Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

af·drykkja

  • 21 mjöð-drykkja

    u, f. mead-drinking, Fms. viii. 17, Sturl. i. 161, Greg. 51.

    Íslensk-ensk orðabók > mjöð-drykkja

  • 22 morgin-drykkja

    u, f. the morning-drink, N. G. L. ii. 417.

    Íslensk-ensk orðabók > morgin-drykkja

  • 23 nátt-drykkja

    u, f. a night-bout, Hom. 144, Barl. 137.

    Íslensk-ensk orðabók > nátt-drykkja

  • 24 sam-drykkja

    u, f. a symposium, Fms. i. 280, Grett. 86 A, Stj. 418.

    Íslensk-ensk orðabók > sam-drykkja

  • 25 samsætis-drykkja

    u, f. a banquet, Sks. 558.

    Íslensk-ensk orðabók > samsætis-drykkja

  • 26 sveitar-drykkja

    u, f. a drinking party, Hkr. i. 50, Sturl. iii. 126, Eg. 258.

    Íslensk-ensk orðabók > sveitar-drykkja

  • 27 vín-drykkja

    u, f. wine-drinking, Fms. viii. 248.

    Íslensk-ensk orðabók > vín-drykkja

  • 28 öl-drykkja

    u, f. ale-drinking, Am., Eb. 184.

    Íslensk-ensk orðabók > öl-drykkja

  • 29 blóðdrykkja

    Íslensk-ensk orðabók > blóðdrykkja

  • 30 mjöðdrykkja

    Íslensk-ensk orðabók > mjöðdrykkja

  • 31 DREKKA

    * * *
    I)
    (drekk; drakk, drukkum; drukkinn), v.
    1) to drink (drekka mjöð, öl, mungát);
    drekka full, minni, horn, to drink a toast, cup, horn;
    drekka drykk, to drink a draught (þú skalt drekka af tvá drykki);
    drekka brjóst spena, to suck;
    drekka úmælt, without measure;
    drekka fast (mjök), to drink hard;
    drekka e-n af stokki, to drink one under the table;
    drekka sér lítit vit, drekka frá sér vit ilit, to drink away one’s reason;
    2) to hold, celebrate a feast (drekka veizlu, brullaup, erfi);
    3) with preps.:
    drekka af keri, to drink out of a vessel (drukku þeir af einu silfrkeri);
    to drink off (empty) a vessel, cup (hann tók við horninu ok drakk af);
    drekka á e-n, to drink to a person;
    refl., drekkast á, to drink to one another;
    impers., drekkr á e-n, one ships a sea;
    drekka til e-s = drekka á e-n;
    f.
    1) drink, beverage;
    Ægis drekka, the drinking at Ægir’s.
    * * *
    pret. drakk, pl. drukku; sup. drukkit; pres. drekk; pret. subj. drykki; [Ulf. drigkan; A. S. drinkan; Engl. drink; O. H. G. trinkan; M. H. G. trinken; Dan. drikke; Swed. dricka]:— to drink, the beverage or feast in acc.; d. mjöð, Hm. 18; mungát, el, Fms. viii. 166, Hm. 82; d. full, minni ( a toast), Eg. 552, Fms. vi. 442; d. horn, to drain, drink off a horn, a cup, Hkr. i. 35; síðan tók Kolskeggr justu eina af miði fulla ok drakk, Nj. 43; d. drykk, to drink a draught, Fms. xi. 233; eptir þat tók Þórir kalkann ok drakk af tvá drykki, Gullþ. 7; þú skalt d. af tvá drykki, id.; d. brjóst (acc.), to suck (v. brjóst-drekkr), Mar. 656 A. 23, cp. Gþl. 504.
    β. to hold a feast, the feast in acc.; d. Jól, Fms. vi. 100, Fagrsk. 4 (in the poem of Hornklofi); d. veizlu, Nj. ii; d. brullaup, Fms. xi. 88; d. erfi, Nj. 167.
    γ. denoting the mode of drinking; d. ein-menning, to drink one to one, Eg. 551; d. tví-menning, to drink two to two, id.; d. fast, to drink hard, Eb. 184; d. úmælt, to drink without measure (cp. mál-drykkja), Fms. iii. 18; d. til e-s, to drink to a person, Eg. 552, Sturl. iii. 305, Bs. i. 848, 798; d. á e-n, id., Fms. iv. 333, vi. 442 (cp. á-drykkja); d. e-n af stokki, to drink one under the table, iv. 167; d. frá sér vit, to drink one’s wits away, ix. 339, Hm. 11; the allit. phrase, d. ok dæma, to drink and chatter, Rm. 29: adding the prepp. af, ór, to drink off a cup; d. af dýra hornum, Fms. vi. 442, Eg. 206, 207: absol. to drink, hold a feast, Eg. 43.
    δ. impers. (vide á-drykkir) of a ship, to ship a sea, metaph., Al. 139.
    ε. recipr., drekkask á, to drink to one another, Hkr. ii. 249, N. G. L. i. 211, Js. 78.
    2. part. pass. drukkinn, drunken, tipsy, Eb. 154, Fms. i. 59, Eg. 552.

    Íslensk-ensk orðabók > DREKKA

  • 32 MJÖÐR

    (gen. mjaðar, dat. miði), m. mead; blanda mjöð, to blend mead; grasaðr m., spiced mead.
    * * *
    m., gen. mjaðar, dat. miði; in mod. usage mjöð, f.; [A. S. medo; Engl. mead; O. H. G. metu; Germ. meth; Swed.-Dan. mjöd]:—mead, Sturl. ii. 245, Hkr. i. 102, Fms. viii. 18, 166, Nj. 43, Edda 24, 49, Bs. i. 77: in phrases, blanda, brugga mjöð, to blend mead; and grasaðr mjöðr, spiced or drugged mead, for the ancients used to spice or drug the mead with narcotic herbs, see the remarks s. v. jóll; mead was the favourite drink in the Valhalla, Ls. 3, Vtkv. 7, Vsp. 22, Gm. 25; mjaðar-bytta, -ker, a mead-cask, Fms. iv. 168, ix. 329; mjaðar ístra, mead-paunch, viii. 117; mjaðar lögr, mead-liquor, ix. 329; mjaðar drykkja, mead-drinking, 462; mjaðar bland, mead-mixing, Rétt. 2. 4.
    COMPDS: mjöðdrekka, mjöðdrukkinn, mjöðdrykkja, mjöðkona, mjöðrann.

