aetates

sollĭcĭto ( sōlĭ-), āvi, ātum, 1, v. a. [sollicitus], to disturb, stir, agitate, move; to distress, harass, make uneasy, vex, solicit, tempt, seduce, attract, induce.

Lit., to stir, put in lively motion, move violently, disturb, shake, exercise ( poet. and in post-Aug. prose).

Histri tela manu jacientes sollicitabant, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 438 Vahl.): myropolas omnes sollicito;

ubicumque unguentum est, ungor,

keep them busy, Plaut. Cas. 2, 3, 10:

nec fas esse, quod sit fundatum perpetuo aevo, sollicitare suis.. ex sedibus,

Lucr. 5, 162:

pinnisque repente sollicitant divum nocturno tempore lucos,

id. 4, 1008; 2, 965: teneram ferro sollicitavit humum, stirred, i. e. by the plough, Tib. 1, 7, 30; so,

tellurem,

Verg. G. 2, 418:

herbae, Quas tellus, nullo sollicitante (i. e. eam) dabat,

Ov. F. 4, 396:

remis freta,

Verg. G. 2, 503:

spicula dextrā,

id. A. 12, 404:

totum tremoribus orbem,

Ov. M. 6, 699:

stamina docto Pollice, pregn.,

excite by handling, id. ib. 11, 169 (v. II. B. 1. infra):

stomachum vomitu, alvum purgatione,

to move, Cels. 1 praef. fin.: mox, velut aurā sollicitante, provecti longius, as if a breeze were moving us on, Quint. 12, prooem. 2:

hic (spiritus naturae), quamdiu non... pellitur, jacet innoxius... ubi illum extrinsecus superveniens causa sollicitat, compellitque et in artum agit, etc.,

stirs up, Sen. Q. N. 6, 18, 2:

sollicitavit aquas remis,

Claud. Rapt. Pros. 1, 2:

lucus, qui primus anhelis sollicitatur equis,

id. Idyll. 1, 3:

seu remige Medo sollicitatur Athos,

id. Ruf. 1, 336:

Maenalias feras,

to hunt, Ov. Am. 1, 7, 14:

ne salebris sollicitentur apes,

Col. 9, 8, 3.—Of a river:

cum Danubius non jam radices nec media montium stringit, sed juga ipsa sollicitat,

Sen. Q. N. 3, 27, 9.—In mal. part., Ov. Am. 3, 7, 74; Mart. 11, 22, 4; 11, 46, 4; Petr. 20, 2.—

To produce by stirring, excite, cause to come forth, to arouse, draw out (rare): radices in ipsā arbore sollicitando, by starting roots from the tree (cf. the context), Plin. 17, 13, 21, § 98; cf.:

sollicitatur id in nobis quod diximus ante semen,

Lucr. 4, 1037.—

Trop., = sollicitum facere.

With the notion of distress, to cause distress, anxiety, uneasiness, to distress, disturb.

Of the body (very rare and poet.):

mala copia Aegrum sollicitat stomachum,

distresses, Hor. S. 2, 2, 43. —

Of the mind; constr. with acc. of person, with animum, etc.

To fill with apprehension, cause fear, suspense of the mind, and anxiety for the future; and pass., = sollicitum esse, to be distressed, to torment one's self:

nunc ibo ut visam, estne id aurum ut condidi, quod me sollicitat miserum plurimis modis,

Plaut. Aul. 1, 1, 26: certo scio, non ut Flamininum sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:

jamdudum equidem sentio, suspicio quae te sollicitet,

Plaut. Bacch. 4, 7, 50:

sicine me atque illam operā tuā nunc miseros sollicitarier?

Ter. And. 4, 2, 6: egon' id timeo? Ph. Quid te ergo aliud sollicitat? id. Eun. 1, 2, 82; so id. Heaut. 2, 3, 10:

aut quid sit id quod sollicitere ad hunc modum?

id. Hec. 4, 4, 54:

me autem jam et mare istuc et terra sollicitat,

Cic. Q. Fr. 3, 3, 1:

an dubitas quin ea me cura (pro genero et filio) vehementissime sollicitet?

id. Fam. 2, 16, 5:

multa sunt quae me sollicitant anguntque,

id. Att. 1, 18, 1:

ne cujus metu sollicitaret animos sociorum,

Liv. 45, 28 med.:

cum Scipionem exspectatio successoris sollicitaret,

id. 30, 36 fin.:

desiderantem quod satis est neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec, etc.,

Hor. C. 3, 1, 26; cf. Mart. 7, 54, 2.—With de:

de posteris nostris et de illā immortalitate rei publicae sollicitor, quae, etc.,

Cic. Rep. 3, 29, 41.— Hence, like verbs of fearing, with ne, that ( lest):

et Quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit, Aut uspiam ceciderit, etc.,

Ter. Ad. 1, 1, 11:

sollicitari se simulans, ne in ejus perniciem conspirarent,

Amm. 14, 7, 9.—Also with quod, like verbs of emotion:

me illa cura sollicitat angitque vehementer, quod... nihil a te, nihil ex istis locis... affluxit,

Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.—

More rarely, to grieve, afflict, make wretched:

istuc facinus quod tuom sollicitat animum, id ego feci,

Plaut. Aul. 4, 10, 8:

sed erile scelus me sollicitat,

id. Rud. 1, 3, 19: cur meam senectutem hujus sollicito amentiā? why do I make my old age miserable by, etc., Ter. And. 5, 3, 16:

haec cura (ob miserum statum rei publicae) sollicitat et hunc meum socium,

Cic. Brut. 97, 331.—With subject-clause:

nihil me magis sollicitat quam... non me ridere tecum,

Cic. Fam. 2, 12, 1.—

To disturb the rest or repose of a person or community, to trouble, harass, = perturbare:

quid me quaeris? quid laboras? quid hunc sollicitas?

Plaut. Ep. 5, 2, 15; so,

quae roget, ne se sollicitare velis,

Ov. A. A. 1, 484:

temeritas et libido et ignavia semper animum excruciant, et semper sollicitant,

Cic. Fin. 1, 16, 50:

anxitudo, prona ad luctum et maerens, semperque ipsa se sollicitans,

id. Rep. Fragm. 2, 41, 68:

quoniam rebellando saepius nos sollicitant,

Liv. 8, 13, 13:

finitimi populi, qui castra, non urbem positam in medio ad sollicitandam omnium pacem crediderant,

to disturb the peace, id. 1, 21, 2:

unde neque ille sollicitare quietae civitatis statum possit,

id. 21, 10, 12; so,

pacem,

id. 34, 16 fin.:

ira Jovis sollicitati prava religione,

id. 1, 31, 8:

ea cura quietos (deos) sollicitat,

Verg. A. 4, 380:

alium ambitio numquam quieta sollicitat,

Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2:

eum non metus sollicitabit,

id. ib. 9 (28), 4: (voluptas) licet alia ex aliis admoveat, quibus totos partesque nostri sollicitet, id. Vit. Beat. 5, 4:

et magnum bello sollicitare Jovem,

Ov. F. 5, 40:

sollicitatque feros non aequis viribus hostes,

Luc. 4, 665:

ut me nutricibus, me aviae educanti, me omnibus qui sollicitare illas aetates solent, praeferret,

Quint. 6, prooem. § 8: sollicitare manes, to disturb the dead by mentioning their names:

parce, precor, manes sollicitare meos,

Ov. Tr. 3, 11, 32; cf.:

cur ad mentionem defunctorum testamur, memoriam eorum a nobis non sollicitari?

Plin. 28, 2, 5, § 23.—Hence, pregn.:

sollicito manes,

I disturb the dead, Ov. M. 6, 699:

sollicitare umbras = ciere, citare, in necromancy,

Manil. 1, 93.—

Without the idea of distress or uneasiness.

