohen, alqm lapidibus, Cic.: umerum gladio, Caes.: morsu Pisonis caput, den P. in den K. beißen, Tac.: gladio cercivem alcis, hauen nach usw., Curt.: alis os oculosque hostis rostro et unguibus (v. Raben), Liv.: oculos potissimum, hacken nach usw. (v. Vögeln), Plin.: missilibus appeti, beschossen werden, Curt.: filii vita infestata, saepe ferro atque insidiis appetita, Cic.: alqm iudicio, ICt. – übtr., amor me appetit, Plaut.: fata Veios appetebant, bedrohten V., brachen über V. herein, Liv.: ignominiis omnibus appetitus, Cic. – C) zur Unzucht zu verführen suchen, alqm, Sulp. Sev. chron. 1, 11, 4: feminam, ibid. 2, 1, 5: reginam, ibid. 2, 13, 8. – D) herannahen, sich nähern, herankommen, von der Zeit u. von zeitlichen Ereignissen, iam appetit meridies, Plaut.: dies appetebat septimus, quem constituerat, Caes.: tempus comitiorum appetebat, Liv.: cum lux appeteret, gegen Tagesanbruch, Caes.: iam lux appetebat, Curt.: appetente iam luce, Tac.: ubi nox appetit, Liv.: postquam et nox appetebat, Curt.: fatum appetebat, Curt.: m. Dat. (wem?), propinqua partitudo quoi appetit, Plaut. aul. 75.

    lateinisch-deutsches > appeto [1]

  • 4 appetens

    appetēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. appeto), trachtend, strebend, begierig nach etw., m. folg. Genet., I) im allg.: appetens gloriae atque avidus laudis, Cic.: app. edendi, Gell.: alieni appetens, Cic. u. (Ggstz. sui profusus) Sall.: appotentior famae, Tac.: nihil est appetentius similium sui, nihil rapacius quam natura, Cic.: studiosissimus appetentissimusque honestatis, Cic.: homo tui appetentissimus, Cic. – II) insbes., begierig nach Geld, begehrlich = habsüchtig, homo non cupidus neque appetens, Cic.: gratus animus, non appetens, Cic.

    lateinisch-deutsches > appetens

  • 5 appetibilis

    appetibilis, e (appeto), begehrenswert, Hier. ep. 123, 2 u.a. Eccl.

    lateinisch-deutsches > appetibilis

  • 6 appetisso

    appetisso, ere (appeto), mit Eifer herbeiholen, Acc. tr. 160.

    lateinisch-deutsches > appetisso

  • 7 appetitio

    appetītio, ōnis, f. (appeto), I) das Greifen nach etw., Cic. de div. 1, 46. – II) übtr., das Begehren, Verlangen, der Trieb, die Neigung, das Trachten nach etw., nam aliter appetitio (eam enim esse volumus ὁρμήν)... moveri non potest, Cic.: praeterea nullum potest esse animal, in quo non et appetitio (Neigung) sit et declinatio (Abneigung) naturalis, Cic. – Plur. appetitiones, quas illi ὁρμὰς nominant, Cic. de off. 2, 18: appetitiones (Neigungen), Ggstz. declinationes (Abneigungen, Widerwillen), Gell. 14, 1, 29. – m. Genet., alieni, Cic.: principatus, Cic.: societatis, Sen. – im Zshg. = die Eßbegierde, der Appetit, Gell. 16, 3, 2.

    lateinisch-deutsches > appetitio

  • 8 appetitor

    appetītor, ōris, m. (appeto), der nach etw. trachtet, begehrlich ist, m. Genet., Amm. 25, 4, 18 u. Eccl.

    lateinisch-deutsches > appetitor

  • 9 appetitus

    appetītus, ūs, m. (appeto), I) das Losgehen auf etw., der Angriff, Plur. bei Amm. 30, 5, 2. – II) übtr. das Begehren, Verlangen, der Trieb, das Trachten nach etwas, appetitus, quae est ὁρμώ Graece, Cic.: perturbatio est appetitus vehementior, Cic. – m. Genet., unde oriantur rerum appetitus, Cic. de nat. deor. 2, 29: voluptatis, Cic.: alienae rei, Pacat.