    Íslensk-ensk orðabók > MJÖÐR

  • 33 ÁT

    I) prep.
    A. with dative.
    I. Of motion;
    1) towards, against;
    Otkell laut at Skamkatli, bowed down to S.;
    hann sneri egginni at Ásgrími, turned the edge against A.;
    Brynjólfr gengr alit at honum, quite up to him;
    þeir kómust aldri at honum, they could never get near him, to close quarters with him;
    3) to, at;
    koma at landi, to come to land;
    ganga at dómi, to go into court;
    4) along (= eptir);
    ganga at stræti, to walk along the street;
    dreki er niðr fór at ánni (went down the river) fyrir strauminum;
    refr dró hörpu at ísi, on the ice;
    5) denoting hostility;
    renna (sœkja) at e-m, to rush at, assault;
    gerði þá at þeim þoku mikla, they were overtaken by a thick fog;
    6) around;
    vefja motri at höfði sér, to wrap a veil round one’s head;
    bera grjót at e-m, to heap stones upon the body;
    7) denoting business, engagement;
    ríða at hrossum, at sauðum, to go looking after horses, watching sheep;
    fara at landskuldum, to go collecting rents.
    II. Of position, &c.;
    1) denoting presence at, near, by, upon;
    at kirkju, at church;
    at dómi, in court;
    at lögbergi, at the hill of laws;
    2) denoting participation in;
    vera at veizlu, brullaupi, to be at a banquet, wedding;
    3) ellipt., vera at, to be about, to be busy at;
    kvalararnir, er at vóru at pína hann, who were tormenting him;
    var þar at kona nökkur at binda (was there busy dressing) sár manna;
    4) with proper names of places (farms);
    konungr at Danmörku ok Noregi, king of;
    biskup at Hólum, bishop of Holar;
    at Helgafelli, at Bergþórshváli;
    5) used ellipt. with a genitive, at (a person’s) house;
    at hans (at his house) gisti fjölmenni mikit;
    at Marðar, at Mara’s home;
    at hins beilaga Ólafs konungs, at St. Olave’s church;
    at Ránar, at Ran’s (abode).
    III. Of time;
    1) at, in;
    at upphafi, at first, in the beginning;
    at skilnaði, at parting, when they parted;
    at páskum, at Easter;
    at kveldi, at eventide;
    at fjöru, at the ebb;
    at flœðum, at the floodtide;
    2) adding ‘komanda’ or ‘er kemr’;
    at ári komanda, next year;
    at vári, er kemr, next spring;
    generally with ‘komanda’ understood;
    at sumri, hausti, vetri, vári, next summer, &c.;
    3) used with an absolute dative and present or past part.;
    at sér lifanda, duing his lifetime;
    at öllum ásjándum, in the sight of all;
    at áheyranda höfðingjanum, in the hearing of the chief;
    at upprennandi sólu, at sunrise;
    at liðnum sex vikum, after six weeks are past;
    at honum önduðum, after his death;
    4) denoting uninterrupted succession, after;
    hverr at öðrum, annarr at öðrum, one after another;
    skildu menn at þessu, thereupon, after this;
    at því (thereafter) kómu aðrar meyjar.
    IV. fig. and in various uses;
    1) to, into, with the notion of destruction or change;
    brenna (borgina) at ösku, to burn to ashes;
    verða at ormi, to become a snake;
    2) for, as;
    gefa e-t at gjöf, as a present;
    eiga e-n at vin, to have one as friend;
    3) by;
    taka sverð at hjöltum, by the hilt;
    draga út björninn at hlustunum, by the ears;
    kjósa at afli, álitum, by strength, appearrance;
    auðigr at fé, wealthy in goods;
    vænn (fagr) at áliti, fair of face;
    5) as a law term, on the grounds of, by reason of;
    ryðja ( to challenge) dóm at mægðum, kvið at frændsemi;
    6) as a paraphrase of a genitive;
    faðir, móðir at barni (= barns, of a child);
    aðili at sök = aðili sakar;
    7) with adjectives denoting colour, size, age, of;
    hvítr, svartr, rauðr at lit, while, black, red of colour;
    mikill, lítill at stœrð, vexti, tall, small of stature;
    tvítugr at aldri, twenty years of age;
    kýr at fyrsta, öðrum kálfi, a cow that has calved once, twice;
    8) determining the source from which anything comes, of, from;
    Ari nam ok marga frœði at Þuríði (from her);
    þiggja, kaupa, geta, leigja e-t at e-m, to receive, buy, obtain, borrow a thing from one;
    hafa veg (virðing) styrk at e-m, to derive honour, power, from one;
    9) according, to, after (heygðr at fornum sið);
    at ráði allra vitrustu manna, by the advice of;
    at landslögum, by the law of the land;
    at leyfi e-s, by one’s leave;
    10) in adverbial phrases;
    gróa (vera grœddr) at heilu, to be quite healed;
    bíta af allt gras at snøggu, quite bare;
    at fullu, fully;
    at vísu, surely;
    at frjálsu, freely;
    at eilífu, for ever and ever;
    at röngu, at réttu, wrongly, rightly;
    at líku, at sömu, equally, all the same;
    at mun, at ráði, at marki, to a great extent.
    B. with acc., after, upon (= eptir);
    sonr á at taka arf at föður sinn, to take the inheritance after his father;
    at þat (= eptir þat), after that, thereafter;
    connected with a past part. or a., at Gamla fallinn, after the fall of Gamli;
    at Hrungni dauðan, upon the death of Hrungnir.
    1) as the simple mark of the infinitive, to;
    at ganga, at ríða, at hlaupa, to walk, to ride, to run;
    2) in an objective sense;
    hann bauð þeim at fara, sitja, he bade (ordered) them to go, sit;
    gefa e-m at eta, at drekka, to give one to eat, to drink;
    3) denoting design or purpose, in order to (hann gekk í borg at kaupa silfr).
    1) demonstrative particle before a comparative, the, all the, so much the;
    hón grét at meir, she wept the more;
    þykkir oss at líkara, all the more likely;
    þú ert maðr at verri (so much the worse), er þú hefir þetta mælt;
    2) rel. pron., who, which, that (= er);
    þeir allir, at þau tíðindi heyrðu, all those who heard;
    sem þeim er títt, at ( as is the custom of those who) kaupferðir reka.
    conj., that;
    1) introducing a subjective or objective clause;
    þat var einhverju sinni, at Höskuldr hafði vinaboð, it happened once that H.;
    vilda ek, at þú réðist austr í fjörðu, I should like you to go;
    2) relative to svá, denoting proportion, degree;
    svá mikill lagamaðr, at, so great a lawyer, that;
    3) with subj., denoting end or purpose, in order that (skáru þeir fyrir þá (viz. hestana) melinn, at þeir dœi eigi af sulti);
    4) since, because, as (= því at);
    5) connected with þó, því, svá;
    þó at (with subj.), though, although;
    því at, because, for;
    svá at, so that;
    6) temp., þá at (= þá er), when;
    þegar at (= þegar er), as soon as;
    þar til at (= þar til er), until, till;
    áðr at (= á. en), before;
    7) used superfluously after an int. pron. or adv.;
    Ólafr spurði, hvern styrk at hann mundi fá honum, what help he was likely to give him;
    in a relative sense; með fullkomnum ávexti, hverr at (which) þekkr ok þægiligr mun verða.
    V)
    negative verbal suffix, = ata; var-at, was not.
    odda at, Yggs at, battle.
    * * *
    n. [éta, át, edere, A. S. ǽt], the act of eating, in the phrase, at öldri ok at áti, inter bibendum et edendum, Grág. ii. 170, N. G. L. i. 29; át ok drykkja, Fas. ii. 552, Orkn. 200; át ok atvinna, Stj. 143: of beasts, kýr hafnaði átinu, the cow (being sick) would not eat, Bs. i. 194.

    Íslensk-ensk orðabók > ÁT

  • 34 GINNA

    (-ta, -tr), v.
    1) to dupe, fool one; g. e-n at sér, to fall out with one;
    2) to decoy, entice (g. e-n til e-s, heiman af bœnum).
    * * *
    t, to dupe, fool one, Nj. 225, 263, Band. 5, 27, 69, Fms. vi. 205, Edda 36; g. e-t af e-m, Fms. iii. 98; g. e-n at sér, to fall out with one, Vápn. 7:—to intoxicate, lát af at drekka vín, svá at þú gerir þik ginnta, Stj. 428; ferr þessi maðr í tavernis hús, ok ferr eigi fyrr burt en hann er ginntr, Mar.; drykkja var þar óstjórnleg, svá at þeir urðu allir ginntir, Bárð. 26 new Ed.: intoxicating, of liquor, hennar vatn er svá ginnt ok galit, Stj. 84.

    Íslensk-ensk orðabók > GINNA

  • 35 leiðsla

    f.
    1) guidance, leading;
    2) burial, interment.
    * * *
    u, f. guidance, leading, Hom. 61, Anal. 292; hand-l., passim in mod. usage: metaph. a vision, being ‘led’ in a vision through heaven and hell, as in Dante’s Commedia, the Sólarljóð, and other works of the Middle Ages; leiðsla Rannveigar, Bs. i. 451; Duggals-leiðsla, the Vision of Duggal, an old legend; hence the mod. phrase, ganga í leiðslu, to walk as in absence of mind or distraction.
    II. burial, interment, Fas. i. 204, Bret.; út-leiðsla. leiðslu-drykkja, u, f. a parting bout, Hkr. iii. 181.