To stir, rouse, excite, incite ( poet. and in post-Aug. prose):

unicus est de quo sollicitamur honor,

Ov. F. 6, 10, 76:

sollicitatque deas,

id. M. 4, 473:

vanis maritum sollicitat precibus,

id. ib. 9, 683:

quoque Musarum studium a nocte silenti Sollicitare solet, Claud. VI. Cons. Hon. praef. 12: cupidinem lentum sollicitas,

Hor. C. 4, 13, 6:

labris quae poterant ipsum sollicitare Jovem,

Mart. 66, 16:

me nova sollicitat, me tangit serior aetas,

Ov. Am. 2, 4, 45:

deinde (luxuria) frugalitatem professos sollicitat,

Sen. Ep. 56, 10.—Hence,

To attract, to tempt, to invite ( poet. and in post-Aug. prose):

si quis dotatam uxorem habet, eum hominem sollicitat sopor,

Plaut. Most. 3, 2, 15 Lorenz:

nullum sollicitant haec, Flacce, toreumata canem,

Mart. 12, 74, 5:

cum, mira specie, feminarum sollicitaret oculos,

Val. Max. 4, 5, 1 ext.:

non deest forma quae sollicitet oculos,

Sen. Ep. 88, 7:

in his (praediis venalibus) me multa sollicitant,

Plin. Ep. 3, 19, 1:

quibuscum delinimentis potest animos omnium sollicitat,

Just. 21, 1, 5:

omni studio sollicitatum spe regni,

id. 8, 3, 8:

in Graeciam Philippus cum venisset, sollicitatus paucarum civitatum direptione (i. e. spe diripiendi),

id. 9, 1:

sollicitati praeda,

id. 23, 1, 10; 2, 13 fin.:

te plaga lucida caeli... sollicitet,

Stat. Th. 1, 27:

magno praemio sollicitatus,

bribed, Front. Strat. 3, 6, 4.—So, to attract the attention, occupy the mind:

ut vix umquam ita sollicitari partibus earum debeamus ut non et summae meminerimus,

Quint. 11, 3, 151.—

Transf., to incite one to do something.

To urge to wrong-doing, to inveigle, seduce, incite, stimulate, provoke, tempt, abet (class.).

Absol.:

servum sollicitare verbis, spe promissisque corrumpere, contra dominum armare,

Cic. Deiot. 11, 30:

non sollicitabit rursus agrarios?

id. Phil. 7, 6, 18:

sollicitant homines imperitos Saxo et Cafo,

id. ib. 10, 10, 22: necare eandem voluit: quaesivit venenum;

sollicitavit quos potuit,

id. Cael. 13, 31:

Milo... quos ex aere alieno laborare arbitrabatur, sollicitabat,

Caes. B. C. 3, 22: quos ingenti pecuniae spe sollicitaverant vestri (sc. to murder Philip), Curt. 4, 1, 12:

ipsam ingentibus sollicitare datis,

Ov. M. 6, 463:

pretio sperare sollicitari animos egentium,

Cic. Cat. 4, 8, 17; Liv. 2, 42, 6; Nep. Paus. 3, 6.—So esp. milit. t. t.,= temptare (freq. in the historians), to strive to win over, tempt, instigate, incite to defection, attack, etc.:

ad sollicitandas civitates,

Caes. B. G. 7, 63:

Germanos Transrhenanos sollicitare dicebantur,

id. ib. 5, 2; so id. B. C. 3, 21; id. B. G. 5, 55; 6, 2; 7, 53;

7, 54: servitia urbana sollicitare,

Sall. C. 24 fin.:

nobilissimos Hispanos in Italiam ad sollicitandos populares... miserunt,

Liv. 24, 49, 8:

vicinos populos haud ambigue sollicitari,

id. 8, 23, 2:

ad continendas urbes, quas illinc Eumenes, hinc Romani sollicitabant,

id. 37, 8, 5:

num sollicitati animi sociorum ab rege Perseo essent,

id. 42, 19 fin.:

omnes sollicitatos legationibus Persei, sed egregie in fide permanere,

id. 42, 26 fin.; so,

diu,

id. 31, 5, 8; 40, 57, 2; 41, 23, 7;

