-
1 affront
нагрдува, се спротивставува, навредуваn навредување, нагрдување* * *(n) навредување, нагрдување; нагрдува, навредува, се спротивставува; навреда; n навреда, одбивањеv. tr навредување, одбивање -
2 to take an affront
-
3 put an affront upon sb
јавно навредува некого -
4 take
(prompt) action презема (итни) меркиv. зема, зграпчува, прима, грабнува; освојува; маѓепсува; однесува, носи; стекнува, купува; одбира; трпи; се распрашува, разбира; заклучува; смета; зема под свое; извршува; слика; употребува; изнајмува; прифаќа; презема; заробува; уловува; сфаќа; смета; претпоставува; се допаѓа; фаќа корен; to take one's measure - зема мера (за костум); to took cold - настинува; took him to be a painter - мислев дека е сликар; to take alarm - се уплашува; to take an affront - поднесува навреда; it took my breath away - ми се одзеде здивот; how long does it take to...? - колку време треба за (до)...?; to take after - наликува на, личи на; to take alongl - зема со себе; to take away - одзема; to take down - симнува, урива, забележува; to take for - смета; to take from - одзема, симнува; to take in - товари, натоварува, опфаќа, вклучува; измамува; to take off - однесува, симнува, соблекува; одведува (во затвор); to take on - презема; to take out - в 72
См. также в других словарях:
affront — [ afrɔ̃ ] n. m. • v. 1560; de affronter « couvrir de honte » en a. fr. ♦ Offense faite publiquement avec la volonté de marquer son mépris et de déshonorer ou humilier. ⇒ avanie, humiliation, offense, outrage. « Achève, et prends ma vie après un… … Encyclopédie Universelle
affront — AFFRONT. s. m. Injure, outrage, soit de parole, soit de fait. Cruel affront. Sanglant affront. Sensible affront. Affront signalé. On lui a fait un affront. Il a reçu un grand affront. Endurer un affront. Venger un affront. f♛/b] On dit, Essuyer… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
affront — Affront. s. m. Injure, outrage, soit de parole, soit de fait. Cruel affront. sanglant affront. sensible affront. affront signalé. on luy a fait un affront. il a receu un grand affront. endurer un affront. venger un affront. On dit, Boire un… … Dictionnaire de l'Académie française
Affront — Af*front , n. [Cf. F. affront, fr. affronter.] 1. An encounter either friendly or hostile. [Obs.] [1913 Webster] I walked about, admired of all, and dreaded On hostile ground, none daring my affront. Milton. [1913 Webster] 2. Contemptuous or rude … The Collaborative International Dictionary of English
affront — vb *offend, outrage, insult Analogous words: slight, ignore, *neglect: nettle, peeve, provoke, *irritate Antonyms: gratify (by an attention) Contrasted words: humor, indulge, pamper: flatter, compliment (see corresponding nouns at COMPLIMENT) … New Dictionary of Synonyms
Affront — Af*front , v. t. [imp. & p. p. {Affronted}; p. pr. & vb. n. {Affronting}.] [OF. afronter, F. affronter, to confront, LL. affrontare to strike against, fr. L. ad + frons forehead, front. See {Front}.] 1. To front; to face in position; to meet or… … The Collaborative International Dictionary of English
Affront — Sm Beleidigung erw. fremd. Erkennbar fremd (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. affront, zu frz. affronter die Stirn bieten aus frz. front Stirn und dem l. ad hinzu entsprechenden Präfix. Ebenso nndl. affront, ne. affront, nfrz. affront.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Affront'e — Af*fron*t[ e] , a. [F. affront[ e], p. p.] (Her.) Face to face, or front to front; facing. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Affront — »Beleidigung«: Das Fremdwort wurde im 15. Jh. aus gleichbed. frz. affront entlehnt, das seinerseits ein postverbales Substantiv von frz. affronter »auf die Stirn schlagen; vor den Kopf stoßen, beschimpfen, beleidigen« ist. Dies gehört zu frz.… … Das Herkunftswörterbuch
affront — [n] an insult abuse, backhanded compliment*, brickbat*, dirty deed*, indignity, injury, left handed compliment*, offense, outrage, provocation, put down*, slap*, slap in the face*, slight, slur, vexation, wrong; concepts 7,19,44,54 Ant.… … New thesaurus
Affront — (fr, spr. rong), Schimpf, Beschimpfung, Trotz; daher Affrontiren, beleidigen, beschimpfen, Trotz bieten; Affronterie, 1) Dreistigkeit, Unverschämtheit; 2) öffentliche Beschimpfung; 3) frecher Betrug … Pierer's Universal-Lexikon
