-
1 antenne
f. (lat. antenna) 1. зоол. пипало; 2. антена; antenne réceptrice приемателна антена; antenne d'émission предавателна антена; 3. мор. тънка, висока мачта на римски кораб. Ќ avoir des antennes имам интуиция. -
2 antennaire
adj. (de antenne) зоол. който е с пипала. -
3 antenniste
m., f. (de antenne) монтьор на антени. -
4 escamotable
adj. (de escamoter) техн. който може да се прибере, да се скрие навътре (за част от машина); train d'atterrissage escamotable колесник на самолет, който може да се прибере; antenne escamotable сгъваема антена. -
5 omnidirectionnel,
le adj. (de omni- et direction) в съчет. antenne omnidirectionnel,le направляема, многопосочна антена. -
6 prise
f. (p. p. fém. de prendre) 1. взимане, завземане; la prise de la Bastille завземането на Бастилията; prise illégale нелегално присвояване; 2. задържане, залавяне, пленяване; la prise de l'adversaire пленяването на противника; 3. плячка, трофей; Venez voir ma prise! Елате да видите плячката ми! 4. спорт. вземане (на топката); 5. prise de bec спор, свада; 6. смъркане (на тютюн); 7. сгъстяване, втвърдяване, замръзване; ciment а prise rapide цимент, който се втвърдява бързо; 8. кран, тръба; prise d'eau воден кран; prise d'air въздушен кран. Ќ donner prise а давам повод за; prise de conscience осъзнаване; prise de terrain ав. кацване; prise de terre техн. заземителен кабел за електрически или радиоелектрически уред; prise de vue(s) киноснимка; se mettre aux prises започвам борба с някого; être aux prises бия се с; lâcher prise отпускам, пускам; avoir prise sur имам влияние върху; prise d'armes военен парад; prise de voile (d'habit) ставам монахиня (приемам калугерското расо); prise de sang вземане на кръв; prise de courant електрически контакт; приза; prise d'antenne изход (в телевизор и др.) за вкарване на кабела на антената. -
7 récepteur,
trice adj. et m. (lat. receptor, de recipere "recevoir") 1. приемателен; antenne récepteur,trice приемателна антена; 2. m. приемник, приемателен апарат; 3. m. телефонна слушалка; 4. m. физиол. рецептор; 5. m. ост. човек, който приема нещо; 6. техн. уред, който приема и преобразува енергия. Ќ Ant. émetteur, générateur.
См. также в других словарях:
Antenne — Antenne … Deutsch Wörterbuch
antenne — [ ɑ̃tɛn ] n. f. • antaine XIIIe; lat. antenna 1 ♦ Mar. Vergue longue et mince des voiles latines. « Et les vents alizés inclinaient leurs antennes » (Heredia). 2 ♦ (1712) Appendice sensoriel à l avant de la tête de certains arthropodes (crustacés … Encyclopédie Universelle
Antenne AC — Allgemeine Informationen Empfang analog terrestrisch, Kabelnetz, Live Stream Sendegebiet … Deutsch Wikipedia
Antenne — (lat. antemna oder antenna Segelstange, Rah) bezeichnet: eine Vorrichtung zum Senden und Empfangen elektromagnetischer Wellen, siehe Antennentechnik davon abgeleitet verschiedene Radiosender: Antenne 1 info digital, ein Privatradio und Ableger… … Deutsch Wikipedia
Antenne — Saltar a navegación, búsqueda Río Antenne Vista del río Antenne (Javrezac). País que atraviesa … Wikipedia Español
Antenne — Sf std. (15. Jh., Bedeutung 20. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus it. antenna, das von Marconi (1895) als eine der Bezeichnungen für seine drahtlose Sende und Empfangseinrichtung benutzt wurde (neben ne. aerial, it. aereo u.a. ohne… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Antenne — Antenne,die:eineA.haben|für|:⇨spüren(1) Antenne→Sinn … Das Wörterbuch der Synonyme
Antenne — Antenne, Luftleitergebilde zur Ausstrahlung elektromagnetischer Wellen, s. Telegraphie ohne Draht … Lexikon der gesamten Technik
antenne — ANTENNE. s. f. Longue vergue, longue et grosse perche qui s attache à une poulie vers le milieu ou vers le haut du mât, pour soutenir les voiles. Le vent rompit les antennes … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Antenne — Antenne: Die Bezeichnung für die »‹hoch aufragende› Vorrichtung zum Empfang und zur Ausstrahlung elektromagnetischer Wellen« wurde im 20. Jh. aus gleichbed. it. antenna neu entlehnt, nachdem im 15. Jh. das gleiche Wort in der Bedeutung… … Das Herkunftswörterbuch
antenne — ANTENNE. s. f. Longue vergue, brin de bois comme une perche, lequel s attache de travers à une poulie au milieu ou au haut du mast pour soustenir les voiles. Le vent rompit les antennes … Dictionnaire de l'Académie française