Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

aetate

  • 41 abesse

    1) о лицах = absentem esse, не быть налицо, не находиться где-нибудь, отсутствовать (1. 199 D. 50. 16. 1. 24 D. 1, 7. 1. 26 D. 50, 17. 1. 33 § 2 D. 3, 3);

    reipubl. causa abesse (см. res s. 3);

    iusta ex causa abesse (см. iustus s. a);

    inter absentes contrahi (I. 1 § 2 D. 18, 1), в особен. - отн. заключения стипуляции (1. 1 pr. D. 45, 1);

    absentia, отсутствие (1. 140 D. 50, 17). В ближайшем значении слова abesse означ. не присутствовать в суде, не быть в здании суда (1. 4 § 5 D. 39, 2. 1. 51 § 5 D. 40, 5);

    sententiam proferre absentibus illis (1. 1 § 1. D. 2, 12). Далее absentes обозначает: лица, не живущие в одной и той же провинции, именно по отношению к давности, наз. longi temporis praescriptio (1. 12 § 3 C. 7, 33).

    2) о вещах: пропасть, недоставать, abesse per aluquem (1. 40 pr. D. 40, 7);

    res alicui furto abest (1. 14 pr. D. 50, 16);

    pecunia fideiussori abesse intelligitur (1. 26 § 2. 1. 47 pr. D. 17, 1);

    quod alicui abest, что кому-нибудь недостает или чего кто-нибудь лишился или потерял,

    si quid mihi abesset ex negotio, quod is gessisset (1. 31 § 1 D. 12, 1. 1. 24 § 1 D. 19, 1);

    quod ex duplae stipulatione abest (1. 49 D. 10, 2);

    persequi, si quid ei aberit (1. 4 D. 27, 4);

    quoties id, quod tibi debeam, ad te pervenit, et tibi nihil absit, - competit liberatio (1. 61 D. 46, 3).

    3) о фактах, свойствах: не находиться, не быть, недоставать, не иметь места, dolum malum abesse (1. 38 § 13. 1. 83 pr. 1. 121. pr. D. 45, l);

    facinus abest (1. 20 D. 44, 7);

    non multum abest, quin (1. 17 D. 40, 7);

    absit a saeculo nostro (1. 7 C. 1, 11);

    abest servo aliquid (1. 17 § 20 D. 21, 1).

    4) для определения расстояния или разницы, non multum aberat a puberi aetate (1. 14 D. 29, 5);

    quae vis a maleficio non abest (1. 20 D. 44. 7);

    non multum abest a vilico (1. 166. D. 50, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > abesse

  • 42 componere

    1) складывать, а) прикладывать, lapides (1. 27 § 33 D. 9, 2. 1. 25 § 11 D. 34, 2);

    b) соединять, utraque legata (l. 18 pr. D. 29, 1): c) собирать, leges in unum comp. (1. 2 § 2. 36 D. 1, 2);

    comp. sarcinulas (1. 15 § 3 13. 4, 6);

    d) приводить в порядок, устраивать, напр. Penates, домашние дела (1. 2 C. 9, 3);

    patrimonium pupilli ita compositum etc. (1. 18 pr. D. 26, 7);

    e) составлять, совершать, postremas voluntates (1. 5 C. 6, 22);

    codicillos (1. 8 C. 9, 22), libellos (1. 74 D. 47, 2), stipulationes (1. 53 D. 45, 1), compromissum (1. 21 § 6 D. 4, 8), rationem legis Falc. (1. 77 D. 35, 2. 1. 2 § 5 D. l, 2);

    f) обрабатывать, сочинять: edictum Praetoris (1. 2 § 44 eod.).

    2) поставлять, leges comp. pro rostris (1. 2 § 4 eod.) 3) хранить, сберегать: foenum comp. in villa (1. 11 § 4 D. 19, 2);

    fructus comp. in capsellis (1. l2 § 1 D. 33, 7).

    4) установить, определить: persona de cujus aetate compositum est (1. 12 pr. C. 3, 33). 5) прекращать спор, примирить спорящих (1. 230 D. 50, 16);

    comp. aliquos (1. 13 § 3 D. 7, 1).