45, 35, 8: interim qui Persas sollicitarent mittuntur,

Curt. 5, 10, 9; Suet. Oth. 5; id. Ner. 13; id. Tit. 9; Nep. Paus. 3, 6.—

With ad and acc.:

in servis ad hospitem necandum sollicitatis,

Cic. Cael. 21, 51:

servum ad venenum dandum,

id. Clu. 16, 47:

opifices et servitia ad Lentulum eripiendum,

Sall. C. 50, 1:

qui ultro ad transeundum hostes vocabant sollicitabantque,

Liv. 25, 15, 5.—After in:

cum milites ad proditionem, amicos ad perniciem meam pecunia sollicitet,

Curt. 4, 11, 1.—

With ut: civitates sollicitant [p. 1722] ut in libertate permanere vellent, Caes. B. G. 3, 8:

se sollicitatum esse ut regnare vellet,

Cic. Fam. 15, 2, 6:

missis ad accolas Histri, ut in Italiam irrumperent sollicitandos, Liv 39, 35: Darei litterae quibus Graeci milites sollicitabantur ut regem interficerent,

Curt. 4, 10, 16.—

With gen., gerund., and causa:

comperi legatos Allobrogum tumultus Gallici excitandi causa a P. Lentulo esse sollicitatos,

Cic. Cat. 3, 2, 4.—

With in and acc. (post-class.;

the prevailing constr. in Just.): amicum in adulterium uxoris sollicitatum,

Just. 1, 7, 18:

Alexander in Italiam sollicitatus,

urgently invited, id. 12, 2, 1:

Iones sollicitare in partes suas statuit,

id. 2, 12, 1:

qui Peloponnenses in societatem armorum sollicitaret,

id. 13, 5; so id. 13, 5, 10; 32, 4, 1; 29, 4, 5. —

With acc. of abstract objects ( poet.):

nuptae sollicitare fidem (= nuptam sollicitare ad fidem violandam),

to make attempts against, Ov. H. 16 (17), 4; cf. id. Am. 3, 1, 50; id. M. 6, 463; 7, 721; id. P. 3, 3, 50.—

In gen., without implying an evil purpose, to induce, incite, stimulate, solicit, urge, invite, exhort, move ( poet. and in postAug. prose):

antequam est ad hoc opus (historiam scribendi) sollicitatus,

induced to undertake this work, Quint. 10, 1, 74:

quae Hecubae maritum posset ad Hectoreos sollicitare rogos,

Mart. 6, 7, 4:

cum, sollicitatus ex urbe Roma (a Mithridate), praecepta pro se mitteret,

Plin. 25, 2, 3, § 6:

sollicitandi (parentes) ad hunc laborem erant,

it was necessary to give inducements to the parents to undertake this labor, Sen. Ben. 3, 11, 1:

cum juventutem ad imitationem sui sollicitaret,

id. Cons. Helv. 10, 10:

alios Orientis regis ut idem postularent sollicitare temptavit,

Suet. Dom. 2:

juvenum... corpora nunc pretio, nunc ille hortantibus ardens sollicitat dictis,

Stat. Th. 2, 485:

sollicitat tunc ampla viros ad praemia cursu celeres,

id. ib. 6, 550:

ut per praecones susceptores sollicitarent,

Just. 8, 3, 8:

Alexander in Italiam a Tarentinis sollicitatus,

id. 12, 2, 1:

avaritia sollicitatus (= permotus),

id. 32, 2, 1:

sollicitatoque juvene ad colloquium,

allured him to the conference, id. 38, 1, 9:

hoc maxime sollicitatus ad amicitiam,

Plin. 6, 22, 24, § 85:

serpentes sollicitant ad se avis,

id. 8, 23, 35, § 85:

hyaena ad sollicitandos canes,

id. 8, 30, 44, § 106:

velut vacua possessione sollicitatus,

Just. 31, 3, 2:

remansit in caelibatu, neque sollicitari ulla condicione amplius potuit (i. e. ad uxorem ducendam),

