-
1 aequinoctium
aequinoctium, ī, n. (aequus u. nox, s. Varr. LL. 6, 8), die Tag- u. Nachtgleiche (griech. ἰσημερία), dies aequinoctii, Caes.: aequ. vernum, Liv. u. Mela: autumnale, Liv. u. Mela: autumni, Plin.: aequinoctium exspectare, Cic.
-
2 aequinoctium
aequinoctium, ī, n. (aequus u. nox, s. Varr. LL. 6, 8), die Tag- u. Nachtgleiche (griech. ἰσημερία), dies aequinoctii, Caes.: aequ. vernum, Liv. u. Mela: autumnale, Liv. u. Mela: autumni, Plin.: aequinoctium exspectare, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aequinoctium
-
3 autumnalis
autumnālis, e (autumnus), herbstlich, Herbst-, aequinoctium, Varr., Liv. u.a.: solstitium, Mela: tempus, Varr. u. (Ggstz. vernum) Vitr.: anni tempus, Cels.: lumen (Ggstz. lumen vernum), Cic. poët.: quartana, Cels.: pruna, Prop.: rosa, Plin.: arbores, Vulg.: agnus, Col.: conclave, Vitr. – / neutr. autumnal, Varro bei Charis. 118, 25 (aequinoctium autumnal); vgl. Charis. 119, 3.
-
4 autumnalis
autumnālis, e (autumnus), herbstlich, Herbst-, aequinoctium, Varr., Liv. u.a.: solstitium, Mela: tempus, Varr. u. (Ggstz. vernum) Vitr.: anni tempus, Cels.: lumen (Ggstz. lumen vernum), Cic. poët.: quartana, Cels.: pruna, Prop.: rosa, Plin.: arbores, Vulg.: agnus, Col.: conclave, Vitr. – ⇒ neutr. autumnal, Varro bei Charis. 118, 25 (aequinoctium autumnal); vgl. Charis. 119, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > autumnalis
-
5 aequidialis
aequidiālis, e (aequus u. dies) = aequinoctialis (w.s.); dah. subst., aequidiale, is, n. = aequinoctium (w.s.), Paul ex Fest. p. 24, 5. Vgl. Gloss. ›aequidialis, ἰσήμερος, ἰσημερινός‹.
-
6 aequinoctialis
aequinoctiālis, e (aequinoctium), zur Tag- u. Nachtgleiche gehörig, zur Zeit der Tag- u. Nachtgleiche, Äquinoktial-, circulus, der Äquator, Varr. LL. u.a.: caeli furor, Catull.: tempus, horae, Plin.: aestus (Flut), Sen. – oriens aeq., der Osten, wo die Sonne im Äquator aufgeht (Ggstz. occasus aeq., der Westen), Vitr. 1, 6, 4. Plin. 2, 70.
-
7 autumnus [2]
2. autumnus, a, um (1. autumnus), herbstlich, Herbst-, aequinoctium, Plin.: tempus, Manil.: tempestas, Gell.: pruinae, Auson. – subst., autumnum, ī, n. (sc. tempus; vgl. Charis. 34, 16), die Herbstzeit, der Herbst, Varr. fr. b. Non. 71, 20: Plur. autumna (sc. tempora), Cypr. ad Demedr. 3: Ggstz., verna et autumna, Tert. de res. carn. 12.
-
8 confio
cōn-fīo, fierī, als passive Nbf. zu conficio, I) a) zustande gebracht-, zurechtgemacht-, vollendet-, ausgeführt werden, geschehen, confieri res, Lucr.: curabit, ut panis diligenter confiat, Col.: sal confit ligno, Plin.: per quos ea (consolatio) confieri debet, Sulpic. in Cic. ep.: ut diurna acta confierent, Suet.: in quo maleficia cuncta confierent, Arnob. 2, 43. – hoc confit quod volo, Ter.: quo facilius res tota confieret, Balb. in Cic. ep.: ut res sine sanguine confieret, Balb. in Cic. ep.: postquam id difficilius confieri animadvertit, Caes.: spisse ut videantur omnia ei confieri, Pacuv. fr.: nunc quā ratione, quod instat, confieri possit, paucis, adverte, docebo, Verg. – b) = verbraucht werden, confit cito, schnell ist's fort, Plaut, trin. 408. – c) = der Zeit nach vergehen, dum aequinoctium vernum confiat, Col. 11, 3, 51. II) = zusammengebracht-, aufgetrieben werden, cum in publico deesset aurum, ex quo summa pactae mercedis Gallis confieret, Liv. 5, 50, 7.
-
9 fetura
fētūra, ae, f. (v. *feo), I) die Fortpflanzung des Geschlechts, die Zeugung, Zucht, Varro, Cic. u.a.: aetas feturae habilis, Verg.: optima fetura (Brutzeit) ante vernum aequinoctium, Plin.: übtr., opus natum proximā feturā, das letzte Erzeugnis meiner Feder, Plin. nat. hist. praef. § 1. – II) meton., die junge Zucht, das Jungvieh, der Nachwuchs, Verg. ecl. 7, 36. Ov. met. 13, 827: übtr., der Trieb des Weinstocks, Plin. 17, 179.
-
10 vernalis [1]
1. vērnālis, e (ver), zum Frühling gehörig, Frühlings-, aequinoctium, Suet. fr. 123. p. 176, 7 Reiff. Serv. Verg. georg. 1, 100: horae, Frühlingsstunden, Manil. 3, 258: flores, Boëth. cons. phil. 3, 8: facies terrae, Augustin. de civ. dei 7, 25: vernalis caespitis vilitas, Chrysol. serm. 25. Vgl. Not. Tir. 69, 15.
-
11 vernus
vērnus, a, um (ver), zum Frühling gehörig, Frühlings-, I) adi.: aequinoctium, Liv.: aves, Fronto: conclave, Vitr.: dies, Fronto: flores, Hor. u. Suet.: venti, Hor.: imber, Frontin.: rores, Manil.: caelum (Witterung), Sen.: intemperies, Liv.: opus, Plin.: prata, Plin. ep.: tempus, Cic.: triclinium, Vitr.: ventus, Hor. – II) subst., vērnum, ī, n., die Frühlingszeit, Genet. u. Dat. b. Tert.: Acc., per vernum, Pallad. – klass. bl. Abl. verno, zur Frühlingszeit, Scriptt. r.r. u. Plin.: anni verno, Amm.: autumno, non verno, Plin.: vel verno vel autumno, Suet. fr.: verno potius quam hiberno, Varro: verno hibernoque, Gregor. Tur.
-
12 aequidialis
aequidiālis, e (aequus u. dies) = aequinoctialis (w.s.); dah. subst., aequidiale, is, n. = aequinoctium (w.s.), Paul ex Fest. p. 24, 5. Vgl. Gloss. ›aequidialis, ἰσήμερος, ἰσημερινός‹.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aequidialis
-
13 aequinoctialis
aequinoctiālis, e (aequinoctium), zur Tag- u. Nachtgleiche gehörig, zur Zeit der Tag- u. Nachtgleiche, Äquinoktial-, circulus, der Äquator, Varr. LL. u.a.: caeli furor, Catull.: tempus, horae, Plin.: aestus (Flut), Sen. – oriens aeq., der Osten, wo die Sonne im Äquator aufgeht (Ggstz. occasus aeq., der Westen), Vitr. 1, 6, 4. Plin. 2, 70.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aequinoctialis
-
14 autumnus
1. autumnus, ī, m., der Herbst (die drei Monate vom Herbstäquinoktium bis zum Wintersolstitium, d.h. vom 23. Sept. bis zum 22. Dez.; nach dem landwirtschaftl. Kalender aber die Zeit vom 8. od. 13. Aug. bis zum 9. od. 14. Nov.), quae temporis quasi naturam notant, hiems, ver, aestas, autumnus, Cic.: pomifer, Hor.: gravis, Caes.: novus, adultus, praeceps, Serv. Verg. georg. 1, 43: sub autumno, Ov.: autumno (im H.), Varr., Verg. u. Plin. ep.: statim autumno, Liv.: autumno, non verno (al. non vere), Plin.: vel verno vel autumno, Suet. fr.: autumno adulto, Tac., vergente, Tac., praecipiti, Amm.: autumni tempore, Liv. u. Plin.: pestilentia autumni, Caes.: autumni aestus, frigora, Verg.: autumni fere tempus erat, Liv.: Plur. autumni, Hor. carm. 2, 14, 15. Ov. met. 1, 117. Mart. 9, 2, 1: meton., septem autumni, sieben H. = sieben Jahre, Ov. met. 3, 326 sq.: senes autumni, alte (reife) Herbstgaben, -früchte, Mart. 3, 58, 7. – ⇒ autumpnus geschr. b. Suet. fr. 122 R.