    lateinisch-deutsches > appetitus

  • 10 saltuatim

    saltuātim, Adv. (1. saltus, s. Prisc. 15, 19), sprungweise, currere singulis cruribus, Gell. 9, 4, 9 Hertz2: salt. incĭdere singulis litteris, anprallen an usw. (v. e. Ringe), Amm. 29, 1, 31. Vgl. saltatim. – übtr., v. der schriftl. Darstellung, salt. scribere, Sisenn. hist. fr. 127. p. 294, 9 P. (b. Gell. 12, 15, 2): dum ex loco subinde salt. redire festinamus, Amm. 26, 5, 15: dum novum scribendi morem gradatim appeto et veterem salt. dedisco, Sidon. epist. 4, 3, 9.

    lateinisch-deutsches > saltuatim

  • 11 appetens

    appetēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. appeto), trachtend, strebend, begierig nach etw., m. folg. Genet., I) im allg.: appetens gloriae atque avidus laudis, Cic.: app. edendi, Gell.: alieni appetens, Cic. u. (Ggstz. sui profusus) Sall.: appotentior famae, Tac.: nihil est appetentius similium sui, nihil rapacius quam natura, Cic.: studiosissimus appetentissimusque honestatis, Cic.: homo tui appetentissimus, Cic. – II) insbes., begierig nach Geld, begehrlich = habsüchtig, homo non cupidus neque appetens, Cic.: gratus animus, non appetens, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetens

  • 12 appetibilis

    appetibilis, e (appeto), begehrenswert, Hier. ep. 123, 2 u.a. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetibilis

  • 13 appetisso

    appetisso, ere (appeto), mit Eifer herbeiholen, Acc. tr. 160.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetisso

  • 14 appetitio

    appetītio, ōnis, f. (appeto), I) das Greifen nach etw., Cic. de div. 1, 46. – II) übtr., das Begehren, Verlangen, der Trieb, die Neigung, das Trachten nach etw., nam aliter appetitio (eam enim esse volumus ὁρμήν)... moveri non potest, Cic.: praeterea nullum potest esse animal, in quo non et appetitio (Neigung) sit et declinatio (Abneigung) naturalis, Cic. – Plur. appetitiones, quas illi ὁρμὰς nominant, Cic. de off. 2, 18: appetitiones (Neigungen), Ggstz. declinationes (Abneigungen, Widerwillen), Gell. 14, 1, 29. – m. Genet., alieni, Cic.: principatus, Cic.: societatis, Sen. – im Zshg. = die Eßbegierde, der Appetit, Gell. 16, 3, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetitio

  • 15 appetitor

    appetītor, ōris, m. (appeto), der nach etw. trachtet, begehrlich ist, m. Genet., Amm. 25, 4, 18 u. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetitor

  • 16 appetitus

    appetītus, ūs, m. (appeto), I) das Losgehen auf etw., der Angriff, Plur. bei Amm. 30, 5, 2. – II) übtr. das Begehren, Verlangen, der Trieb, das Trachten nach etwas, appetitus, quae est ὁρμώ Graece, Cic.: perturbatio est appetitus vehementior, Cic. – m. Genet., unde oriantur rerum appetitus, Cic. de nat. deor. 2, 29: voluptatis, Cic.: alienae rei, Pacat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetitus

  • 17 saltuatim

    saltuātim, Adv. (1. saltus, s. Prisc. 15, 19), sprungweise, currere singulis cruribus, Gell. 9, 4, 9 Hertz2: salt. incĭdere singulis litteris, anprallen an usw. (v. e. Ringe), Amm. 29, 1, 31. Vgl. saltatim. – übtr., v. der schriftl. Darstellung, salt. scribere, Sisenn. hist. fr. 127. p. 294, 9 P. (b. Gell. 12, 15, 2): dum ex loco subinde salt. redire festinamus, Amm. 26, 5, 15: dum novum scribendi morem gradatim appeto et veterem salt. dedisco, Sidon. epist. 4, 3, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > saltuatim

См. также в других словарях:

  • Droste zu Hülshoff — Wappen der Droste zu Hülshoff Droste zu Hülshoff (auch Droste Hülshoff) heißt ein deutsches Adelsgeschlecht aus Westfalen, das dem Uradel des Münsterlandes angehört und als Erstbezeichnung den Namen von Deckenbrock führte. Bekannt ist es vor… …   Deutsch Wikipedia

  • Von Droste zu Hülshoff — Wappen der Droste zu Hülshoff Droste zu Hülshoff (auch Droste Hülshoff) ist der Name einer freiherrlichen Familie aus dem westfälischen Uradel, das als Erstbezeichnung den Namen von Deckenbrock führte. Deckenbrock ist der Name einer Gemarkung und …   Deutsch Wikipedia

  • Инапетенция — (ин + лат. appeto – стремление к чему либо). Отсутствие аппетита. См. Анорексия …   Толковый словарь психиатрических терминов

  • a- — 1. a ♦ Élément, du lat. ad, marquant la direction, le but à atteindre, ou le passage d un état à un autre (var. ad ; ac , af , ag , al , an , ar , as , at ) : amener, alunir, adoucir. ⇒ à. a 2. a ♦ Élément tiré du gr. exprimant la négation (« pas …   Encyclopédie Universelle

  • ԲԱՂՁԱՄ — (ացայ, ձա՛.) NBH 1 429 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 6c, 8c, 10c, 12c չ. ԲԱՂՁԱՄ կամ ԲԱՂՁԱՆԱՄ. ὁρέγω, ὁρέγομαι , ἑφίημι desidero, appeto, cupio Ըղձալ կամ ըղձանալ ամենայնիւ. տենչալ. ցանկալ. ցանկանալ. փափաքել. անձկալ. ձկտիլ. ձգիլ. բերիլ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԲԱՂՁԱՆԱՄ — (ացայ, ձա՛.) NBH 1 429 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 6c, 8c, 10c, 12c չ. ԲԱՂՁԱՄ կամ ԲԱՂՁԱՆԱՄ. ὁρέγω, ὁρέγομαι , ἑφίημι desidero, appeto, cupio Ըղձալ կամ ըղձանալ ամենայնիւ. տենչալ. ցանկալ. ցանկանալ. փափաքել. անձկալ. ձկտիլ. ձգիլ. բերիլ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԴՀԱՐԿԱՆԵՄ — (հարի.) NBH 1 0772 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 12c, 13c ն.կ. ԸՆԴՀԱՐԿԱՆԵՄ ԸՆԴՀԱՐԿԱՆԻՄ. παρακρούω, προκόπτω , ἄπτω, συνάπτω, πίπτω, πέτω concutio, impingo, tango, attingo, peto, appeto Ընդ միմեանս հարկանել, իլ. զարկուցանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԴՀԱՐԿԱՆԻՄ — (րայ.) NBH 1 0772 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 12c, 13c կ. ԸՆԴՀԱՐԿԱՆԵՄ ԸՆԴՀԱՐԿԱՆԻՄ. παρακρούω, προκόπτω , ἄπτω, συνάπτω, πίπτω, πέτω concutio, impingo, tango, attingo, peto, appeto Ընդ միմեանս հարկանել, իլ. զարկուցանել. բախել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԱՐՁԱԿԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0347 Chronological Sequence: Early classical, 8c ձ. ὀρμάω impetum facio, irruo, appeto ἑκπηδάω, ἑξάλλομαι insilio ἑπιτρέχω, ἑπέρχομαι incurro, supervenio եւն. Արձակիլ անձամբ կամ սաստկութեամբ. դիմել. ʼի վերայ վազել. խաղալ. խոյանալ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏԵՆՉԱՄ — (ացայ, ա՛, կամ ացի՛ր.) NBH 2 0865 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c չ. ՏԵՆՉԱՄ կամ ՏԵՆՉԱՆԱՄ. ἕρω (լծ. եռալ). ὁρέγομαι, ποθέω opto, desidero προάγομαι cupio, amore prosequor, impellor, appeto. Գրի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏԵՆՉԱՆԱՄ — (ացայ, ա՛, կամ ացի՛ր.) NBH 2 0865 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c չ. ՏԵՆՉԱՄ կամ ՏԵՆՉԱՆԱՄ. ἕρω (լծ. եռալ). ὁρέγομαι, ποθέω opto, desidero προάγομαι cupio, amore prosequor, impellor, appeto. Գրի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»