-
1 consero
1.con-sĕro, sēvi, sĭtum or sătum, 3, v. a. ( perf. conseruerit, Col. 3, 4, 2; Aur. Vict. Epit. 37, 3; Dig. 6, 1, 38; v. 1. sero).I.To sow or plant with something (class.).A.Lit.:2.agros,
Cic. N. D. 2, 52, 130; Verg. E. 1, 73; Cato, R. R. 6, 1; Dig. 7, 1, 9, § 6; cf.:ager diligenter consitus,
Cic. Sen. 17, 59:ager arbustis consitus,
Sall. J. 53, 1; and:consitus an incultus (locus),
Quint. 5, 10, 37:Ismara Baccho (i. e. vino),
Verg. G. 2, 38:vineam malleolo,
Col. 5, 5, 6:arva frumento,
Curt. 7, 4, 26.— Absol.:in alieno fundo,
Dig. 6, 1, 38:in alienum fundum,
ib. 41, 1, 9.—Transf.:B.arva mūliebria (Venus),
Lucr. 4, 1107; cf. Sol. 9 fin. —Hence, conserentes dii, who preside over generation, Arn. 5, 169.—Transf., of columns, to plant, set:C.aera (rostra) columnis consita,
Claud. VI. Cons. Hon. 49.—Trop.:II.(sol) lumine conserit arva,
strews, fills, Lucr. 2, 211: consitus sum Senectute, * Plaut. Men. 5, 2, 4: caeca mentem caligine Theseus consitus, * Cat. 64, 208.—To sow, plant:B.olivetum,
Varr. R. R. 1, 24:hoc genus oleae,
Cato, R. R. 6, 1:arborem,
Liv. 10, 24, 5; Curt. 6, 5, 14; 7, 2, 22:zizyphum,
Pall. Apr. 4:palmas,
id. Oct. 12:(vitem) Narbonicam,
Plin. 14, 3, 4, § 43; Cato ap. Plin. 14, 4, 5, § 46.—Transf. (cf. I. B. supra): extra vallum stili caeci, mirabilem in modum consiti, set, Auct. B. Afr. 31.2.con-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3 ( perf. consevisti, Fronto, Ep. ad Ver. 8), v. a., to connect, entwine, tie, join, fit, bind into a whole (syn.: conecto, conjungo, contexo, etc.; class. in prose and poetry; most freq. in the signif. II. B., and in the histt.).I.In gen.A.Lit.(α).With acc. with or without abl.:(β).lorica conserta hamis auroque,
Verg. A. 3, 467; cf.:tegumen spinis,
id. ib. 3, 594 (illigatum spinis, Serv.); cf. Tac. G. 17: monile margaritis gemmisque, * Suet. Galb. 18:vincula, quīs conserta erant vehicula,
Curt. 9, 1, 17; cf.:conserta navigia,
entangled, id. 4, 3, 18:scutis super capita consertis,
overlapping, id. 5, 3, 23:rudis arbor conseritur (for navigating),
Luc. 3, 512; cf. id. 4, 136.—With acc. and dat.:B.alium (truncum) alii quasi nexu conserunt,
Curt. 6, 5, 15.—Trop.:II.quid juvat nocti conseruisse diem?
