-
41 животноводческая продукция
animalia-produktu -
42 животные виды
animalia-espezie -
43 животные ресурсы
animalia-baliabideak -
44 закон в области производства и использования кормов
animalia-bazkari buruzko legeРусско-баскский словарь > закон в области производства и использования кормов
-
45 заповедник животных
animalia-erreserba -
46 заселение видов животных
animalia-espezieen sartze -
47 млекопитающее
animaliaugaztun -
48 наследие животного мира
animalia-ondare -
49 отходы животноводства
animalia-hondakin -
50 популяция животных
animalia-populazio -
51 природная среда обитания животных
animalia-habitat -
52 репродукция животных
animalia-ugalketa -
53 шум, производимый животными
animalia-zarata -
54 animal
animal, ālis, n. (st. animale, s. Lucr. 3, 633; v. anima), I) jedes Geschöpf, lebende Wesen mit ausgebildetem Körper, das Tier im weitesten Sinne, dah. v. Menschen (Ggstz. inanimum), cum inter inanimum et animal hoc maxime intersit, quod animal agit alquid, Cic.: animalia inanimaque omnia rigentia, gelu, Liv.: omne quod vivit, sive animal sive terrā editum (Erdgewächs), Cic.: nec ullum superfuisse animal, Liv.: animalia et sata, Sen.: animalium semen ignis is qui anima ac mens, Varr. LL.: bipedum solus homo animal gignit, Plin. – u. vom Weltall als beseeltem Wesen, Cic. Tim. 3. § 10. u. 4. § 11. – II) im engern Sinne, a) das Tier im Ggstz. zum Menschen, multa ab animalium vocibus translata in homines, Varr. LL.: so nun malum aliquod aut noxium animal, Sen.: u. animalia noxia, Ungeziefer, Col.: animalia aquatilia, Varr. LL.: animalia minuta, Varr., minutiora, Tert.: animalia infirmiora, valentiora, Val. Max.: animalia saevissima, Sen.: cum hoc animal tam sit canorum suā sponte, v. Hahn, Cic.: alqm in cavea velut novum animal aliquod et inusitatum diu pascere, Sen.: si quod animal in mustum cecīderit, Col.: nec muribus aliove animali abstinerent, Liv. – dah. = belua, verächtlich von einem Menschen, funestum illud animal, Untier, Cic. Pis. 21. – b) (in der Vulgärspr.) das Rind, iumenta, pecora et animalia, Gloss. Paris. no. 437. p. 185 H. – c) das Postpferd, mutare animalia, Capit. Maxim. duo 25, 2.
-
55 animal
animal, ālis, n. (st. animale, s. Lucr. 3, 633; v. anima), I) jedes Geschöpf, lebende Wesen mit ausgebildetem Körper, das Tier im weitesten Sinne, dah. v. Menschen (Ggstz. inanimum), cum inter inanimum et animal hoc maxime intersit, quod animal agit alquid, Cic.: animalia inanimaque omnia rigentia, gelu, Liv.: omne quod vivit, sive animal sive terrā editum (Erdgewächs), Cic.: nec ullum superfuisse animal, Liv.: animalia et sata, Sen.: animalium semen ignis is qui anima ac mens, Varr. LL.: bipedum solus homo animal gignit, Plin. – u. vom Weltall als beseeltem Wesen, Cic. Tim. 3. § 10. u. 4. § 11. – II) im engern Sinne, a) das Tier im Ggstz. zum Menschen, multa ab animalium vocibus translata in homines, Varr. LL.: so nun malum aliquod aut noxium animal, Sen.: u. animalia noxia, Ungeziefer, Col.: animalia aquatilia, Varr. LL.: animalia minuta, Varr., minutiora, Tert.: animalia infirmiora, valentiora, Val. Max.: animalia saevissima, Sen.: cum hoc animal tam sit canorum suā sponte, v. Hahn, Cic.: alqm in cavea velut novum animal aliquod et inusitatum diu pascere, Sen.: si quod animal in mustum cecīderit, Col.: nec muribus aliove animali abstinerent, Liv. – dah. = belua, verächtlich von einem Menschen, funestum illud animal, Untier, Cic. Pis. 21. – b) (in der Vulgärspr.) das Rind, iumenta, pecora et animalia,————Gloss. Paris. no. 437. p. 185 H. – c) das Postpferd, mutare animalia, Capit. Maxim. duo 25, 2. -
56 animal
ănĭmăl, ālis (abl. animali; but Rhem. Palaem. p. 1372 P. gives animale), n. [as if for animale, which is found in Cic. Fin. 2, 10, 31 MS.; Lucr. 3, 635; cf. animalis], a living being, an animal.I.In the widest sense, zôon (cf. zôos = living):II.inanimum est omne, quod pulsu agitatur externo, quod autem est animal, id motu cietur interiore et suo,
Cic. Tusc. 1, 23, 54, where it is opp. to the adj. inanimum, and therefore is equivalent to animale; cf. id. Ac. 2, 12:uti possint sentire animalia quaeque,
Lucr. 2, 973:cum omne animal patibilem naturam habeat, etc.,
Cic. N. D. 3, 12, 29; 2, 47, 122:formicae, animal minumum,
Plin. 7, 15, 13, § 65; 28, 4, 6, § 33 et saep.—Of men:animal providum et sagax homo,
Cic. Leg. 1, 7, 22; so id. Fin. 2, 13:sanctius his animal,
Ov. M. 1, 76:bicipites hominum aliorumve animalium,
Tac. A. 15, 47:(Vitellius) umbraculis hortorum abditus, ut ignava animalia, quibus cibum suggeras, jacent torpentque,
id. H. 3, 36; 4, 17:etiam fera animalia, si clausa teneas, virtutis obliviscuntur,
id. ib. 4, 64; id. Agr. 34:animalia maris,
id. A. 15, 37; Plin. 10, 63, 83, § 171.—Also of the universe, considered as an animated existence:hunc mundum animal esse, idque intellegens et divinā providentiā constitutum,
Cic. Tim. 3; 4.—Sometimes in a more restricted sense, as antith. to man, a beast (as in Heb., animal, from, to live):multa ab animalium vocibus tralata in homines,
Varr. L. L. 7, 5, 100:alia animalia gradiendo, alia serpendo, etc.,
Cic. N. D. 2, 47, 122:animalia inusitata ceteris gentibus, nisi invecta,
Curt. 8, 9, 16; Sen. Ep 76, 6:si quod animal in mustum inciderit,
Col. 12, 31:si quod animal aurem intraverit,
Plin. 28, 4, 7, § 37:similitudo non ab hominibus modo petitur, verum etiam ab animalibus,
Quint. 6, 3, 57.—Hence, with contempt, of a man:funestum illud animal, ex nefariis stupris concretum,
that pernicious brute, Cic. Pis. 9. -
57 impetus
impetŭs, ūs, m. [in + peto] [st1]1 [-] mouvement qui pousse en avant, élan, impétuosité, mouvement violent, fougue, rapidité, violence. - animalia quaedam impetum habent, Sen.: certains animaux peuvent se porter librement en avant. - cursum habent quaedam (signa) et impetum, Quint.: certaines statues présentent l'attitude de personnes qui courent, qui se portent en avant. - impetum capere: prendre son élan. - impetum facere in aliquem, in aliquid: se jeter sur qqn, sur qqch. - magno impetu tetendit ad Domitium, Caes. BC. 3: il marcha en toute hâte contre Domitius. - magno impetu oppidum oppugnare: attaquer vivement une ville. - impetus C. Gracchi, Tac.: la fougue de C. Gracchus. - uno impetu potare, Plin.: vider (la coupe) d'un seul trait. [st1]2 [-] choc, charge, attaque violente, assaut, élan. - impetum excipere (facere, sustinere, ferre): soutenir une attaque (un assaut). - impetum alicujus reprimere (frangere, retardare): réprimer l'élan de qqn. - primo impetu, Caes.: au premier choc. - continenti impetu, Caes.: d'un élan soutenu. - fit impetus, Cic.: on se précipite. [st1]3 [-] accès, crise, paroxysme (d'une maladie). - impetus febris, Cels.: paroxysme de la fièvre. - impetus podagrae, Plin.: attaque de goutte. - impetus pituitae in facie, Plin.: éruption de pustules au visage. [st1]4 [-] mouvement rapide, violence (des flots, du vent, de la flamme), cours rapide, pression (d'un poids), vivacité. - magno impetu erumpentes fluvii, Sen.: fleuves roulant avec une grande impétuosité. [st1]5 [-] violence (d'une passion), élan, enthousiasme, vif désir, envie, fougue, emportement; instincts (au plur.). - Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat, Curt.: Bessus avait conçu l'affreux dessein de tuer sur-le-champ le roi. - impetus est mihi + inf. Ov.: j'ai le vif désir de, je brûle de, il me tarde de. - cum indomitos impetus volgi cohibere non possit, Cic. Rep. 1: puisqu'on ne peut contenir les emportements sans frein de la foule. - da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus, Stat.: diffère un moment, la précipitation est un guide funeste. - animalia, quae habent suos impetus, Cic. Off. 2: les animaux qui ont leurs propres instincts. [st1]6 [-] inspiration, enthousiasme. - divinus impetus, Cic.: élan divin, inspiration divine, enthousiasme sacré. - sacer impetus: élan divin, enthousiasme sacré.* * *impetŭs, ūs, m. [in + peto] [st1]1 [-] mouvement qui pousse en avant, élan, impétuosité, mouvement violent, fougue, rapidité, violence. - animalia quaedam impetum habent, Sen.: certains animaux peuvent se porter librement en avant. - cursum habent quaedam (signa) et impetum, Quint.: certaines statues présentent l'attitude de personnes qui courent, qui se portent en avant. - impetum capere: prendre son élan. - impetum facere in aliquem, in aliquid: se jeter sur qqn, sur qqch. - magno impetu tetendit ad Domitium, Caes. BC. 3: il marcha en toute hâte contre Domitius. - magno impetu oppidum oppugnare: attaquer vivement une ville. - impetus C. Gracchi, Tac.: la fougue de C. Gracchus. - uno impetu potare, Plin.: vider (la coupe) d'un seul trait. [st1]2 [-] choc, charge, attaque violente, assaut, élan. - impetum excipere (facere, sustinere, ferre): soutenir une attaque (un assaut). - impetum alicujus reprimere (frangere, retardare): réprimer l'élan de qqn. - primo impetu, Caes.: au premier choc. - continenti impetu, Caes.: d'un élan soutenu. - fit impetus, Cic.: on se précipite. [st1]3 [-] accès, crise, paroxysme (d'une maladie). - impetus febris, Cels.: paroxysme de la fièvre. - impetus podagrae, Plin.: attaque de goutte. - impetus pituitae in facie, Plin.: éruption de pustules au visage. [st1]4 [-] mouvement rapide, violence (des flots, du vent, de la flamme), cours rapide, pression (d'un poids), vivacité. - magno impetu erumpentes fluvii, Sen.: fleuves roulant avec une grande impétuosité. [st1]5 [-] violence (d'une passion), élan, enthousiasme, vif désir, envie, fougue, emportement; instincts (au plur.). - Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat, Curt.: Bessus avait conçu l'affreux dessein de tuer sur-le-champ le roi. - impetus est mihi + inf. Ov.: j'ai le vif désir de, je brûle de, il me tarde de. - cum indomitos impetus volgi cohibere non possit, Cic. Rep. 1: puisqu'on ne peut contenir les emportements sans frein de la foule. - da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus, Stat.: diffère un moment, la précipitation est un guide funeste. - animalia, quae habent suos impetus, Cic. Off. 2: les animaux qui ont leurs propres instincts. [st1]6 [-] inspiration, enthousiasme. - divinus impetus, Cic.: élan divin, inspiration divine, enthousiasme sacré. - sacer impetus: élan divin, enthousiasme sacré.* * *Impetus, huius impetus, pen. corr. Plaut. Grand randon, Impetuosité, Vehemence, Effort, Envahie.\Primo impetu. Plin. iunior. Au premier assault, De la premiere envahie, De la premiere poincte.\Impetus animi. Plin. Cic. Vehemence de coeur.\Impetus pituitae. Celsus. Impetueuse fluxion de, etc.\Sceleratus impetus delendi imperii. Cic. Meschant vouloir et entreprinse de, etc.\Impetum capere in aliquem. Plin. Se jecter sur aucun de grande roideur.\Cepisse impetum Flauius ferebatur, in scena Neronem aggrediendi. Tacit. On disoit que Flavius fut une fois deliberé d'assaillir Nero, etc.\Contundere impetus alicuius. Horat. Rompre.\Impetum dare. Liu. Assaillir impetueusement, Donner dedens les ennemis, Courir de grand force et grand randon dedens les ennemis.\Impetum dare. Quintil. Esmouvoir, Inciter, Donner roideur et vigueur.\Impetum excipere. Caesar. Recevoir, Soustenir le choc.\Feros impetus exuere. Seneca. Laisser.\Impetum facere. Cic. Venir contre quelque chose de grande roideur, De toute sa force par maltalent.\Impetum facere in agros inimicorum. Liu. Faire ravage, Faire courses.\Impetum facere in bona et fortunas alicuius. Cic. Faire effort, Se fourrer és biens d'aucun.\Incurrere caeco impetu in aliquem. Cicero. Luy courir sus à l'estourdi, sans regarder comment, ne qu'il en adviendra.\Percellere impetu aliquem, et irruere in eum. Cic. Choquer contre aucun de grand randon et de grande force.\Fuit impetus illi in medios rogos ire. Ouid. Il s'efforcea, Il se mist en son effort de se jecter, etc. Il se delibera de, etc.\Sumere impetum. Quintil. Comme celuy qui recule pour mieulx saillir, Reprendre force et roideur.\Rex impetu animorum vtendum ratus, secunda vigilia castra mouit. Liu. Ce pendant qu'ils estoyent deliberez. B.\Impetus in oratione. Cic. Vehemence.\Impetu vno. Plin. Tribus congiis epotis vno impetu. Tout d'un coup, Tout d'un traict, D'une haleine. -
58 capillus
căpillus, i, m. [st2]1 [-] cheveu, chevelure. [st2]2 [-] poil de la barbe. [st2]3 [-] poil des animaux. [st2]4 [-] filaments des plantes. - capillus promissus, Caes. BG. 5, 14: cheveux longs. - capillum promittere, Liv.: laisser pousser ses cheveux. - capillos a fronte retroagere, Quint.: rejeter sess cheveux en arrière. - compti capilli, Cic. Pis. 25: cheveux bien peignés. - capillus Veneris: cheveu de Vénus, capillaire. - capillorum animalia, Plin.: poux ou lentes. - mollior cuniculi capillo, Catul.: plus mou qu'un poil de lapin. --- cf. Col. 9, 10, 1; Pall. Jun. 7, 7; Gell. 12, 1, 15; Pers. 3, 10; Macr. S. 5, 11.—* * *căpillus, i, m. [st2]1 [-] cheveu, chevelure. [st2]2 [-] poil de la barbe. [st2]3 [-] poil des animaux. [st2]4 [-] filaments des plantes. - capillus promissus, Caes. BG. 5, 14: cheveux longs. - capillum promittere, Liv.: laisser pousser ses cheveux. - capillos a fronte retroagere, Quint.: rejeter sess cheveux en arrière. - compti capilli, Cic. Pis. 25: cheveux bien peignés. - capillus Veneris: cheveu de Vénus, capillaire. - capillorum animalia, Plin.: poux ou lentes. - mollior cuniculi capillo, Catul.: plus mou qu'un poil de lapin. --- cf. Col. 9, 10, 1; Pall. Jun. 7, 7; Gell. 12, 1, 15; Pers. 3, 10; Macr. S. 5, 11.—* * *Capillus, capilli. Plin. Cheveul.\Capillus in hoedis. Gel. Poil.\Capillorum animalia. Plin. Poulx.\Capillorum defluuium vel profluuium. Cheute de cheveuls.\Albescens capillus. Hora. Qui devient blanc, Qui grisonne de vieillesse.\Asperi capilli. Horat. Rudes.\Compositus capillus. Plaut. Perruque bien agencee, bien peignee et testonnee.\Compti capilli. Cic. Accoustrez, Attifez.\Demissi. Ouid. Pendant.\Horrens capillus. Pli. iunior. Chevelure hideuse et mal peignee.\Humens. Ouid. Mouillé, Moite.\Immissi per humerum vtrunque capilli. Ouid. Pendant sur les deux espaules.\Incincti philyra capilli. Ouid. Liez, Troussez.\Inflati. Ouid. Soufflez du vent.\Passus capillus. Terent. Cheveuls espars, ou espandus, qui ne sont point troussez, cheveuls desliez. Quand une femme est deschevelee.\Praecincti flore capilli. Ouid. Sur lesquels est assis un chapeau de fleurs.\Rudibus dare legem capillis. Seneca. Agencer et accoustrer ses cheveuls.\Sparsi per colla capilli. Ouid. Espars, Estendus.\Sparsi rore capilli. Ouid. Arrousez de rousee.\Vittati. Ouid. Couvers d'une coeffe, Coeffez.\Agitat aura capillos intonsos. Horat. Le vent fait voleter les longs cheveuls.\Capillo conscindere mulierem. Terent. Tirer aux cheveuls.\Disiicere capillos. Ouid. Troubler, Mesler, Descheveler.\In capillum inuolare. Terent. Empoigner aux cheveuls.\Medicare. Ouid. Teindre, Farder.\Ornandis operosa capillis. Ouid. Qui prend grand'peine à accoustrer les cheveuls.\Pectere capillos matutinos. Ouid. Se peigner au matin.\Petere capillos vnguibus. Ouid. Prendre aux cheveuls.\Resoluta capillos. Ouid. Deschevelee.\Rigent capilli metu. Ouid. Se dressent.\Vincire capillos vitta. Seneca. Coeffer, Trousser en une coeffe.\Capillus, pro caesarie. Cic. La perruque.\Capillus caprarum. Macrob. Le poil des chevres, qui leur est comme la laine aux brebis. -
59 askatu
io. [from Lat. "lascare" (release, let go, untie)] loose, unbound, unconfined du/ad.1. ( korapiloa) to untie, undob. ( soinekoa) to undo, unzipc. ( gerrikoa) to unbuckle, unfastend. ( teink dagoena, soka) to slacken, loosene. ( fardel) to unbindf. ( amarra) to cast offg. ( kandau, zerrailu) to unlock2.a. ( joaten utzi) to let go of, unhand; \askatu ni! let go of me! | let me go! | unhand me!; \askatu mutila! let the boy go! | let go of the boy! | unhand the boy!b. ( erortzen utzi) to drop3.a. ( presoa) to release, set free, let go; espetxeratuak askatzeko in order to release the prisonersb. ( animalia) to turn loose, let go, let out; kaiolako txoria \askatu to let the caged bird out; sarean eroritako animalia \askatu to {let || cut} a trapped animal loosec. (Pol.) Euskadi askatzeko in order to free Euskadi; herri zapalduak \askatu to {free || liberate} oppressed peoplesd. (irud.) bekatutik \askatu to {release || deliver || redeem} from sin; i-r etsaien eskuetatik \askatu to deliver sb from the clutch of one' s enemies; egiak \askatuko zaitu the truth shall set you free4. ( hertsirik zegoena) to release; barneko sentimenduak \askatu to {unleash || release} one' s innermost feelings5. ( eragozpenak kendu) to open up, clear6. Tek.a. ( enbragea) to disengage, releaseb. ( balazta) to release7. Mat. to solve; ekuazioak \askatu to solve equations da/ad.1. ( lotutakoa)a. ( korapiloa) to come {undone || untied}; lokarriak \askatu zaizkizu! your shoelaces have come undone!b. (Josk.) ( jostura) to come unstitched2.a. ( animalia) to break loose, get loose, free o.s.b. ( harrapatuta dagoen norbait) to break free, pry o.s. loose, get free3. Tek. ( zati)a. ( torlojua, e.a.) to work loose, come looseb. ( aldendu) to fall off, fly off, come off -
60 edax
edāx, ācis (edo), I) gefräßig, homo, Ter. u. Cic.: hospes, Cic.: dominus, Hor.: turdus, Hor.: vultur, Ov. – animalia edaciora, Augustin. de mor. Manich. 9. – animalia edacissima, Sen. ep. 60, 3. – Plur. edācēs, subst., die Gefräßigen, die Fresser, Sen. ep. 108, 15. – II) übtr., nagend, verzehrend, vernichtend, imber. Hor.: umor, Cael. Aur.: cibi acres atque edaces, Cael. Aur.: edaces curae, Hor.: mit Genet., tempus edax rerum, Ov. met. 15, 234. – / Abl. edācī, Cic. ep. 9, 20, 2. Val. Flacc. 6, 420.
См. также в других словарях:
animalia — 1 (gralm. pl.) f. Animal. ≃ Alimaña. 2 (ant.; pl.) *Sufragios. * * * animalia. f. p. us. alimaña (ǁ animal irracional). U. m. en pl … Enciclopedia Universal
ANIMALIA — apud Romanos in publicum producebantur, trium rerum gratiâ: ἱςτορίας χάριν, ut spectarentur solum; vel, ut pugnando spectatores oblectarent; aut denique ut a Populo non spectarentur tantum sed et diriperentur: ad quod tertium genus Gordiani… … Hofmann J. Lexicon universale
animália — s. f. Alimária … Dicionário da Língua Portuguesa
animalia — f. p. us. alimaña (ǁ animal irracional). U. m. en pl.) … Diccionario de la lengua española
Animalia — царство животных гетеротрофных организмов, развивающихся из бластулы … Генетика. Энциклопедический словарь
Animalia — Para otros términos similares, véase Animal (desambiguación). Animales … Wikipedia Español
Animalia — Animal Pour les articles homonymes, voir animal (homonymie) … Wikipédia en Français
Animalia — Verschiedene Tiere Tiere sind nach dem herkömmlichen Verständnis Lebewesen, die ihre Energie nicht durch Photosynthese gewinnen und Sauerstoff zur Atmung benötigen. An Stelle einer Photosynthese ernähren sich Tiere von anderen tierischen und/oder … Deutsch Wikipedia
Animalia — gyvūnai statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Animalia angl. animals vok. Tiere rus. животные pranc. animaux ryšiai: siauresnis terminas – chordiniai … Paukščių pavadinimų žodynas
Animalia — noun taxonomic kingdom comprising all living or extinct animals • Syn: ↑kingdom Animalia, ↑animal kingdom • Hypernyms: ↑kingdom • Member Meronyms: ↑animal, ↑animate being, ↑ … Useful english dictionary
Animalia (book) — Animalia is an alphabet book and contains twenty six illustrations, one for each letter of the alphabet. Each illustration features an animal from the animal kingdom (A is for alligator, B is for butterfly, etc.) along with a short poem utilizing … Wikipedia