Suet. Galb. 5:

quod me, tamquam tirunculum, sollicitavit ad emendum (signum),

Plin. Ep. 3, 6, 4:

ut ex copia studiosorum circumspicias praeceptores quos sollicitare possimus (sc. ut huc veniant),

id. 4, 13, 11.—With inf. ( poet.):

finemque expromere rerum sollicitat superos,

urgently implores to disclose the issue, Luc. 5, 69:

cum rapiant mala facta bonos... sollicitor nullos esse putare deos,

Ov. Am. 3, 8, 36; cf.:

sollicitat spatium decurrere amoris,

Lucr. 4, 1196.—With ne:

maritum sollicitat precibus, ne spem sibi ponat in arte,

Ov. M. 9, 683.

tĕner, ĕra, ĕrum, adj. [v. teneo; cf. tenuis, and Sanscr. tanu], soft, delicate, tender (class.; cf. mollis).

Lit.

In gen.:

nihil est tam tenerum, neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas quam oratio,

Cic. de Or. 3, 45, 176; cf. id. Brut. 79, 274;

and v. II. infra): locus bipalio subactus siet beneque terra tenera siet,

Cato, R. R. 45, 1; cf.:

serito in loco, ubi terra tenerrima erit,

id. ib. 151, 2:

in tenero corpore,

Lucr. 3, 765:

procera et tenera palma,

Cic. Leg. 1, 1, 2:

radices harundinum,

Caes. B. C. 3, 58:

teneris arboribus incisis atque inflexis,

id. B. G. 2, 17:

cana legam tenerā lanugine mala,

Verg. E. 2, 51:

plantae,

id. ib. 10, 49:

caules,

Hor. S. 1, 3, 116:

gramen,

id. C. 4, 12, 9:

rami,

Ov. M. 2, 359:

uvae,

id. R. Am. 83:

prata tenerrima,

id. A. A. 1, 299:

aër,

thin, transparent, Lucr. 2, 145; Verg. A. 9, 699; Ov. M. 4, 616:

alvus,

Cels. 3, 18:

gallina,

tender, Hor. S. 2, 4, 20; cf.:

ferae tenuiores ad epulas,

Gell. 17, 15, 7:

caseus,

Prud. Cath. 3, 70:

Dianam tenerae dicite virgines,

Hor. C. 1, 21, 1; so,

virgines,

id. ib. 4, 1, 26:

conjux,

id. ib. 1, 1, 26 [p. 1855] Lycidas, id. ib. 1, 4, 19:

saltatores,

effeminate, Cic. Pis. 36, 89:

vestem Purpuream teneris quoque Maecenatibus aptam,

Juv. 12, 39:

spado,

id. 1, 22.—

In partic., of tender age, young: tener ipse etiam atque puellus, Lucil. ap. Prisc. p. 697 P.:

tener et rudis,

Cic. Leg. 1, 17, 47:

tener in cunis et sine voce puer,

Prop. 2, 6, 10:

(annus) tener et lactens puerique simillimus aevo Vere novo est,

Ov. M. 15, 201:

mares,

id. ib. 10, 84:

equis vetulis teneros anteponere solemus,

Cic. Lael. 19, 67:

grex,

Phaedr. 2, 4, 14:

vitulus,

Hor. C. 4, 2, 54:

haedus,

id. ib. 3, 18, 5:

tigres,

Val. Fl. 1, 491:

manes,

the shades of children, Stat. Th. 6, 121.—Of plants, tenerae res, Verg. G. 2, 343:

teneri anni,

youthful, tender, Plin. Pan. 15, 1; so,

teneriores anni (opp. ferociores),

Quint. 2, 2, 3:

aetates,

id. 1, 10, 34:

a teneris, ut Graeci dicunt, unguiculis,

i. e. from childhood, Cic. Fam. 1, 6, 2;

for which: de tenero ungui,

Hor. C. 3, 6, 24.— Absol.:

a tenero,

Quint. 1, 2, 18; cf.:

ut (plantae) eam partem caeli spectent, cui ab tenero consueverunt,

Col. 5, 6, 20. — Subst.: tĕnĕri, ōrum, m., the young, boys:

parcendum est teneris,

Juv. 14, 215; Claud. Laud. Stil. 2, 59;

also: in teneris,

in early youth, Verg. G. 2, 272; Quint. 1, 3, 13.—

Trop.

In gen., soft, delicate, tender, etc.:

est naturale in animis tenerum quiddam atque molle,

Cic. Tusc. 3, 6, 12:

virtus est in amicitia tenera atque tractabilis,

id. Lael. 13, 48:

tenerior animus,

id. Fam. 5, 21, 3; cf.:

tenerae Mentes,

Hor. C. 3, 24, 52; so,

animi,

id. S. 1, 4, 128:

pudor,

Ov. H. 2, 143:

est oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut, etc.,

Cic. Or. 16, 52; cf. id. Brut. 9, 38; cf. I. supra init.; so,

versus,

Hor. A. P. 246; Ov. A. A. 2, 273:

carmen,

id. Am. 3, 8, 2.— Transf., of elegiac poets:

poëta,

Cat. 35, 1; Ov. R. Am. 757:

Propertius,

id. A. A. 3, 333:

molli tenerāque voce,

Quint. 11, 3, 23:

tenera delicataque modulandi voluptas,

id. 9, 4, 31 et saep.—

In partic., of youthful weakness, tender: tener animus (pueri), Anton. ap. Cic. Att. 14, 13, A, 3; cf.:

horum erroribus teneri statim et rudes animi imbuuntur,

Tac. Or. 29; so,

adhuc mentes,

Quint. 2, 4, 5.—Hence, adv., tenderly, delicately, softly.

tĕnĕrē (post-Aug.):

dicere,

Tac. Or. 26:

recitare,

Plin. Ep. 4, 27, 1:

diligere,

Vulg. Gen. 44, 20. — Comp.:

complosit manus,

Petr. 24.— Sup.:

derasus cortex,

Plin. 23, 3, 35, § 72.—

‡ tĕnĕrĭter, only once cited:

teneriter quidam efferunt, ut celeriter: alii vero tenere ut libere,

Charis. p. 162 P.

tĕner, ĕra, ĕrum, adj. [v. teneo; cf. tenuis, and Sanscr. tanu], soft, delicate, tender (class.; cf. mollis).

Lit.

In gen.:

nihil est tam tenerum, neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas quam oratio,

Cic. de Or. 3, 45, 176; cf. id. Brut. 79, 274;

and v. II. infra): locus bipalio subactus siet beneque terra tenera siet,

Cato, R. R. 45, 1; cf.:

serito in loco, ubi terra tenerrima erit,

id. ib. 151, 2:

in tenero corpore,

Lucr. 3, 765:

procera et tenera palma,

Cic. Leg. 1, 1, 2:

radices harundinum,

Caes. B. C. 3, 58:

teneris arboribus incisis atque inflexis,

id. B. G. 2, 17:

cana legam tenerā lanugine mala,

Verg. E. 2, 51:

plantae,

id. ib. 10, 49:

caules,

Hor. S. 1, 3, 116:

gramen,

id. C. 4, 12, 9:

rami,

Ov. M. 2, 359:

uvae,

id. R. Am. 83:

prata tenerrima,

id. A. A. 1, 299:

aër,

thin, transparent, Lucr. 2, 145; Verg. A. 9, 699; Ov. M. 4, 616:

alvus,

Cels. 3, 18:

gallina,

tender, Hor. S. 2, 4, 20; cf.:

ferae tenuiores ad epulas,

Gell. 17, 15, 7:

caseus,

Prud. Cath. 3, 70:

