Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

allegorĭa

  • 1 allegoria

    allegoria s.f. allegory.
    * * *
    [allego'ria]
    sostantivo femminile letter. allegory
    * * *
    allegoria
    /allego'ria/
    sostantivo f.
    letter. allegory.

    Dizionario Italiano-Inglese > allegoria

  • 2 allegoria

    allēgŏrĭa, ae, f., = allêgoria, an allegory, i. e. a figurative representation of a thought or of an abstract truth, under an image carried through to the end:

    continuus (usus comparationis) in allegoriam et aenigmata exit,

    Quint. 8, 6, 14; so id. 8, 6, 52:

    quae sunt per allegoriam dicta,

    are spoken allegorically, Vulg. Gal. 4, 24:

    allegoriarum explanationes,

    Arn. 5, p. 186 (in Cic. written in Greek, Or. 27, 94; id. Att. 2, 20).

    Lewis & Short latin dictionary > allegoria

  • 3 allegoria

    yks.nom. allegoria; yks.gen. allegorian; yks.part. allegoriaa; yks.ill. allegoriaan; mon.gen. allegorioiden allegorioitten allegoriain; mon.part. allegorioita; mon.ill. allegorioihin
    allegory (noun)
    * * *
    • allegory

    Suomi-Englanti sanakirja > allegoria

  • 4 allegoria

    Latin-English dictionary > allegoria

  • 5 allegoria sf

    [alleɡo'ria]

    Dizionario Italiano-Inglese > allegoria sf

  • 6 allegoria

    sf [alleɡo'ria]

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > allegoria

  • 7 allegória

    allegory

    Magyar-ingilizce szótár > allegória

  • 8 aenigma

    aenigmă, ătis, n., = ainigma (dat. and abl. plur. aenigmatis, Charis. p. 38 P.), that which is enigmatical or dark in a figurative representation, an allegory; accto Quintilian's expl.:

    allegoria, quae est obscurior,

    Inst. 8, 6, 52; Cic. de Or. 3, 42.—
    II.
    Of other things.
    A.
    That which is dark, obscure, or inexplicable; a riddle, enigma, obscurity:

    regina Saba venit temptare eum in aenigmatibus,

    Vulg. 3 Reg. 10, 1:

    obscuritates et aenigmata somniorum,

    Cic. Div. 2, 64;

    aenigma numero Platonis obscurius,

    id. Att. 7, 13:

    legum,

    Juv. 8, 50:

    palam et non per aenigmata Dominum videt,

    Vulg. Num. 12, 8; 1 Cor. 13, 12.—
    B.
    A mystery; a mystical tenet or dogma in religion, Arn 3, p. 109.

    Lewis & Short latin dictionary > aenigma

  • 9 immuto

    immūto ( inm-), āvi, ātum, 1 (archaic inf. pres. pass. inmutarier, Ter. And. 1, 5, 40; id. Eun. 2, 1, 19; id. Phorm. 1, 4, 29), v. a. [in-muto], to change, alter, transform.
    I.
    In gen. (class.):

    ubi immutatus sum? ubi ego formam perdidi?

    Plaut. Am. 1, 1, 300: perscrutari... nos nostri an alieni simus;

    ne clam quispiam nos imprudentis mmutaverit,

    Plaut. Mil. 2, 5, 22:

    adeone homines inmutarier ex amore,

    Ter. Eun. 2, 1, 19:

    vultum earum,

    id. Hec. 3, 3, 9:

    imperio, potestate, prosperis rebus immutari,

    Cic. Lael. 15, 54; cf.:

    me aliquando immutarunt tibi,

    id. Fam. 5, 8, 2: illi regi amabili Cyro subest ad immutandi animi licentiam crudelissimus ille Phalaris (v. ad), id. Rep. 1, 28:

    ut ejus orbis (i. e. signiferi) unaquaeque pars alia alio modo moveat immutetque caelum,

    id. Div. 2, 42, 89:

    concentus immutatus aut discrepans,

    id. Rep. 2, 42: temeritas filii comprobavit;

    verborum ordinem immuta: fac sic: comprobavit filii temeritas, etc.,

    id. Or. 63, 214:

    nomen immuto,

    Quint. 8, 6, 28:

    cum successor aliquid immutat de institutis priorum,

    Cic. Fl. 14, 33.—
    II.
    In partic., in rhet.
    (α).
    To put, by metonymy, one word for another:

    immutata (verba), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet, sumptum ex re aliqua consequenti, etc.... Ennius Horridam Africam terribili tremere tumultu cum dicit, pro Afris immutat Africam,

    Cic. Or. 27, 92 sq.; id. de Or. 3, 43, 169.—
    (β).
    E s p.: immutata oratio, allegory, = allêgoria, Cic. de Or. 2, 65, 261.