Ov. Am. 3, 6, 10:exodia conserta fabellis Atellanis,
Liv. 7, 2, 11;v. exodium: virtutes consertae et inter se cohaerentes,
Sen. Ep. 90, 3: ita ordo rerum tribus momentis consertus est, * Quint. 5, 10, 71:sermonem,
to interchange words, converse, Curt. 8, 12, 5; Fronto l. l.—In partic.A.To join, connect, unite together:B.teneros sinus,
Tib. 1, 8, 36:femur femori,
id. 1, 8, 26; cf.:latus lateri,
Ov. H. 2, 58.—Esp., to unite in hostility, for contest, to bring together; so most freq. manum or manus, to engage in close combat, to join hand to hand, to join battle:2.signa contulit, manum conseruit, magnas copias hostium fudit,
Cic. Mur. 9, 20; so Plaut. Mil. 1, 1, 3; Sall. J. 50, 4; Nep. Dat. 8, 4; id. Ages. 3, 6; Liv. 21, 41, 4 al.:manum cum hoste,
Varr. L. L. 6, § 64 Müll.; Cic. Att. 7, 20, 1; Nep. Hann. 4, 2:manus inter se,
Sall. H. 1, 41, 19 Dietsch; Liv. 7, 40, 14; Ov. H. 12, 100:manus cum imparibus,
Liv. 6, 12, 8:cum hoste manus,
id. 21, 39, 3:consertis deinde manibus,
id. 1, 25, 5:dextras,
Stat. S. 1, 6, 60:pugnam,
Liv. 21, 50, 1; cf. id. 21, 8, 7; Tac. A. 2, 10:pugnam inter se,
Liv. 32, 10, 8:pugnam seni,
Plaut. Bacch. 4, 9, 43:proelia,
Verg. A. 2, 398; Liv. 5, 36, 5; Curt. 8, 13, 12:certamen,
Liv. 35, 4, 2:bella,
Val. Fl. 3, 31:bella bellis,
Luc. 2, 442:acies,
Sil. 1, 339; cf.:conserta acies,
hand-to-hand fighting, Tac. A. 6, 35.— Mid.:navis conseritur,
enters the fight, Liv. 21, 50, 3:duo acerrimā pugnā conserti exercitus,
Val. Max. 3, 2, 1.—Rarely absol.:levis armatura ab lateribus cum levi armaturā,
Liv. 44, 4, 6.—Trop.:3.haud ignotas belli artes inter se conserebant,
Liv. 21, 1, 2.—Transf., of judicial controversy: manum in jure or ex jure conserere, to make a joint seizure (this was done by the litigant parties laying hands at the same time upon the thing in dispute, each one claiming it as his own): si qui in jure manum conserunt, XII. Tab. ap. Gell. 20, 10, 7: non ex jure manum consertum sed mage ferro rem repetunt, Enn. ib. § 4 (Ann. v. 276 Vahl.); cf. also Varr. L. L. 6, § 64 Müll., and Cic. Fam. 7, 13, 2: ibi ego te ex jure manum consertum voco, etc., I summon you in an action for possession, etc., a judic. formula in Cic. Mur. 12, 26; id. de Or. 1, 10, 41.—Hence, * con-sertē, adv., from consertus, a, um (acc. to I. A.), not used as P. a., as if bound or fastened together, in connection:omnia necesse est conligatione naturali conserte contexteque fieri,
Cic. Fat. 14, 32. -
2 conserte
1.con-sĕro, sēvi, sĭtum or sătum, 3, v. a. ( perf. conseruerit, Col. 3, 4, 2; Aur. Vict. Epit. 37, 3; Dig. 6, 1, 38; v. 1. sero).I.To sow or plant with something (class.).A.Lit.:2.agros,
Cic. N. D. 2, 52, 130; Verg. E. 1, 73; Cato, R. R. 6, 1; Dig. 7, 1, 9, § 6; cf.:ager diligenter consitus,
Cic. Sen. 17, 59:ager arbustis consitus,
Sall. J. 53, 1; and:consitus an incultus (locus),
Quint. 5, 10, 37:Ismara Baccho (i. e. vino),
Verg. G. 2, 38:vineam malleolo,
Col. 5, 5, 6:arva frumento,
Curt. 7, 4, 26.— Absol.:in alieno fundo,
Dig. 6, 1, 38:in alienum fundum,
ib. 41, 1, 9.—Transf.:B.arva mūliebria (Venus),
Lucr. 4, 1107; cf. Sol. 9 fin. —Hence, conserentes dii, who preside over generation, Arn. 5, 169.—Transf., of columns, to plant, set:C.aera (rostra) columnis consita,
Claud. VI. Cons. Hon. 49.—Trop.:II.(sol) lumine conserit arva,
strews, fills, Lucr. 2, 211: consitus sum Senectute, * Plaut. Men. 5, 2, 4: caeca mentem caligine Theseus consitus, * Cat. 64, 208.—To sow, plant:B.olivetum,
Varr. R. R. 1, 24:hoc genus oleae,
Cato, R. R. 6, 1:arborem,
Liv. 10, 24, 5; Curt. 6, 5, 14; 7, 2, 22:zizyphum,
Pall. Apr. 4:palmas,
id. Oct. 12:(vitem) Narbonicam,
Plin. 14, 3, 4, § 43; Cato ap. Plin. 14, 4, 5, § 46.—Transf. (cf. I. B. supra): extra vallum stili caeci, mirabilem in modum consiti, set, Auct. B. Afr. 31.2.con-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3 ( perf. consevisti, Fronto, Ep. ad Ver. 8), v. a., to connect, entwine, tie, join, fit, bind into a whole (syn.: conecto, conjungo, contexo, etc.; class. in prose and poetry; most freq. in the signif. II. B., and in the histt.).I.In gen.A.Lit.(α).With acc. with or without abl.:(β).lorica conserta hamis auroque,
Verg. A. 3, 467; cf.:tegumen spinis,
id. ib. 3, 594 (illigatum spinis, Serv.); cf. Tac. G. 17: monile margaritis gemmisque, * Suet. Galb. 18:vincula, quīs conserta erant vehicula,
Curt. 9, 1, 17; cf.:conserta navigia,
entangled, id. 4, 3, 18:scutis super capita consertis,
overlapping, id. 5, 3, 23:rudis arbor conseritur (for navigating),
Luc. 3, 512; cf. id. 4, 136.—With acc. and dat.:B.alium (truncum) alii quasi nexu conserunt,
Curt. 6, 5, 15.—Trop.:II.quid juvat nocti conseruisse diem?
Ov. Am. 3, 6, 10:exodia conserta fabellis Atellanis,
Liv. 7, 2, 11;v. exodium: virtutes consertae et inter se cohaerentes,
Sen. Ep. 90, 3: ita ordo rerum tribus momentis consertus est, * Quint. 5, 10, 71:sermonem,
to interchange words, converse, Curt. 8, 12, 5; Fronto l. l.—In partic.A.To join, connect, unite together:B.teneros sinus,
Tib. 1, 8, 36:femur femori,
id. 1, 8, 26; cf.:latus lateri,
Ov. H. 2, 58.—Esp., to unite in hostility, for contest, to bring together; so most freq. manum or manus, to engage in close combat, to join hand to hand, to join battle:2.signa contulit, manum conseruit, magnas copias hostium fudit,
Cic. Mur. 9, 20; so Plaut. Mil. 1, 1, 3; Sall. J. 50, 4; Nep. Dat. 8, 4; id. Ages. 3, 6; Liv. 21, 41, 4 al.:manum cum hoste,
Varr. L. L. 6, § 64 Müll.; Cic. Att. 7, 20, 1; Nep. Hann. 4, 2:manus inter se,
Sall. H. 1, 41, 19 Dietsch; Liv. 7, 40, 14; Ov. H. 12, 100:manus cum imparibus,
Liv. 6, 12, 8:cum hoste manus,
id. 21, 39, 3:consertis deinde manibus,
id. 1, 25, 5:dextras,
Stat. S. 1, 6, 60:pugnam,
Liv. 21, 50, 1; cf. id. 21, 8, 7; Tac. A. 2, 10:pugnam inter se,
Liv. 32, 10, 8:pugnam seni,
Plaut. Bacch. 4, 9, 43:proelia,
Verg. A. 2, 398; Liv. 5, 36, 5; Curt. 8, 13, 12:certamen,
Liv. 35, 4, 2:bella,
Val. Fl. 3, 31:bella bellis,
Luc. 2, 442:acies,
Sil. 1, 339; cf.:conserta acies,
hand-to-hand fighting, Tac. A. 6, 35.— Mid.:navis conseritur,
enters the fight, Liv. 21, 50, 3:duo acerrimā pugnā conserti exercitus,
Val. Max. 3, 2, 1.—Rarely absol.:levis armatura ab lateribus cum levi armaturā,
Liv. 44, 4, 6.—Trop.:3.haud ignotas belli artes inter se conserebant,
Liv. 21, 1, 2.—Transf., of judicial controversy: manum in jure or ex jure conserere, to make a joint seizure (this was done by the litigant parties laying hands at the same time upon the thing in dispute, each one claiming it as his own): si qui in jure manum conserunt, XII. Tab. ap. Gell. 20, 10, 7: non ex jure manum consertum sed mage ferro rem repetunt, Enn. ib. § 4 (Ann. v. 276 Vahl.); cf. also Varr. L. L. 6, § 64 Müll., and Cic. Fam. 7, 13, 2: ibi ego te ex jure manum consertum voco, etc., I summon you in an action for possession, etc., a judic. formula in Cic. Mur. 12, 26; id. de Or. 1, 10, 41.—Hence, * con-sertē, adv., from consertus, a, um (acc. to I. A.), not used as P. a., as if bound or fastened together, in connection:omnia necesse est conligatione naturali conserte contexteque fieri,
Cic. Fat. 14, 32. -
3 cōn-serō
cōn-serō sēvī, situs, ere [com- + 1 sero], to sow, plant: agros: ager diligenter consitus: ager arbustis consitus, S.: pomaria, Ta.: Ismara Baccho (i. e. vino), V.: arborem, L.: pomus consita, Tb.—Fig., to sprinkle, strew (poet.): crebris freta consita terris, V.: caecā mentem caligine consitus, Ct. -
4 arva
arvus, a, um, adj. [for aruus from aro].I.That has been ploughed, but not yet sown, ploughed, arable:II.ager, arvus et arationes ab arando,
Varr. L. L. 5, § 39 Müll.:arvum, quod aratum nec dum satum est,
id. R. R. 1, 29; Paul. ex Fest. p. 25 Müll.:aut arvus est ager aut consitus aut pascuus aut florens,
Isid. Orig. 15, 13:Non arvus hic, sed pascuus est ager,
Plaut. Truc. 1, 2, 47:agri arvi et arbusti et pascui lati atque uberes,
Cic. Rep. 5, 2, 3.—Hence,Subst.A.arva, ae, f. (sc. terra), an arable field, cornfield; only twice, ante - class., Naev. ap. Non. p. 192, 30; Pac. ib.—B.arvum, i, n. (sc. solum), an arable field, cultivated land, a field, ploughed land, glebe (cf. Doed. Syn. III. p. 8;2.class.): nec scibat ferro molirier arva,
Lucr. 5, 934; 1, 314:sol lumine conserit arva,
id. 2, 211; cf. id. 2, 1162; Ov. M. 1, 598; 11, 33; Verg. G. 2, 263 et saep.:ex arvo aeque magno,
Varr. R. R. 1, 7, 2:prata et arva et pecudum greges diliguntur isto modo, quod fructus ex eis capiuntur,
Cic. N. D. 1, 44, 122:arva non afferent cibum,
