-
1 obsequor
obsĕquor, sĕqui, sĕcūtus sum (sĕquūtus sum) [st2]1 [-] céder (à qqn, alicui), avoir de la complaisance (pour qqn, alicui), céder par déférence. [st2]2 [-] obéir, se soumettre à, se plier aux désir de, complaire à. - voluntati alicujus obsequi, Cic. Fin. 2, 6, 17: déférer à la volonté de qqn. - aes malleis obsequitur, Plin. 34, 8, 20, § 94: le bronze est malléable.* * *obsĕquor, sĕqui, sĕcūtus sum (sĕquūtus sum) [st2]1 [-] céder (à qqn, alicui), avoir de la complaisance (pour qqn, alicui), céder par déférence. [st2]2 [-] obéir, se soumettre à, se plier aux désir de, complaire à. - voluntati alicujus obsequi, Cic. Fin. 2, 6, 17: déférer à la volonté de qqn. - aes malleis obsequitur, Plin. 34, 8, 20, § 94: le bronze est malléable.* * *Obsequor, pen. corr. obsequeris, obsequutus sum, obsequi. Terent. Obeir, Complaire, Faire au gré d'aucun, Obtemperer.\Obsequi animo suo. Terent. Vivre à son plaisir, Faire grande chere, Prendre ses esbats.\Voluntati alicuius obsequi. Cicero. Faire à son gré, Obeir à sa volunté. -
2 obsequor
ob-sequor, quūtus (cūtus) sum, sequī depon.1) уступать, оказывать услуги, быть услужливым ( senibus Ter); слушаться, следовать (voluntati alicujus C; imperio J; naturae C)2) почитать, оказывать почести ( regibus Eutr)3) отдаваться, предаваться ( studiis suis Nep)animo o. Ter — следовать своим склонностям4) поддаваться, быть податливым ( aes malleis obsequitur PM) -
3 obsequor
ob-sequor, secūtus sum, sequī, I) jmdm. Folge leisten, folgen, willfahren, sich nach jmd. richten, 1) im allg.: senibus, Ter.: tibi roganti, Cic.: patri obsequi et parēre, Gell.: de te tibi obsequor, Cic.: obs. alci in omnibus et severioribus consiliis, Eutr.: obsequendi sedulitas, Amm. – m. allg. Acc. = in etw., id (darin) gnato suo, Plaut. asin. 76: quae (worin), Fronto ad Ver. 7. p. 234, 7 N.: quaedam (in einigen Fällen), Gell. 2, 7, 12: dh. de mandatis obsequendis, Gell. 1, 13, 9. – m. folg. ut (uti) u. Konj., neque, uti de M. Pompilio referrent, senatui obsequebantur, Liv. 42, 21, 1: obsecutus est, ut sepeliret (corpus), Augustin. serm. 44, 7. – 2) insbes.: a) einem Höheren gehorchen, alci, zB. dictatori, Eutr. 1, 12. – b) einem Fürsten huldigen, multi reges ex regnis suis venerunt, ut ei obsequerentur, Eutr. 7, 10. – II) übtr., einer Sache (bes. einer Stimmung od. Leidenschaft) sich hingeben, sich überlassen, nachhängen, nachleben, nachkommen, a) v. Pers.: alcis voluntati, Cic.: amori, Plaut.: animo, nach seinem Willen leben, Ter.: fortunae, Caes. in Cic. ep.: studiis, Nep.: tempestati, Cic.: imperio, nachkommen, Iuven.: malle gloriae suae quam irae obsequi, Curt.: necessitatibus suis, sich in das Unvermeidliche schicken, Sen.: Ggstz. cum huic (cupiditati) obsecutus sit, illi est repugnandum, Cic. – b) v. Lebl., aes malleis obsequitur, gibt nach, wenn es geschmiedet wird, Plin.: caput manibus ac lateribus obsequatur, richte sich nach den usw., Quint. – / Pass. impers., volo amori obsecutum illius, Plaut. asin. 77, wo Lachm. Lucr. p. 304 volo obsecuum illius lesen will (der ganze Vers wahrsch. unecht).
-
4 obsequor
ob-sequor, secūtus sum, sequī, I) jmdm. Folge leisten, folgen, willfahren, sich nach jmd. richten, 1) im allg.: senibus, Ter.: tibi roganti, Cic.: patri obsequi et parēre, Gell.: de te tibi obsequor, Cic.: obs. alci in omnibus et severioribus consiliis, Eutr.: obsequendi sedulitas, Amm. – m. allg. Acc. = in etw., id (darin) gnato suo, Plaut. asin. 76: quae (worin), Fronto ad Ver. 7. p. 234, 7 N.: quaedam (in einigen Fällen), Gell. 2, 7, 12: dh. de mandatis obsequendis, Gell. 1, 13, 9. – m. folg. ut (uti) u. Konj., neque, uti de M. Pompilio referrent, senatui obsequebantur, Liv. 42, 21, 1: obsecutus est, ut sepeliret (corpus), Augustin. serm. 44, 7. – 2) insbes.: a) einem Höheren gehorchen, alci, zB. dictatori, Eutr. 1, 12. – b) einem Fürsten huldigen, multi reges ex regnis suis venerunt, ut ei obsequerentur, Eutr. 7, 10. – II) übtr., einer Sache (bes. einer Stimmung od. Leidenschaft) sich hingeben, sich überlassen, nachhängen, nachleben, nachkommen, a) v. Pers.: alcis voluntati, Cic.: amori, Plaut.: animo, nach seinem Willen leben, Ter.: fortunae, Caes. in Cic. ep.: studiis, Nep.: tempestati, Cic.: imperio, nachkommen, Iuven.: malle gloriae suae quam irae obsequi, Curt.: necessitatibus suis, sich in das Unvermeidliche schicken, Sen.: Ggstz. cum huic (cupiditati) obsecutus sit, illi est repugnandum, Cic. – b) v. Lebl., aes malleis obsequitur, gibt————nach, wenn es geschmiedet wird, Plin.: caput manibus ac lateribus obsequatur, richte sich nach den usw., Quint. – ⇒ Pass. impers., volo amori obsecutum illius, Plaut. asin. 77, wo Lachm. Lucr. p. 304 volo obsecuum illius lesen will (der ganze Vers wahrsch. unecht).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsequor
-
5 obsequor
ob-sĕquor, cūtus (quutus), 3, v. dep.I.Lit., to accommodate one's self to the will of a person; to comply with, yield to, gratify, humor, submit to; with dat. of the pers. or thing (freq. and class.;(β).syn.: morigeror, obtempero, pareo, oboedio),
Cato, R. R. 5:cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum,
Cic. Tusc. 5, 20, 60; id. Clu. 54, 149; id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32:voluntati alicujus,
id. Fin. 2, 6, 17:imperio,
Juv. 10, 343. —With acc. of the thing (ante- and post-class.):II.et id ego percupio obsequi gnato meo,
in this, Plaut. As. 1, 1, 61:ea,
Gell. 2, 7, 13.—Transf.A.To yield to, give one's self up to, indulge in a thing:B.amori,
Plaut. Trin. 2, 1, 8:studiis suis,
Nep. Att. 2: fortunae, Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, 1:pudori,
Cic. Fam. 16, 9:tempestati,
id. ib. 1, 9, 21:est lubido homini suo animo opsequi,
Plaut. Bacch. 3, 3, 12:animo,
to follow one's inclinations, id. Mil. 3, 1, 83; id. Ps. 5, 1, 26:irae,
Curt. 5, 8, 12.—Of inanimate things, to be yielding, pliant, ductile:A.aes regulare malleis obsequitur,
Plin. 34, 8, 20, § 94.— Impers. pass.:volo amori obsecutum illius,
Plaut. As. 1, 1, 62 (v. Lachm. Lucr. p. 304).—Hence, obsĕ-quens, entis, P. a. (separate, vin' tu te mihi ob esse sequentem an nevis? Plaut. Merc. 1, 2, 39).In gen., yielding, compliant, obsequious:B.opsequens oboediensque est mori atque inperiis patris,
Plaut. Bacch. 3, 3, 55:patri,
Ter. Heaut. 2, 3, 18:legiones nobis,
Cic. Fam. 10, 8.— Comp.:animus obsequentior,
Sen. Ep. 50, 6; Curt. 6, 3, 18.— Sup.:curae mortalium obsequentissimam esse Italiam,
amenable, susceptible of culture, Col. 3, 8, 5:nurus,
Quint. Decl. 291. —In partic., an appellation of the gods, favorable, indulgent, gracious, propitious:bonam atque obsequentem deam,
Plaut. Rud. 1, 5, 3.—Esp. as subst., of Fortuna: Quem te deum autem nominem? Leo. Fortunam atque obsequentem, Plaut. As. 3, 3, 126; Inscr. Orell. 1750; 1751.— Hence, adv.: obsĕquenter, compliantly, obsequiously (perh. not in Cic.):haec a collegā obsequenter facta,
Liv. 41, 10, 12:parere alicui,
Plin. Ep. 4, 11, 15.— Sup.:vixit in contubernio aviae severissime, et tamen obsequentissime,
entirely according to her wishes, Plin. Ep. 7, 24, 3.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский