-
121 inflatus
I 1. īnflātus, a, umpart. pf. к inflo2. adj.1) надутый, раздутый, полный (bucca Su; collum C; utres Pt)2) развевающийся, распущенный ( capilli O)3) надутый, гордый, надменный (aliquā re C, L)dicendi gloriā i. Q — чванящийся своим красноречием4) напыщенный, высокопарный (oratio rhH.; orator Q)5) гневный, раздражённый ( animus C)II īnflātus, ūs m. [ inflo ]1) вдувание, перен. игра ( на духовом инструменте)i. tibicinis C — игра флейтиста2) вдохновение (i. divinus C) -
122 informo
īn-fōrmo, āvī, ātum, āre1) придавать вид, форму, формировать, создавать, делать (ingentem clipeum V); образовывать, лепить ( cera Martem PJ); устраивать, организовывать ( animus a natura bene informatus C)2) обучать, воспитывать ( aliquem ad humanitatem C)3) строить, составлять (i. notionem alicujus rei C)4) мыслить, воображать ( aliquid conjecturā C). informari cogitatione C — возникать в воображении -
123 infractus
I īn-frāctus, a, um [ frango ]несломленный Pl, EcclII 1. īnfrāctus, a, umpart. pf. к infringo2. adj.1) сломленный, переломившийся ( ramus C)перен. изогнутый ( cornu O)2) ослабленный ( vires V); надломленный, угнетённый (animus L, QC)3) извращённый ( veritas T)4) пресекшийся (ira O; oratio L) -
124 infragilis
īn-fragilis, eнесокрушимый ( adămas PM); неослабевший, твёрдый, сильный (vox O; animus Sen) -
125 infrunitus
īn-frūnītus, a, um [ fruniscor ]несносный, невыносимый, пустой, вздорный (animus, mulier Sen; copia Macr) -
126 ingenuus
in-genuus, a, um [ in + gigno ]1) местный, здешний, туземный (fontes Lcr; tophus J)2) родившийся от свободных родителей, свободнорождённый, благородного происхождения (homo i. C)i. est an libertinus? Pl — он свободного звания или из вольноотпущенников?3) благородный (artes C, O, Pt; vita C)4) искренний, откровенный, прямодушный (animus, homo C etc.)6) врождённый, природный (indoles Pl; color Prp; verecundia Ap) -
127 ingratus
in-grātus, a, um1) неприятный, тягостный, противный ( labor V — ср. 6.; oratio non ingrata alicui Cs)2) неинтересный, скучный (quod licet, ingratum est O)3) неблагодарный (homo Ter, C etc.; animus C)i. in aliquem rhH., C, L и contra aliquem Dig — неблагодарный в отношении кого-л.i. salutis V — неблагодарный за спасение4) бесчувственный ( cinis V)5) ненасытный ( ingluvies H) -
128 innervis
in-nervis, e [ nervus ]расслабленный, вялый ( animus Sid)
См. также в других словарях:
Animus — (lat. „Geist“) und Anima (lat. „Seele“) sind Begriffe aus der Analytischen Psychologie Carl Gustav Jungs. Es handelt sich hierbei um zwei der wichtigsten Archetypen, also im kollektiven Unbewussten angelegte, von individueller Erfahrung… … Deutsch Wikipedia
Animus — may stand for:Psychology*Anima and animus, Carl Jung s school of analytical psychology, both one s true self as well as the masculine side of a female s unconscious mind; contrasted with anima for males.Carl Jung believed that we each have within … Wikipedia
animus — an·i·mus / a nə məs/ n [Latin, mind, soul]: intent discriminatory animus compare mens rea Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
animus — ● animus nom masculin (latin animus, esprit) État d esprit de celui qui pense, de bonne foi, être titulaire d un droit. (S oppose à corpus.) Chez C. G. Jung, archétype figurant la fraction masculine de l âme du sujet, par opposition à anima. ●… … Encyclopédie Universelle
ANIMUS — (лат. душа) характер, совокупность мысли, чувства и воли в противоположность слову anima (жен. род от animus), означающему воспринимающее, инстинктивное, животное (анимальное) начало в человеке. Знание этой двойственности человека и порождаемых… … Философская энциклопедия
ANIMUS — inter gentilium Numina, memoratur Arnobio adv. Gentes l. 2. Ipse denique Animus, qui immortalis a vobis et Deus esse narratur, cur in oegris oeger sit, insantibus stolidus, in senectute defessus, delira et fatua et insana … Hofmann J. Lexicon universale
animus — (n.) 1820, temper (usually in a hostile sense), from L. animus rational soul, mind, life, mental powers; courage, desire, related to anima living being, soul, mind, disposition, passion, courage, anger, spirit, feeling, from PIE root *ane to blow … Etymology dictionary
animus — ànimus m DEFINICIJA 1. duševno raspoloženje, sklonost ka čemu; oduševljenje, volja 2. pravn. namjera obavljanja određene pravne radnje što ima za rezultat određenu pravnu posljedicu 3. psih. prema G. C. Jungu »načelo muškosti«, posebno oblik… … Hrvatski jezični portal
Animus — An i*mus, n.; pl. {Animi}. [L., mind.] Animating spirit; intention; temper. [1913 Webster] {nimus furandi} [L.] (Law), intention of stealing. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Anĭmus — (lat.), 1) Seele, Gemüth; 2) Wille, Neigung; 3) Absicht, Vorsatz; daher 4) die rechtswidrige Absicht, bei gewissen Verbrechen u. Vergehen, als charakteristisches Merkmal, vorausgesetzt; so: A. furandi, Absicht zu stehlen (s. u. Diebstahl); A.… … Pierer's Universal-Lexikon
Anĭmus — (lat.), Seele, Gemüt, Neigung, Wille, Absicht, Vorsatz; in der Rechtswissenschaft häufig gebraucht, z. B. A. injuriandi, Absicht, zu beleidigen; A. lucri faciendi oder rem sibi habendi, die Absicht, eine Sache sich zuzueignen; A. occidendi,… … Meyers Großes Konversations-Lexikon