-
1 offendo
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
2 offensum
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.).
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский