-
1 affidavit
[ˌæfi΄deivit] n երդմամբ հաստատված գրավոր ցուցմունք/վկայություն. swear/ ma ke/take an affidavit գրավոր ցուցմունք տալ -
2 Affidavit
إقرار خطي مؤيد بيمين، إقرار رسمي، شهادة مصرفية بملكية شخص لأوراق مالية -
3 affidavit
إقرار خطى بقسم -
4 swear
[sweə] v երդվել, երդում տալ. swear an oath երդվել, երդում տալ. I could have sworn Պատրաստ եմ երդվել. swear vengeance երդվել վրեժ լուծել. swear smn to secrecy ստիպել մեկին երդվել գաղտնիքը պահել. He swore to the truth of his words Նա երդվեց, որ իր խոսքերը ճշմարիտ են. swear an affidavit իրավ. երդմամբ գրավոր վկայություն տալ. swear in a witness իրավ. վկային երդվեցնել/երդվել տալ. (հայհոյել) Don’t swear at me Մի հայհոյեք ինձ. swear by կուրորեն հավատալ
См. также в других словарях:
affidavit — af·fi·da·vit /ˌa fə dā vət/ n [Medieval Latin, he/she has pledged faith, third singular perfect of affidare see affiant]: a sworn statement in writing made esp. under oath or on affirmation before an authorized magistrate or officer compare… … Law dictionary
affidavit — [ afidavit ] n. m. • 1773; mot angl. , 3e pers. du parfait de l indic. du lat. médiév. affidare « faire foi, attester » ♦ Dr. Déclaration faite par le porteur étranger de valeurs mobilières, qui lui permet d être affranchi, dans le pays qui… … Encyclopédie Universelle
Affidavit — Af fi*da vit, n. [LL. affidavit he has made oath, perfect tense of affidare. See {Affiance}, {Affy}.] (Law) A sworn statement in writing; a declaration in writing, signed and made upon oath before an authorized magistrate. Bouvier. Burrill. [1913 … The Collaborative International Dictionary of English
affidavit — A statement by a person in which the person states that to the best of his or her knowledge, the facts in question are true. An affidavit is sworn before a Notary, Commissioner for Taking Oaths, lawyer or some other judicial officer who can… … Glossary of Bankruptcy
affidavit — (n.) 1590s, from M.L. affidavit, lit. he has stated on oath, third person singular perfective of affidare to trust, from L. ad to (see AD (Cf. ad )) + fidare to trust, from fidus faithful, from fides faith (see FAITH … Etymology dictionary
affidávit — (Del lat. mediev. affidavit, pret. de affidāre, declaró bajo juramento). m. Documento legal que sirve como testimonio o declaración jurada ante un tribunal, o como garantía o aval en otros casos … Diccionario de la lengua española
Affidāvit — (v. lat. affido, in der mittelalterlichen Rechtssprache: ich beschwöre), im engl. Recht eine schriftliche Erklärung, die vor einer autorisierten Person (einem richterlichen Beamten, »Commissioner«, Notar, Konsul) unterzeichnet und deren Inhalt… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Affidavit — Affidāvit (vom mittellat. affido, ich verpflichte meine Treue), in der engl. Rechtssprache Urkunde mit gerichtlich beeidigter Darstellung tatsächlicher Verhältnisse … Kleines Konversations-Lexikon
Affidavit — (mittelalterl. lat.) im engl. Rechte schriftlicher Eid, geschworen von einer Person, welche das Recht hat, einen Eid abzunehmen … Herders Conversations-Lexikon
affidavit — (izg. èfidejvit) m DEFINICIJA pravn. pismena izjava data sudu pod zakletvom; afidavit ETIMOLOGIJA engl. ← srlat.: izjavio je pod prisegom … Hrvatski jezični portal
affidavit — deposition, testimony, *evidence … New Dictionary of Synonyms
