-
1 boca
f 1) уста; 2) уста (на звяр); 3) прен. вход или изход; 4) дуло; 5) отверстие; 6) прен. лакомец, ненаситник; 7) захващащата част на маша, щипци, пинсета и др.; 8) тъпата част на чук; 9) зоол. щипка на рак; 10) прен. вкус на вино; 11) прен. уста, говор; 12) прен. същество, гърло за изхранване; a boca de jarro а) adv внезапно, изведнъж; б) от много близо; a pedir de boca adv като по поръчка, според вкуса; andar (ir) de boca en boca (en boca de todos) разг. нося се от уста на уста; meterse en la boca del lobo прен., разг. влизам в устата на вълка; no decir esta boca es mía разг. не казвам нито дума; quitar de la boca прен., разг. вземам думата от устата; tapar a alguien la boca прен., разг. запушвам устата на някого; a boca adv устно; buscar a uno la boca прен. карам някого да каже нещо, което иначе би премълчал; boca rasgada несъразмерно голяма уста; en boca cerrada no entran moscas който си мълчи, рискува по-малко; estar colgado (pendiente) de la boca de uno прен. зависим съм от нечии думи; hacer boca прен., разг. отварям си апетита; hacérsele a uno la boca agua прен., разг. текат ми лигите за нещо; írsele la boca a uno прен. изплъзва ми се от устата, говоря много.
См. также в других словарях:
andar de boca en boca o andar en boca de todos — Ser objeto de murmuraciones o escándalo: ■ sus devaneos andan en boca de todos … Enciclopedia Universal
andar de boca en boca — pop. Estar en el comentario de todos// noticia muy divulgada … Diccionario Lunfardo
boca — sustantivo femenino 1. Abertura y cavidad de la cara por la que se toman los alimentos. 2. Órgano de la palabra: ¡Cierra la boca! Ella me lo contó, pero de mi boca no ha salido una palabra. Desde que llegó no abrió la boca. 3. Persona o animal a… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
boca — (Del lat. bucca, voz de or. celta; cf. galo boca). 1. f. Abertura anterior del tubo digestivo de los animales, situada en la cabeza, que sirve de entrada a la cavidad bucal. También se aplica a toda la expresada cavidad en la cual está colocada… … Diccionario de la lengua española
andar — verbo intransitivo 1. Ir (una persona) de un lugar a otro dando pasos: Me gusta andar para ir a los sitios. Vosotros podéis ir en bicicleta; ella y yo vamos andando. Sinónimo: caminar. 2. Ir (una cosa) … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
boca — (Del lat. bucca, mejilla.) ► sustantivo femenino 1 ANATOMÍA Cavidad y orificio superior del tubo digestivo del hombre y de los animales, situados en la parte anterior del cuerpo, que puede cumplir otras funciones como las respiratorias o… … Enciclopedia Universal
andar — (Del lat. *amlare < ambulare.) ► verbo intransitivo/ pronominal 1 Ir una persona o un animal de un lugar a otro dando pasos: ■ andaba muy deprisa. SINÓNIMO caminar ► verbo intransitivo 2 Moverse una cosa de un lugar a otro. 3 Funcionar un… … Enciclopedia Universal
boca — {{＃}}{{LM B05576}}{{〓}} {{SynB05706}} {{［}}boca{{］}} ‹bo·ca› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{＜}}1{{＞}} {{♂}}En una persona o en un animal,{{♀}} entrada al aparato digestivo, generalmente situada en la parte inferior de la cabeza, y formada por una cavidad en… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
boca — s f I. Parte del cuerpo de los animales por donde entra el alimento a su organismo; en los humanos y la mayoría de los vertebrados, es una cavidad en la parte inferior de la cara que contiene la lengua y los dientes; en ella está el sentido del… … Español en México
andar — estar en la actividad o estado referido; hacer algo con frecuencia; frecuentar; tener el hábito de; pasar por un período de; padecer el estado de; caracterizarse temporalmente por; se emplea como verbo auxiliar en infinidad de compuestos ante… … Diccionario de chileno actual
Wikipedia:Café (todos) — Atajos WP:CWP:C … Wikipedia Español