————————2. autumnus, a, um (1. autumnus), herbstlich, Herbst-, aequinoctium, Plin.: tempus, Manil.: tempestas, Gell.: pruinae, Auson. – subst., autumnum, ī, n. (sc. tempus; vgl. Charis. 34, 16), die Herbstzeit, der Herbst, Varr. fr. b. Non. 71, 20: Plur. autumna (sc. tempora), Cypr. ad Demedr. 3: Ggstz., verna et autumna, Tert. de res. carn. 12.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > autumnus
-
15 confio
cōn-fīo, fierī, als passive Nbf. zu conficio, I) a) zustande gebracht-, zurechtgemacht-, vollendet-, ausgeführt werden, geschehen, confieri res, Lucr.: curabit, ut panis diligenter confiat, Col.: sal confit ligno, Plin.: per quos ea (consolatio) confieri debet, Sulpic. in Cic. ep.: ut diurna acta confierent, Suet.: in quo maleficia cuncta confierent, Arnob. 2, 43. – hoc confit quod volo, Ter.: quo facilius res tota confieret, Balb. in Cic. ep.: ut res sine sanguine confieret, Balb. in Cic. ep.: postquam id difficilius confieri animadvertit, Caes.: spisse ut videantur omnia ei confieri, Pacuv. fr.: nunc quā ratione, quod instat, confieri possit, paucis, adverte, docebo, Verg. – b) = verbraucht werden, confit cito, schnell ist's fort, Plaut, trin. 408. – c) = der Zeit nach vergehen, dum aequinoctium vernum confiat, Col. 11, 3, 51. II) = zusammengebracht-, aufgetrieben werden, cum in publico deesset aurum, ex quo summa pactae mercedis Gallis confieret, Liv. 5, 50, 7. -
16 fetura
fētūra, ae, f. (v. *feo), I) die Fortpflanzung des Geschlechts, die Zeugung, Zucht, Varro, Cic. u.a.: aetas feturae habilis, Verg.: optima fetura (Brutzeit) ante vernum aequinoctium, Plin.: übtr., opus natum proximā feturā, das letzte Erzeugnis meiner Feder, Plin. nat. hist. praef. § 1. – II) meton., die junge Zucht, das Jungvieh, der Nachwuchs, Verg. ecl. 7, 36. Ov. met. 13, 827: übtr., der Trieb des Weinstocks, Plin. 17, 179. -
17 vernalis
1. vērnālis, e (ver), zum Frühling gehörig, Frühlings-, aequinoctium, Suet. fr. 123. p. 176, 7 Reiff. Serv. Verg. georg. 1, 100: horae, Frühlingsstunden, Manil. 3, 258: flores, Boëth. cons. phil. 3, 8: facies terrae, Augustin. de civ. dei 7, 25: vernalis caespitis vilitas, Chrysol. serm. 25. Vgl. Not. Tir. 69, 15.————————2. vernālis, e (verna) = οἰκοτριβικός, dem Haussklaven eigen, Onomast. vet.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vernalis
-
18 vernus
vērnus, a, um (ver), zum Frühling gehörig, Frühlings-, I) adi.: aequinoctium, Liv.: aves, Fronto: conclave, Vitr.: dies, Fronto: flores, Hor. u. Suet.: venti, Hor.: imber, Frontin.: rores, Manil.: caelum (Witterung), Sen.: intemperies, Liv.: opus, Plin.: prata, Plin. ep.: tempus, Cic.: triclinium, Vitr.: ventus, Hor. – II) subst., vērnum, ī, n., die Frühlingszeit, Genet. u. Dat. b. Tert.: Acc., per vernum, Pallad. – klass. bl. Abl. verno, zur Frühlingszeit, Scriptt. r.r. u. Plin.: anni verno, Amm.: autumno, non verno, Plin.: vel verno vel autumno, Suet. fr.: verno potius quam hiberno, Varro: verno hibernoque, Gregor. Tur.
См. также в других словарях:
Aequinoctĭum — (lat.), die Zeit, in welcher Tag u. Nacht (mit nur unerheblicher Differenz) einander gleich sind (Nachtgleiche). Das Ä. kommt zweimal in jedem Jahre vor. In ihnen durchschneidet die Erdbahn od. Ekliptik den Äquator in den Äquinoctialpuncten. Mit… … Pierer's Universal-Lexikon
Aequinoctium — Aequinoctium. Die beiden Tage im Frühling und im Herbst, mit welchen, dem Kalender nach, diese Jahreszeiten anfangen, der 21. oder 22. März, und der 21. oder 22. September. An diesen Tagen bewegt sich die Sonne um die Erde (scheinbar) genau in… … Damen Conversations Lexikon
AEQUINOCTIUM — Pannoniae inserioris oppid. Antonin. Vischmund Simlero … Hofmann J. Lexicon universale
Kastell Aequinoctium — hf Kastell Fischamend Alternativname Aequinoctium/Aequinoctaiae Limes Oberpannonien Abschnitt Strecke 2, Datierung (Belegung) unbekannt Typ … Deutsch Wikipedia
équinoxe — [ ekinɔks ] n. m. • equinoce 1210; lat. æquinoctium, de æquus « égal » et nox, noctis « nuit » ♦ Période de l année où, le soleil passant par l équateur (1o), le jour a une durée égale à celle de la nuit, d un cercle polaire à l autre. Équinoxe… … Encyclopédie Universelle
echinocţiu — ECHINÓCŢIU, echinocţii, s.n. Fiecare dintre cele două momente ale anului (în jurul lui 21 martie şi 23 septembrie), când ziua este egală cu noaptea. [var.: echinóx, echinoxuri s.n.] – Din lat. aequinoctium, fr. équinoxe. Trimis de toknowro, 22.09 … Dicționar Român
Kastell Ala Nova — Kastell Schwechat Alternativname Ala Nova Limes Oberpannonien Abschnitt Strecke 2 Datierung (Belegung) spätflavisch, um 90 n. Chr. (?) bis ca. 400 n. Chr. Typ Alenkastell … Deutsch Wikipedia
Kleinkastell Höflein — hf Kleinkastell Höflein Alternativname unbekannt Limes Oberpannonien Abschnitt Strecke 2 Datierung (Belegung) 2. Jahrhundert n. Chr.–? Typ … Deutsch Wikipedia
Equinoccio — (Del lat. aequinoctium < aequus, igual + nox, noche.) ► sustantivo masculino ASTRONOMÍA Cada uno de los dos puntos del movimiento anual de la Tierra en los que los rayos del Sol forman un ángulo de 90 grados con el eje de la Tierra y en los… … Enciclopedia Universal
Äquinoktium — Equinox (lat.); Tagundnachtgleiche * * * Äqui|nọk|ti|um 〈n.; s, ti|en〉 = Tagundnachtgleiche [<lat. aequinoctium „Tagundnachtgleiche“ <aequus „gleich“ + nox „Nacht“] * * * Äqui|nọk|ti|um, das; s, …ien [lat. aequinoctium, zu: aequus =… … Universal-Lexikon
equinocce — Equinocce, Quand la nuict est égale et pareille en longueur au jour, AEquinoctium. Equinocce du printemps, AEquinoctium vernum. Equinocce d Automne, AEquinoctium autumnale … Thresor de la langue françoyse