-
1 ambicja
ambicja [ambiʦ̑ja] funieść się ambicją etw als unter seiner Würde ansehen\ambicja nie pozwala mi na to mein Ehrgefühl erlaubt es mir nichturazić czyjąś ambicję jds Stolz verletzenczłowiek o wygórowanych \ambicjach ein übertrieben ehrgeiziger Mensch mmieć ambicje artystyczne künstlerische Ambitionen habenzaspokoić swoje ambicje seinen Ehrgeiz befriedigenmoją ambicją jest, by... mein Ehrgeiz geht dahin, dass...podsycać czyjeś ambicje jds Ehrgeiz weckenon jest pozbawiony ambicji er hat keinen Ehrgeiz mehrpożera ją \ambicja der Hochmut nagt an ihr -
2 ambicja
-i; -e; gen pl -i; f(honor, pragnienie) ambition; ( pycha) pride* * *f.(= honor, duma)1. dignity, pride, self-esteem, self-respect; być bez ambicji have no self-respect; nie mieć krztyny ambicji be deprived of self-respect; urazić czyjąś ambicję hurt/injure sb's pride; wound sb's ambition; unieść się ambicją not deign to do sth.2. (= chęć wybicia się) ambition; wygórowane ambicje vaulting/overweening ambitions; mieć ambicje polityczne have an ambition to become a politician; podsycać czyjeś ambicje fan/spur/stir/whet sb's ambition.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ambicja
-
3 ambicja
сущ.• амбиция• вожделение• самолюбие• честолюбие* * *(dążenie) желание, притязание, стремлениеambicja (duma) амбиция, гонор, гордость, самолюбие, тщеславие, честолюбие, чувство собственного достоинства* * *ambicj|a♀ 1. честолюбие ň;тщеславие ň; 2. чувство собственного достоинства, гордость; самолюбие ň;nie mieć \ambicjai не иметь самолюбия;
3. \ambicjaе мн. стремления; притязания;szlachetne \ambicjaе благородные стремления; wygórowane \ambicjae чрезмерные притязания
* * *ж1) честолю́бие n; тщесла́вие n2) чу́вство со́бственного досто́инства, го́рдость; самолю́бие nnie mieć ambicji — не име́ть самолю́бия
3) ambicje мн стремле́ния; притяза́нияszlachetne ambicje — благоро́дные стремле́ния
wygórowane ambicje — чрезме́рные притяза́ния
-
4 ambicja
niezdrowe ambicje pl krankhafter Ehrgeiz m;ambicje pl artystyczne künstlerische Ambitionen f/pl;być bez ambicji keinen Stolz besitzen oder haben;nie mieć za grosz ambicji überhaupt keinen Stolz haben;zranić czyjąś ambicję jemandes Stolz verletzen -
5 ambicja
ambition -
6 ambicja
fEhrgeiz m, Ehrgefühl n -
7 ambicja
ihtiras; tutku -
8 ambicja
[амбіцья]f -
9 ambicja
ж амбіція, амбітність -
10 ambicja
1 ambisyón2 pita -
11 ambicja
φιλοδοξία -
12 ambicja
הפיאש -
13 ambicja ambicj·a
-i, -e; gen pl -if1) (= dążenie) ambition2) (= pycha) self-respect -
14 ktoś ujął się ambicją
= ktoś ujął się honorem в ко́м-л. заговори́ла го́рдость (заговори́ло уязвлённое самолю́бие, честолю́бие) -
15 амбиция
-
16 ambicj|a
f (G pl ambicji) 1. sgt (duma) pride, self-respect- zranić a. urazić czyjąś ambicję to hurt sb’s pride- uniósł się ambicją i odmówił he refused out of pride- nie masz w ogóle ambicji where’s your self-respect?2. (aspiracje) ambition C/U- ambicje polityczne/sportowe/zawodowe political/sporting/professional ambitions- mieć ambicję zrobić coś to be bent on doing sth- mieć ambicję, żeby czegoś dokonać pot. to have an ambition to do sth- zżera go ambicja he is devoured by ambition- przyjechał tu z ambicją zrobienia pieniędzy he came here with the aim of making money- nie było to pisemko wyłącznie informacyjne, miało również ambicje literackie it wasn’t merely an informational magazine, it also had literary aspirationsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ambicj|a
-
17 nieposkromiony
adj(apetyt, temperament) uncontrollable; (ciekawość, ambicja) unrestrained* * *a.- eni1. (apetyt, temperament) uncontrollable; (ciekawość, ambicja) unrestrained.2. ( zwierzę) untamed.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieposkromiony
-
18 wybujały
wybuja|ły\wybujałyli 1. буйно разросшийся, буйный;2. перен. чрезмерный; буйный;\wybujałyła wyobraźnia буйное воображение; \wybujałyła ambicja чрезмерное самолюбие
* * *1) бу́йно разро́сшийся, бу́йный2) перен. чрезме́рный; бу́йныйwybujała wyobraźnia — бу́йное воображе́ние
wybujała ambicja — чрезме́рное самолю́бие
-
19 kier|ować
impf Ⅰ vt 1. (ustawiać) to point, to direct- kierować reflektor w dół to point the searchlight downwards- lunety kierowane w niebo telescopes pointed at a. towards the sky- kierował lufę karabinu w jej głowę he aimed the gun at her head- kierował wszystkie uderzenia w twarz przeciwnika he aimed all his blows at his opponent’s face ⇒ skierować2. (wysłać) to dispatch, to send [towary]; to refer [pacjenta, chorego, ustawę]; to direct, to (re)route [ruch]- towary kierowane do krajów Unii Europejskiej goods dispatched to the EU countries- niektóre linie autobusowe będą tymczasowo kierowane na objazdy some bus lines will be temporarily diverted- kierować projekt ustawy pod ponowne obrady sejmu to refer the bill back to the parliament- kierować sprawę do sądu [strona, adwokat, prokurator] to bring a. take a case to court; [policja, sąd niższej instancji] to refer a case to (a higher) court- kierować pacjenta do specjalisty to refer a patient to a specialist- kierować spojrzenie na kogoś/coś to direct one’s gaze at sb/sth ⇒ skierować3. (zwracać się) to direct, to aim [słowa, myśli, uczucia]- przestrogę tę kieruję do ludzi lekkomyślnych this is a warning to the reckless- ataki kierowane na premiera attacks aimed at the Prime Minister- umiejętnie kieruje rozmowę na sprawę dla siebie najważniejszą he skilfully steers the conversation to the topic that’s most important to him- kierować uwagę na coś to turn one’s/direct sb’s attention to sth ⇒ skierować4. (prowadzić) to steer, to drive (czymś sth) [samochodem, motocyklem, autobusem]; to navigate, to steer (czymś sth) [statkiem, samolotem] 5. (zarządzać) to manage, to run (kimś/czymś sb/sth)- kierować firmą to run a. manage a company- kierować zespołem młodych ludzi to manage a team of young people- kierował budową mostu he was in charge of the construction of a bridge- w domu żona kierowała wszystkim his wife was in charge of everything at home ⇒ pokierować6. (wpływać) to control (kimś sb)- ktoś musi nim kierować, niemożliwe, żeby sam to wymyślił somebody else must be behind this, he couldn’t have come up with it on his own- sądzi, że ma prawo kierować moim życiem he thinks he has a right to run my life- prawo do kierowania własnym losem the right to run one’s own life- kierować czyimiś krokami to give sb instructions ⇒ pokierować7. (powodować) [uczucie, rozsądek] to drive- kierowała nim ambicja/zazdrość he was driven by ambition/jealousy- kierowana ciekawością, przeczytała wszystkie dokumenty her curiosity got the better of her and she read all the documents8. książk. (kształcić) ojciec kierował go na lekarza his father was putting him through medical school ⇒ wykierować Ⅱ kierować się 1. (ustawiać się) to be pointed, to be directed- lufy dział kierowałysię w stronę portu the guns were aimed at the port- wszystkie spojrzenia kierowały się na niego all eyes were directed at him ⇒ skierować się2. (iść) to head, to aim- kierować się do wyjścia to head for the exit- kierowali się w stronę lasu they were heading for the forest ⇒ skierować się3. (być adresowanym) [słowa, myśli, uczucia] to be directed- jego złość kierowała się przeciwko kolejnym członkom rodziny he turned his anger on one family member after another4. (powodować się) kierować się czymś to be guided a. governed by sth [logiką, współczuciem, instynktem]; to be driven by sth [ambicją, chytrością]- kierować się nienawiścią/zazdrością to be driven by hatred/jealousy- zawsze kierował się rozsądkiem he’s always been guided a. governed by his common sense- sąd kierował się dobrem dzieci the court was guided by the best interests of the children5. książk. (kształcić się) to be trained, to study- kierować się na lekarza to train as a doctor, to train to be a doctor- obie siostry kierowały się na śpiewaczki both sisters were training to become singers ⇒ wykierować sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kier|ować
-
20 aspiracja
-i; -e; gen pl; -i; fJĘZ aspiration* * *f.1. (= pragnienie, ambicja) ambition, aspiration; mieć wysokie aspiracje aim high, fly high, have high l. lofty aspirations; zaspokoić swoje aspiracje fulfil l. satisfy one's aspirations, succeed in one's aspirations.2. fon., med. aspiration.3. techn. venting, drawing out by suction.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > aspiracja
См. также в других словарях:
ambicja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. ambicjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} silne pragnienie osiągnięcia sukcesów, zaszczytów bądź tytułów, dążność do uczynienia czegoś wyjątkowego, a także do podniesienia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ambicja — ż I, DCMs. ambicjacji; lm D. ambicjacji (ambicjacyj) 1. «poczucie godności osobistej; honor, duma» Mieć, stracić ambicję. Nie mieć odrobiny ambicji. Być bez ambicji. Pochlebiać czyjejś ambicji. Unieść się ambicją. Zranić, urazić czyjąś ambicję … Słownik języka polskiego
mówić — 1. Coś mówi samo za siebie «coś jest oczywiste, nie wymaga komentarza ani dodatkowych wyjaśnień»: Energia elektryczna wytwarzana na bazie bełchatowskiego węgla jest o 40 proc. tańsza od energii uzyskanej z innych źródeł. To mówi samo za siebie.… … Słownik frazeologiczny
unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… … Słownik języka polskiego
амбиция — обостренное честолюбие , со времени Петра I; см. Смирнов 36, Христиани 23. Через польск. ambicja из лат. ambitio … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Maxwell Caulfield — Pour les articles homonymes, voir Caulfield. Maxwell Caulfield est un acteur et producteur américain né le 23 novembre 1959 à Glasgow (Royaume Uni), connu pour ses rôles à la télévision et à la scène. Sommaire 1 Jeunesse … Wikipédia en Français
АМБИЦИЯ — (франц. ambition, от лат. ambitio). 1) сперва означало домогательство места; потом стремление к милостям и повышению в чинах; 2) самолюбие, честолюбие, чувство чести. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910 … Словарь иностранных слов русского языка
амбиция — и, ж. Обостренное самолюбие, чванство, спесь. Старуха тоже была властна, с амбицией (Салтыков Щедрин). Синонимы: высокоме/рие, го/рдость, надме/нность Родственные слова: амбицио/зный (амбициозный клиент), амбицио/нный (амбиционный клиент)… … Популярный словарь русского языка
honor — 1. Unieść się, ująć się honorem «czując się urażonym w swej godności, postąpić tak, jak wskazuje honor, ambicja, a nie rozsądek»: (...) nie chciała być ciężarem w domu, gdzie nazywano ją darmozjadem, uniosła się honorem i uciekła (...). H.… … Słownik frazeologiczny
miłość — 1. Miłość własna «nadmierne poczucie własnej wartości; ambicja, duma»: Uważana była przez towarzystwo zbierające się u pani Adamowej prawie że za dziewczynkę, ale w sposób, który nie upokarzał jej miłości własnej. Nie tylko bowiem dopuszczano ją… … Słownik frazeologiczny
ambicjonalny — «wypływający z ambicji, często wygórowanej, podyktowany ambicją» Względy ambicjonalne. Ambicjonalne rozgrywki, spory … Słownik języka polskiego
