Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aegrōto

  • 1 aegroto

    aegroto, āre, āvi, ātum - intr. - être malade, être en mauvais état, être mal en point, dépérir, languir.    - res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 37, 79: ce qui rend l'âme malade.    - aegrotant artes tuae, Plaut.: tes finesses sont usées.
    * * *
    aegroto, āre, āvi, ātum - intr. - être malade, être en mauvais état, être mal en point, dépérir, languir.    - res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 37, 79: ce qui rend l'âme malade.    - aegrotant artes tuae, Plaut.: tes finesses sont usées.
    * * *
        AEgroto, aegrotas, pen. prod. aegrotare. Cic. Estre malade.
    \
        AEgrotare, translatum ad fructus. Plin. AEgrotant aliquando et poma ipsa per se sine arbore. Ils se corrompent, et s'entichent.
    \
        Leuiter aegrotare. Cic. Estre un peu malade, N'estre pas fort malade, Estre dehaité.

    Dictionarium latinogallicum > aegroto

  • 2 aegroto

    aegroto aegroto, -, -, are болеть

    Латинско-русский словарь > aegroto

  • 3 aegroto

    aegrōto, —, —, āre [ aegrotus ]
    1) быть больным, болеть
    graviter ae. coepisse Cтяжело заболеть
    2) пошатнуться, пасть, прийти в упадок ( boni mores aegrotant Pl)

    Латинско-русский словарь > aegroto

  • 4 aegroto

    aegrōto, āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein, aegrotare timens, Hor.: pueri aegrotantes, Quint.: mater cum novissime aegrotasset, Val. Antias fr.: graviter (gravius, gravissime), vehementer diuque, Cic.: leviter, Cic.: periculose, Cic.: mortifere, Plin. ep.: graviter aegrotare coepisse, schwer krank werden, schwer erkranken, Cic.: aegr. apud alqm, in alcis domo, Cic.: graviter aegr. Neapoli, Cic.: Partiz. subst., aegrotantes reficere, Aur. Vict. epit. 10, 14. – v. Vieh, Cato r.r. 71. Hor. sat. 1, 8, 6. Col. 7, 5, 2. Gargil. de cur. boum § 3 ed. Schuch. – v. Pflanzen, Plin. 17, 226 u. 228. – B) geistig krank sein, leiden, ea res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 79: quo me aegrotare putes animi vitio? Hor. sat. 2, 3, 307: aegr. animo, Lucil. sat. 26, 26. Augustin. conf. 8, 3. – II) übtr., v. Abstr., die nicht mehr sind, wie sie sein sollten, kränkeln, daniederliegen, dum illi (boni mores) aegrotant, Plaut. trin. 30: in te aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. trin. 72: aegrotat fama vacillans, Lucr. 4, 1116. – / Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrōtus.

    lateinisch-deutsches > aegroto

  • 5 aegroto

    aegrōto, āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein, aegrotare timens, Hor.: pueri aegrotantes, Quint.: mater cum novissime aegrotasset, Val. Antias fr.: graviter (gravius, gravissime), vehementer diuque, Cic.: leviter, Cic.: periculose, Cic.: mortifere, Plin. ep.: graviter aegrotare coepisse, schwer krank werden, schwer erkranken, Cic.: aegr. apud alqm, in alcis domo, Cic.: graviter aegr. Neapoli, Cic.: Partiz. subst., aegrotantes reficere, Aur. Vict. epit. 10, 14. – v. Vieh, Cato r.r. 71. Hor. sat. 1, 8, 6. Col. 7, 5, 2. Gargil. de cur. boum § 3 ed. Schuch. – v. Pflanzen, Plin. 17, 226 u. 228. – B) geistig krank sein, leiden, ea res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 79: quo me aegrotare putes animi vitio? Hor. sat. 2, 3, 307: aegr. animo, Lucil. sat. 26, 26. Augustin. conf. 8, 3. – II) übtr., v. Abstr., die nicht mehr sind, wie sie sein sollten, kränkeln, daniederliegen, dum illi (boni mores) aegrotant, Plaut. trin. 30: in te aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. trin. 72: aegrotat fama vacillans, Lucr. 4, 1116. – Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrotus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aegroto

  • 6 aegrōtō

        aegrōtō āvī, —, āre    [aegrotus], to be sick, languish, pine: graviter: morbo, H.—Of cattle, H.— To suffer: animus aegrotat: animi vitio, H.
    * * *
    aegrotare, aegrotavi, aegrotatus V INTRANS
    be sick; be distressed/mentally/morally ill, be afflicted, languish, grieve

    Latin-English dictionary > aegrōtō

  • 7 aegroto

    aegrōto, āvi, ātum, 1, v. n. [aegrotus], to be ill, sick.
    I.
    Lit., of men and brutes:

    vehementer diuque,

    Cic. Clu. 62:

    gravissime aegrotans,

    id. Fin. 2, 13:

    graviter,

    id. Tusc. 1, 35:

    leviter,

    id. Off. 1, 24:

    periculose,

    id. Att. 8, 2:

    aegrotavit usque ad mortem,

    Vulg. Isa. 38, 1:

    aegrotare timenti,

    Hor. Ep. 1, 7, 4:

    morbo,

    id. S. 1, 6, 30:

    aegrotare coepit,

    Vulg. 2 Reg. 13, 6:

    quia armentum aegrotet in agris,

    Hor. Ep. 1, 8, 6.—Of plants:

