Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

altercation

  • 1 altercātiō

        altercātiō ōnis, f    [altercor], a debate, discussion, alternate discourse: Lentuli et Caninii: magnā de re cum Velleio: altercatione congredi, L.
    * * *
    contention, dispute, wrangle, altercation; debate, argument (law), repartee

    Latin-English dictionary > altercātiō

  • 2 convīcium

        convīcium (not-vītium), ī, n    [com-+VOC-], a loud noise, cry, clamor, outcry: cum maximo convitio: alcui fit a senatu: cantorum: Humanae convicia linguae, utterances, O.—Of frogs, Ph.— Wrangling, altercation, contention: aures convitio defessae.— Importunity: alqd convitio efflagitare. —A violent disapprobation, contradiction: omnium vestrum: grave: senatūs.—Reproach, abuse, reviling, insult: scurrae: convicio consulis correpti, Cs.: acerbior in conviciis, Ta.: pueris convicia Ingerere, H.: transire a conviciis ad tela, Ta.: nemorum convicia, picae, scolds, O.
    * * *
    noise (angry), chatter/outcry/clamor/bawling; noise source; noisy importuning; reprimand/reproach/reproof; abuse/jeers/mockery/insults; object of shame

    Latin-English dictionary > convīcium

  • 3 iūrgium

        iūrgium ī, n    [ius+1 AG-], a quarrel, strife, dispute, altercation, contention: inde ad iurgium, T.: iurgiis trahendo tempus, S.: benevolorum concertatio iurgium dicitur: iurgia iactare, quarrel, V.: vicina refugere iurgia, H.: pavidus contra mea iurgia, reproaches, V.: alterna iurgia, Iu.

    Latin-English dictionary > iūrgium

  • 4 līs

        līs lītis (old form stlīs, stlītis), f    a strife, dispute, quarrel, altercation: Lites inter eos maxumae, T.: aetatem in litibus conterunt: adhuc sub iudice lis est, H.: inter vos componere lites, V.: de terrae nomine, O.: exemplum litem quod lite resolvit, solves a difficulty by raising another, H.— In law, a suit, action, process, litigation, controversy: Litīs sequi, T.: in inferendis litibus: litem contestari: orare: secare, H.: arbitri, qui litem aestument, assess damages, Cs.: aestimatio litium: in litibus aestimandis, suits for damages: lis capitis, a capital charge: litem tuam facere, i. e. plead for yourself.—The subject of an action, matter in dispute: quanta summa litium fuisset: lites severe aestimatae: quo minus secundum eas tabulas lis detur, non recusamus: in suam rem litem vertere, L.: interceptor aliaenae litis, L.
    * * *
    lawsuit; quarrel

    Latin-English dictionary > līs

  • 5 corrixatio

    violent quarrel/brawl/dispute/altercation/conflict/clash/struggle

    Latin-English dictionary > corrixatio

  • 6 iurgium

    quarrel, altercation, brawl

    Latin-English dictionary of medieval > iurgium

  • 7 altercatio

    altercātĭo, ōnis, f. [id.], a strife or contest in words, a dispute, debate; either with or without passion: amoibaios logos, Gloss. Philox. (perh. not entirely dignified, since Cic. uses it several times in his Epistt. and philos. writings; but in his Oratt. disceptatio and contentio generally take its place).
    I.
    In gen.: in pauciores avidos altercatio est, * Plaut. Aul. 3, 5, 11:

    dies consumptus est altercatione Lentuli consulis et Caninii tribuni plebis,

    Cic. Fam. 1, 2:

    redeo ad altercationem,

    id. Att. 1, 16 med.; so id. ib. 4, 13:

    oritur mihi magna de re altercatio cum Velleio,

    id. N. D. 1, 6, 15; Liv. 4, 6:

    magna ibi non disceptatio modo, sed etiam altercatio fuit,

    id. 38, 32; 1, 7; 10, 40;

    35, 17: Cn. Domitius collegae suo altercatione ortā objecit, quod etc.,

    Val. Max. 9, 1, 4; Tac. H. 4, 7:

    verborum altercatio,

    Scrib. Comp. 181:

    in altercatione barbam invadere,

    Suet. Caes. 71.—
    II.
    Esp., in rhet., an altercation; a kind of discourse in a court of justice, which is not continuous, but where one seeks to vanquish his opponent by interposed questions, sometimes mingled with abuse (cf. Quint. 6, 3, 4; 4, 1, 28, and altercor, II.), Cic. Brut. 44, 164.

    Lewis & Short latin dictionary > altercatio

  • 8 convicium

    con-vīcĭum (less correctly, acc. to Brambach, convītĭum, but preferred by B. and K., and by recent editors of Plaut. and Ter.), ii, n. [most prob. kindr. with vox; cf. Dig. 47, 10, 15, § 4; Paul. ex Fest. p. 41, 20], a loud noise, a cry, clamor, outcry (class.).
    I.
    In gen.:

    ne clamorem hic facias neu convitium,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 33; cf.:

    erant autem convivia non illo silentio... sed cum maximo clamore atque convitio,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

    facere,

    Ter. Ad. 2, 1, 26 Ruhnk.:

    cantorum,

    Cic. Sest. 55, 118:

    mulierum, id. Fragm. ap. Aquil. Rom. p. 144 (187 Frotsch.): humanae linguae,

    Ov. M. 11, 601.—Of frogs (with clamor), Phaedr. 1, 6, 5; Col. 10, 12. —Of the cicadæ, Phaedr. 3, 16, 3.—
    II.
    In partic.
    A.
    The sound of wrangling, the cry of altercation or contention:

    ubi et animus ex hoc forensi strepitu reficiatur et aures convitio defessae conquiescant,

    Cic. Arch. 6, 12.—
    B.
    An urgent, clamorous importunity:

    epistulam hanc convitio efflagitarunt codicilli tui,

    Cic. Q. Fr. 2, 11, 1; imitated by Quint. Ep. ad Tryph. 1; cf. also id. ib. 4, 5, 10.—
    C.
    A loud, violent disapprobation or contradiction:

    omnium vestrum,

    Cic. Ac. 2, 40, 125:

    senatūs,

    id. Pis. 26, 63.— Most freq.,
    D.
    Loud, violent reproaching, abuse, reviling, insult: maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam: quae si petulantius jactatur, convitium; si facetius urbanitas nominatur, Cic. Cael. 3, 6: Pompeius apud populum... cum pro Milone diceret, clamore convitioque jactatus est. id. Fam. 1, 5, b, 1:

    cum ei magnum convitium fieret cuncto a senatu,

    id. ib. 10, 16, 1:

    alicui convitium facere,

    id. Att. 1, 14, 5 bis; Plaut. Merc. 2, 1, 11; Cic. Off. 3, 21, 83; Liv. 3, 48, 1; Sen. Ep. 15, 8; id. Ben. 7, 25, 2; Quint. 4, 2, 27; 6, 2, 16 al.; Hor. S. 1, 5, 11; Ov. M. 6, 210 et saep.—
    2.
    Of inanim. subjects:

    aurium,

    censure, reproof, correction, Cic. Or. 48, 160: tacitum cogitationis, in thought, Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 26, 1:

    cave ne eosdem illos libellos... convicio scazontes extorqueant,

    Plin. Ep. 5, 11, 2.—
    III.
    Meton.
    A.
    The object of reproach:

    convitium tot me annos jam se pascere,

    Plaut. Merc. prol. 55.—
    B.
    Of mockingbirds:

    nemorum convicia, picae,

    Ov. M. 5, 676.

    Lewis & Short latin dictionary > convicium

  • 9 jurgium

    jurgĭum, i, n. [jurgo], a quarrel, strife, dispute, altercation, contention (class.):

    jurgio tandem uxorem abegi ab janua,

    Plaut. Men. 1, 2, 18; 5, 2, 21:

    jam jurgio enicabit, si intro rediero,

    id. Merc. 3, 2, 14:

    benevolorum concertatio, non lis inimicorum, jurgium dicitur,

    Cic. Rep. 4, 8, 8 (ap. Non. p. 430):

    in jurgio respondere,

    Cic. de Sen. 3, 8:

    optimum quemque jurgio lacessere,

    Tac. A. 14, 40:

    quempiam jurgio invadere,

    id. H. 2, 53:

    petulantibus jurgiis illudere,

    id. ib. 3, 32:

    jurgia jactare,

    to quarrel, Verg. A. 10, 95:

    tecum jurgia nectere,

    engage in mutual strife, Ov. Am. 2, 2, 35:

    per jurgia dicere aliquid,

    in the heat of a dispute, id. Tr. 5, 11, 1:

    jurgia prima sonare incipiunt,

    Juv. 15, 51:

    alterna jurgia,

    id. 6, 268:

    facere,

    Plin. 16, 44, 89, § 239:

    erumpere in jurgia,

    to break out into railing, Just. 10, 2, 5:

    jurgio aliquem corripere,

    Suet. Galb. 5:

    inter Helvidium et Eprium acre jurgium,

    Tac. H. 4, 6:

    vixit cum uxore sine jurgio,

    without a quarrel, Plin. Ep. 8, 5, 1.—
    II.
    Law t. t. A legal dispute, a separation between husband and wife (cf. divortium):

    quod si non divortium sed jurgium fuit, dos ejusdem matrimonii manebit,

    Dig. 23, 3, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > jurgium

См. также в других словарях:

  • altercation — [ altɛrkasjɔ̃ ] n. f. • XVIe; « débat, désaccord » 1289; lat. altercatio ♦ Échange bref et brutal de propos vifs, de répliques désobligeantes. ⇒ dispute, empoignade (cf. Prise de bec). « Les conférences diplomatiques n avaient conduit qu à des… …   Encyclopédie Universelle

  • Altercation — Al ter*ca tion (?; 277), n. [F. altercation, fr. L. altercatio.] Warm contention in words; dispute carried on with heat or anger; controversy; wrangle; wordy contest. Stormy altercations. Macaulay. [1913 Webster] Syn: {Altercation}, {Dispute},… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • altercation — I noun affray, altercatio, angry dispute, argument, bickering, broil, commotion, conflict, contestation, controversy, disaccord, disputation, dispute, disturbance, feud, fight, fracas, heated debate, iurgium, jangle, jangling, melee, noisy… …   Law dictionary

  • altercation — ALTERCATION. s. f. Débat, contention, contestation entre deux ou plusieurs personnes. Il s éleva une grande altercation entre eux …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • altercation — Altercation. s. f. Signifie la mesme chose, & il est un peu plus usité. Il s esmeut une grande altercation entre eux …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Altercation — (v. lat.), 1) Debatte in den Gerichten; 2) Hader, Zwist …   Pierer's Universal-Lexikon

  • altercation — (n.) late 14c., from O.Fr. altercacion (12c.) and directly from L. altercationem (nom. altercatio) a dispute, debate, discussion, noun of action from pp. stem of altercari to dispute (with another), from alter other (see ALTER (Cf. alter)) …   Etymology dictionary

  • altercation — *quarrel, wrangle, squabble, bickering, spat, tiff Analogous words: fight, conflict, combat, *contest: *discord, dissension, contention, difference, variance, strife: controversy, dispute, *argument Antonyms: concurrence: accord Contrasted words …   New Dictionary of Synonyms

  • altercation — [n] fight, often verbal argument, beef*, bickering, blowup*, bone of contention*, brawl*, brush*, combat, contest, controversy, dispute, embroilment, flap*, fracas*, fuss, go*, hassle, quarrel, row, rumble*, run in*, set to*, squabbling, tiff*,… …   New thesaurus

  • altercation — Altercation, Altercatio …   Thresor de la langue françoyse

  • altercation — ► NOUN ▪ a noisy argument or disagreement. ORIGIN Latin, from altercari to wrangle …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»