    6) сравнивать (1. 2 C. Th. 5, 1. 1 2 C. Th. 6, 10).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > componere

  • 43 constituere

    1) ставить, класть: frumenta const. in horreis (1. 6 C. 10, 70); выстроить: cohortes const oportunis locis (1. 3 pr D. 1, 15). 2) строить, закладывать: moenia (1. 239 § 7 D. 50, 16), hortos (1. 198 eod), sepulcra (l. 5 D. 11, 7), agros, обрабатывать (1. 23 pr. D. 39, 3). 3) утверждать, основывать, постановлять, именно: а) установить право, вводить юридические институты, определять источник права: quod quisque populus ipse sibi jus constituit;

    quod naturalis ratio inter omnes homines constituit (1. 9 D. 1, l); (1. 2 § 8 - 12 D. 1, 2);

    jus moribus constitutum (1. 32 § 1 D. 1, 3);

    auctoritas jura constituentium, т. е. юристов (1. 120. D. 50, 16. 1. 96 pr. eod. 1. 91 § 3 D. 45, 1. 1. 3 § 4 D. 26, 1. 1. 35 D. 11, 7);

    Praetor actionem constituit (1. 1 D. 14, 5. 1. 1 § 1 D. 25, 5); особ. о постановлениях императоров (1. 2 D. 1, 4. 1. 41 D. 28, 5. 1. 1 § 9 D. 48, 10); к этим указам относится выражение: constitutum est (1. 13 § 7 D. 3, 2. 1. 34 D. 3, 5. 1. 29 pr. D. 5, 2. 1. 6 pr. D. 11, 7. 1. 3 § I D. 14, 6. 1. 1 D. 29, 7. 1. 18 D. 41, 3. 1. 63 D. 42, 1);

    constitutus, установленный законом или указом, ad amittendam servitutem constit. tempus (1. 19 § 1 D. 8, 6. 1. 6 § 1. 1 7. 10 § 1 eod. 1. 34 § 1 D. 8, 3);

    constit. usucapioni lempus (1. 4 pr. D. 41, 10); (I. 63 § 4 D. 41, 1);

    constit. tempus aetatis (1. 62 § 2 D. 23, 2);

    constit. appellatoria tempora (1. 5 § 5 D. 49, 5);

    judicatis constit. tempus (1. 2 D. 44, 3); (1. 7 D. 42, 1);

    b) вводить в должность (новых сановников) (1. 2 § 4. 11. 16. 17. 21. 23 D. 1, 2); с) о постановлениях претора, наместника (I. 1 pr. D. 27, 2. 1. 11 § 1 D. 48, 3. 1. 1 § 3 D. 49, 4), судьи (1. 38 pr. D. 6, 1. 1. 5 § 10 D. 25, 3), посредника (1. 50 D. 35, 1);

    d) о назначении опекуна или представителя (1. 1 D. 2, 1. 1. 1 § 1 D. 3, 3. 1. 15 D. 26, 7. J. 7 § 1 D. 27, 31 1. 3 § 8 D. 27, 4. 1. 5 D. 27, 10. 1. 87. 90 D. 46. 3); е) об установлении правоотношения, напр. обязательного, constit. obligationem (1. 3 § 1. 1. 44 § 1. 2 D. 44, 7), debitorem sibi constit. (1. 47 § 1. 1. 51 § 1 D. 2, 14);

    mulierem ream pro se constit. (1. 1 § 2 D. 16, 1);

    duos reos stipulandi constit. (1. 5 D. 45, 2), per metum reus constitutus (1. 14 § 6 D. 4, 2);

    constit. precarium (1. 5 D. 43, 26); об установлении сервитутов: vicino aliquod jus constit. (§ 4 J, 2, 3), const. usumfructum (1. 3 pr. 1. 36 § 1 D. 7, 1. 1. 1 pr. § 1 D. 7, 4), usum (1. 1 § 1 13. 7. 8), servitutem aquae ducendae etc (1. 5 § 1. 1. 6 § 1. 1. 9. 10 D. 8, 3), viam (1. 46 § 1 D. 21, 2); о совершении сговора (1. 13 § 1 D. 3, 2. 1. 4 pr. 1. 6. 18 D. 23. 1); о назначении приданого (1. 5 § 12 D. 23, 3);

    f) вооб. установить на основании договора или завещания;

    constit. pretium (1. 39 § 1 D. 18, 1. 1. 34. 36 D. 21, 1);

    dies constitutus (1. 10 § 1 D. 14, 2);

    constit. heredes (1. 28 § 2 D. 40, 5).

    4) поставить в положение, находиться, constitutus in discrimine vitae;

    in extremis constitutus (1. 39 § l D. 32. 1. 42 § 1 D. 39, 6), in dignitate, munere (1. 5 D. 1, 9. 1. 1 § 1 D. 50, 10), in spe successionis (1. 1 § 13 D. 25, 4), apud hostes (1. 20 D. 3, 5);

    servus poenae const. (1. 17 § 6 D. 36, 1), sui juris constit. (1. 5 § 1 D. 25, 3. 1. 114 § 11 D. 30);

    in matrimonio constituta (1. 19 C. 5, 12); (1. 27 pr. D. 3, 5. 1. 48 § 2 D. 4, 4. 1. 9 § 1 D. 27, 3), intra legitimam aetatem (1. 20 § 1 D. 34, 3), in minore aetate (1. 28 C. 5, 12);

    res extra dotem constitutae (1. 95 pr. D. 35, 2).

    5) решиться: const. apud se, utrum - an etc. (1. 5 § 2 D. 37, 5); (1. 23 pr. D. 26. 2); (1. 12 D. 29, 2);

    abstinere pupillum hereditate (1. 15 § 9 D. 19, 2), qua actione uti vellet (1. 84 § 13 D. 30); (1. 38 § 1 eod. 1. 17 § 1 D. 41, 2).

    6) oбещать посредством pactum, заплатить свой или чужой долг;

    constitutum (subst.) такое обещание;

    constituta pecunia, долг прямо признанный (§ 9 J. 4, 6. tit. D. 13, 5. C. 4, 18);

    Praetor constituta ex consensu facta custodit (1. 1 pr. D. cit.);

    debitum ex quacunque causa potest constitui (1. 1 § 6 eod.);

    de constituta experiri, teneri;

    consti-tuendo teneri, obligari (1. 1 § 1. 2. 4. 8 eod.);

    actio pecuniae constitutae s. de constituta pecunia, тк. actio constitutoria, иск, который по преторскому эдикту проистекал из бесформенного обещания заплатить долг (1. 20. 22. 26. 30. 31 eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > constituere

  • 44 deficere

    1) недоставать: si cibaria defecerint in navigatione (1. 2 § 2 D. 14, 2); (1. 35 pr. D. 12, 2). 2) не иметь места, не быть, deficit actio, exceptio (1. 5 § 12 D. 9, 3. 1. 21 D. 19, 5. 1. 31 § 18 D. 21, 1. 1. 2 § 5 D. 39, 3. 1. 1 § 1 D. 47, 4), interdictum (1. 3 § 13 D. 43, 19), anxilium Scti (1. 4 C. 4, 29); (1. 49 D. 10, 2); (1. 2 pr. D. 29, 6);

    defecta intentio (1. 20 C. 4, 19);

    deficit s. deficitur conditio, defecta conditio (1. 28 § 3 D. 28, 5. 1. 48 § 1 D. 28, 6. 1. 10 pr. D. 35, 1. cf. conditio s. 2. c.); отсюда defectus conditionis, ненаступление условия (1. 28 pr. D. 28, 2. 1. 5 D. 28, 3. 1. 28 § 4 D. 28, 5. 1. 27 § 1 D. 28, 7);

    deficit conventio (1. 2 D. 20, 4); особ. об отпавших отказах и о наследственной доле, deficit, quod ei relictum est;

    pars (legati) deficit s. defecit (1. 55 pr. I. 57. 59 D. 31);

    fideicommissum deficiens (l. 60 eod.);

    pars defecta s. deficiens (1. 31 D. 35, 1. 1. 78 D. 35, 2);

    deficere также о назначенных наследниках, которые не хотят или не могут принять наследства, ип parte deficientis esse heredem (1. 5 D. 28, 5);

    deficientium partes accipere (1. 53 § 1 D. 29, 2); (1. 8 D. 34, 1); (1. 78 D. 35. 2); (1. 57 § 2 D. 36,1).

    3) оставить, defici, недоставать, не хватать, defici actione, не иметь иска (1. 1 D. 14, 3);

    defici accusatore marito (1. 14 pr. D. 40, 9);

    deficere facultatibus ad munera vel honores (1. 4 § 1 D. 50, 4);

    fide veri deficere (1. 4 C. 1, 18);

    aequitas suggerit, etsi iure deficiamur (1. 2 § 5 D. 39, 3);

    iure civili deficere, не быть в состоянии сослаться на гражданское право (1. 6 § 1 D. 37. 1. 1. 2 D. 38, 8);

    iure deficit testamentum (1. 12 C. 6, 23);

    defici conditione (1. 8 § 7 D. 28, 7. 1. 31 D. 35, 1. 1. 13 pr. D. 40, 7).