    (vites) aegrotant,

    Plin. 17, 24, 37, § 226:

    aegrotant poma ipsa per se sine arbore,

    id. 17, 24, 37, § 228.—
    II.
    Fig.
    A.
    Of the mind:

    ea res, ex qua animus aegrotat,

    Cic. Tusc. 4, 37, 79:

    aegrotare animi vitio,

    Hor. S. 2, 3, 307.—
    B.
    Of other abstr. things, to languish, etc. (cf. jaceo):

    in te aegrotant artes,

    Plaut. Trin. 1, 2, 34; 1, 1, 8: languent officia, atque aegrotat fama vacillans, duties are neglected, reputation sickens and staggers, * Lucr. 4, 1124.

    Lewis & Short latin dictionary > aegroto

  • 8 aegroto

    , -,-, are
    болеть, страдать

    Latin-Russian dictionary > aegroto

  • 9 aegroto

    , aegrotavi, aegrotatum, aegrotare 1
      хворать

    Dictionary Latin-Russian new > aegroto

  • 10 Aegroto, dum anima est, spes esse dicitur

    It is said that for a sick man, there is hope as long as there is life

    Latin Quotes (Latin to English) > Aegroto, dum anima est, spes esse dicitur

  • 11 ingero

    ingĕro, ĕre, gessi, gestum - tr. -    - impér. inger Catul. 27, 2. [st1]1 [-] porter dans, sur, contre; jeter dans, sur, contre.    - ingerere aquam in salinas, Plin. 31, 81: porter de l'eau dans les salines.    - ingerere saxa in subeuntes, Liv. 2, 65, 4, jeter des rochers sur les assaillants. --- cf. Liv. 36, 18, 5.    - ingerere pugnos in ventrem, Ter. Phorm. 988: asséner des coups de poings dans le ventre de qqn.    - ingerere ignem, verbera, Curt. 6, 11, 16: appliquer la torture du feu, asséner des coups.    - ingerere manus capiti, Sen. Ep. 99, 16: se frapper la tête.    - ingerere scelus sceleri, Sen. Thyest. 731: entasser crime sur crime.    - se ingerere, ingeri: se porter dans, se jeter, se présenter.    - sese periclis ingerere, Sil. 10, 5: se jeter dans les périls.    - se ingerere morti obviam, Sen. Herc. Fur. 1032: courir au-devant de la mort.    - facies ingesta sopori, Claud. Pros. 3, 81: figure qui se montre dans le sommeil. [st1]3 [-] donner, faire absorber.    - aqua ingesta, Plin. 31, 40: ingestion d'eau.    - ingerere cibum aegroto, Cels.: faire prendre de la nourriture à un malade. [st1]4 [-] lancer (des paroles), proférer, dire, débiter.    - ingerere convicia alicui, Hor. S. 1, 5, 12: lancer des invectives contre qqn.    - ingerere contumelias, Tac. An. 1, 39: proférer des injures.    - cf. Plaut. Bac. 875 ; 2, 45, 10; 3, 68, 4; etc.    - ingerebat Trimalchio lentissima voce: "carpe! carpe!" Petr. 36: Trimalchion répétait d'une voix traînante: "découpe, découpe".    - Sen. Ben. 7, 22, 2; Plaut. Men. 5, 1, 17; Tac. An. 4, 42; H. 4, 78. [st1]5 [-] imposer, forcer à accepter.    - alicui nomen ingerere, Tac. An. 1, 72: imposer un nom à qqn.    - ingerere aliquem, Cic. Verr. 3, 69: imposer qqn [comme juge].    - se ingerere oculis, Sen. Ep. 105, 3: s'imposer aux regards (faire étalage de soi).    - hoc ingerunt ignotis, Sen. Ben. 7, 22, 2, ils en rebattent les oreilles à des inconnus.    - nomina liberis suis ingerrere, Tac. D. 7, 4: imposer des noms à la mémoire des enfants. [st1]6 [-] mêler dans, introduire.    - ingerere praeterita, Cic. Att. 11, 6, 3: mêler du passé [au présent].
    * * *
    ingĕro, ĕre, gessi, gestum - tr. -    - impér. inger Catul. 27, 2. [st1]1 [-] porter dans, sur, contre; jeter dans, sur, contre.    - ingerere aquam in salinas, Plin. 31, 81: porter de l'eau dans les salines.    - ingerere saxa in subeuntes, Liv. 2, 65, 4, jeter des rochers sur les assaillants. --- cf. Liv. 36, 18, 5.    - ingerere pugnos in ventrem, Ter. Phorm. 988: asséner des coups de poings dans le ventre de qqn.    - ingerere ignem, verbera, Curt. 6, 11, 16: appliquer la torture du feu, asséner des coups.    - ingerere manus capiti, Sen. Ep. 99, 16: se frapper la tête.    - ingerere scelus sceleri, Sen. Thyest. 731: entasser crime sur crime.    - se ingerere, ingeri: se porter dans, se jeter, se présenter.    - sese periclis ingerere, Sil. 10, 5: se jeter dans les périls.    - se ingerere morti obviam, Sen. Herc. Fur. 1032: courir au-devant de la mort.    - facies ingesta sopori, Claud. Pros. 3, 81: figure qui se montre dans le sommeil. [st1]3 [-] donner, faire absorber.    - aqua ingesta, Plin. 31, 40: ingestion d'eau.    - ingerere cibum aegroto, Cels.: faire prendre de la nourriture à un malade. [st1]4 [-] lancer (des paroles), proférer, dire, débiter.    - ingerere convicia alicui, Hor. S. 1, 5, 12: lancer des invectives contre qqn.    - ingerere contumelias, Tac. An. 1, 39: proférer des injures.    - cf. Plaut. Bac. 875 ; 2, 45, 10; 3, 68, 4; etc.    - ingerebat Trimalchio lentissima voce: "carpe! carpe!" Petr. 36: Trimalchion répétait d'une voix traînante: "découpe, découpe".    - Sen. Ben. 7, 22, 2; Plaut. Men. 5, 1, 17; Tac. An. 4, 42; H. 4, 78. [st1]5 [-] imposer, forcer à accepter.    - alicui nomen ingerere, Tac. An. 1, 72: imposer un nom à qqn.    - ingerere aliquem, Cic. Verr. 3, 69: imposer qqn [comme juge].    - se ingerere oculis, Sen. Ep. 105, 3: s'imposer aux regards (faire étalage de soi).    - hoc ingerunt ignotis, Sen. Ben. 7, 22, 2, ils en rebattent les oreilles à des inconnus.    - nomina liberis suis ingerrere, Tac. D. 7, 4: imposer des noms à la mémoire des enfants. [st1]6 [-] mêler dans, introduire.    - ingerere praeterita, Cic. Att. 11, 6, 3: mêler du passé [au présent].
    * * *
        Ingero, ingeris, pen. corr. ingessi, ingestum, ingerere. Columella. Porter, Mettre ou jecter dedens, ou contre.
    \
        Ingerere se. Plin. iunior. S'ingerer de faire quelque chose et se trop avancer, sans avoir esté requis.
    \
        Ingerere cibum, vel potionem aegroto. Cels. Luy presenter à manger, ou à boire et quasi le forcer de manger, Le presser de boireet manger.
    \
        Dicta in dolium pertusum ingerere, prouerbialiter dictum. Plaut. Perdre sa parolle et sa peine.
    \
        Dicta in aliquem ingerere. Plaut. Injurier aucun.
    \
        Mala multa in aliquem ingerere. Plaut. Luy faire beaucoup de maulx.
    \
        Omnia mala ingerebat. Plaut. Il faisoit du pis qu'il povoit.
    \
        Osculum ingerere. Suet. Baiser hastivement en passant, Donner un tour de bec.
    \
        Pugnos in ventrem alicuius ingerere. Terent. Luy jecter un coup de poing contre le ventre.
    \
        Sacrilegium ingerere. Senec. Commettre sacrilege.
    \
        Saxa obiacentia pedibus ingerit in subeuntes. Liu. Il jecte.
    \
        Scelus sceleri ingerere. Seneca. Accumuler et faire meschanceté sur meschanceté.
    \
        Semen solo ingerere. Colum. Semer.
    \
        Tela ingerere. Liu. Jecter dards.
    \
        Thura ingerere aris. Plin. Encenser les autels.
    \
        Vocis, verborumque quantum voletis, ingerent, et criminum in principes. Liu. Ils crieront apres les principaulx et gouverneurs, et les blasmeront tant que vous vouldrez.
    \
        Vulnera ingerere. Tacit. Faire beaucoup de playes, Donner playe sur playe.
    \
        Ingestum. Tacit. Nomen patris patriae Tiberius a populo saepius ingestum repudiauit. Offert, Presenté, Qu'on pressoit de le recevoir et accepter.
    \
        Humo ingesta contumulari. Ouid. Jectee dessus.
    \
        Ingerere. Senec. Memoria beneficii obliuisci non sinit, sed authorem suum ingerit et inculcat. Remet ou reduit souvent en memoire.
    \
        Nomina clarorum virorum saepe suis liberis parentes ingerunt. Tacitus. Nomment souvent à leurs enfants les grands et louables personnages, à fin qu'ils les ensuyvent, et prennent exemple sur eulx, Leur ramentoyvent souvent, etc.

    Dictionarium latinogallicum > ingero

  • 12 aegrotatio

    aegrōtātio, ōnis f. [ aegroto ]
    расстройство здоровья, болезненное состояние, недомогание C, Sen etc.

    Латинско-русский словарь > aegrotatio

  • 13 Dum spiro, spero

    Пока дышу, надеюсь.
    Относящаяся к новому времени формулировка мысли, которая неоднократно встречается у древних авторов. Ее поговорочный характер засвидетельствован, например, у Цицерона ("Письма к Аттику", IX, 10, 3): Aegroto dum anima est spes esse dicitur. "Пока у больного есть дыхание, говорят, есть и надежда".
    В другой форме эта мысль выражена у Сенеки ("Письма", LXX): Omnia homini dum vivit speranda sunt. "Пока человек жив, он должен надеяться на все".
    Так и хочется повторить еще раз сказанное в предисловии к 1-му изданию dum spiro spero - пока жив, надеюсь, - но, конечно, при одном условии: при неустанной и бодрой работе всех, кому дороги заветы Белинского, кому дороги гуманно-освободительные принципы преобразовательной эпохи. (Г. А. Джаншиев, Эпоха великих реформ (Предисловие к 7-му изданию).)
    Она [ жизнерадостность ] продиктовала ему девиз dum spiro, spero, который был motto и его лучшей книги и всей его жизни. (А. К. Дживелегов, Григорий Аветович Джаншиев.)
    Есть еще один роман, о котором сейчас говорят, который многие читают. Там тоже героиня - горожанка. Правда, мое отношение к ней не столь безоговорочно. Я говорю о романе Майи Тониной "Пока живу - надеюсь" в журнале "Октябрь". Это хорошая книга, написанная с большой искренностью, очень правдивая, отважно-откровенная. (Татьяна Иванова. Передай дальше.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Dum spiro, spero

  • 14 Vestigia terrent

    Следы устрашают.
    Гораций, "Послания", I, 1, 69-75:
    Quódsi mé populús Románus fórte rogét, cur
    Néc sequar áut fugiám quae díligit ípse vel ódit:
    Réspondít referám: "Quia mé vestígia térrent,
    Ómnia t(e) ádversúm spectántia, núlla retrórsum".
    Если бы римский народ спросил, почему не держусь я
    Тех же суждений, что он, как и в портиках тех же прогулок,
    Я бы ответил ему, как когда-то лиса осторожно
    Молвила хворому льву: "Следы вот меня устрашают:
    Все они смотрят к тебе, ни один не повернут обратно".
    (Перевод Н. Гинцбурга)
    Гораций цитирует здесь басню Эзопа "Лиса и лев": лев, притворившись больным, лежит в пещере; проходящая мимо лиса издали осведомляется, как он себя чувствует; когда же он спрашивает, почему она не подойдет поближе, лиса отвечает: "Потому что вижу много следов, идущих к тебе, но не вижу следов, идущих от тебя".
    Когда, по преданию, спросили германского императора Рудольфа I, почему он не идет к римскому папе, чтобы принять помазание, он ответил: "Vestigia terrent". (Georg Büchmann, "Geflügelte Worte". Berlin, 1900, с 359.)
    Смена века дает довольно подходящий повод для того, чтобы воздвигнуть памятник всем тем, с кем вместе шел по жизненному пути и совершенствовался, а также и тем, кого лично не знал, но чье благотворное влияние ощутил на себе. Правда, vestigia terrent. (Фридрих Шиллер - Вольфгангу Гете.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Vestigia terrent

  • 15 aegrotaticius

    aegrōtāticius, a, um (aegroto), kränkelnd, Gloss. IV, 60, 50 u.ö.

    lateinisch-deutsches > aegrotaticius

  • 16 aegrotatio

    aegrōtātio, ōnis, f. (aegroto), das Kranksein, Übelbefinden, die Unpäßlichkeit, Krankheit, I) des Körpers, Sing., Cic. Tusc. 3, 23; 4, 24: Plur., Sen. de tranqu. an. 8, 1. Vulg. Matth. 8, 17; Ierem. 16, 4. – der Bäume, Plin. 17, 231. – II) der Seele, aber nur insofern ihr krankhafter Zustand analog dem des Körpers ist, die Seelenkrankheit, -störung, -schwäche, mentis aegr. et morbus, Cic. Tusc. 3, 8: aegrotationes animi, ibid. 4, 79.

    lateinisch-deutsches > aegrotatio

  • 17 aegroticius

    aegrōticius u. aegrōticus, a, um (aegroto), kränkelnd, Not. Tir. 82, 57. Vgl. Gloss. ›aegroticius, ἀσθενάριος‹.

    lateinisch-deutsches > aegroticius

  • 18 coaegroto

    co-aegrōto, āre, mit krank sein, Hieron. adv. Iovin. 1, 47.

    lateinisch-deutsches > coaegroto

  • 19 deduco

    dē-dūco, dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern Punkte nach einem niedern herabführen, leitend herab- od. hinabziehen, konstr. bei Ang. von wo hinab? m. de od. ab od. ex u. Abl. od. m. bl. Abl.; bei Ang. wohin? bis wohin? m. ad od. in m. Akk. od. m. bl. Acc. loc., 1) eig.: a) übh.: α) leb. Wesen: imbres nivesque deducunt Iovem, in Regen u. Schnee steigt Jupiter vom Himmel herab, Hor.: molliunt anfractibus modici s clivos, ut non iumenta solum, sed elephanti etiam deduci possent, Liv. – ded. alqm ad terram, Suet.: alqm contionari conantem de rostris, Caes.: per eos multitudinem aliam in subiectum viae campum, Liv.: alqm in quattuordecim, Sen., od. in quattuordecim sessum (um da seinen Sitz zu nehmen), Asin. Poll. in Cic. ep.: non iniquo nec perdifficili aditu super caput hostium eos ded., Liv. – v. lebl. Subjj., in praecipitia iste cursus deducit, Sen. – β) lebl. Objj.: tiaram, vom Haupte herabnehmen, Suet.: pectine crines, herabkämmen, Ov.: caesariem barbae dextrā, herabstreichen, Ov.: molli gestu brachia, herabführen, = bewegen, Prop.: ramos pondere suo (v. Obst), Ov. – vestem summa ab ora (Saum), herabstreifen, Ov.: ebenso suas a pectore vestes, Ov.: clam pedes de lecto, Plaut. – montes in planum, herabversetzen, Iustin. (bildl., ded. alqm in planum, widerlegen, Schol. Bob. ad Cic. Flacc. 2. no. 2): eluvie mons est deductus in aequor, Ov.: manum ded. ad imum ventrem, Quint.: sinum ad ima crura, Suet.: deduc orationem tuam de caelo ad haec citeriora (bildl.), Sen.: ebenso ded. philosophiam e fastigio in planum (bildl.), Sen.: tunicam summā orā ad mediam, herabstreifen, Ov.

    b) als milit. t. t., herab- od. hinabführen, sich herabziehen lassen, herab-, hinabsteigen lassen, aciem in planum, Sall.: Poenos in plana, Frontin.: Albanum exercitum in campos, Liv.: instructos ordines in locum aequum, Sall.: paulatim suos in aequum locum, Sall.: imprudentiā suorum deductus in inferiorem collem, Frontin.: copias ex locis superioribus in campum, Caes.: equitatum od. equites ad pedes, die Reiterei absitzen lassen, Liv.

    c) als naut. t. t., α) die Segel herabziehen, herablassen, entrollen, aufspannen, vela, Ov.: carbasa, Ov.: tota carbasa malo (am M.), Ov. – β) ( wie καθέλκειν) ein Schiff vom Lande ins Meer ziehen, vom Stapel laufen lassen, in See gehen ( stechen) lassen (Ggstz. subducere, griech. ἀνέλκειν; vgl. Fabri Liv. 21, 17, 3), navem, naves, Verg. u. Liv.: navigia, Sen.: quadriremes, Plin. ep.: classem, Liv.: puppim, Prop.: carinas, Ov. – naves litore (vom U.), Verg.: naves in aquam, Liv. Vgl. unten no. II, A, 1, f.

    d) als t. t. der Zaubersprache, durch Zaubersprüche herabziehen, lunam, Ov.: lunam e curru, Tibull.: lunam cursu, Ov.: Iovem caelo, Ov.: cantando rigidas montibus ornos, Verg.

    2) übtr., vermindernd herabführen, auf etw. zurückführen, licet enim contrahere universitatem generis humani eamque gradatim ad pauciores, postremo deducere ad singulos, Cic. de nat. deor. 2, 164.

    II) von einem Anfangspunkte nach einem Zielpunkt fortführen, ab-, weg-, hinführen, geleitend fortbringen, hinbringen, herbeibringen, A) im allg.: 1) eig.: a) übh.: α) leb. Wesen: pecora, Caes.: inde boves, Ov.: animalia quamlibet longo itinere deducta ad assuetas sibi sedes revertuntur, Quint.: ded. alqm a recta via (bildl.), Cornif. rhet.: alqm ex ea via (bildl.), Cic. fr.: suos ex agris, Caes.: dominam Ditis thalamo (aus dem G.), Verg.: ipsa vestigia quaerentem dominum eo (dahin) deductura erant, Liv.: Cicerones Rhodum, Cic.: alqm in aedem Proserpinae, Nep.: alqm in arcem, Liv.: alqm de suis convellere hortulis deducereque in Academiam perpauculis passibus (bildl.), Cic.: alqm in tutum (bildl.), Sen.: alqm in mare Helles, Ov.: ad eum agnum non casu sed duce deo deducitur, Cic.: ded. iuvenem ad altos currus, Ov.: silvestres capras manibus suis ad salutare auxilium herbae dictamni (bildl. v. der Natur), Val. Max. – β) lebl. Objj.: et si qua asportari possent, sibi quemque deducere (es mit sich nehmen), Tac. ann. 16, 11. – ded. atomos de via, Cic.: amnes deducunt undas in mare, Ov.: u. (im Bilde) ded. Aeolium carmen ad Italos modos, das äol. Lied zu ital. Weisen führen = die äol. u. sapphische Lyrik auf röm. Boden verpflanzen, Hor. carm. 3, 30, 13 sq.

