-
41 vigilia
sf [vi'dʒilja] -
42 antecedens
antĕ-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go before, precede (in space), to take the lead, get the start; with dat., acc., or absol.I.Lit.a.With dat.: ubi ambitionem virtuti videas antecedere, Titin. ap. Non. 499, 8:b.si huic rei illa antecedit, huic non antecedit,
Cic. Top. 23.—With acc.:c.Pompeius expeditus antecesserat legiones,
Cic. Att. 8, 9: biduo me Antonius antecessit, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13; Curt. 4, 7, 15:antecedite me,
Vulg. Gen. 32, 16; ib. 1 Reg. 9, 27; ib. Matt. 2, 9, and so Vulg. always.—Absol.:II.magnis itineribus antecessit,
Caes. B. G. 7, 35; Liv. 2, 6; Vell. 1, 4, 1:antecedente famā,
Liv. 5, 37, 6: antecedens scelestus, * Hor. C. 3, 2, 31.—Fig.A.To precede, in time: haec (dies) ei antecessit, * Ter. Phorm. 3, 2, 40:B. a.exercitatio semper antecedere cibum debet,
Cels. 1, 2.—With dat.:b.virtute regi antecesseris,
Plaut. Ps. 1, 5, 118:quantum natura hominis pecudibus antecedit,
Cic. Off. 1, 30, 105; so id. Brut. 21, 82.—With acc. of person or thing and abl. or abl. with in:c.scientiā atque usu nauticarum rerum ceteros antecedunt,
Caes. B. G. 3, 8:nemo eum in amicitiā antecessit,
Nep. Alcib. 9, 3:maltha duritiam lapidis antecedens,
Plin. 36, 24, 58, § 18.—Absol., to distinguish one's self, to become eminent:1.ut quisque honore et aetate antecedebat,
Cic. Verr. 2, 4, 64; so id. Inv. 2, 22.—Hence,antĕcēdens, entis, P. a.a.In gen.:b.hora,
Cic. ad Octav. 3:annus,
Plin. 13, 8, 16, § 59; so Suet. Tib. 5.—T. t. of philosophy, the antecedent (opp. consequens):2.causa,
Cic. Fat. 11, 33; 15, 34.—In plur. as subst.: an-tĕcēdentĭa, ōrum, n.:locus ex antecedentibus,
Cic. Top. 12; so id. Part. Or. 2; Quint. 5, 10, 45; 6, 3, 66.—antĕces-sus, a, um, P. a., that goes before; only in the connection, in antecessum dare, solvere, accipere, etc.; t. t., to give, pay, receive, etc., beforehand, in advance (postAug.):in antecessum dabo,
Sen. Ep. 118:accipere,
id. ib. 7:reponere,
id. Ben. 4, 32:praedam dividere,
Flor. 4, 12, 24 al. -
43 antecedentia
antĕ-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go before, precede (in space), to take the lead, get the start; with dat., acc., or absol.I.Lit.a.With dat.: ubi ambitionem virtuti videas antecedere, Titin. ap. Non. 499, 8:b.si huic rei illa antecedit, huic non antecedit,
Cic. Top. 23.—With acc.:c.Pompeius expeditus antecesserat legiones,
Cic. Att. 8, 9: biduo me Antonius antecessit, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13; Curt. 4, 7, 15:antecedite me,
Vulg. Gen. 32, 16; ib. 1 Reg. 9, 27; ib. Matt. 2, 9, and so Vulg. always.—Absol.:II.magnis itineribus antecessit,
Caes. B. G. 7, 35; Liv. 2, 6; Vell. 1, 4, 1:antecedente famā,
Liv. 5, 37, 6: antecedens scelestus, * Hor. C. 3, 2, 31.—Fig.A.To precede, in time: haec (dies) ei antecessit, * Ter. Phorm. 3, 2, 40:B. a.exercitatio semper antecedere cibum debet,
Cels. 1, 2.—With dat.:b.virtute regi antecesseris,
