Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

aestuo

  • 1 aestuo

    aestuo, āvi, ātum, āre (aestus), infolge heftiger innerer Hitze wallen, brausen, I) v. Feuer u. seiner Wirkung: a) v. Feuer, auflodern, aufbrausen, aestuat ignis, Verg. u. Ov. – b) v. der Wirkung des Feuers, von Sachen = vor Hitze wallen, strudeln, kochen, heiß-, schwül sein, dum scribilitae aestuant, Plaut.: ventis pulsa aestuat arbor, erhitzt sich, Lucr.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg.: nebulā ingens specus aestuat atrā, Verg.: tempus, quo torridus aestuat aër, Prop.: sole aestuante, Col. – v. leb. Wesen = Hitze empfinden, Hitze haben, erhitzt-, heiß sein, vor Hitze glühen (Ggstz. algere), algendo, aestuando, Cic.: sub pondere aestuat arboreo, Ov.: si dixeris »aestuo«, sudat, Iuven.: boves si aestuaverint, Col. – II) v. Flüssigkeiten u. dgl., 1) eig.: a) v. der Wasserflut, wallen u. branden, schäumend wogen, gurges aestuat, Verg.: Maura semper aestuat unda, Hor. – im Bilde, quasi aestuantis (wie Ebbe u. Flut auf- u. niedersteigenden) animae iter, Gell.: confertis aestuat in foribus, von einer wogenden Menschenmenge, Prud. – b) v. gärenden Flüssigkeiten, gären, interea teneris tepefactis in ossibus umor aestuat, Verg.: vina aestuantia, Pallad.: stomachus frequenter aestuans erat, stieß auf, Plin. ep. 6, 16, 19 ed. Keil (vulg. interaestuans). – 2) übtr., vom Gemüte: a) leidenschaftlich aufgeregt wogen, in leidenschaftli cher-, heftiger Bewegung sein, weder ein noch aus wissen, nicht zur Ruhe kommen können, (s. Oud. Schol. in Cic. ep. p. 169), ut desiderio te nostri aestuare putarem, Cic.: nobilitas invidiā aestuabat, Sall.: Domitianus aestuabat ingenti invidiā, kochte furchtbar vor Grimm, Plin. ep.: aestuat ingens uno in corde pudor mixtoque insania luctu, Verg. – bes. vor Liebe, rex in illa aestuat, glüht von Liebe zu ihr, Ov. met. 6, 490: aestuet ut nostro madidus conviva ministro, Mart. 9, 22, 11. – u. vor Begierde, aestuat in aurum, brennt vor Gier nach G., Claud. Eutr. 1, 191: m. folg. Infin., stabulis minari aestuat, Claud. III. cons. Hon. 82. – b) in sorglicher Unruhe auf- u. niederwogen, verlegen hin- u. herschwanken, in ängstlicher Besorgnis-, sorglicher Unruhe sein (s. Benecke Iustin, 1, 10, 15), magnis aerumnarum procellis aestuat, Apul.: aestuabat dubitatione, Cic.: in eo aestuavi diu, dabei habe ich mir lange den Kopf zerbrochen, Cic. ad Att. 7, 13 a, 1 (5) M.: sic anceps inter utrumque animus aestuat, Quint.: unpers. m. folg. indir. Fragesatz, aestuatum est in conciliis deorum, quisnam modis etc., Arnob. 5, 11 in.

    lateinisch-deutsches > aestuo

  • 2 aestuo

    aestuo, āvi, ātum, āre (aestus), infolge heftiger innerer Hitze wallen, brausen, I) v. Feuer u. seiner Wirkung: a) v. Feuer, auflodern, aufbrausen, aestuat ignis, Verg. u. Ov. – b) v. der Wirkung des Feuers, von Sachen = vor Hitze wallen, strudeln, kochen, heiß-, schwül sein, dum scribilitae aestuant, Plaut.: ventis pulsa aestuat arbor, erhitzt sich, Lucr.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg.: nebulā ingens specus aestuat atrā, Verg.: tempus, quo torridus aestuat aër, Prop.: sole aestuante, Col. – v. leb. Wesen = Hitze empfinden, Hitze haben, erhitzt-, heiß sein, vor Hitze glühen (Ggstz. algere), algendo, aestuando, Cic.: sub pondere aestuat arboreo, Ov.: si dixeris »aestuo«, sudat, Iuven.: boves si aestuaverint, Col. – II) v. Flüssigkeiten u. dgl., 1) eig.: a) v. der Wasserflut, wallen u. branden, schäumend wogen, gurges aestuat, Verg.: Maura semper aestuat unda, Hor. – im Bilde, quasi aestuantis (wie Ebbe u. Flut auf- u. niedersteigenden) animae iter, Gell.: confertis aestuat in foribus, von einer wogenden Menschenmenge, Prud. – b) v. gärenden Flüssigkeiten, gären, interea teneris tepefactis in ossibus umor aestuat, Verg.: vina aestuantia, Pallad.: stomachus frequenter aestuans erat, stieß auf, Plin. ep. 6, 16, 19 ed. Keil (vulg. interaestuans). – 2) übtr., vom Gemüte: a) leidenschaftlich aufgeregt wogen, in leidenschaftli-
    ————
    cher-, heftiger Bewegung sein, weder ein noch aus wissen, nicht zur Ruhe kommen können, (s. Oud. Schol. in Cic. ep. p. 169), ut desiderio te nostri aestuare putarem, Cic.: nobilitas invidiā aestuabat, Sall.: Domitianus aestuabat ingenti invidiā, kochte furchtbar vor Grimm, Plin. ep.: aestuat ingens uno in corde pudor mixtoque insania luctu, Verg. – bes. vor Liebe, rex in illa aestuat, glüht von Liebe zu ihr, Ov. met. 6, 490: aestuet ut nostro madidus conviva ministro, Mart. 9, 22, 11. – u. vor Begierde, aestuat in aurum, brennt vor Gier nach G., Claud. Eutr. 1, 191: m. folg. Infin., stabulis minari aestuat, Claud. III. cons. Hon. 82. – b) in sorglicher Unruhe auf- u. niederwogen, verlegen hin- u. herschwanken, in ängstlicher Besorgnis-, sorglicher Unruhe sein (s. Benecke Iustin, 1, 10, 15), magnis aerumnarum procellis aestuat, Apul.: aestuabat dubitatione, Cic.: in eo aestuavi diu, dabei habe ich mir lange den Kopf zerbrochen, Cic. ad Att. 7, 13 a, 1 (5) M.: sic anceps inter utrumque animus aestuat, Quint.: unpers. m. folg. indir. Fragesatz, aestuatum est in conciliis deorum, quisnam modis etc., Arnob. 5, 11 in.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aestuo

  • 3 adaestuo

    ad-aestuo, āre, daherbrausen, squamisque incisus adaestuat amnis, Stat. Theb. 5, 517.

    lateinisch-deutsches > adaestuo

  • 4 aestuabundus

    aestuābundus, a, um (aestuo), aufbrausend, Pallad. 11, 17, 2.

    lateinisch-deutsches > aestuabundus

  • 5 aestuatio

    aestuātio, ōnis, f. (aestuo), die »wogende Bewegung«; dah. übtr. = die Unruhe des Gemütes, Plur. = beunruhigende, sorgliche Gedanken, Cassiod. hist. eccl. 6, 1.

    lateinisch-deutsches > aestuatio

  • 6 aestuor

    aestuor, ātus sum, ārī (spät. Nbf. v. aestuo), Hitze empfinden, v. Pers., Vulg. Sirach 51, 6. – übtr., in sorglicher Unruhe sein, inter has sollicitudines graviter aestuatus, Cassiod. div. litt. 8, 3.

    lateinisch-deutsches > aestuor

  • 7 exaestuo

    ex-aestuo, āvī, ātum, āre, I) intr.: A) auf-, emporwallen, auf-, emporbrausen, wallend aufsteigen, a) v. Wasser, mediā nocte fervida exaestuat aqua, Curt.: ima exaestuat unda verticibus, Verg.: quae materia in illis locis passim exaestuat, ausschwitzt, Iustin. – b) von anderen erhitzten Ggstdn., vor Hitze aufwallen, auf-, erglühen, fundo exaestuat imo (v. Ätna), Verg.: Aegyptus torrente calore solis exaestuat, Iustin.: ut exaestuarat, sich erhitzt hatte, Suet.: übtr., mens exaestuat irā, Verg.: dolor exaestuat intus, Ov. – B) hervorbrausen, überfluten, branden, mare exaestuat, Curt.: Oceanus exaestuans, Mela: mare exaestuare super fretum, Curt.: fossae omnes, in quas Nilus exaestuat, einströmt, Suet. – II) tr. aufwallend ausströmen lassen, aestus, Lucr. 2, 1137; 6, 816: Oceanus quasi spiramenta quaedam magnitudinis suae exaestuat, Sen. suas. 1, 4.

    lateinisch-deutsches > exaestuo

  • 8 inaestuo

    in-aestuo, āre, in etw. erbrausen, Boëth. de cons. 1. metr. 6, 2. – bildl., quodsi meis inaestuet praecordiis libera bilis, wenn im Busen mir ungehemmt (entfesselt) erbrauset zürnender Eifer, Hor. epod. 11, 15: succensi stomacho fellis inaestuans (impietas), Prud. c. Symm. 1. praef. 58.

    lateinisch-deutsches > inaestuo

  • 9 interaestuo

    inter-aestuo, āre, dazwischen-, dabei in Unruhe sein, ingenio, Ambros. hexaëm. 5, 11. § 35.

    lateinisch-deutsches > interaestuo

  • 10 adaestuo

    ad-aestuo, āre, daherbrausen, squamisque incisus adaestuat amnis, Stat. Theb. 5, 517.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adaestuo

  • 11 aestuabundus

    aestuābundus, a, um (aestuo), aufbrausend, Pallad. 11, 17, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aestuabundus

