affirmatively+(other)

sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].

Lit.

In gen., alone, only, single, sole (syn.:

unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

Plaut. Am. 1, 1, 269:

cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

Cic. Cat. 4, 7, 14:

cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

id. Off. 3, 10, 41:

licebit eum solus ames,

id. Att. 6, 3, 7:

tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

Ter. Heaut. 1, 1, 77:

nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

Cic. Lael. 27, 102:

non sibi se soli natum meminerit,

id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

id. Rep. 2, 4, 8:

quae sola divina sunt,

id. Tusc. 1, 27, 66:

ita sola errare videbar,

Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

Cic. Rep. 1, 17, 27:

rem narrabit sola soli,

Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

de viginti Restabam solus,

Ov. M. 3, 688:

solus ex plurimis servis,

Plaut. Most. 4, 1, 23:

solus ex toto illo collegio,

Cic. Prov. Cons. 8, 18:

Stoici soli ex omnibus,

id. de Or. 3, 18, 65:

tu ex omnibus,

id. Fam. 2, 17, 6:

ego meorum solus sum meus,

Ter. Phorm. 4, 1, 21:

coturnices solae animalium,

Plin. 10, 23, 33, § 69:

solus inter omnes,

Mart. 4, 2, 1:

quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

per se,

id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

nam solum habere velle summa dementia est,

Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

unam ille quidem hanc solam,

Ter. Phorm. 5, 1, 27:

solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

id. Ad. 5, 3, 47:

furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

id. ib. 2, 2, 5, §

13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

qui solos novem menses Asiae praefuit,

Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—

In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

solus atque omnium honestarum rerum egens,

Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—

Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

cum in locis solis moestus errares,

Cic. Div. 1, 28, 59:

loca,

Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

locus,

Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

terrae,

Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

Libyae agri,

Verg. G. 3, 249:

insula,

Cat. 64, 184:

in harena,

id. 64, 57:

solā sub rupe,

Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

in monte,

Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.

Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

consules etiam spectionem,

id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

id. Tusc. 3, 5, 11:

quae hominum solum auribus judicantur,

id. N. D. 2, 58, 146:

quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

id. Fin. 2, 6, 17.—

Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

Dig. 4, 9, 1, § 2:

pretii solummodo fieri aestimationem,

ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—

Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

Caes. B. G. 1, 12 fin.:

urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

Cic. Rep. 2, 3, 6:

importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

id. ib. 2, 4, 7:

neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

id. ib. 2, 15, 28:

te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

id. Lael. 2, 6:

non nobis solum nati sumus,

id. Off. 1, 7, 22:

ut sapiens solum contentus possit vivere,

id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

bestiae sibi solum natae sunt,

id. ib. 3, 19, 63:

nec vero solum hanc libidinem laudant,

id. Tusc. 4, 19, 44:

servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

Hor. S. 1, 6, 84:

non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

id. Rep. 2, 11, 21:

quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

Caes. B. G. 1, 20:

quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

Cic. Rep. 2, 15, 28:

bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

id. ib. 2, 2, 4:

neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

Sall. C. 39, 6; v. non and sed.

Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.

sŏlus, ūs, m., v. solum init.

sustĭnĕo, tĭnŭi, tentum, 2, v. a. [subs for sub, and teneo], to hold up, hold upright, uphold, to bear up, keep up, support, sustain (syn. fulcio).

Lit.

In gen.:

onus alicui,

Plaut. As. 3, 3, 68:

quantum hominum terra sustinet,

id. Poen. prol. 90; id. Men. 1, 1, 13:

cum Milo umeris sustineret bovem vivum,

Cic. Sen. 10, 33:

arma membraque,

Liv. 23, 45, 3; Curt. 6, 1, 11; 7, 5, 8:

infirmos baculo artus,

to support, Ov. M. 6, 27:

furcis spectacula,

Liv. 1, 35, 9:

ingenuā speculum manu,

Ov. A. A. 2, 216:

fornice exstructo, quo pons sustinebatur, Auct. B. Alex. 19, 4: manibus clipeos et hastam Et galeam,