    Lewis & Short latin dictionary > immuto

  • 10 inmuto

    immūto ( inm-), āvi, ātum, 1 (archaic inf. pres. pass. inmutarier, Ter. And. 1, 5, 40; id. Eun. 2, 1, 19; id. Phorm. 1, 4, 29), v. a. [in-muto], to change, alter, transform.
    I.
    In gen. (class.):

    ubi immutatus sum? ubi ego formam perdidi?

    Plaut. Am. 1, 1, 300: perscrutari... nos nostri an alieni simus;

    ne clam quispiam nos imprudentis mmutaverit,

    Plaut. Mil. 2, 5, 22:

    adeone homines inmutarier ex amore,

    Ter. Eun. 2, 1, 19:

    vultum earum,

    id. Hec. 3, 3, 9:

    imperio, potestate, prosperis rebus immutari,

    Cic. Lael. 15, 54; cf.:

    me aliquando immutarunt tibi,

    id. Fam. 5, 8, 2: illi regi amabili Cyro subest ad immutandi animi licentiam crudelissimus ille Phalaris (v. ad), id. Rep. 1, 28:

    ut ejus orbis (i. e. signiferi) unaquaeque pars alia alio modo moveat immutetque caelum,

    id. Div. 2, 42, 89:

    concentus immutatus aut discrepans,

    id. Rep. 2, 42: temeritas filii comprobavit;

    verborum ordinem immuta: fac sic: comprobavit filii temeritas, etc.,

    id. Or. 63, 214:

    nomen immuto,

    Quint. 8, 6, 28:

    cum successor aliquid immutat de institutis priorum,

    Cic. Fl. 14, 33.—
    II.
    In partic., in rhet.
    (α).
    To put, by metonymy, one word for another:

    immutata (verba), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet, sumptum ex re aliqua consequenti, etc.... Ennius Horridam Africam terribili tremere tumultu cum dicit, pro Afris immutat Africam,

    Cic. Or. 27, 92 sq.; id. de Or. 3, 43, 169.—
    (β).
    E s p.: immutata oratio, allegory, = allêgoria, Cic. de Or. 2, 65, 261.

    Lewis & Short latin dictionary > inmuto

  • 11 interpretor

    interprĕtor, ātus (in tmesi:

    inter quaecumque pretantur,

    Lucr. 4, 832), 1, v. dep. [interpres], to explain, expound, interpret, give expression to, translate; to understand, conclude, infer, appreciate, recognize, comprehend.
    I.
    In gen. (class.):

    tuae memoriae interpretari me aequom censes,

    Plaut. Ep. 4, 1, 29:

    nec quidquam aliud est philosophia, si interpretari velis, quam studium sapientiae,

    Cic. Off. 2, 2, 5:

    jus,

    id. Leg. 1, 4, 14:

    monstra aut fulgura,

    id. Div. 1, 6, 12:

    somnia,

    id. ib. 1, 23, 46:

    sapienter,

    id. Dom. 1, 1:

    cetera de genere hoc,

    Lucr. 4, 832:

    aliquid mitiorem in partem,

    id. Mur. 31, 64: felicitatem alicujus grato animo, id. Brut. 1:

    male bene dicta,

    id. N. D. 3, 31, 77:

    grate beneficia,

    Plin. Ep. 2, 13:

    male beneficium fortunae,

    Sen. Ep. 63:

    voluntatem alicujus,

    Cic. Inv. 2, 47, 139:

    sententiam alicujus,

    id. Tusc. 3, 17, 37:

    epistolam alicujus,

    id. Att. 15, 28:

    qui scriptum recitet et scriptoris voluntatem non interpretetur,

    Auct. Her. 2, 10, 14:

    medio responso spem ad voluntatem interpretantibus fecerat,

    Liv. 39, 39:

    obscure dicta,

    Quint. 3, 4, 3:

    aenigmata,

    id. 8, 6, 53:

    leges,

    id. 3, 6, 87:

    versus,

    id. 1, 9, 2: allêgoria, quam inversionem interpretamur, translate, id. 8, 6, 44; 2, 15, 25; Suet. Gramm. 1:

    ut plerique... viso aspectoque Agricola quaererent famam, pauci interpretarentur,

    few understood him, Tac. Agr. 40:

    jussa ducum interpretari quam exsequi malle,

    id. H. 2, 39.—With inf.:

    reditu enim in castra, liberatum se esse jurejurando, interpretabatur,

    Cic. Off. 3, 32, 113:

    pomoerium verbi vim solam intuentes postmoerium interpretantur esse,

    Liv. 1, 44, 4:

    victoriam ut suam,

    claimed as his own, Vell. 2, 80, 2:

    nolite consilium ex necessitate, nec voluntatem ex vi interpretari,

    Cic. Rab. Post. 11, 29:

    virtutem ex consuetudine vitae,

    id. Lael. 6, 21: Chaldaeos interpretatos imperium Persarum ad eos transiturum, interpret signs, etc., i. e. predict, foretell, Curt. 3, 3, 6; Suet. Aug. 44; id. Galb. 8.—
    II.
    Esp.
    A.
    To decide, determine:

    neque, recte, an perperam, interpretor,

    Liv. 1, 23, 8.—
    B.
    Memoriae alicujus, to assist one ' s memory, Plaut. Ep. 4, 1, 25.—
    C.
    To translate:

    recte sententiam (v. the context),

    Cic. Fin. 2, 7, 20.—
    D.
    Diabolo, to ascribe to the devil, Tert. Verg. Vel. 15.
    In pass.
    sense:

    scripturae, quae male de Hebraicis interpretata sunt,

    Lact. 4, 7, 7:

    ex quo ita illud somnium esse interpretatum, ut, etc.,

    Cic. Div. 1, 25, 53:

    flumen Naarmalcha, quod amnis regum interpretatur,

    Amm. 24, 6.— interprĕtātus, a, um, P. a., explained, translated (class.):

    nomen,

    Cic. Leg. 2, 12, 29:

    haec ex Graeco carmine interpretata recitavit,

    Liv. 23, 11, 4; 45, 29, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > interpretor

  • 12 inversio

    inversĭo, ōnis, f. [inverto], an inversion.
    I.
    Verborum, i. e. an ironical inversion of meaning, Cic. de Or. 2, 65. 261.—
    II.
    An allegory, transl. of Gr. allêgoria, Quint. 8, 6, 44.—
    III.
    A transposition, i. q. anastrophê (as quoque ego for ego quoque), Quint. 1, 5, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > inversio

  • 13 sensus

    1.
    sensus, a, um, Part. of sentio.
    2. I.
    Corporeal, perception, feeling, sensation:

    omne animal sensus habet: sentit igitur et calida et frigida et dulcia et amara, nec potest ullo sensu jucunda accipere et non accipere contraria: si igitur voluptatis sensum capit, doloris etiam capit. etc.,

    Cic. N. D. 3, 13, 32:

    moriendi sensum celeritas abstulit,

    id. Lael. 3, 12:

    si quis est sensus in morte,

    id. Phil. 9, 6, 13:

    (Niobe) posuit sensum saxea facta mali,

    Ov. P. 1, 2, 32:

    sensum voluptatemque percipere,

    Plin. Ep. 1, 10, 12. [p. 1671] —
    B.
    A sense, capacity for feeling:

    ut idem interitus sit animorum et corporum nec ullus sensus maneat, etc.,

    Cic. Lael. 4, 14:

    tactus corporis est sensus,

    Lucr. 2, 435:

    oculorum,

    id. 3, 361; so,

    oculorum, aurium,

    Cic. Tusc. 5, 38, 111; id. Fin. 2, 16, 52; id. Div. 2, 52, 107; cf.

    videndi,

    id. de Or. 2, 87, 357:

    audiendi,

    id. Rep. 6, 18, 19:

    quod neque oculis neque auribus neque ullo sensu percipi potest,

    id. Or. 2, 8:

    quamquam oriretur (tertia philosophiae pars) a sensibus, tamen non esse judicium veritatis in sensibus,

    id. Ac. 1, 8, 30:

    res subjectae sensibus,

    id. ib. 1, 8, 31:

    gustatus, qui est sensus ex omnibus maxime voluptarius,

    id. de Or. 3, 25, 99:

    sensus autem interpretes ac nuntii rerum in capite et facti et conlocati sunt,

    id. N. D. 2, 56, 140:

    omne animal sensus habet,

    id. ib. 3, 13, 32:

    carent conchae visu, omnique sensu alio quam cibi et periculi,

    Plin. 9, 30, 48, § 90:

    ab eā parte opus orsus, ut a sensu ejus, averteret,

    Curt. 4, 6, 9.—
    II.
    Mental, feeling, sentiment, emotion, affection; sense, understanding, capacity; humor, inclination, disposition, frame of mind, etc.:

    ipse in commovendis judicibus eis ipsis sensibus, ad quos illos adducere vellem, permoverer,

    Cic. de Or. 2, 45, 189:

    an vos quoque hic innocentium cruciatus pari sensu doloris adficit?

    id. Verr. 2, 5, 46, § 123:

    vestri sensus ignarus,

    id. Mil. 27, 72:

    humanitatis,

    id. Verr. 2, 1, 18, § 47; id. Rosc. Am. 53, 154:

    applicatio animi cum quodam sensu amandi... ut facile earum (bestiarum) sensus appareat... sensus amoris exsistit, etc.,

    id. Lael. 8, 27; cf.:

    ipsi intellegamus naturā gigni sensum diligendi,

    id. ib. 9, 32:

    meus me sensus, quanta vis fraterni sit amoris, admonet,

    id. Fam. 5, 2, 10:

    utere argumento ipse sensus tui,

    id. Rep. 1, 38, 59:

    nihil est tam molle, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos sensusque civium,

    id. Mil. 16, 42:

    quae mihi indigna et intolerabilia videntur, ea pro me ipso et animi mei sensu ac dolore pronuntio,

    id. Rosc. Am. 44, 129.—
    2.
    Opinion, thought, sense, view:

    animi,

    Cic. de Or. 2, 35, 148:

    valde mihi placebat sensus ejus de re publicā,

    id. Att. 15, 7:

    (orator) ita peragrat per animos hominum, ita sensus mentesque pertractat, ut, etc.,

    id. de Or. 1, 51, 222 sq.:

    qui est iste tuus sensus, quae cogitatio? Brutos ut non probes, Antonios probes?

    id. Phil. 10, 2, 4:

    dissidenti sensus suos aperire,

    Nep. Dion, 8, 2:

    sensus reconditi,

    Plin. Ep. 2, 3, 2.—
    3.
    Esp., the common feelings of humanity, the moral sense, taste, discretion, tact in intercourse with men, often called in full sensus communis (sometimes with hominum), and often in other phrases of similar force:

    ut in ceteris (artium studiis) id maxime excellat, quod longissime sit ab imperitorum intellegentiā sensuque disjunctum, in dicendo autem vitium vel maximum sit a volgari genere orationis atque a consuetudine communis sensus abhorrere,

    Cic. de Or. 1, 3, 12:

    quae versantur in sensu hominum communi,

    id. ib. 2, 16, 68; id. Planc. 13, 31:

    communis ille sensus in aliis fortasse latuit,

    id. ib. 14, 34; Hor. S. 1, 3, 66:

    sit in beneficio sensus communis,

    Sen. Ben. 1, 12, 3; id. Ep. 5, 4; 105, 3; Quint. 1, 2, 20:

    rarus sensus communis in illā fortunā,

    Juv. 8, 73. — Plur., Cic. Clu. 6, 17:

    ea sunt in communibus infixa sensibus,

    id. de Or. 3, 50, 195; so,

    vulgaris popularisque sensus,

    id. ib. 1, 23, 108:

    haec oratio longe a nostris sensibus abhorrebat,

    id. ib. 1, 18, 83; cf.:

    mirari solebam istum in his ipsis rebus aliquem sensum habere, quem scirem nullā in re quicquam simile hominis habere,

    id. Verr. 2, 4, 14, § 33.—
    B.
    Transf. (in the poets, and also in prose after the Aug. per.), of the thinking faculty, sense, understanding, mind, reason (syn.: mens, ratio).
    1.
    In gen. (rare):

    misero quod omnes Eripit sensus mihi,

    Cat. 51, 6; cf.:

    tibi sensibus ereptis mens excidit,

    id. 66, 25; Ov. M. 3, 631; 14, 178:

    (quibus fortuna) sensum communem abstulit,

    common sense, Phaedr. 1, 7, 4 (in another signif., v. supra, II. A. fin., and infra, 2. fin.):

    eam personam, quae furore detenta est, quia sensum non habet, etc.,

    Dig. 24, 3, 22, § 7:

    nec potest animal injuriam fecisse, quod sensu caret,

    ib. 9, 1, 1, § 3.—
    2.
    In partic., of discourse.
    a.
    Abstr., sense, idea, notion, meaning, signification (syn.: sententia, notio, significatio, vis; poet. and post-Aug.; freq. in Quint.): nec testamenti potuit sensus colligi, Phaedr. 4, 5, 19:

    verba, quibus voces sensusque notarent,

    Hor. S. 1, 3, 103:

    is verbi sensus,

    Ov. F. 5, 484:

    quae verbis aperta occultos sensus habent,

    Quint. 8, 2, 20:

    ambiguitas, quae turbare potest sensum,

    id. 8, 2, 16:

    verba duos sensus significantia,

    id. 6, 3, 48: allêgoria aliud verbis, aliud sensu ostendit, id. 8, 6, 44:

    Pomponium sensibus celebrem, verbis rudem,

    Vell. 2, 9, 5:

    horum versuum sensus atque ordo sic, opinor, est,

    Gell. 7, 2, 10:

    egregie dicta circa eumdem sensum tria,

    Sen. Ep. 7, 10.—Introducing a quotation:

    erat autem litterarum sensus hujusmodi,

    Amm. 20, 8, 4.—With gen. person:

    salvo modo poëtae sensu,

    the meaning, Quint. 1, 9, 2.—
    b.
    Concr., a thought expressed in words, a sentence, period (postAug.):

    sensus omnis habet suum finem, poscitque naturale intervallum, quo a sequentis initio dividatur,

    Quint. 9, 4, 61; 7, 10, 16; cf. id. 11, 2, 20:

    puer ut sciat, ubi claudatur sensus,

    id. 1, 8, 1:

    ridendi, qui velut leges prooemiis omnibus dederunt, ut intra quattuor sensus terminarentur,

    id. 4, 1, 62:

    verbo sensum cludere multo optimum est,

    id. 9, 4, 26 et saep.—Hence, communes sensus (corresp. with loci), commonplaces, Tac. Or. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > sensus

См. также в других словарях:

  • allegoria —    allegorìa    (s.f.) Secondo Quintiliano l a. consiste nell indicare una cosa con le parole e un altra con le idee sottintese (aliud verbis, aliud sensu). L a. sconfina nell ironia quando si fa intendere il contrario di ciò che vien detto. Si è …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • allegoria — /al:ego ria/ s.f. [dal lat. tardo allegorĭa, gr. allēgoría, comp. di állos altro e tema di agoréuō parlare ]. 1. (crit.) [figura retorica per la quale si esprime un senso riposto e allusivo, diverso dal contenuto logico delle parole]… …   Enciclopedia Italiana

  • allegoria — al·le·go·rì·a s.f. 1. TS lett. figura retorica per cui una data immagine esprime un concetto ideale, morale o religioso 2. TS arte estens., nelle arti figurative, rappresentazione con intento simbolico: l allegoria della Primavera di Botticelli 3 …   Dizionario italiano

  • allegoria — {{hw}}{{allegoria}}{{/hw}}s. f. 1 Rappresentazione di idee e concetti o atti mediante figure e simboli. 2 (est.) Figura con valore simbolico e allusivo. ETIMOLOGIA: dal lat. allegoria, a sua volta dal greco allegoría, comp. di állos ‘altro’ e… …   Enciclopedia di italiano

  • allegoria in factis —    (loc.s.f.) Si ha quando fatti, entità o persone sono inter­pretati come figura di altri fatti, entità, persone. La sua teorizzazione risale al Medioevo.    Es.: Adamo figura di Cristo, Gerusalemme del Regno di Dio, l Antica della Nuova… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • allegoria in verbis —    (loc.s.f.) allegoria …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • allegoria — pl.f. allegorie …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • allegoria — s. f. tropo (ling.), figura, figurazione, metafora, traslato, simbolo, allusione □ parabola, apologo □ paragone, similitudine. SFUMATURE ► similitudine …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • АЛЛЕГОРИЯ — (allegoria иносказание) отвлеченные понятия, изображая их через конкретные образы, существа и предметы. Например, в изобразительном искусстве справедливость и правосудие зачастую изображаются в виде женщины с весами в руках, т. е. аллегорические… …   Символы, знаки, эмблемы. Энциклопедия

  • Guerlain — (Герлен, Герлэн)  один из старейших в мире домов парфюмерии, основанный в 1828 году Пьером Франсуа Паскалем Герленом. С 1994 года исключительное право на использование бренда Guerlain принадлежит корпорации Louis Vuitton Moet Hennessy.… …   Википедия

  • История и правила "Премии Кандинского" — Премия Кандинского является одной из самых крупных независимых премий в области современного искусства России. Она была учреждена культурным фондом АртХроника в 2007 году. Ее задачами стали поддержка и развитие русского современного искусства.… …   Энциклопедия ньюсмейкеров

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»