Vulg. Hab. 3, 17:Numidae pabulo pecoris magis quam arvo student,
Sall. J. 90, 1:ne perconteris, fundus meus, optime Quincti, Arvo pascat erum,
Hor. Ep. 1, 16, 2 (i. e. frugibus:arvum autem ab arando dictum est, Crucq.): arva per annos mutant, et superest ager,
Tac. G. 26; Suet. Ner. 31; id. Dom. 7.—Meton.a. b.Poet., in gen., fields, plains, regions: arva putria, Liv. And. ap. Fest. p. 181 Müll.:(α).genus humanum multo fuit in arvis durius,
Lucr. 5, 925; 2, 1154:nec pisces (queunt) vivere in arvis,
id. 3, 785:Circaea arva,
Ov. M. 14, 348:Peneïa,
id. ib. 12, 209; so id. ib. 15, 52; 15, 276; 11, 62; 11, 196; Verg. A. 5, 703 et saep.:pomosa,
Prop. 5, 7, 81:quā tumidus rigat arva Nilus,
Hor. C. 3, 3, 48; id. Epod. 16, 54; so,arva deserti,
Vulg. Jer. 23, 10:arva pacis,
ib. ib. 25, 37.—Hence also,For pascuum, pasture-ground:(β).Arvaque mugitu sancite bovaria longo: Nobile erit Romae pascua vestra forum,
i. e. the Forum Boarium at Rome, Prop. 5, 9, 19.—Arva Neptunia, for the sea, Verg. A. 8, 695 (cf. id. ib. 6, 724: campi liquentes). —(γ). -
5 arvus
arvus, a, um, adj. [for aruus from aro].I.That has been ploughed, but not yet sown, ploughed, arable:II.ager, arvus et arationes ab arando,
Varr. L. L. 5, § 39 Müll.:arvum, quod aratum nec dum satum est,
id. R. R. 1, 29; Paul. ex Fest. p. 25 Müll.:aut arvus est ager aut consitus aut pascuus aut florens,
Isid. Orig. 15, 13:Non arvus hic, sed pascuus est ager,
Plaut. Truc. 1, 2, 47:agri arvi et arbusti et pascui lati atque uberes,
Cic. Rep. 5, 2, 3.—Hence,Subst.A.arva, ae, f. (sc. terra), an arable field, cornfield; only twice, ante - class., Naev. ap. Non. p. 192, 30; Pac. ib.—B.arvum, i, n. (sc. solum), an arable field, cultivated land, a field, ploughed land, glebe (cf. Doed. Syn. III. p. 8;2.class.): nec scibat ferro molirier arva,
Lucr. 5, 934; 1, 314:sol lumine conserit arva,
id. 2, 211; cf. id. 2, 1162; Ov. M. 1, 598; 11, 33; Verg. G. 2, 263 et saep.:ex arvo aeque magno,
Varr. R. R. 1, 7, 2:prata et arva et pecudum greges diliguntur isto modo, quod fructus ex eis capiuntur,
Cic. N. D. 1, 44, 122:arva non afferent cibum,
Vulg. Hab. 3, 17:Numidae pabulo pecoris magis quam arvo student,
Sall. J. 90, 1:ne perconteris, fundus meus, optime Quincti, Arvo pascat erum,
Hor. Ep. 1, 16, 2 (i. e. frugibus:arvum autem ab arando dictum est, Crucq.): arva per annos mutant, et superest ager,
Tac. G. 26; Suet. Ner. 31; id. Dom. 7.—Meton.a. b.Poet., in gen., fields, plains, regions: arva putria, Liv. And. ap. Fest. p. 181 Müll.:(α).genus humanum multo fuit in arvis durius,
Lucr. 5, 925; 2, 1154:nec pisces (queunt) vivere in arvis,
id. 3, 785:Circaea arva,
Ov. M. 14, 348:Peneïa,
id. ib. 12, 209; so id. ib. 15, 52; 15, 276; 11, 62; 11, 196; Verg. A. 5, 703 et saep.:pomosa,
Prop. 5, 7, 81:quā tumidus rigat arva Nilus,
Hor. C. 3, 3, 48; id. Epod. 16, 54; so,arva deserti,