Dianam tenerae dicite virgines,

Hor. C. 1, 21, 1; so,

virgines,

id. ib. 4, 1, 26:

conjux,

id. ib. 1, 1, 26 [p. 1855] Lycidas, id. ib. 1, 4, 19:

saltatores,

effeminate, Cic. Pis. 36, 89:

vestem Purpuream teneris quoque Maecenatibus aptam,

Juv. 12, 39:

spado,

id. 1, 22.—

In partic., of tender age, young: tener ipse etiam atque puellus, Lucil. ap. Prisc. p. 697 P.:

tener et rudis,

Cic. Leg. 1, 17, 47:

tener in cunis et sine voce puer,

Prop. 2, 6, 10:

(annus) tener et lactens puerique simillimus aevo Vere novo est,

Ov. M. 15, 201:

mares,

id. ib. 10, 84:

equis vetulis teneros anteponere solemus,

Cic. Lael. 19, 67:

grex,

Phaedr. 2, 4, 14:

vitulus,

Hor. C. 4, 2, 54:

haedus,

id. ib. 3, 18, 5:

tigres,

Val. Fl. 1, 491:

manes,

the shades of children, Stat. Th. 6, 121.—Of plants, tenerae res, Verg. G. 2, 343:

teneri anni,

youthful, tender, Plin. Pan. 15, 1; so,

teneriores anni (opp. ferociores),

Quint. 2, 2, 3:

aetates,

id. 1, 10, 34:

a teneris, ut Graeci dicunt, unguiculis,

i. e. from childhood, Cic. Fam. 1, 6, 2;

for which: de tenero ungui,

Hor. C. 3, 6, 24.— Absol.:

a tenero,

Quint. 1, 2, 18; cf.:

ut (plantae) eam partem caeli spectent, cui ab tenero consueverunt,

Col. 5, 6, 20. — Subst.: tĕnĕri, ōrum, m., the young, boys:

parcendum est teneris,

Juv. 14, 215; Claud. Laud. Stil. 2, 59;

also: in teneris,

in early youth, Verg. G. 2, 272; Quint. 1, 3, 13.—

Trop.

In gen., soft, delicate, tender, etc.:

est naturale in animis tenerum quiddam atque molle,

Cic. Tusc. 3, 6, 12:

virtus est in amicitia tenera atque tractabilis,

id. Lael. 13, 48:

tenerior animus,

id. Fam. 5, 21, 3; cf.:

tenerae Mentes,

Hor. C. 3, 24, 52; so,

animi,

id. S. 1, 4, 128:

pudor,

Ov. H. 2, 143:

est oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut, etc.,

Cic. Or. 16, 52; cf. id. Brut. 9, 38; cf. I. supra init.; so,

versus,

Hor. A. P. 246; Ov. A. A. 2, 273:

carmen,

id. Am. 3, 8, 2.— Transf., of elegiac poets:

poëta,

Cat. 35, 1; Ov. R. Am. 757:

Propertius,

id. A. A. 3, 333:

molli tenerāque voce,

Quint. 11, 3, 23:

tenera delicataque modulandi voluptas,

id. 9, 4, 31 et saep.—

In partic., of youthful weakness, tender: tener animus (pueri), Anton. ap. Cic. Att. 14, 13, A, 3; cf.:

horum erroribus teneri statim et rudes animi imbuuntur,

Tac. Or. 29; so,

adhuc mentes,

Quint. 2, 4, 5.—Hence, adv., tenderly, delicately, softly.

tĕnĕrē (post-Aug.):

dicere,

Tac. Or. 26:

recitare,

Plin. Ep. 4, 27, 1:

diligere,

Vulg. Gen. 44, 20. — Comp.:

complosit manus,

Petr. 24.— Sup.:

derasus cortex,

Plin. 23, 3, 35, § 72.—

‡ tĕnĕrĭter, only once cited:

teneriter quidam efferunt, ut celeriter: alii vero tenere ut libere,

Charis. p. 162 P.