    4) истощаться, испортиться: homo defectae senectutis;

    aetate defectus (1. 12 § 3 D. 7, 1. 1. 3 § 7 D. 29, 5); (1. 7 C. 11, 58); отсюда defectio praediorum, упадок, падение недвижимых имуществ (1. 12 eod.);

    defici facultalibus, обеднеть (1. 33 D. 23, 3); также просто deficere: si debitores defecerint (1. 3 § 8 D. 49, 14);

    cautio defecit, представленное обеспечение оказывается недостаточным (1. 73 D. 35, 1);

    defecta поmina, долговые требования против несостоятельного должника (1. 11 § 1 D. 22, 1).

    5) отложиться, отпасть (1. 5 § 1 D. 4, 5. 1. 3 § 21 D. 49, 16). 6) умереть, plerique, dum torquentur, deficere solent (1. 8 § 3 D. 48, 19); (1. 21 C. 9, 22).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > deficere

  • 45 defici

    1) недоставать: si cibaria defecerint in navigatione (1. 2 § 2 D. 14, 2); (1. 35 pr. D. 12, 2). 2) не иметь места, не быть, deficit actio, exceptio (1. 5 § 12 D. 9, 3. 1. 21 D. 19, 5. 1. 31 § 18 D. 21, 1. 1. 2 § 5 D. 39, 3. 1. 1 § 1 D. 47, 4), interdictum (1. 3 § 13 D. 43, 19), anxilium Scti (1. 4 C. 4, 29); (1. 49 D. 10, 2); (1. 2 pr. D. 29, 6);

    defecta intentio (1. 20 C. 4, 19);

    deficit s. deficitur conditio, defecta conditio (1. 28 § 3 D. 28, 5. 1. 48 § 1 D. 28, 6. 1. 10 pr. D. 35, 1. cf. conditio s. 2. c.); отсюда defectus conditionis, ненаступление условия (1. 28 pr. D. 28, 2. 1. 5 D. 28, 3. 1. 28 § 4 D. 28, 5. 1. 27 § 1 D. 28, 7);

    deficit conventio (1. 2 D. 20, 4); особ. об отпавших отказах и о наследственной доле, deficit, quod ei relictum est;

    pars (legati) deficit s. defecit (1. 55 pr. I. 57. 59 D. 31);

    fideicommissum deficiens (l. 60 eod.);

    pars defecta s. deficiens (1. 31 D. 35, 1. 1. 78 D. 35, 2);

    deficere также о назначенных наследниках, которые не хотят или не могут принять наследства, ип parte deficientis esse heredem (1. 5 D. 28, 5);

    deficientium partes accipere (1. 53 § 1 D. 29, 2); (1. 8 D. 34, 1); (1. 78 D. 35. 2); (1. 57 § 2 D. 36,1).

    3) оставить, defici, недоставать, не хватать, defici actione, не иметь иска (1. 1 D. 14, 3);

    defici accusatore marito (1. 14 pr. D. 40, 9);

    deficere facultatibus ad munera vel honores (1. 4 § 1 D. 50, 4);

    fide veri deficere (1. 4 C. 1, 18);

    aequitas suggerit, etsi iure deficiamur (1. 2 § 5 D. 39, 3);

    iure civili deficere, не быть в состоянии сослаться на гражданское право (1. 6 § 1 D. 37. 1. 1. 2 D. 38, 8);

    iure deficit testamentum (1. 12 C. 6, 23);

    defici conditione (1. 8 § 7 D. 28, 7. 1. 31 D. 35, 1. 1. 13 pr. D. 40, 7).

    4) истощаться, испортиться: homo defectae senectutis;

    aetate defectus (1. 12 § 3 D. 7, 1. 1. 3 § 7 D. 29, 5); (1. 7 C. 11, 58); отсюда defectio praediorum, упадок, падение недвижимых имуществ (1. 12 eod.);

    defici facultalibus, обеднеть (1. 33 D. 23, 3); также просто deficere: si debitores defecerint (1. 3 § 8 D. 49, 14);

    cautio defecit, представленное обеспечение оказывается недостаточным (1. 73 D. 35, 1);

    defecta поmina, долговые требования против несостоятельного должника (1. 11 § 1 D. 22, 1).