Plaut. Ps. 1, 5, 118:quantum natura hominis pecudibus antecedit,
Cic. Off. 1, 30, 105; so id. Brut. 21, 82.—With acc. of person or thing and abl. or abl. with in:c.scientiā atque usu nauticarum rerum ceteros antecedunt,
Caes. B. G. 3, 8:nemo eum in amicitiā antecessit,
Nep. Alcib. 9, 3:maltha duritiam lapidis antecedens,
Plin. 36, 24, 58, § 18.—Absol., to distinguish one's self, to become eminent:1.ut quisque honore et aetate antecedebat,
Cic. Verr. 2, 4, 64; so id. Inv. 2, 22.—Hence,antĕcēdens, entis, P. a.a.In gen.:b.hora,
Cic. ad Octav. 3:annus,
Plin. 13, 8, 16, § 59; so Suet. Tib. 5.—T. t. of philosophy, the antecedent (opp. consequens):2.causa,
Cic. Fat. 11, 33; 15, 34.—In plur. as subst.: an-tĕcēdentĭa, ōrum, n.:locus ex antecedentibus,
Cic. Top. 12; so id. Part. Or. 2; Quint. 5, 10, 45; 6, 3, 66.—antĕces-sus, a, um, P. a., that goes before; only in the connection, in antecessum dare, solvere, accipere, etc.; t. t., to give, pay, receive, etc., beforehand, in advance (postAug.):in antecessum dabo,
Sen. Ep. 118:accipere,
id. ib. 7:reponere,
id. Ben. 4, 32:praedam dividere,
Flor. 4, 12, 24 al. -
44 antecedo
antĕ-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go before, precede (in space), to take the lead, get the start; with dat., acc., or absol.I.Lit.a.With dat.: ubi ambitionem virtuti videas antecedere, Titin. ap. Non. 499, 8:b.si huic rei illa antecedit, huic non antecedit,
Cic. Top. 23.—With acc.:c.Pompeius expeditus antecesserat legiones,
Cic. Att. 8, 9: biduo me Antonius antecessit, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13; Curt. 4, 7, 15:antecedite me,
Vulg. Gen. 32, 16; ib. 1 Reg. 9, 27; ib. Matt. 2, 9, and so Vulg. always.—Absol.:II.magnis itineribus antecessit,
Caes. B. G. 7, 35; Liv. 2, 6; Vell. 1, 4, 1:antecedente famā,
Liv. 5, 37, 6: antecedens scelestus, * Hor. C. 3, 2, 31.—Fig.A.To precede, in time: haec (dies) ei antecessit, * Ter. Phorm. 3, 2, 40:B. a.exercitatio semper antecedere cibum debet,
Cels. 1, 2.—With dat.:b.virtute regi antecesseris,
Plaut. Ps. 1, 5, 118:quantum natura hominis pecudibus antecedit,
Cic. Off. 1, 30, 105; so id. Brut. 21, 82.—With acc. of person or thing and abl. or abl. with in:c.scientiā atque usu nauticarum rerum ceteros antecedunt,
Caes. B. G. 3, 8:nemo eum in amicitiā antecessit,
Nep. Alcib. 9, 3:maltha duritiam lapidis antecedens,
Plin. 36, 24, 58, § 18.—Absol., to distinguish one's self, to become eminent:1.ut quisque honore et aetate antecedebat,
Cic. Verr. 2, 4, 64; so id. Inv. 2, 22.—Hence,antĕcēdens, entis, P. a.a.In gen.:b.hora,
Cic. ad Octav. 3:annus,
Plin. 13, 8, 16, § 59; so Suet. Tib. 5.—T. t. of philosophy, the antecedent (opp. consequens):2.causa,
Cic. Fat. 11, 33; 15, 34.—In plur. as subst.: an-tĕcēdentĭa, ōrum, n.:locus ex antecedentibus,
Cic. Top. 12; so id. Part. Or. 2; Quint. 5, 10, 45; 6, 3, 66.—antĕces-sus, a, um, P. a., that goes before; only in the connection, in antecessum dare, solvere, accipere, etc.; t. t., to give, pay, receive, etc., beforehand, in advance (postAug.):in antecessum dabo,
Sen. Ep. 118:accipere,
id. ib. 7:reponere,
id. Ben. 4, 32:praedam dividere,
Flor. 4, 12, 24 al. -
45 funeratus
fūnĕro, āvi, ātum ( dep. form funeratus est, Capitol. Pert. 14), 1, v. a. [id.], to bury with funeral rites, to inter (perh. not ante-Aug.;II.syn.: sepelio, humo, effero): qui funerari se jussit sestertiis undecim milibus,
Plin. 33, 10, 47, § 135; Suet. Claud. 45; id. Tib. 51; id. Calig. 15; id. Ner. 50; id. Oth. 11; id. Dom. 17; Dig. 11, 7, 14; Sen. ad Helv. 2, 5; 12, 5; Val. Max. 1, 6, 6; 4, 4, 2; 4, 6, 3 al.: (apes) defunctas progerunt funerantiumque more comitantur exsequias, Plin. 11, 18, 20, § 63:qui funerari sepelirive aliquem prohibuerit,
Paul. Sent. 5, 26, 3.— -
46 funero
fūnĕro, āvi, ātum ( dep. form funeratus est, Capitol. Pert. 14), 1, v. a. [id.], to bury with funeral rites, to inter (perh. not ante-Aug.;II.syn.: sepelio, humo, effero): qui funerari se jussit sestertiis undecim milibus,
Plin. 33, 10, 47, § 135; Suet. Claud. 45; id. Tib. 51; id. Calig. 15; id. Ner. 50; id. Oth. 11; id. Dom. 17; Dig. 11, 7, 14; Sen. ad Helv. 2, 5; 12, 5; Val. Max. 1, 6, 6; 4, 4, 2; 4, 6, 3 al.: (apes) defunctas progerunt funerantiumque more comitantur exsequias, Plin. 11, 18, 20, § 63:qui funerari sepelirive aliquem prohibuerit,
Paul. Sent. 5, 26, 3.— -
47 gigno
gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3 (archaic primary form of the pres. gĕno, ĕre:I.genit,
Varr. R. R. 2, 2, 19: genunt, Varr. ap. Prisc. p. 898 P.:genat,
Varr. R. R. 1, 31, 4: genitur, Auct. ap. Cic. Inv. 2, 42, 122; Cic. de Or. 2, 32, 141:genuntur,
Varr. R. R. 2, 6, 3:genamur,
Censor. 3, 1; inf. pass. geni, Lucr. 3, 797; gen. gerund. genendi, Varr. R. R. 1, 40, 1:genendo,
Censor. 3, 1; Arn. 4, 21; inf. pres. pass. gignier, Lucr. 3, 623; 6, 246; 807), v. a. [root gen-; Sanscr. ǵan-, ǵanami, beget; gātis, birth; Gr. gen- in gignomai, genos, gunê; Lat. genus, genius, gener, gens; also nascor (gn-; cf. gnatus), natura; cf. gamos, gambros (v. Curt. Gr. Etym. 536); gigno for gigeno, redupl. like gignomai], to beget, bear, bring forth, produce; in pass., to be born, to spring, arise, proceed; of animate and inanimate subjects and objects (syn.: creo, genero, pario).Lit.: Saturno, quem Coelus genuit, Enn. ap. Non. 197, 9 (Ann. v. 27 Vahl.):II.sextus (Hercules) hic ex Alcumena, quem Juppiter genuit,
Cic. N. D. 3, 16, 42:nec Hecubam causam interitus fuisse Trojanis, quod Alexandrum genuerit, nec Tyndareum Agamemnoni, quod Clytaemnestram,
id. Fat. 15, 34:quaecumque animal pariunt, in capita gignunt,
bring forth their young with the head foremost, Plin. 10, 64, 84, § 183. So of the human mother (mostly post-Aug.):idcirco, inquit Lacaena, genueram (filium),
Cic. Tusc. 1, 42, 102:e septem liberis, quos ipsa genuisset, unum superesse,
Curt. 10, 5, 23:rectius Lolliam induci, quando nullos liberos genuisset,
Tac. A. 12, 2 init.; Val. Max. 7, 7, 4; so,ex aliquo,
Curt. 8, 3, 3; Tac. A. 12, 3:pisces ova cum genuerunt, relinquunt,
Cic. N. D. 2, 51, 129:ova,
Plin. 11, 37, 80, § 204:omnia quae terra gignat (shortly before, pariat),
Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. Fin. 5, 11, 33: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.); cf.:ut idem deus urbem hanc gentibus, vos huic urbi genuisse videatur,
Cic. Phil. 14, 12, 32:ita ut plurimum (aurum) Asturia gignat,
Plin. 33. [p. 815] 4, 21, §78: India eos (beryllos) gignit,
id. 37, 5, 20, § 76:ad majora quaedam natura nos genuit et conformavit,
Cic. Fin. 1, 7, 23:deus animum ex sua mente et divinitate genuit,
id. Univ. 8.— Pass., usu. with abl., of either or both parents:Meri bellatores gignuntur,
Plaut. Mil. 4, 2, 85:nuper erat genitus,
Ov. M. 10, 522:qui antecedente anno genitum eum scribant,
Suet. Tib. 5:septimo mense geniti,
Plin. 11, 37, 59, § 158:pellice genitus,
Liv. 40, 9, 2; Suet. Aug. 17:Jove genitus,
Curt. 8, 10, 1; 9, 8, 22:juvenes eadem matre geniti,
id. 6, 14, 4; Liv. 1, 3, 3; Suet. Aug. 17; id. Tib. 7; id. Ner. 5 fin.:genitum fratre adoptaverat,
Plin. Ep. 8, 18, 2.—Also with de, ab, ex:De quo Remulusque feroxque Acrota sunt geniti,
Ov. M. 14, 617:genitus de sanguine,
id. ib. 1, 748; id. H. 16, 117:de Jove,
Gell. 13, 1, 3 (cf. Cic. Rep. 2, 19, 34):filium ab eo genitum nominare,
Just. 12, 7, 10;but: a se (= ex se) genitum esse Vitellium,
Tac. H. 3, 64:puer ex ea genitus,
Curt. 8, 10, 36:(vacca) e terra genita,
Ov. M. 1, 615:dis genite et geniture deos,
Verg. A. 9, 642:dis genitus,
Quint. 1, 10, 9:adolescentis in omnium virtutum exempla geniti,
Vell. 2, 116, 2:quae in terris gignantur, ad usum hominum omnia creari,
Cic. Off. 1, 7, 22:nec enim id esset principium, quod gigneretur aliunde,
id. Rep. 6, 25:ubi tus gignitur,
Plaut. Trin. 4, 2, 89:Corycium nemus, ubi crocum gignitur,
Curt. 3, 4 fin. — Poet. with inf.:omne potens animal leti genitumque nocere,
Luc. 6, 485.— Absol.:ut in gignendo, in educando perfacile appareat,
Cic. Fin. 2, 33, 109:hae (mulieres), quae gignunt, imbecillos edunt,
Cels. 2, 1 med.Trop., to produce, occasion, cause:multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,
Cic. Cael. 17, 41:haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet,
id. Lael. 6, 20:ludus genuit trepidum certamen et iram, Ira truces inimicitias et funebre bellum,
Hor. Ep. 1, 19, 48:qui genuit in hac urbe dicendi copiam,
Cic. Brut. 73, 255:praeceptiones,
Auct. Her. 4, 3, 5:probationes,
Quint. 5, 1, 1:mel gignit insaniam,
Plin. 21, 13, 45, § 177; cf.:baccharis odor somnum gignit,
id. 21, 19, 77, § 132:alium sitim gignit,
id. 20, 6, 23, § 57.—In pass., to be born, to spring, arise, proceed:cum ipse (Cato) sui generis initium ac nominis ab se gigni et propagari vellet,
Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:ex hac maxima libertate tyrannis gignitur et illa injustissima et durissima servitus,
id. Rep. 1, 44:et aegritudines et metus et reliquae perturbationes omnes gignuntur ex ea (intemperantia),
id. Tusc. 4, 9, 22: Plato eas (ideas) gigni negat et ait semper esse, id. Or. 3, 10:ipsi autem intelligamus natura gigni sensum diligendi et benevolentiae caritatem,
id. Lael. 9, 32:odia etiam gigni sempiterna (opp. exstingui familiaritates),
id. ib. 10, 35:in animorum permotione gignenda,
id. de Or. 3, 30, 118:de gignenda et comparanda sapientia,
Gell. 13, 8, 1.—Hence, gignentĭa, ĭum, n. (fruit-bearing), organic bodies, things that grow, as plants, trees, etc.:loca nuda gignentium,
Sall. J. 79, 6:ilex aucta in altitudinem, quo cuncta gignentium natura fert,
id. ib. 93, 4:animam animantium omnium non corpoream esse... omniumque gignentium esse seniorem,
App. Dogm. Plat. p. 193; opp. animalia, Lact. de Ira Dei, 1, 13. -
48 tempestivos
tempestīvus ( - vos), a, um, adj. [tempestas, I.], of or belonging to the right time, done or happening at the proper time, timely, seasonable, opportune, fitting, appropriate, suitable (class.; syn. opportunus).I.In gen.:II.venti,
Cic. N. D. 2, 53, 131:imbres,
Just. 44, 1, 4:nondum tempestivo ad navigandum mari, Siciliam adiit,
Cic. Imp. Pomp. 12, 34:aggressus tempestivis temporibus,
Liv. 45, 19, 10; cf.:veniet narratibus hora Tempestiva meis,
Ov. M. 5, 500; Plin. 11, 17, 17, § 53:et tempestivum pueris concedere ludum,
Hor. Ep. 2, 2, 142:oratio,
Liv. 5, 12, 12:caesura arborum,
Plin. 16, 43, 84, § 230:vindemia,
Col. 11, 2, 67:sarritio,
id. 11, 2, 9; 7, 3, 4:multa mihi ipsi ad mortem tempestiva fuerunt,
fitting occasions, Cic. Tusc. 1, 45, 109:num parum tempestivos interveni?
Tac. Or. 14:oscula maestis tempestiva genis posuit,
Stat. Th. 2, 355.— Neutr. absol.:si tempestivom erit,
Col. 1, 8 fin.; Plin. 16, 39, 74, § 188.—In partic.A.Timely, seasonable, ripe (syn. maturus):2.maturitas,
Cic. Sen. 2, 5:ubi ocymum tempestivom erit, dato primum,
Cato, R. R. 54, 3; so,fructus,
Cic. Off. 2, 4, 14; Col. 3, 21, 10:pullorum examina,
Lucr. 5, 1363:pinus,
Verg. G. 1, 256.— Comp.:cassita in sementes forte concesserat tempestiviores,
Gell. 2, 29, 5. —Transf., of persons, ripe, mature ( poet. and in postAug. prose):B.tempestiva viro,
Hor. C. 1, 23, 12 (for which:filia Jam matura viro,
Verg. A. 7, 53; and:matura virgo,
Hor. C. 3, 6, 22); so,Rhode,
id. ib. 3, 19, 27:virgo, Fest. s. v. Romam, p. 269 Müll.: tempestivos erat caelo Cythereïus heros,
Ov. M. 14, 584. —Pregn., like our timely, betimes, for that which takes place early, in good time, in good season, early; so in the elder Pliny, of early risers:refrigeratum sub dio dari tempestivis antecedente vomitione,
Plin. 29, 4, 25, § 80:sani atque tempestivi,
id. 7, 53, 54, § 181.—Esp., of early banquets, beginning while it is yet day:convivia,
Cic. Arch. 6, 13; so,convivia (convivium),
id. Sen. 14, 46; id. Att. 9, 1, 3; 9, 13, 6; id. Mur. 6, 13:gladiatorum convivium,
id. Verr. 2, 3, 25, § 61:solemni et tempestivo adhibetur convivio,