Vulg. Jer. 23, 10:arva pacis,
ib. ib. 25, 37.—Hence also,For pascuum, pasture-ground:(β).Arvaque mugitu sancite bovaria longo: Nobile erit Romae pascua vestra forum,
i. e. the Forum Boarium at Rome, Prop. 5, 9, 19.—Arva Neptunia, for the sea, Verg. A. 8, 695 (cf. id. ib. 6, 724: campi liquentes). —(γ). -
6 confinium
confīnĭum, ii, n. [confinis], a confine, common boundary, limit, border (of lands;I.on the contr., vicinitas, of houses,
Dig. 10, 1, 4; class. in prose and poetry; most freq. after the Aug. per.; in Cic. perh. only once; not in Quint.).Prop.(α).Sing.:(β).in confinio consitus ager,
Varr. R. R. 1, 16, 6; id. L. L. 5, § 74 Müll.; Caes. B. G. 5, 24; Liv. 33, 3, 8; 37, 23, 1; Tac. H. 4, 72; id. G. 3 al.:ad confinium,
Plin. 6, 9, 10, § 27:per confinium,
id. 6, 9, 10, § 28:ex confinis,
id. 12, 20, 44, § 98:ad usque confinium cervicis,
App. M. 4, p. 149, 11.—Plur.:II.vicinitatibus et confiniis,
Cic. Off. 2, 18, 64.— More freq. in nom. and acc. confinia, Ov. M. 12, 40; 14, 7 al.; Luc. 3, 275 et saep.—Trop., neighborhood, nearness, close connection.(α).Sing.:(β).in quam arto salutis exitiique fuerimus confinio,
Vell. 2, 124, 2; so,boni malique,
Col. 3, 5, 2:breve artis et falsi,
Tac. A. 4, 58:nullum vitiorum (et virtutum),
Plin. Pan. 4, 5.—Plur., confines, boundaries:confinia lucis, noctis,
Ov. M. 7, 706; 4, 401; 13, 592; id. F. 5, 187; Tib. 4, 1, 70:virtutum,
Gell. 1, 2, 4. -
7 consaepio
con-saepĭo ( - sēpĭo), no perf., saeptum (consiptum, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 62, 10 Müll.; cf. id. ib. 64, 6, and v. infra), 4, v. a., to fence round, hedge in.I.As verb finit. (rare): bustum, * Suet. Ner. 33. —II.More freq.,A.In part. perf.: con-saeptus, a, um, enclosed, hedged in: consaeptus ager et diligenter consitus, * Cic. Sen. 17, 59:2.locus cratibus pluteisque,
Liv. 10, 38, 5:locus saxo,
id. 22, 57, 6.—Trop.: teneor consipta, undique venor, Enn. ap. Non. p. 183, 14 (in acc. with Euripides, Kakôs pepraktai pantachê).—B.Subst.: con-saeptum, i, n., a fence, hedge, Varr. R. R. 1, 13, 2; Col. 1, 4, 7; 1, 6, 1; Liv. 10, 38, 12: fori, * Quint. 12, 2, 23.—2.Trop. (postclass.):corpus animam consaepto suo obstruit, Tert. Anim. c. 53: cordis,
App. M. 3, p. 136, 6 al.
См. также в других словарях:
CARMELUS — I. CARMELUS promontor. 10. milliar. a promontorio Albo in Austrum, prope Porphyrion et Caipham. Baudrand. II. CARMELUS sumitur vel appellative, vel proprie. Et quidem priori sensu Carmel dicitur locus quivis arboribus consitus, frugibusque aut… … Hofmann J. Lexicon universale
VITIS — I. VITIS an a vieo, quod lenta; an a vi, quâ flectitur; an quod invitat ad bibendum? jure apud priscos magnitudine suâ inter arbores numerata est, ut infra videbimus. Hujus plantandae inventum, ad Bacchum, ad Oenum, ad alios: putandae, ad asinum … Hofmann J. Lexicon universale