    5) отложиться, отпасть (1. 5 § 1 D. 4, 5. 1. 3 § 21 D. 49, 16). 6) умереть, plerique, dum torquentur, deficere solent (1. 8 § 3 D. 48, 19); (1. 21 C. 9, 22).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > defici

  • 46 excusare

    1) извинять, оправдывать: а) сложить с кого вину, освободить от наказания: excusatum esse прот. teneri (1. 27 § 29 D. 9, 2. 1. 14 pr. D. 48, 10);

    tenebitur, nec ignorantia eius erit excusata (1. 19 § 1 D. 19, 2); (1. 12 D. 48, 8);

    doli non capaces etc. excusati sunt (1. 3 § 1 D. 47, 12), excusata ignorantia, inopia (1. 8 § 8 D. 17, 1); (1. 2 § l D. 18, 6); (1. 22 D. 34, 9): (1. 15 § 3 D. 48, 10);

    incestum excusari solet sexu vel aetate (1. 38 § 7 D. 48, 5);

    excusari maiore poena (1. 68 D. 23, 2);

    excusatio, извинение, mulieres in adulterio commisso nullam habere possunt excusationem (1. 38 § 4. D. 48, 5), aetas excusationem meretur (1. 1 § 32 D. 29, 5); (1. 37 § 1 D. 4, 4);

    vani timoris excusatio non est (1. 184 D. 50, 17);

    excusabilis, извинительный;

    excusabili necessitate impediri (1. 6 C. 10, 63);

    b) извинять кого по поводу должности;

    se excusare, отказаться от чего;

    excusatio, отказ, увольнение;

    excusatio munerum (tit. D. 50, 5);

    munera talia, ut neque aetas ea excuset, neque numerus liberorum (l. 6 § 4 eod.);

    excusari a civilibus muneribus (1. 17 pr. D. 50, 1), a dicendo testimonio (1. 1 § 1 D. 22, 5), a compromisso (1. 16 § 1 D. 4, 8);

    excusatio, se excusare - относительно отказа от должности опекуна (tit. J. 1, 25. D. 27, 1. C. 5, 62 - 68); (1. 11 § 2 D. 4, 4. 1. 16 D. 27, 1), a tutela (1. 11. 21. 25. 27. 46 eod.), ex tutela (1. 45 § 1 eod.);

    habere ius excusationis (1. 26 eod);

    tutelam excusationis iure suscipere nolle (1. 28 pr. D. 26, 2); (1. 20 pr. D. 49, 1);

    partis bonorum se excus., отказаться от управления известною частью имущества малолетнего (1. 111 D. 30).

    2) приводить что-нибудь в извинение: iustam causam litteris excus. (1. 6§ 9 D. 28, 3). 3) защищать: innocentiam excusantem audiri aequum est (1. 33 § 2 D. 3, 3);

    exc. sententiam magistri (I. 19 § 2 D. 4, 8).

    4) исключать (1. l § 3 D. 3, 1. 1. 11 D. 50, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > excusare

  • 47 fessus

    слабый: aetate fessus (1. 8 D. 39, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fessus

  • 48 magnus

    maior, maximus, великий, большой, а) относит. объема, количества, числа, напр. magna, maior possessio (1. 5 § 10 D. 27, 9);

    maior domus (1. 38 § 4 D. 32. 1. 38 § 1 D. 39, 2. 1. 22 pr. D. 33, 7: 1. 126. cf. 1. 163 pr. D. 50, 16. 1. 90 eod. 1. 11 § 1 D. 2, 1. 1. 4 D. 4, 1. 1. 20 D 3, 3. 1. 18 § 3 D. 4, 3. 1. 38 D. 3, 5. 1. 9 § 1 D. 22, 1. 1. 54 D. 26, 7. 1. 89 § 2 D. 46, 3. 1. 4 § 3. 1. 5 D. 10, 2. 1. 7 § 19. cf. 1. 8 D. 2, 14. cf. 1. 14 pr. D. 16, 3. 1. 15 pr. D. 42, 5. 1. 2 pr. D. 42, 7. 1. 3 pr. D. 3, 1. cf. 1. 19 § 1 D. 26, 2. 1. 32 § 13 D. 4, 8. cf. 1. 18 D. 5, 1. 1. 19 D. 50, 1. cf. 1. 160 § 1. D. 50, 17);

    maior pars diei (1. 2 § 1 D. 50, 16. 1. 156 eod.);

    b) по отнош. к стоимости, цене: magni pretii esse (1. 14 § 5 D. 47, 2);

    mai. pretii res (1. 26 § 4. D. 12, 6. 1. 33 pr. D. 9, 2. 1. 22 § 10 D. 48, 10);

    magni facere, весьма почитать, aestimare (1. 36 D. 38, 2);

    maiore valere (1. 5 C. 2, 20);

    c) относит. важности, силы, magna (et iusta s. idonea) causa (1. 8 § 17 D. 5, 2. 1. 4 § 3 D. 12, 3. 1. 4 § 3 D. 42, 1. 1. 53 § 2 eod. § 2 I. 3, 14. 1. 7 pr. D. 2, 13. 1. 3 § 1 D. 4, 9. 1. 30 D. 13, 7. 1. 2 § 1 D. 18, 6. 1. 9 § 2. 1. 25 § 6 1. 33. 36 D. 19, 2. 1. 17 § 5 D. 19, 5. 1. 1 § 4 D. 44, 7. 1. 1 § 5 eod. 1. 226 D. 50, 16);

    mai. rei impetus (1. 2 D. 4, 2);

    timor mai. mali (1. 5 eod.);

    maior, max. metus (1. 8 § 1. 2 eod.);

    magna captio (1. 43 D. 9, 2);

    iniuria maior (1. 7 § 7 D. 47, 10);

    mai. delicta (1. 5 § 2 D. 48, 19. 1. 11 D. 1, 16. 1. 54 D. 5, 1);

    magna s. max. capitis deminutio (см. caput s. 5);

    d) о значении, о рангах (1. 14 D. 2, 1. 1. 58 D. 5, 1. 1. 1 § 3 D. 49, 1. 1. 6 C. 3, 22. 1. 54 § 1 D. 42, l. 1. 7 § 22 D. 48, 22);

    mai. magistratum gerere (1. 14 § 5 D. 50, 4);

    max. Principes (1. 30 pr. D. 27, 1. 1. 8 pr. § 5 D. 50, 5);

    maiores, начальники (1. 3 C. 1, 9);

    e) по отнош. к имуществу: maior centenario (см.);

    f) о возрасте человека: б) период жизни (maior natu) (1. 15 § 3. 1. 40 § 1 D. 1, 7. 1. 77 § 21 D. 31. 1. 21 § 5 D. 33, 1);

    maior natu XXV annis (l. 14 pr. D. 38, 2);

    maior XX annis (1. 5 § 1 D. 1, 5);

    LXX annis (1. 3 D. 50, 6. § 4 I. 1, 11); особ. обоз. maior - лицо, перешедшее возраст 25 лет, совершеннолетнее, mai. aetatis (constitutum) esse (1. 23. 48 § 2 D. 4, 4. 1. 3 § 11 eod.): minor, maior factus (1. 3 § 1. 2 eod. 1. 24 pr. eod.);

    maior aetate (1. 15 C. 4, 44); в) для обознач. родственников по боковой линии, которые состоят ближе всего к общему родителю (родоначальнику): patruus, avunculus magnus, maior, maximus;

    amita, matertera magna, maior, maxima = avi (aviae), proavi (proaviae), abavi (abaviae), frater, soror (1. 1 § 6 1. 10 § 15-17 D. 38, 10); г) maiores, бб.) дальние, восходящие: прародители (1. 10 § 7 eod. cf. 1. 4 § 2 D. 2, 4. 1. 35 D. 4, 4. 1. 36 D. 38, 2. 1. 3 D. 48, 22); вв) вооб. предки, a maioribus constituta (1. 20 D. 1, 3. 1. 12 § 9 D. 49, 15. 1. 35 D. 11, 7. 1. 3 pr. D. 24, 1. 1. 28 § 1 D. 48, 19);

    mos maiorum (1. 11 D. 1, 1. 1. 5 D. 2, 1. 1. 11 § 1 D. 3, 2. 1. 9 pr. D. 48, 9); гг) предшественник во владении (1. 11 C. 7, 32).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > magnus

  • 49 minor

    1) меньший, меньше, lanx minor (1. 31 D. 34, 2);

    min. pondera (1. 18 § 3 D. 4, 3. 1. 1 C. 1, 55);

    min. dies. прот. amplior numerus dierum (1. 4 § 5 D. 42, 1. 1. 69 D. 5, 1);

    m. crimen (1. 7 § 5 D. 48, 2);

    capitis deminutio m. (см. caput s. 5);

    m. honor, magistratus (1. 7 § 22 D. 48, 22. 1. 4 pr. 1. 14 § 5 D. 50, 4);

    min. iudicem appellare (1. 1 § 3 D. 49, 1);

    min. usurae (1. 9 § 1. 1. 13 pr. D. 22, 1. 1. 5 D. 33, 4);

    reditus min. facti (1. 38 D. 33, 2. 1. 35 § 2 D. 28, 5);

