-
1 anfechten
- {to arraign} buộc tội, tố cáo, thưa kiện, công kích, công khai chỉ trích) một ý kiến, một người nào), đặt vấn đề nghi ngờ - {to challenge} hô "đứng lại", thách, thách thức, không thừa nhận, đòi hỏi, yêu cầu - {to dispute} bàn cãi, tranh luận, cãi nhau, đấu khẩu, bất hoà, chống lại, kháng cự lại, tranh chấp - {to impugn} bài bác, đặt thành vấn đề nghi ngờ, nghi vấn = anfechten (Jura) {to defeat}+ = anfechten (Aussage) {to contest; to contravene}+ -
2 das Testament
- {devise} sự để lại, di sản - {testament} lời di chúc, chúc thư, kinh thánh - {will} ý chí, chí, ý định, lòng, sự hăng say, sự quyết chí, sự quyết tâm, nguyện vọng, ý muốn, ý thích, tờ di chúc = das Neue Testament {the New Testament}+ = das Alte Testament {the Old Testament}+ = sein Testament machen {to make one's will}+ = ein Testament anfechten {to contest a will}+ = durch Testament geregelt {testate}+ = ein Testament hinterlassend {testate}+ -
3 die Entscheidung
- {adjudication} sự xét xử, sự tuyên án, quyết định của quan toà - {arbitration} sự phân xử, sự làm trọng tài phân xử - {balance} cái cân, sự thăng bằng sự cân bằng, cán cân, sự cân nhắc kỹ, sự thăng trầm của số mệnh, cung thiên bình, toà thiên bình, đối trọng, quả lắc, bản đối chiếu thu chi, bản quyết toán - sai ngạch, số còn lại, số dư, sự cân xứng - {clinch} sự đóng gập đầu, sự ghì chặt, sự siết chặt, múi dây buộc vào vòng neo, thế ôm sát người mà đánh - {conclusion} sự kết thúc, sự chấm dứt, phần cuối, sự kết luận, phần kết luận, sự quyết định, sự giải quyết, sự dàn xếp, sự thu xếp, sự ký kết - {determination} sự xác định, sự định rõ, tính quả quyết, quyết tâm, quyết nghị, sự phán quyết, sự cương máu, sự xung huyết, sự hết hạn, sự mãn hạn - {judgement} quyết định của toà, phán quyết, án, sự trừng phạt, sự trừng trị, điều bất hạnh, sự phê bình, sự chỉ trích, ý kiến, cách nhìn, sự đánh giá, óc phán đoán, sức phán đoán, óc suy xét - lương tri - {ruling} sự cai trị, sự trị vì, sự thống trị, sự chỉ huy, sự điều khiển, sự kẻ = die Entscheidung [über] {decision [over]}+ = die Entscheidung (Sport) {decider; finish}+ = die Entscheidung geben {to hold the balance}+ = bis zur Entscheidung {to a finish}+ = zur Entscheidung bringen {to run off; to run out}+ = eine sichere Entscheidung {a firm decision}+ = eine Entscheidung treffen {to come to a decision}+ = eine Entscheidung anfechten {to contest a decision}+ = zu einer Entscheidung gelangen {to arrive at a decision}+ = wir überlassen es deiner Entscheidung {we put it to you}+ = Es hängt alles von Ihrer Entscheidung ab. {Everything hangs on your decision.}+ = jemanden mit einer Entscheidung überfallen {to spring a decision on someone}+
См. также в других словарях:
anfechten — anfechten … Deutsch Wörterbuch
Anfechten — Anfêchten, verb. irreg. act. S. Fechten. 1. Eigentlich, fechtend, d.i. mit den Waffen, angreifen; welche Bedeutung aber nicht mehr üblich ist. 2. Figürlich. 1) Einen schwachen Angriff auf etwas thun, im figürlichen Verstande. Von einer Krankheit… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
anfechten — V. (Mittelstufe) Einspruch gegen etw. erheben Beispiele: Er will das Testament anfechten. Sie ficht die Echtheit der Unterschrift an. anfechten V. (Oberstufe) geh.: jmdm. Sorge bereiten, jmdn. betrüben Synonyme: bedrücken, bekümmern, beunruhigen … Extremes Deutsch
anfechten — ↑kontestieren … Das große Fremdwörterbuch
anfechten — Vst. std. (9. Jh.), mhd. anevehten, ahd. anafehtan jemand angreifen Stammwort. Zu fechten im Sinn von kämpfen . Heute spezialisiert auf die rechtliche Bedeutung ein Urteil angreifen, in Frage stellen . Das Abstraktum Anfechtung (11. Jh.) bedeutet … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
anfechten — ↑ fechten … Das Herkunftswörterbuch
anfechten — dementieren; bestreiten * * * an|fech|ten [ anfɛçtn̩], ficht an, focht an, hat angefochten <tr.; hat: 1. die Richtigkeit, Rechtmäßigkeit von etwas nicht anerkennen: ein Urteil, ein Testament, einen Vertrag anfechten. Syn.: angehen gegen. 2.… … Universal-Lexikon
anfechten — 1. angehen, angreifen, attackieren, beanstanden, bemängeln, bestreiten, Einspruch erheben, infrage stellen, kritisieren, missbilligen, monieren, nicht anerkennen; (Rechtsspr.): Berufung einlegen; (Rechtsspr. veraltet): kontestieren. 2. aufregen,… … Das Wörterbuch der Synonyme
anfechten — ạn·fech·ten; ficht an, focht an, hat angefochten; [Vt] etwas anfechten die Gültigkeit oder Richtigkeit einer Sache nicht anerkennen <das Testament, einen Vertrag anfechten> || hierzu Ạn·fech·tung die; ạn·fecht·bar Adj … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
anfechten — anfechtentr jnanbetteln.⇨fechten.1600ff … Wörterbuch der deutschen Umgangssprache
anfechten — aanfäächte, aanfechte … Kölsch Dialekt Lexikon