    Íslensk-ensk orðabók > leiðsla

  • 36 TAFL

    n.
    1) a board-game, ‘tables’, chess, draughts; sitja at tafli, leika t., at tafli, to play at chess; nú eru brögð í tafli, there is a trick in the game, there is foul play;
    2) the board with the pieces (taflit svarfaðist);
    * * *
    n., pl. töfl, [from the Lat. tabula, but borrowed at a very early time, for it is used even in the oldest poems]:—a game, like the Old Engl. tables or draughts, used also of the old hneftafl (q. v.), and later of chess and various other games; sitja at hnef-tafli, … Hvítserkr ok Sigurðr láta þegar falla niðr taflit, Fas. i. 285; leika skák-tafl, 523; þar vóru mjök töfl uppi höfð ok sagna-skemtan, ok mart þat er til híbýla-bótar mátti vera, Þorf. Karl. 407; þeir bitusk bæði um tafl ok kvátru, Sturl. i. 173; vera at tafli, Fs. 40; Valdimarr konungr lék at skáktafli … konungr sá eigi af taflinu, Fms. xi. 365; konungr bar aptr tafl hans, Ó. H. 167; konungr sat ok teflði hneftafl, ok nefndi maðrinn töfl (fem. sing.) konungs, … taflmaðrinn ætlaði at konungr mundi tala til taflsins, Fms. vi. 29; leika at tafli, Ó. H. 167: þá skildi á um tafl, of chess, Sturl. iii. 123; tafl em ek örr at efla, iþróttir kann ek níu, Orkn. (in a verse); ek em maðr hagari ok teflig hneftafl betr, Mork. 186; tefldi annarr Austmaðr við heima-mann Þorgils … kallaði Austmaðr á Sigurð at hann réði um taflit með honum, þvíat hann kunni þat sem aðrar iþróttir, ok er hann leit á, þótti honum mjök farit vera taflit, … en taflit svarfaðisk, 204, 205; um daginn eptir tefldi Grímr við Austmann ok rann at borðinu sveinn ok rótaði taflinu, Dropl. 31; Eiðr sat at tafli ok synir hans tveir, Ísl. ii. 359, Vigl. 17; jafnan skemtu þau Helga sér at tafli ok Gunnlaugr, Ísl. ii. 205: the pieces were of gold and silver, cp. gullnar-töflur, Vsp.; þar sátu konur tvær ok léku at hnet-tafli, ok var taflit allt steypt af silfri enn gyllt allt it rauða … en hann hefði taflit ok þat er fylgði, Gullþ. 20; taflborð ok tafl af lýsi-gulli gört, Fas. iii. 627: of walrus, tennr eigi stærri en göra má mjök stór knífskepti af eðr tafl, Sks. 127, cp. Skíða R. 164, Worsaae, Nos. 560–563; hnefa-tafl, skák-tafl, goða-tafl: in the phrases, verða tafli seinni, to be too late; Snorri kvað enn farit hafa sem fyrr, at þeir höfðu orðit tafli seinni enn Arnkell, Eb. 166; nú eru brögð í tafli, a trick in the game, foul play, Fas. iii. 607; merkti Ögmundr biskup at þá vóru brögð í tafli ok líkaði stórílla, Bs. ii. 318, cp. Þryml. 13; jarl kvað Aron svá tafli teflt hafa við sik ( played him such a game), at okkur sambúð mun skömm vera, Bs. i. 632.
    2. also of dice-throwing, dicing; en þeim er leggr fé við tafl eðr aðra hluti, verðar fjörbaugs-garð, Grág. ii. 198; enn eru þeir hlutir er þú skalt flýja ok varask, þat er drykkja, tafl, portkonur, Sks. 26.
    B. COMPDS: taflborð, taflbrögð, taflbyrðingr, taflfé, taflkast, taflmaðr, taflpungr, taflspeki.

    Íslensk-ensk orðabók > TAFL

  • 37 ÖL

    * * *
    I) (pl. -ar), strap, = ál.
    II) from ala.
    * * *
    n., dat. ölvi, gen. pl. ölva; [A. S. ealu; Engl. ale; Dan. öl]:— ale; öl is the general name, used even by the ancients of any intoxicating drink, cp. such phrases as ‘ale’-cups heavy with ‘wine,’ Am., and in ölvaðr; bjór (q. v.) is a Southern Teutonic word, whence the saying, öl heitir með mönnum en með Ásum bjórr, ‘tis called ale among men, beer among the gods, Alm.; of-drykkja öls, … öl alda sona, Hm. 11; öl var drukkit sumt var ólagat, 65; bergja ölvi, Ls. 9: sjálft barsk þar öl, Ls. (prose); því næst var öl inn borit, Eg. 551; er þetta öl var til handa borit, Bs. i. 197; bera öl um eld, Fagrsk. 150; the saying, öl er annarr maðr, Fms. ii. 33, xi. 112; ölit mælti með þeim, Fb. ii. 442: in plur., tveir vóru að hvölfa elfum ölva í iðra sá, Stef. Ól. At banquets women used to serve the cups, in Walhalla the Walkyrja, hence the poets have the compds, öl-gefn, öl-gefjon, öl-gerðr, öl-nanna, öl-saga, öl-selja, the goddess, fairy of the ale, i. e. a woman, Lex. Poët.
    II. a drinking-bout, banquet; hann hafði búit Ásum öl, Ls. (prose); mælis-öl, Fms. i. 31; at ölvi ok at áti, Ísl. ii. 380 (ölðri, Grág. l. c.); eigi eru öl öll at einu (a saying?), Skálda (Thorodd).
    B. COMPDS: ölbeinir, ölbekkr, ölberi, ölbúð, ölbæki, öldrukkinn, öldrykkja, öldrykkjar, öldúkr, öleysill, ölfærr, ölföng, ölgögn, ölgörð, ölgörðarmaðr, ölhita, ölhorn, ölhús, ölhúsmaðr, ölkarmr, ölkátr, ölkelda, ölker, ölkjóll, ölknörr, ölkona, ölkrásir, öllæti, ölmál, ölmóðr, ölmæli, ölóðr, ölreifr, ölreyr, ölrúnar, ölselja, ölsiðir, ölskálar, ölstofa, öltappr, ölteiti, ölteitr, öltól, ölverk, ölœrr, ölöð.

    Íslensk-ensk orðabók > ÖL

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»