-
1 amoenitas
amoenitās, ātis, f. (amoenus), die Annehmlichkeit für die Sinne, a) zunächst von Örtlichkeiten, das Anmutige, Reizende, Freundliche, Liebliche, die anmutige od. reizende Lage, -Umgebung, das anmutige Besitztum, fluminis, hortorum, Cic.: fonticulorum, Colum.: urbium, Liv.: locorum, Quint.: riparum, Curt.: domus, Nep.: am. ista, Cic.: Plur., amoenitates orarum ac litorum, Cic. de nat. deor. 2, 100: absol. = reizende Gegenden, Cic. parad. 1, 10. – b) v. andern Dingen, das Angenehme, Ergötzliche, Vergnügliche, die Wonne, formae illius, Plaut.: amanti am. malo est, das angenehme, üppige Leben, Plaut.: plurimarum arborum, Flor.: am. studiorum, Plin.: vitae, Tac.: naturae, Curt.: Plur., amoenitates omnium venerum et venustatum, Plaut. Stich. 278: amoenitates et copiae ubertatesque verborum, Gell. 12, 1, 24: ingenii amoenitates, Gell. 6 (7), 7, 1. – als Schmeichelwort, mea amoenitas, meine Wonne, Plaut. Cas. 229; Poen. 365.
-
2 amoenitas
amoenitās, ātis, f. (amoenus), die Annehmlichkeit für die Sinne, a) zunächst von Örtlichkeiten, das Anmutige, Reizende, Freundliche, Liebliche, die anmutige od. reizende Lage, -Umgebung, das anmutige Besitztum, fluminis, hortorum, Cic.: fonticulorum, Colum.: urbium, Liv.: locorum, Quint.: riparum, Curt.: domus, Nep.: am. ista, Cic.: Plur., amoenitates orarum ac litorum, Cic. de nat. deor. 2, 100: absol. = reizende Gegenden, Cic. parad. 1, 10. – b) v. andern Dingen, das Angenehme, Ergötzliche, Vergnügliche, die Wonne, formae illius, Plaut.: amanti am. malo est, das angenehme, üppige Leben, Plaut.: plurimarum arborum, Flor.: am. studiorum, Plin.: vitae, Tac.: naturae, Curt.: Plur., amoenitates omnium venerum et venustatum, Plaut. Stich. 278: amoenitates et copiae ubertatesque verborum, Gell. 12, 1, 24: ingenii amoenitates, Gell. 6 (7), 7, 1. – als Schmeichelwort, mea amoenitas, meine Wonne, Plaut. Cas. 229; Poen. 365.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amoenitas
-
3 amoenitas
I.Lit., of places (as scenery, a garden, river, etc.; in the poets, except Plaut., rare;II.never in Ter., Lucr., or Hor.): nunc domus suppeditat mihi hortorum amoenitatem,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 4:fluminis,
id. ib. 3, 1, 1:amoenitates orarum et litorum,
id. N. D. 2, 39; so id. Leg. 2, 1; id. Rep. 2, 4; Nep. Att. 13; Col. 1, 4, 8; Flor. 2, 11, 4 al.—Metaph.A.Of other things (so in Plaut. and the prose-writers of the post-Aug. per., but not in Cic.):B.amoenitates omnium venerum atque venustatum,
Plaut. Stich. 2, 1, 5:hic me amoenitate amoenā amoenus oneravit dies,
id. Capt. 4, 1, 7:amoenitates studiorum, Plin. praef.: vitae,
Tac. A. 5, 2:verborum,
Gell. 12, 1 fin.:orationis,
id. 10, 3 al. —As a term of endearment:uxor mea, mea amoenitas, quid tu agis?
my delight, Plaut. Cas. 2, 3, 13:mea vita, mea amoenitas, meus ocellus,
id. Poen. 1, 2, 152. -
4 amoenitas
прелесть, красота (naturae QC; formae Pt; vitae T)mea a. Pl — радость моя ( ласковое обращение)
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский