-
1 Aelia
entomol. Spitzwanze (ëàò.) -
2 Aelia klugi
entomol. Kleinbock Getreidewanze (ëàò.) -
3 Aelia rostrata
entomol. Grillenschrecken Getreidespitzwanze (ëàò.) -
4 клоп остроголовый
nentomol. Aelia acuminata, Mittlere Getreidespitzwanze (ëàò. Aelia acuminata) -
5 щитник остроголовый
nentomol. Aelia acuminata, Mittlere Getreidespitzwanze (ëàò. Aelia acuminata) -
6 Aelius
Aelius, a, um, Name eines plebejischen röm. Geschlechts (besonders der Familien Paeti u. Tuberones), als Adj. = älisch, lex Aelia (et Fufia) de comitiis, Cic. – Dav. Aeliānus, a, um, älianisch, des Älius, oratiunculae, des L. Älius Tubero, Cic. – ius, die von Sex. Älius zusammengestellten legis actiones, Cic.
-
7 Hierosolyma
Hierosolyma (Ierosolyma), ōrum, n. (Ἱεροσόλυμα), die Hauptstadt Judäas, von Titus erobert u. zerstört, noch j. Ierusalem (vom Kaiser Hadrian Aelia Capitolina gen.), Cic. Flacc. 67. Tac. ann. 5, 9 sqq. Tac. hist. 5, 2 u. 11. Flor. 3, 5, 30. Suet. Aug. 93. Sulp. Sev. dial. 3, 18, 1. Lact. 4, 13, 24. Mart. Cap. 6. § 679: heteroklit. Hierosolyma (Ierosolyma), ae, f., Nomin., Sulp. Sev. chron. 2, 33, 4: omnis Ieros., Vulg. Matth. 2, 3: Genet. Hierosolymae, Sulp. Sev. chron. 1, 1, 3; 1, 42, 1 u. 2, 30, 2: oft Akk. Hierosolymam (Ierosolymam), Plin. 27, 15 D. Tert. adv. Marc. 5, 3. Hieron. epist. 5, 1. Vulg. 1. Mach. 1, 22; 2. Mach. 3, 9 u. ö. Sulp. Sev. chron. 1, 41, 5 u. ö. Corp. inscr. Lat. 6, 944. – Nbf. Solyma, ōrum, n., Mart. 11, 94, 5 (vgl. Solymi): und Hierusālēm ( auch Ierusālēm), bei den Eccl. (s. Obbar. Prud. psych. 811 not. cr. die Belegstellen). – Dav.: A) Hierosolymārius, scherzh. Beiname des Pompejus = der »Held von Jerusalem«, weil sich P. viel auf seine asiatischen Eroberungen einbildete, Cic. ad Att. 2, 9, 1. – B) Hierosolymīta, ae, m. (Ἱεροσολυμίτης), ein Bewohner von Jerusalem, Hieron. in Ioann. Hierosol. no. 19: Plur., Interpr. Iren. 3, 21, 2. – C) Hierosolymītānus (Ierosolymītānus), a, um, von Jerusalem, episcopus, Hieron. epist. 51, 1 lemm.: regnum, Augustin. de civ. dei 17, 21.
-
8 murus
mūrus, ī, m., die Mauer (vgl. moenia), I) eig. u. übtr., A) eig.: a) einer Stadt usw., murus urbis, arcis, Liv.: muri urbis, Cic.: muri pinnae, Liv.: muros instruere, Nep., aedificare, Ov.: pro diruto muro novum tumultuario opere ex ipsa ruinae strage congestis saxis exstruere, Liv.: ducere murum, Liv., muros, Verg. u. Hor.: ducere murum interiorem ab nondum capta parte urbis, Liv.: muro lapideo urbem cingere, Liv.: castellum muro circumdare, Liv.: urbem muris saepire, Nep.: praesidio murorum urbem includere, Iustin.: muros restituere, muros dirutos reficere, Nep.: reficere novum murum ab ea parte, quā patefactum oppidum ruinis erat, Liv.: interiorem iuxta validum pro diruto novum obstruere murum, Liv.: novus pro diruto murus obiciebatur, Liv.: multis locis murus decussus est, Liv. (vgl. multis simul locis aut subruti aut ariete decussi ruebant muri, Liv.): testudinibus admotis murum subruere, Liv.: subruere murum ab imo, Liv.: murum od. muros arietibus quatere, Liv.: percussit aries murum, Cic.: tribus arietibus aliquantum muri discutere, Liv.: muros ariete sternere, Liv.: pulsare ariete muros, Verg.: priusquam aries murum attigisset, Caes.: murus latius, quam quā caederetur (angebrochen wurde), ruebat, Liv.: murum ascendere, Caes.: positis scalis ascendere muros, Caes.: scalis ascendere muros, Verg.: escendere in murum, Liv.: obambulare muris, Liv.: concursus fit undique in muros, man strömte von allen Seiten auf den M. zusammen, Liv.: repetere patrios muros, Vaterstadt, Ov.: animos extra moenia, corpora intra muros habebant, Vell. – b) um Privatgebäude, Cic. u. Tac.: m. marmoreus, Erker, Calp. – B) übtr.: a) der Damm, Wall, Varro r. r. 1, 14, 3. – b) der Rand des Topfes, Iuven.: so auch cor munitum costarum et pectoris muro, Plin. – c) der hölzerne Turm auf dem Elefanten, Sil. 9, 602. – d) der Kopfschmuck der Cybele, der aus Türmen gebildet wird, m. crinalis, Claud. Eutr. 2, 284 – II) übtr., die Mauer, Vormauer, der Schutz, lex Aelia et Fufia propugnacula murique tranquillitatis, Cic.: hic murus aëneus esto etc., Hor.: v. Pers., murus Graiûm, v. Achilles, Ov. – / Über die arch. Formen moerus u. moirus s. Georges Lexik. d. Lat. Wortf. S. 439.
-
9 propugnaculum
prōpūgnāculum, ī, n. (propugno), Schutzwehr, Brustwehr, Schutz, Vormauer, Bollwerk, I) eig.: moenium, Tac.: navium, Schiffsbollwerke (mit Bollwerken versehene Schiffe), Hor.: so von der Flotte, pr. Siciliae, Cic.: v. Athen, pr. oppositum barbaris, Nep.: propugnacula imperii, Flotten u. Heere, Cic.: propugnacula statuere (anlegen), Liv.: auch vom Hause, domus ut propugnacula habeat, Cic. – II) übtr.: a) übh.: tyrannidis, Nep.: lex Aelia et Fufia, propugnacula tranquillitatis, Cic. – b) Verteidigungsgrund, pr. illud prius, Cic.: firmissimo propugnaculo uti, Liv.
-
10 Staienus
Staiēnus, ī, m., C., ein als bestechlicher Richter verrufener Römer (um 76 v. Chr.), der sich willkürlich den Namen C. Aelius Paetus Staienus beigelegt u. so sich in die gens Aelia eingedrängt hatte, Cic. Clu. 72 u. 99; Brut. 241: Plur., Staieni, Menschen wie Staienus, Cic. Brut. 244.
-
11 Tubero [2]
2. Tūbero, ōnis, m. (v. tuber, wie Cicero v. cicer; eig. der Höckerige), Name eines Zweiges der gen. Aelia. Bes. bekannt sind a) Q. Aelius Tubero, Enkel des L. Ämilius Paulus, Stoiker, Gegner des Tib. Gracchus (vgl. Seyff. Cic. Lael. 37. p. 2622), Cic. de or. 3, 87; Brut. 117; Mur. 75; de off. 3, 63; de amic. 37 u. 101. Val. Max. 7, 5, 1: Plur. Tuberones, Männer wie Tubero, Tac. ann. 16, 22. – b) L. Tubero, Legat des O. Cicero in Asien, Geschichtschreiber, Caes. b.c. 1, 31. Cic. ad Q. fr. 1, 1, 3. § 10. Gell. 7 (6), 3, 1 u. 4, 2. – c) Q. Aelius Tubero, Sohn des L. Tubero, Ankläger des Ligarius, Cic. Lig. 1 sqq.; Geschichtschreiber, Liv. 4, 23, 2 sq. Quint. 5, 13, 31; 11, 1, 80. Suet. Caes. 83, 1.
-
12 Grillenschrecken Getreidespitzwanze
entomol. Aelia rostrataУниверсальный русско-немецкий словарь > Grillenschrecken Getreidespitzwanze
-
13 Kleinbock Getreidewanze
entomol. Aelia klugiУниверсальный русско-немецкий словарь > Kleinbock Getreidewanze
-
14 Spitzwanze
entomol. Aelia -
15 Aelius
Aelius, a, um, Name eines plebejischen röm. Geschlechts (besonders der Familien Paeti u. Tuberones), als Adj. = älisch, lex Aelia (et Fufia) de comitiis, Cic. – Dav. Aeliānus, a, um, älianisch, des Älius, oratiunculae, des L. Älius Tubero, Cic. – ius, die von Sex. Älius zusammengestellten legis actiones, Cic. -
16 Hierosolyma
Hierosolyma (Ierosolyma), ōrum, n. (Ἱεροσόλυμα), die Hauptstadt Judäas, von Titus erobert u. zerstört, noch j. Ierusalem (vom Kaiser Hadrian Aelia Capitolina gen.), Cic. Flacc. 67. Tac. ann. 5, 9 sqq. Tac. hist. 5, 2 u. 11. Flor. 3, 5, 30. Suet. Aug. 93. Sulp. Sev. dial. 3, 18, 1. Lact. 4, 13, 24. Mart. Cap. 6. § 679: heteroklit. Hierosolyma (Ierosolyma), ae, f., Nomin., Sulp. Sev. chron. 2, 33, 4: omnis Ieros., Vulg. Matth. 2, 3: Genet. Hierosolymae, Sulp. Sev. chron. 1, 1, 3; 1, 42, 1 u. 2, 30, 2: oft Akk. Hierosolymam (Ierosolymam), Plin. 27, 15 D. Tert. adv. Marc. 5, 3. Hieron. epist. 5, 1. Vulg. 1. Mach. 1, 22; 2. Mach. 3, 9 u. ö. Sulp. Sev. chron. 1, 41, 5 u. ö. Corp. inscr. Lat. 6, 944. – Nbf. Solyma, ōrum, n., Mart. 11, 94, 5 (vgl. Solymi): und Hierusālēm ( auch Ierusālēm), bei den Eccl. (s. Obbar. Prud. psych. 811 not. cr. die Belegstellen). – Dav.: A) Hierosolymārius, scherzh. Beiname des Pompejus = der »Held von Jerusalem«, weil sich P. viel auf seine asiatischen Eroberungen einbildete, Cic. ad Att. 2, 9, 1. – B) Hierosolymīta, ae, m. (Ἱεροσολυμίτης), ein Bewohner von Jerusalem, Hieron. in Ioann. Hierosol. no. 19: Plur., Interpr. Iren. 3, 21, 2. – C) Hierosolymītānus (Ierosolymītānus), a, um, von Jerusalem, episcopus, Hieron. epist. 51, 1 lemm.: regnum, Augustin. de civ. dei 17, 21.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Hierosolyma
-
17 murus
mūrus, ī, m., die Mauer (vgl. moenia), I) eig. u. übtr., A) eig.: a) einer Stadt usw., murus urbis, arcis, Liv.: muri urbis, Cic.: muri pinnae, Liv.: muros instruere, Nep., aedificare, Ov.: pro diruto muro novum tumultuario opere ex ipsa ruinae strage congestis saxis exstruere, Liv.: ducere murum, Liv., muros, Verg. u. Hor.: ducere murum interiorem ab nondum capta parte urbis, Liv.: muro lapideo urbem cingere, Liv.: castellum muro circumdare, Liv.: urbem muris saepire, Nep.: praesidio murorum urbem includere, Iustin.: muros restituere, muros dirutos reficere, Nep.: reficere novum murum ab ea parte, quā patefactum oppidum ruinis erat, Liv.: interiorem iuxta validum pro diruto novum obstruere murum, Liv.: novus pro diruto murus obiciebatur, Liv.: multis locis murus decussus est, Liv. (vgl. multis simul locis aut subruti aut ariete decussi ruebant muri, Liv.): testudinibus admotis murum subruere, Liv.: subruere murum ab imo, Liv.: murum od. muros arietibus quatere, Liv.: percussit aries murum, Cic.: tribus arietibus aliquantum muri discutere, Liv.: muros ariete sternere, Liv.: pulsare ariete muros, Verg.: priusquam aries murum attigisset, Caes.: murus latius, quam quā caederetur (angebrochen wurde), ruebat, Liv.: murum ascendere, Caes.: positis scalis ascendere muros, Caes.: scalis ascendere muros, Verg.: escendere in murum, Liv.:————obambulare muris, Liv.: concursus fit undique in muros, man strömte von allen Seiten auf den M. zusammen, Liv.: repetere patrios muros, Vaterstadt, Ov.: animos extra moenia, corpora intra muros habebant, Vell. – b) um Privatgebäude, Cic. u. Tac.: m. marmoreus, Erker, Calp. – B) übtr.: a) der Damm, Wall, Varro r. r. 1, 14, 3. – b) der Rand des Topfes, Iuven.: so auch cor munitum costarum et pectoris muro, Plin. – c) der hölzerne Turm auf dem Elefanten, Sil. 9, 602. – d) der Kopfschmuck der Cybele, der aus Türmen gebildet wird, m. crinalis, Claud. Eutr. 2, 284 – II) übtr., die Mauer, Vormauer, der Schutz, lex Aelia et Fufia propugnacula murique tranquillitatis, Cic.: hic murus aëneus esto etc., Hor.: v. Pers., murus Graiûm, v. Achilles, Ov. – ⇒ Über die arch. Formen moerus u. moirus s. Georges Lexik. d. Lat. Wortf. S. 439. -
18 propugnaculum
prōpūgnāculum, ī, n. (propugno), Schutzwehr, Brustwehr, Schutz, Vormauer, Bollwerk, I) eig.: moenium, Tac.: navium, Schiffsbollwerke (mit Bollwerken versehene Schiffe), Hor.: so von der Flotte, pr. Siciliae, Cic.: v. Athen, pr. oppositum barbaris, Nep.: propugnacula imperii, Flotten u. Heere, Cic.: propugnacula statuere (anlegen), Liv.: auch vom Hause, domus ut propugnacula habeat, Cic. – II) übtr.: a) übh.: tyrannidis, Nep.: lex Aelia et Fufia, propugnacula tranquillitatis, Cic. – b) Verteidigungsgrund, pr. illud prius, Cic.: firmissimo propugnaculo uti, Liv.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > propugnaculum
-
19 Staienus
Staiēnus, ī, m., C., ein als bestechlicher Richter verrufener Römer (um 76 v. Chr.), der sich willkürlich den Namen C. Aelius Paetus Staienus beigelegt u. so sich in die gens Aelia eingedrängt hatte, Cic. Clu. 72 u. 99; Brut. 241: Plur., Staieni, Menschen wie Staienus, Cic. Brut. 244.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Staienus
-
20 Tubero
2. Tūbero, ōnis, m. (v. tuber, wie Cicero v. cicer; eig. der Höckerige), Name eines Zweiges der gen. Aelia. Bes. bekannt sind a) Q. Aelius Tubero, Enkel des L. Ämilius Paulus, Stoiker, Gegner des Tib. Gracchus (vgl. Seyff. Cic. Lael. 37. p. 2622), Cic. de or. 3, 87; Brut. 117; Mur. 75; de off. 3, 63; de amic. 37 u. 101. Val. Max. 7, 5, 1: Plur. Tuberones, Männer wie Tubero, Tac. ann. 16, 22. – b) L. Tubero, Legat des O. Cicero in Asien, Geschichtschreiber, Caes. b.c. 1, 31. Cic. ad Q. fr. 1, 1, 3. § 10. Gell. 7 (6), 3, 1 u. 4, 2. – c) Q. Aelius Tubero, Sohn des L. Tubero, Ankläger des Ligarius, Cic. Lig. 1 sqq.; Geschichtschreiber, Liv. 4, 23, 2 sq. Quint. 5, 13, 31; 11, 1, 80. Suet. Caes. 83, 1.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Aelia — Aelia … Wikipédia en Français
Aelia — ? Aelia Aelia acuminata … Википедия
Aelia — (Áyios Pétros,Греция) Категория отеля: Адрес: Agios Petros, Áyios Pétros, 84501, Греция … Каталог отелей
Aelia — acuminata … Wikipédia en Français
Aelia — Aelius (weibliche Form Aelia) war das Nomen der gens Aelia, einer plebejischen Familie im Römischen Reich. Sie wird zuerst im 4. Jahrhundert v. Chr. erwähnt. Der Name kam bis zur Spätantike vor, besonders verbreitet dadurch, dass er ab dem 2.… … Deutsch Wikipedia
AELIA — I. AELIA nomen urbium haud paucarum, quas Aelias hadrianas appellavit Adrianus Imperator, quorum et in scriptis veter. et in saxis adhuc memoria durat. Imo etiam non defuêre aliae, quae per ambitiosam levitatem Hadrianopoles aut Aelias sese ultro … Hofmann J. Lexicon universale
Aelia acuminata — Aelia acuminata … Wikipédia en Français
Aelia Capitolina — (Jerusalem) 130 CE–324 325 CE Jerusalem in the Roman empire under Hadrian showing the location of the Roman legions Preceded by Jerusalem during the Early Roman period Followed by Jeru … Wikipedia
AELIA CAPITOLINA — AELIA CAPITOLINA, name given to the rebuilt city of Jerusalem by the Romans in 135 C.E. Following the destruction of Jerusalem by the Romans in 70 C.E. the city remained in ruins except for the camp (castrum) of the Tenth Legion (Fretensis),… … Encyclopedia of Judaism
Aelia Flacila — Saltar a navegación, búsqueda As de Aelia Flacila. Aelia Flavia Flacila (? 385), primera esposa del emperador romano Teodosio I el Grande. Sus hijos eran Arcadio y Honorio, su hija Pulcheria … Wikipedia Español
Aelia Flaccilla — Aelia Flacilla Aelia Flaccilla. Aelia Flavia Flacilla (ou Aelia Flaccilla, morte en 385 ou 386), fut la première femme de l empereur de Rome Théodose Ier. Née en Espagne, elle était la sœur d un consul de 382, Flavius Claudius Antonius ou plutôt… … Wikipédia en Français