    in peculio, legato (1. 8 § 3 D. 33, 8. 1. 41 § 2 D. 21, 2. 1. 7 § 2 D. 14, 4. 1. 18 pr. 1. 47 pr. D. 21, 1. 1. 25 D. 26, 7. 1. 4 § 3 D. 12, 3. 1. 9 § 3 D. 11, 3. 1. 36 D. 21, 1. 1. 3 § 3 D. 19, 1);

    minoris emere (1. 13 pr. eod. 1. 6 D. 40, 5);

    venire (1. 32 § 26 D. 24, 1. 1. 63 D. 46, 1);

    locata venditave res (1. 2 D. 3, 6. 1. 12 § 1 D. 50, 17. 1. 32 cf. 1. 82 eod. 1. 1 § 43 D. 16, 3. 1. 110 pr. cf. 1. 21 D. 50, 17);

    minus (adv.) б) меньше, менее, m. delinquere (1. 1 § 7 D. 3, 1);

    m. solvendo esse (1. 9 § 1 D. 4, 3);

    m. frequentari (1. 1 § 1 D. 11, 1);

    m. audiens (1. 11 D. 26, 4. 1. 27 § § 2 D. 4, 8. 1. 5 § 10 D. 27, 9. 1. 192 § 1 D. 50, 17); в) недостаточно, мало (1. 88 § 17 D. 31. 1. 3 § 3 D. 26, 7. 1. 1 § 11 D. 37, 10. 1. 1 § 5 D. 27, 8); г) не, напр. si - si minus (1. 6 § 9 D. 2, 13. 1. 73 § 3 D. 5, 1);

    quo minus = ut non s. ne, напр. dolo facere, quo m. etc. (1. 9 pr. D. 10, 4. 1. 7 § 2 D. 14, 4);

    moram facere, quo m. (1. 4 pr. D. 2, 7);

    impediri, quo m. (1. 3 § 2. 3 D. 2, 10).

    2) младший, sc. aetate, напр. nec (debet arrogare) maiorem minor (1. 15 § 3 D. 1, 7);

    minor LX annis (§ 2 eod.);

    m. XX annis dominus (§ 4 I. 1, 6. 1. 102 D. 30. 1. 1 D. 40, 1);

    m. XVIII annis (1. 13 D. 40, 2. 1. 57 D. 42, 1);

    min. XXV annis (tit. D. 4, 4. 1. 1 § 1 eod.);

    cp. Gai. II. 163. IV. 57. 1. 6 eod. cf. 1. 15 § 6 D. 48, 5); тк. прямо minor в смысле m. ХХV annis, несовершеннолетний, напр. Praetor minoribus auxilium promisit, non maioribus (1. 3 § 4 h. t.); (§ 1 eod. 1. 3. cf. 1. 2 C. 2, 43. 1. 6 D. 4, 1. 1. 13 D. 26, 5. 1. 39 § 6 D. 3, 3);

    m. iudex, Praetor, Consul (1. 57 D. 42, 1);

    m. aetas, несовершеннолетие (1. 2 C. 2, 30).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > minor

  • 50 noster

    наш, особ. a) касающийся римлян, leges nostrae (Gai. IV, 37; 1. 1 § 4 D. 1, 12);

    b) настоящего времени, nostris temporibus прот. olim (Gai. I. 110. 112);

    nostra aetate (1. 8 pr. D. 34, 5. 1. 8 D. 1, 18. 1. 11 D. 3, 1. 1. 7 § 5. 6 D. 24, 1. 1. 41 § 3. 5 D. 30);

    c) царствующего императора, imago nostra vel retro principum (1. 16 C. 8, 12. 1. 16 cit. 1. 2 C. 12, 5);

    numen nostrum (1. 2 C. 10, 48);

    nostra domus (1. 2 cit.);

    sedes (1. 5 C. 10, 63);

    d) нам принадлежащий, как собственность (1. 5 § 1 D. 1, 5. 1. 5 D. 41, 1. 1. 25 D. 50, 16. 1. 5 § 10 D. 39, 1). Nota, 1) знак (1. 1 § 8 D. 11, 4. 1. 3 C. 11, 9).

    2) знак сокращения прот. littera, напр. artes extra litteras vel notas positae (1. 1 § 7 D. 50, 13);

    qui notis scribunt acta Praesidum (1. 33 § 1 D. 4, 6. 1. 40 pr. D. 29, 1. 1. 6 § 2 D. 37, 1. 1. 9 § 4 D. 28, 5).