Curt. 8, 1, 22; Sen. Ira, 2, 28, 6; Tac. H. 2, 68; Suet. Calig. 45 fin.; cf.: tempestivis epulis delinitus, ubi vino incaluit, etc., Tac. A. 11, 37.— Sup. seems not to occur.—Hence, adv.: tempestīvē, at the right time, in proper season, seasonably, opportunely; fitly, appropriately (class.):arare,
Cato, R. R. 61, 1; Cic. N. D. 2, 62, 156; Col. 2, 8, 4; Ov. Tr. 4, 10, 81; Just. 34, 1; Suet. Vesp. 23. — Comp., Hor. C. 4, 1, 9.— Sup seems not to occur. -
49 tempestivus
tempestīvus ( - vos), a, um, adj. [tempestas, I.], of or belonging to the right time, done or happening at the proper time, timely, seasonable, opportune, fitting, appropriate, suitable (class.; syn. opportunus).I.In gen.:II.venti,
Cic. N. D. 2, 53, 131:imbres,
Just. 44, 1, 4:nondum tempestivo ad navigandum mari, Siciliam adiit,
Cic. Imp. Pomp. 12, 34:aggressus tempestivis temporibus,
Liv. 45, 19, 10; cf.:veniet narratibus hora Tempestiva meis,
Ov. M. 5, 500; Plin. 11, 17, 17, § 53:et tempestivum pueris concedere ludum,
Hor. Ep. 2, 2, 142:oratio,
Liv. 5, 12, 12:caesura arborum,
Plin. 16, 43, 84, § 230:vindemia,
Col. 11, 2, 67:sarritio,
id. 11, 2, 9; 7, 3, 4:multa mihi ipsi ad mortem tempestiva fuerunt,
fitting occasions, Cic. Tusc. 1, 45, 109:num parum tempestivos interveni?
Tac. Or. 14:oscula maestis tempestiva genis posuit,
Stat. Th. 2, 355.— Neutr. absol.:si tempestivom erit,
Col. 1, 8 fin.; Plin. 16, 39, 74, § 188.—In partic.A.Timely, seasonable, ripe (syn. maturus):2.maturitas,
Cic. Sen. 2, 5:ubi ocymum tempestivom erit, dato primum,
Cato, R. R. 54, 3; so,fructus,
Cic. Off. 2, 4, 14; Col. 3, 21, 10:pullorum examina,
Lucr. 5, 1363:pinus,
Verg. G. 1, 256.— Comp.:cassita in sementes forte concesserat tempestiviores,
Gell. 2, 29, 5. —Transf., of persons, ripe, mature ( poet. and in postAug. prose):B.tempestiva viro,
Hor. C. 1, 23, 12 (for which:filia Jam matura viro,
Verg. A. 7, 53; and:matura virgo,
Hor. C. 3, 6, 22); so,Rhode,
id. ib. 3, 19, 27:virgo, Fest. s. v. Romam, p. 269 Müll.: tempestivos erat caelo Cythereïus heros,
Ov. M. 14, 584. —Pregn., like our timely, betimes, for that which takes place early, in good time, in good season, early; so in the elder Pliny, of early risers:refrigeratum sub dio dari tempestivis antecedente vomitione,
Plin. 29, 4, 25, § 80:sani atque tempestivi,
id. 7, 53, 54, § 181.—Esp., of early banquets, beginning while it is yet day:convivia,
Cic. Arch. 6, 13; so,convivia (convivium),
id. Sen. 14, 46; id. Att. 9, 1, 3; 9, 13, 6; id. Mur. 6, 13:gladiatorum convivium,
id. Verr. 2, 3, 25, § 61:solemni et tempestivo adhibetur convivio,
Curt. 8, 1, 22; Sen. Ira, 2, 28, 6; Tac. H. 2, 68; Suet. Calig. 45 fin.; cf.: tempestivis epulis delinitus, ubi vino incaluit, etc., Tac. A. 11, 37.— Sup. seems not to occur.—Hence, adv.: tempestīvē, at the right time, in proper season, seasonably, opportunely; fitly, appropriately (class.):arare,
Cato, R. R. 61, 1; Cic. N. D. 2, 62, 156; Col. 2, 8, 4; Ov. Tr. 4, 10, 81; Just. 34, 1; Suet. Vesp. 23. — Comp., Hor. C. 4, 1, 9.— Sup seems not to occur. -
50 conjugate prior