Ov. H. 3, 119:

vix populum tellus sustinet illa suum,

id. ib. 15 (16), 182:

lapis albus Pocula cum cyatho duo sustinet,

Hor. S. 1, 6, 117:

vas ad sustinenda opsonia,

Plin. 33, 11, 49, § 140:

aër volatus alitum sustinet,

Cic. N. D. 2, 39, 101: lacus omnia illata pondera sustinens, bearing on its surface, Plin. 6, 27, 31, § 127:

ecce populus Romanus universus veluti duobus navigiis inpositus binis cardinibus sustinetur,

id. 36, 15, 24, § 119:

domum pluribus adminiculis fulcit ac sustinet,

Plin. Ep. 4, 21, 3: se, to support one ' s self, hold one ' s self up, stand, etc., Caes. B. G. 2, 25; so,

se a lapsu,

Liv. 21, 35:

se alis,

Ov. M. 4, 411. —

In partic., to hold or keep back, to keep in, stay, check, restrain, control, etc. (syn.: refreno, supprimo, moror): currum equosque, Lucil. ap. Cic. Att. 13, 21, 3:

currum,

id. Lael. 17, 63 (v. infra, II. B. 3.):

equos,

Caes. B. G. 4, 33:

remos,

Cic. Att. 13, 21, 3:

manum,

Ov. F. 5, 302:

sustinet a jugulo dextram,

Verg. A. 11, 750:

a jugulo nitentem sustinet hastam,

Stat. Th. 2, 648:

flumina Threiciā lyrā,

Prop. 3, 2, 2 (4, 1, 42):

nunc agendo, nunc sustinendo agmen,

Liv. 25, 36, 1:

aliud simile miraculum eos sustinuit,

id. 5, 39, 2:

signa,

id. 31, 24, 8:

gradum,

Ov. F. 6, 398:

perterritum exercitum,

Caes. B. C. 1, 71:

se,

Cic. Tusc. 4, 18, 41; Val. Fl. 3, 100:

se ab omni assensu,

i. e. to refrain, Cic. Ac. 2, 15, 48:

se a respondendo,

id. ib. 2, 32, 104. — Poet.:

celeres vias,

i. e. to halt, Sen. Hippol. 794.—

Trop.

In gen., to uphold, sustain, maintain, preserve:

dignitatem et decus civitatis,

Cic. Off. 1, 34, 124:

causam rei publicae,

id. Fam. 9, 8, 2; cf.:

causam publicam,

id. Div. in Caecil. 8, 27:

exspectationem,

id. Off. 3, 2, 6:

tris personas unus sustineo,

characters, id. de Or. 2, 24, 102:

personam magistri,

to personate, Suet. Gram. 24:

quid muneris in rem publicam fungi ac sustinere velitis,

Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199:

historiam veterem atque antiquam haec mea senectus sustinet,

Plaut. Trin. 2, 2, 100: vitam, Maecen. ap. Sen. Ep. 101, 11.— Poet.:

(arbor) ingentem sustinet umbram,

Verg. G. 2, 297.—

In partic.

To sustain, support, maintain, by food, money, or other means:

hac (sc. re frumentariā) alimur et sustinemur,

Cic. Verr. 2, 3, 5, § 11:

veterem amicum suum labentem excepit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide,

id. Rab. Post. 16, 43:

qui ager non amplius hominum quinque milia potest sustinere,

id. Att. 2, 16, 1:

alicujus munificentiā sustineri,

Liv. 39, 9, 6:

hinc patriam parvosque nepotes Sustinet,

Verg. G. 2, 515:

necessitates aliorum,

Liv. 6, 15, 9:

plebem,

id. 3, 65, 6:

penuriam temporum,

Col. 9, 14, 17.—

To bear, undergo, endure; to hold out against, withstand (so most freq.;

syn.: fero, tolero, patior): mala ferre sustinereque,

Cic. Tusc. 5, 6, 16:

non tu scis, quantum malarum rerum sustineam,

Plaut. Merc. 2, 4, 8:

innocens suspitionem hanc sustinet causā meā,

id. Bacch. 3, 3, 32:

labores,

Cic. Rep. 1, 3:

aestatem,

Hirt. B. G. 8, 39, 3:

dolorem pedum,

Plin. Ep. 1, 12, 5:

dolores,

id. ib. 1, 12, 8:

certamen,

Liv. 33, 36, 12:

vim hostium,

Nep. Hann. 11, 4:

periculum,

Dig. 18, 6, 1:

o dii, quis hujus potentiam poterit sustinere?