  • 12 aestuatio

    aestuātio, ōnis, f. (aestuo), die »wogende Bewegung«; dah. übtr. = die Unruhe des Gemütes, Plur. = beunruhigende, sorgliche Gedanken, Cassiod. hist. eccl. 6, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aestuatio

  • 13 aestuor

    aestuor, ātus sum, ārī (spät. Nbf. v. aestuo), Hitze empfinden, v. Pers., Vulg. Sirach 51, 6. – übtr., in sorglicher Unruhe sein, inter has sollicitudines graviter aestuatus, Cassiod. div. litt. 8, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aestuor

  • 14 exaestuo

    ex-aestuo, āvī, ātum, āre, I) intr.: A) auf-, emporwallen, auf-, emporbrausen, wallend aufsteigen, a) v. Wasser, mediā nocte fervida exaestuat aqua, Curt.: ima exaestuat unda verticibus, Verg.: quae materia in illis locis passim exaestuat, ausschwitzt, Iustin. – b) von anderen erhitzten Ggstdn., vor Hitze aufwallen, auf-, erglühen, fundo exaestuat imo (v. Ätna), Verg.: Aegyptus torrente calore solis exaestuat, Iustin.: ut exaestuarat, sich erhitzt hatte, Suet.: übtr., mens exaestuat irā, Verg.: dolor exaestuat intus, Ov. – B) hervorbrausen, überfluten, branden, mare exaestuat, Curt.: Oceanus exaestuans, Mela: mare exaestuare super fretum, Curt.: fossae omnes, in quas Nilus exaestuat, einströmt, Suet. – II) tr. aufwallend ausströmen lassen, aestus, Lucr. 2, 1137; 6, 816: Oceanus quasi spiramenta quaedam magnitudinis suae exaestuat, Sen. suas. 1, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exaestuo

  • 15 inaestuo

    in-aestuo, āre, in etw. erbrausen, Boëth. de cons. 1. metr. 6, 2. – bildl., quodsi meis inaestuet praecordiis libera bilis, wenn im Busen mir ungehemmt (entfesselt) erbrauset zürnender Eifer, Hor. epod. 11, 15: succensi stomacho fellis inaestuans (impietas), Prud. c. Symm. 1. praef. 58.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inaestuo

  • 16 interaestuo

    inter-aestuo, āre, dazwischen-, dabei in Unruhe sein, ingenio, Ambros. hexaëm. 5, 11. § 35.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interaestuo

См. также в других словарях:

  • river — river1 riverless, adj. riverlike, adj. /riv euhr/, n. 1. a natural stream of water of fairly large size flowing in a definite course or channel or series of diverging and converging channels. 2. a similar stream of something other than water: a… …   Universalium

  • ԱՄԲՈԽԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0057 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c կ.ձ. ταράσσομαι turbor, κυμαίνομαι fluctuo, aestuo Խռովիլ. վրդովիլ. աղմկիլ. ծփիլ. յուզիլ. խառնակիլ, տակնուվրայ ըլլալ. ... *Ծով՝ ջուրս հոսանաց բազմաց ըմպելով՝… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԵՌԱՄ — (ացի կամ ացայ, ացեալ. կամ եռեալ.) NBH 1 0661 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 11c, 13c չ. ζέω, ἑκζέω ferveo, efferveo, ebullio, aestuo Յեռ՝ այսինքն յեռանդն հարկանիլ. ի ջերմութենէ յուզիլ. պղպջել. պճպճեալ, էփիլ,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈԽ — (ի, կամ ոյ. մանաւանդ՝ Ոխք, ոխից.) NBH 2 0505 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 12c, 13c, 14c գ. ՈԽ մանաւանդ՝ ՈԽՔ. μῆνις, μήνος ira permanens, odium, inimicitia. բայիւ μηνίω, μηνιάω (յորմէ լտ. minor, է սպառնալ). ἑγκοτέω… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏՈՐՈՄԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0890 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 12c ձ. φλεγμαίνω ardeo, aestuo, tumeo, intumesco. Ուռնուլ, այտնուլ մարմնոյ ախտացելոյ ջերմութեամբ արեան, կամ օտար տապով. *Նմանեցաւ ջրգողելոյ, որ ուռուցեալ տորոմեալ իցէ: Այտուցեալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏՕԹԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0901 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical չ. καυσόομαι aestuo calore. Տօթով տոչորիլ, տօթակէզ լինել. շողէն երիլ մրկիլ. ... *Գնասցո՛ւք ʼի գիշերի, զի մի՛ տօթասցուք. Վրք. հց. ՟Ը: Իսկ Առակ. ՟Ի՟Է. 13. *Ձիւնաբեր ամարայնի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Muss — 1. Das Muss ist ein schlimmes Essen. Lat.: Aut servias, ut servus, aut fugias, ut cervus. (Chaos, 973.) 2. Der Muss ist ein grosser Herr. (Niederösterreich.) 3. Der Muss ist eine harte Nuss. – Körte, 4350; Gaal, 1169. In Mecklenburg: Mutt is n… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»