French\ \ antérieur conjuguéGerman\ \ konjugierte PriorverteilungDutch\ \ geconjugeerde priorinformatieItalian\ \ antecedente coniugatoSpanish\ \ anterior conyugalCatalan\ \ conjugat prior; distribució a priori conjugadaPortuguese\ \ distribuição a priori conjugadaRomanian\ \ -Danish\ \ konjugeret a priori fordelingNorwegian\ \ konjugat førSwedish\ \ konjugerad apriorifördelningGreek\ \ συζυγής priorFinnish\ \ konjugaattipriori (liittopriori)Hungarian\ \ elõzetesen konjugáltTurkish\ \ eşlenik öncülEstonian\ \ kaasaprioorneLithuanian\ \ -Slovenian\ \ konjugat predPolish\ \ sprzężony rozkład a prioriRussian\ \ априорное сопряжениеUkrainian\ \ -Serbian\ \ -Icelandic\ \ samtengt áðurEuskara\ \ konjokatuak aurretikFarsi\ \ -Persian-Farsi\ \ -Arabic\ \ مرافق اوليAfrikaans\ \ toegevoegde a priori-verdelingChinese\ \ 共 轭 先 验 分 布Korean\ \ 켤레사전, 공액사전 -
51 improper prior
French\ \ antérieur inexactGerman\ \ uneigentliche PriorverteilungDutch\ \ oneigenlijke a priori verdelingItalian\ \ antecedente improprioSpanish\ \ anterior incorrectoCatalan\ \ prior impropi(a)Portuguese\ \ distribuição a priori imprópriaRomanian\ \ -Danish\ \ uegentlig a priori fordelingNorwegian\ \ -Swedish\ \ oegentlig aprioriföredelningGreek\ \ ακατάλληλη priorFinnish\ \ epäaito prioriHungarian\ \ elõzetesen nem megfelelõTurkish\ \ uygunsuz öncülEstonian\ \ päratu eeljaotusLithuanian\ \ netikrinis aprioriškumasSlovenian\ \ -Polish\ \ niewłaściwy rozkład a prioriRussian\ \ априорно неудовлетворительныйUkrainian\ \ -Serbian\ \ -Icelandic\ \ óviðeigandi áðurEuskara\ \ okerraren aurretikFarsi\ \ -Persian-Farsi\ \ -Arabic\ \ توزيع مسبق غير مناسبAfrikaans\ \ onegte a priori-verdelingChinese\ \ 非 正 常 先 验Korean\ \ 부적절사전 -
52 informative prior
French\ \ antérieur instructifGerman\ \ informative PriorverteilungDutch\ \ informatieve a priori verdeling; informative priorItalian\ \ antecedente informativo; precedente informativoSpanish\ \ anterior informativoCatalan\ \ distribució a priori informativaPortuguese\ \ distribuição a priori informativaRomanian\ \ -Danish\ \ informativ a priori fordelingNorwegian\ \ -Swedish\ \ informativ apriorifördelningGreek\ \ πληροφοριακή priorFinnish\ \ informatiivinen prioriHungarian\ \ elõzetes tájékoztztásTurkish\ \ bilgi verici öncül; şüpheli öncülEstonian\ \ informatiivne eeljaotusLithuanian\ \ informacijos aprioriškumas; neaiškus aprioriškumasSlovenian\ \ -Polish\ \ informacyjny rozkład a priori; rozkład a priori nieokreślonyRussian\ \ информация априорнаяUkrainian\ \ -Serbian\ \ -Icelandic\ \ upplýsandi fyrirEuskara\ \ informativo aurretikFarsi\ \ -Persian-Farsi\ \ -Arabic\ \ مسبق ذو معلوميةAfrikaans\ \ inligtinggewende a priori-verdeling; inligtende a priori-verdelingChinese\ \ 提 供 信 息 的 先 验Korean\ \ 정보적 사전
См. также в других словарях:
Antecedente — Saltar a navegación, búsqueda El término antecedente puede referirse a: el sustantivo, nombre propio o sintagma nominal anterior a la que hace referencia un pronombre relativo o pronombre simplemente; la sentencia judicial anterior a un caso dado … Wikipedia Español