Cic. Phil. 7, 6, 17:

alicujus imperia,

Caes. B. G. 1, 31:

vulnera,

id. ib. 1, 45:

Philo ea sustinere vix poterat, quae contra Academicorum pertinaciam dicebantur,

Cic. Ac. 2, 6, 18; Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2:

Peloponnesum,

Cic. Att. 10, 12, 7: eos (rogantes), Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3; Liv. 31, 13:

senatus querentes eos non sustinuit,

id. 31, 13, 4:

justa petentem deam,

Ov. M. 14, 788:

ferrum ignemque Jovemque,

id. ib. 13, 385 et saep.— Absol.: expectes et sustineas necesse est, Mart. 9, 3, 13:

neque jam sustineri poterat,

Caes. B. G. 2, 6; cf. Cic. Fam. 12, 6, 4; Liv. 29, 6, 17.—

With obj.-clause (mostly with a negative: non sustinet, he cannot bear, cannot endure; he does not take upon himself, does not venture):

non sustineo esse conscius mihi dissimulati judicii mei,

Quint. 3, 6, 64:

non impositos supremis ignibus artus Sustinuit spectare parens,

Ov. M. 13, 584;

so negatively,

id. ib. 1, 530; 6, 367; 6, 606; 9, 439; 10, 47; id. F. 4, 850; Vell. 2, 86, 2. —

In a negative interrog.: sustinebant tales viri, se tot senatoribus, etc.... non credidisse? tantae populi Romani voluntati restitisse? Sustineant. Reperiemus, etc.,

Cic. Verr. 2, 1, 4, § 10:

hoc quidem quis hominum sustineat petulans esse ad alterius arbitrium?

Quint. 12, 9, 10; 3, 6, 64:

deserere officii sui partes,

Plin. Ep. 9, 13, 16; 9, 13, 6:

Parmenionem rursus castigare non sustinebat,

Curt. 4, 13, 8; 6, 1, 15:

nec solus bibere sustineo,

id. 7, 5, 12; 7, 6, 15; 8, 5, 7; Vell. 2, 86, 2; Suet. Caes. 75.—Affirmatively:

quem in vinculis habituri erant, sustinuere venerari,

Curt. 5, 10, 13:

colloqui cum eo, quem damnaverat, sustinuit,

id. 6, 8, 16; 7, 5, 38; 10, 5, 25:

quae se praeferre Dianae Sustinuit,

took upon herself, presumed, Ov. M. 11, 322; so,

sustinet ire illuc,

id. ib. 4, 447; 6, 563; id. H. 5, 32; Phaedr. 4, 16, 8: aliquem videre, Auct. Cons. Liv. 135:

si quis aquam... haurire sustineat,

Plin. 30, 7, 20, § 64:

mentiri,

Petr. 116.—

(Acc. to I. B.) To hold in, stop, stay, check, restrain; to keep back, put off, defer, delay:

est igitur prudentis sustinere ut currum sic impetum benevolentiae,

Cic. Lael. 17, 63; so,

impetum hostis,

Caes. B. G. 1, 24; 1, 26; 2, 11;

3, 2 et saep.: subitas hostium incursiones,

Hirt. B. G. 8, 11; cf.:

Curio praemittit equites, qui primum impetum sustineant ac morentur,

Caes. B. C. 2, 26:

bellum consilio,

Liv. 3, 60, 1:

assensus lubricos,

Cic. Ac. 2, 34, 108:

sustinenda solutio est nominis Caerelliani,

id. Att. 12, 51, 3:

oppugnationem ad noctem,

Caes. B. G. 5, 37, 6:

rem in noctem,

Liv. 5, 35, 7:

iram,

id. 2, 19, 4.