    3) отметка, замечание, notam adicere legato (1. 21 § 1 D. 28, 1. 1. 106 D. 45, 1. 1. 10 D. 49, 17);

    notae Papiniani (1. 1 § 6 C. 1, 17. 1. 13 pr. C. 9, 51).

    4) пятно, клеймо, стыд, nota et infamia vitae (1. 3 § 5 D. 22, 5);

    n. infamiae (1. 2 pr. D. 37, 15. 1. 17 § 1 D. 37, 14. 1. 27 C. 3, 28. 1. 2 C. 5, 9. 1. 15 § 44 D. 47, 10. 1. 2 C. 5, 42. 1. 6 D. 27, 2. 1. 2 pr. D. 3, 2. 1. 1 § 6 D. 3, 1. 1. 17 pr. D. 37, 14. 1. 2 § 2 D. 50, 2); срам, бесчестие, non notae causa exheredare filios;

    exheredatio non notae gratia adiecta (1. 18 D. 28, 2. 1. 47. pr. D. 38, 2. 1. 5 § 10 D. 47, 10).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > noster

  • 51 primus

    (adi.) первый, primus - secundus - tertius gradus (см. s. 2 b. в);

    primae - secundae nuptiae (1. 77 § 9 D. 31);

    primus - posterior creditor (1. 15 D. 20, 6. 1. 2 pr. D. 38, 2);

    primae personae, прот. heredes (1. 23 pr. C. 1, 2. 1. 2 § 8 D. 50, 5. 1. 25 pr. D. 36, 1);

    a prima aetate (1. 68 pr. D. 35, 2);

    prima facie, по виду;

    primum s. primum s. primo (adv.) in primis, сперва, in primis - dein - tertio (1. 8 § 8 D. 2, 15), primo - post (1. 2 D. 1, 6. 1. 34. 37 D. 1, 3. 1. 39 eod. 1. 217 pr. D. 50, 16. Ulp. XXII. 4, XXIV. 18).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > primus

См. также в других словарях:

  • aetate provectus — index elderly Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • aetate probanda — See de aetate probanda …   Ballentine's law dictionary

  • aetate probanda — /iyteytiy prowbeenda/ A writ (now obsolete) which inquired whether the king s tenant holding in chief by chivalry was of full age to receive his lands. It was directed to the escheater of the county …   Black's law dictionary

  • aetate probanda — /iyteytiy prowbeenda/ A writ (now obsolete) which inquired whether the king s tenant holding in chief by chivalry was of full age to receive his lands. It was directed to the escheater of the county …   Black's law dictionary

  • Nostra Aetate — (Latin: In our Age) is the Declaration on the Relation of the Church with Non Christian Religions of the Second Vatican Council. Passed by a vote of 2,221 to 88 of the assembled bishops, this declaration was promulgated on October 28, 1965, by… …   Wikipedia

  • Nostra Aetate — (lat. für „In unserer Zeit“, so die Anfangsworte) heißt die Erklärung des Zweiten Vatikanischen Konzils zu den nichtchristlichen Religionen. Sie wurde am 28. Oktober 1965 beschlossen und von Papst Paul VI. öffentlich verkündet. Sie betont… …   Deutsch Wikipedia

  • Nostra aetate — (lat. für „In unserer Zeit“, so die Anfangsworte) heißt die Erklärung des Zweiten Vatikanischen Konzils zu den nichtchristlichen Religionen. Sie wurde am 28. Oktober 1965 beschlossen und von Papst Paul VI. öffentlich verkündet. Sie betont… …   Deutsch Wikipedia

  • minori aetate — See administration minori aetate; durante minore aetate …   Ballentine's law dictionary

  • Déclaration Nostra aetate — Nostra Ætate Nostra Ætate est la Déclaration sur l Église et les Religions Non Chrétiennes du Concile Vatican II. Elle a été promulguée le 28 octobre 1965 par le pape Paul VI, ayant été votée 2 221 voix pour et 88 voix contre lors du dernier… …   Wikipédia en Français

  • Nostra AEtate — Nostra Ætate Nostra Ætate est la Déclaration sur l Église et les Religions Non Chrétiennes du Concile Vatican II. Elle a été promulguée le 28 octobre 1965 par le pape Paul VI, ayant été votée 2 221 voix pour et 88 voix contre lors du dernier… …   Wikipédia en Français

  • Nostra Aetate — Nostra Ætate Nostra Ætate est la Déclaration sur l Église et les Religions Non Chrétiennes du Concile Vatican II. Elle a été promulguée le 28 octobre 1965 par le pape Paul VI, ayant été votée 2 221 voix pour et 88 voix contre lors du dernier… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»