antecedente — (izg. antečedȇnte) m DEFINICIJA ob. u: SINTAGMA antecedente consequente (izg. antecedente konzekvȇnte) glazb. naziv za dvije melodijske fraze koje se međusobno odnose kao pitanje i odgovor ETIMOLOGIJA tal … Hrvatski jezični portal
antecedente — sustantivo masculino 1. Hecho o circunstancia anterior que explica o determina otros posteriores: Hizo un estudio donde analizó los antecedentes de la guerra. Sinónimo: precedente. 2. (en plural) Área: derecho Información que queda en el registro … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
antecedente — dato o circunstancia personal o familiar en la historia clínica del paciente, previa a su situación actual. Historia. Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. antecedente Una cosa o período que precede a otros en el … Diccionario médico
antecedente — /antetʃe dɛnte/ [dal lat. antecedens entis, part. pres. di antecedĕre precedere, andare avanti ]. ■ agg. [che viene prima: il giorno a. la votazione ] ▶◀ e ◀▶ [➨ anteriore (2)]. ■ s.m. [fatto o fenomeno che precede un altro o ne è causa diretta:… … Enciclopedia Italiana
antecedente — adj. 2 g. 1. Que vai ou está antes. 2. Que antecede. 3. Precedente, anterior. • s. m. 4. O que tem uma consequência. 5. Palavra a que se refere o pronome relativo. 6. Primeiro termo da razão aritmética. • antecedentes s. m. pl. 7. Acontecimentos… … Dicionário da Língua Portuguesa
antecedente — (Del ant. part. act. de anteceder; lat. antecēdens, entis). 1. adj. Que antecede. 2. m. Acción, dicho o circunstancia que sirve para comprender o valorar hechos posteriores. 3. Fil. Primera proposición de un entimema. 4. Gram. Nombre o expresión… … Diccionario de la lengua española
antecedente — s m 1 Situación, circunstancia o caso que ha sucedido antes que la considerada y que la determina, condiciona, influye o explica: Con esos antecedentes, no debería fumar , No hay ningún antecedente de cáncer en la familia , Esas huelgas fueron el … Español en México
antecedente — {{#}}{{LM A02558}}{{〓}} {{SynA02604}} {{[}}antecedente{{]}} ‹an·te·ce·den·te› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} {{<}}1{{>}} Que antecede. {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}2{{>}} Lo que ha ocurrido antes, y condiciona lo que ocurre después: • Me explicó todos los… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
antecedente — ► adjetivo 1 Que antecede: ■ los soberanos antecedentes no sospecharon la envergadura de la reforma del estado. SINÓNIMO precedente ANTÓNIMO siguiente ► sustantivo masculino 2 Dato o circunstancia anterior a una cosa que sirve para comprenderla o … Enciclopedia Universal
antécédente — ● antécédent, antécédente adjectif (latin antecedens, précédent) Se dit de ce qui marque une antériorité logique d une chose par rapport à une autre. Se dit de ce qui marque une antériorité chronologique de quelque chose par rapport à quelque… … Encyclopédie Universelle