    b) (als milit. t. t.) eine Mannschaft von irgendwo od. irgendwohin abführen, wegziehen (einziehen), abziehen (abmarschieren) lassen, ausrücken lassen, verlegen, exercitum, Caes. u. Liv.: consularem exercitum, Liv.: classem exercitumque, Liv.: praesidium, Liv.: praesidia, Caes. u. Liv. (vgl. Drak. Liv. 25, 25, 10) u. (Ggstz. imponere) Sall. fr.: custodias, Auct. b. Alex.: militari more vigilias, die Wachen auf ihre Posten abführen, aufziehen lassen, Sall. Iug. 44, 3. – ded. inde Romanum exercitum, Liv.: undique praesidia, Frontin.: exercitum a Sicilia, Iustin.: praesidia ab urbibus, Liv. u. Iustin.: quinque legiones ab opere, Caes.: praesidia de iis oppidis, quae etc., Cic.: nostros de vallo, Caes.: praesidia Macedonum ex iis urbibus, Liv.: exercitum ex his regionibus, Caes.: Apameā (von A.) praesidium, Cic.: Orico (von O.) legionem, Caes.: praesidia arce (von, aus der B.), Aur. Vict.: civitatibus omnibus (aus a. St.) omnia praesidia, Liv.: praesidia eo (dahin), Caes.: exercitum in aciem, Liv.: classem in proelium, Nep.: propere in cornua leves armaturas, Liv.: legiones duas in ulteriorem Galliam, Caes.: impedimenta in proximum collem, Caes.: legiones in hiberna, Caes.: novos milites in hiberna, Liv.: exercitum mature in hiberna Lunam et Pisas (nach L. u. P.), Liv.: exercitum in hiberna in Sequanos, Caes.: milites eductos hibernis ad Ciceronem, Caes. – m. Dat. (wozu?), tres in arcem oppidi cohortes praesidio, zur Besatzung in die B. legen, Caes. b. c. 3, 19, 5.

    c) begleitend, als Führer od. Begleiter mitnehmend zu jmd. od an einen Ort abführen, hinführen, fortbringen, hinbringen, herbringen, mitbringen, mitnehmen, geleiten, jmdm. zuführen, wo einführen, α) zur Besprechung, zur Audienz, cito hunc deduce ad militem, Ter.: deduci ad regem, Iustin.: deduci ad Eumenem, Nep.: deduci in conspectum Caesaris, Caes.: transfuga duci se ad consulem iubet deductusque traditurum urbem promittit, Liv. – β) aus der Provinz nach Rom (vollst. secum deducere, s. unten die Beisp.), Ennium poëtam, Cic.: Atticum, Nep.: non deduxi, inquit, Sextilium, Cic.: eos deduxi testes et eas litteras deportavi, ut etc., Cic.: hominem secum ded., Cic. – alqm ded. ex ultimis gentibus, Cic.: alqm Romam, Eutr.: alqm secum Romam, Liv.: primus ego in patriam mecum, modo vita supersit, Aonio rediens deducam vertice Musas (poet. für »die griechischen Dichter auf heimatlichen [römischen] Boden verpflanzen«), Verg. georg. 3, 10 sq. – γ) als Gast in ein Haus usw., hospites domum, Cornif. rhet.: alqm in hospitale cubiculum, Liv.: alqm ad Ianitorem quendam hospitem, Cic. – δ) einen jungen Mann zu einem Staatsmanne zur weitern Ausbildung, alqm ad alqm, Cic. de amic. 1. Cic. Cael. 9. Tac. dial. 34. Quint. 12, 11, 6. – od. in eine Schule, ephebum in gymnasium (v. Mentor), Petron. 85, 3. – ε) beschützend od. bewachend fortführen, abführen, fortbringen, igitur inditus lecticae et a tribuno praetoriae cohortis deductus est, vario rumore, custos saluti an mortis exactor sequeretur, Tac. ann. 3, 14: a quo cum quaesisset, quo (wohin) deduci vellet, et ille Athenas dixisset, praesidium dedit, ut tuto perveniret, Nep.: Pydnam eum deduci iussit et quod satis esset praesidii dedit, Nep. – als Gefangenen, ex consilii sententia in custodiam coniectus Athenas deductus est, Nep.: ded. Lentulum in carcerem, Sall.: Iugurtham ad Marium, Sall.: alqm vinctum ad Caesarem, Hirt. b. G.: alqm comprehendere et custodibus publice datis deducere ad Hannibalem, Liv. – auf den Kampfplatz, alqm e spectaculis detrahere et in arenam deducere, Suet. Cal. 35, 2. – ζ) jmd. ehrenhalber geleiten, jmdm. das Ehrengeleit geben, αα) jmd., bes. einen Staatsmann vom Hause nach dem Forum od. zur Kurie (Ggstz. reducere) od. umgekehrt von da nach Hause, magnam affert opinionem, magnam dignitatem cotidiana in deducendo frequentia, Cic.: haec ipsa sunt honorabilia assurgi, deduci, reduci, Cic.: ne deducendi sui causā populum de foro abduceret, Liv.: plebes consules ambo sacrā viā deductos cum magno tumultu invadit, Sall. fr.: cum magna multitudo optimorum virorum me de domo deduceret, Cic. – alqm ad forum, Cic., in forum, Quint.: alqm ex patribus conscriptis aut propinquum aut paternum amicum ad curiam, Val. Max.: frequentes eum domum deduxerunt, Liv.: absol., deducam, ich will ihn nach Hause (bis an sein Haus) geleiten, Hor. sat. 1, 9, 59. – ββ) einen jungen Römer vom Hause nach dem Forum, um sein Tirocinium abzulegen (v. Vater u. v. Verwandten), filios suo quemque tirocinio in forum, Suet.: filium Drusum in forum, Suet.: deductus in forum tiro, Suet.: pueros puberes non in forum, sed in agrum deduci praecepit, Iustin. – γγ) eine Braut aus dem Elternhause in das Haus der Bräutigams geleiten, v. Vater u. v. den Verwandten = dem Bräutigam zuführen, velut auspicibus nobilissimis populis deductas esse, Liv.: eorum habentur liberi, quo (wohin = zu denen) primum virgo quaeque deducta est, Caes.: ded. virginem in domum alcis, Tac., od. ad alqm, Liv.: virginem iuveni marito, Tibull.: illa mihi dextrā deducta paternā, Catull.: quae mihi deductae fax omen praetulit, Prop.: rapi solet fax, quā praelucente nova nupta deducta est, ab utrisque † amicis, Fest. p. 289 (a), 7 sq. – v. Bräutigam selbst = eine Gattin heimführen, uxorem domum, Ter.: illam domum in cubiculum, Ter. Vgl. übh. Gronov Plaut. Cas. 2, 8, 36. die Auslgg. zu Ter. Hec. 1, 2, 60; zu Caes. b. G. 5, 14, 5; zu Liv. 10, 23, 5. – euphemist. = jmdm. eine Konkubine zuführen, sine prius deduci, Plaut.: so Tertia deducta est, Suet. Caes. 50, 2 (im Doppelsinn mit no. II, B, a, β): ded. ad Docimum Tertiam Isidori mimi filiam, Cic.: Liviam ad se deduci imperavit, Suet. – δδ) eine in die Provinz abgehende Magistratsperson geleiten, ut provincias cum imperio petituri hinc deducerentur, Suet. Aug. 29, 2. – einen Triumphierenden zu den Tempeln, unde populo consalutato circum templa deductus est, Suet. Tib. 17, 2. – einen vertriebenen Herrscher wieder in sein Reich einführen, alqm in regnum, Tac.: hunc in possessionem Armeniae, Tac. – εε) jmd. an einen Ehrenplatz führen, m. 2. Supin., Herennium Gallum histrionem summo ludorum die in XIIII sessum deduxit, wies er einen Platz auf einer der vierzehn Ritterbänke (in der Ritterloge) an, Asin. Poll. in Cic. ep. 10, 32, 2. – ζζ) jmd. in ein Heiligtum einführen, decimo die cenatum, deinde pure lautum in sacrarium deducturam, Liv. 39, 9, 4. – ηη) jmd. zu Grabe geleiten, jmdm. das Grabgeleite geben, alqm, Augustin. serm. 17, 7 (zweimal). – η) etw. od. jmd. in einem Festzuge aufführen od. wohin abführen, tensas, Suet.: mulierem (eine Gefangene) triumpho, Hor.: elephantos Romam ingenti pompā, Eutr.: corpus Alexandri in Hammonis templum, Iustin.

    d) (als publiz. t. t.) Kolonisten, eine Kolonie irgendwohin abführen, übersiedeln, verpflanzen, Kolonisten irgendwo ansiedeln, ansässig machen, eine Kolonie irgendwo anlegen, colonos, Vell.: coloniam, colonias, Cic. u.a.: ut hic conditor urbium earum, non illi qui initio deduxerant (die ursprünglichen Kolonieführer), videretur, Nep. Timol. 3, 2; vgl. Cic. agr. 2, 92: im Passiv, deductis olim (für die vor Zeiten angesiedelten) et nobiscum per conubium sociatis haec patria est, Tac. hist. 4, 65. – m. Advv. (wohin? wo?) u. m. in u. Akk. (s. Drak. Liv. 10, 13, 1 u. 39, 44, 10) u. mit bl. Acc. loc., huc Ideduco deducocolonorum ex lege Rulli, Cic.: emere agros a privatis, quo (wohin) plebs publice deducatur, Cic.: ded. eo (dahin) coloniam novam, Cic.: illo (dorthin) coloniam, Cic.: deducentur, inquit, coloniae. Quo? quorum hominum? in quae loca? Cic.: tu non definias, quo colonias, in quae loca, quo numero colonorum deduci velis? Cic.: ded. colonos lege Iuliā Capuam, Caes.: coloniam Casilinum, quo Caesar ante deduxerat, Cic.: colonos in omnes colonias totius Italiae, Cic.: colonias in eos agros, quos emerint, Cic.: coloniam in Asiam, Cic.: in eum locum coloniam, Cic.: negavi in eam coloniam, quae esset auspicato deducta, dum esset incolumis, coloniam no vam iure deduci, Cic.: ded. Carseolos coloniam in agrum Aequiculorum, Liv.: specie deductarum per (über) orbem terrae legionum, Tac. ann. 11, 24. – mit in u. Abl. (s. Drak. Liv. 10, 13, 1), Ostiam coloniam in ostio Tiberis deduxit, Aur. Vict.: in colonia Capua deducti lege Iuliā coloni, Suet. – im Passiv m. Prädik.-Nom. (als wer? vgl. Drak. Liv. 39, 44, 10), coloniae deductae Ariminum in Piceno, Beneventum in Samnio, Liv. epit.: eodem anno Cales deducta colonia (als K.), Vell.: post triennium Tarracina deducta colonia (als K.) ac deinde interiecto triennio Suessa Aurunca et Saticula, Vell.: Aquileia colonia Latina (als lat. K.) eo anno in agrum Gallorum est deducta, Liv.

    e) als gerichtl. t. t., vor einem Gericht als Zeugen usw. hinbringen, beiziehen, alqm (als Zeugen) ad hoc iudicium, Cic. Flacc. 9. – übtr., lis ad forum deducta est, der Streit wurde vor Gericht gebracht, es kam zum Prozeß, Phaedr. 3, 13, 3.

    f) als milit. t. t.: α) ein Schiff aus den Werften ziehen, navem ex navalibus, Caes. b. c. 2, 3, 2. – u. übh. in See stechen lassen, classem in altum properiter, Pacuv. tr. 322. – feindl. = aus den Werften fortführen, unam (navem) ex navalibus eorum, Caes. b. c. 2, 3, 2: ebenso naves a Meloduno, Caes. b. G. 7, 60, 1 (vgl. 7, 58. § 2 u. 4). – β) ( wie κατάγειν) ein Schiff in den Hafen führen, einlaufen lassen, persuade gubernatori, ut in aliquem portum navem deducat, Petron. 101, 8. – feindlich = ein Schiff wohin schleppen, onerarias naves, quas ubique possunt, deprehendunt et in portum deducunt, Caes. b. c. 1, 36, 2. Vgl. oben no. I, 1, c, β.

    g) als t. t. der Wasserbaukunst, Wasser von irgendwo ableiten, irgendwo hinleiten, rivos (auf die Äcker), Verg.: aquam in vias, Cato: Padum in flumina et fossas, Plin.: aquam Albanam ad utilitatem agri suburbani, Cic.

    h) jmd. aus einer Besitzung gewaltsam hinwegführen, ex ea possessione Antiochum, Liv. 34, 58, 6: Arsinoën ex regno, Auct. b. Alex. 33, 3. – bes. als jurist. t. t., jmd. aus einer streitigen Besitzung in Gegenwart von Zeugen scheinbar gewaltsam hinwegführen (moribus deducere, im Ggstz. zu vi armatā deducere), um ihm das Recht der Vindikationsklage zu verschaffen (eine der Klage vorausgehende symbolische Handlung), alqm de fundo (mit u. ohne moribus), Cic. Caecin. 20; de lege agr. 2, 68; pro Tullio 20 (dazu Beier exc. III p. 250 sqq.).

    i) unversehens jmd. an einen Ort hinführen, wohin locken, pedester exercitus, quod in ea loca erat deductus, ut in vito Eumene elabi non posset, pacem ab eo petiit, Nep.: ab alqo consilio od. ex industria in iniqua loca deducti, Frontin.: sequentem Lucullum in insidias deduxerunt, Frontin.: Hamilcar in insidias deductus occiditur, Iustin.

    k) ein phys. Übel vom Körper wegziehen, entfernen, brassica de capite et de oculis omnia deducet et sanum faciet, Cato r. r. 157, 6: non aeris acervus et auri aegroto domini deduxit corpore febres, non animo curas, Hor. ep. 1, 2, 47 sqq.: quoniam haec deducuntur, weil man Derartiges (derartige Fehler) vom Körper zu entfernen sucht, Cic. de fin. 5, 47.

    2) übtr.: a) übh.: α) leb. Wesen = jmd. von wo abführen, abziehen, abbringen, abwendig machen, impellere voluntates quo velit, unde autem velit deducere, Cic.: ded. alqm a pristino victu, Nep.: alqm ab humanitate (menschlichen Würde), a pietate, a religione, Cic.: quod instituit referre de religione et saepe iam rettulit, ab eo deduci non potest, Cic.: magnā pecuniā a vera accusatione esse deductum, Cic.: ded. eloquentiā perterritos a timore, Cic.: alqm a tristitia acute et hilare dicto, Cic.: alqm de fide (v. Reichtum), Cic.: alqm de illa animi pravitate, Q. Cic.: alqm de hac animi lenitate, Cic.: alqm de sententia, Cic. u. Liv.: alqm prope de vitae suae statu dolore ac lacrimis suis, Cic.: ded. alqm vero (von der Wahrheit), Lucr. 1, 370. – u. jmd. wohin ohne sein Zutun bringen, versetzen, si eo (dahin) me deduxit error, Ps. Quint. decl.: cuius errore eo (dahin) deducta esset multitudo, ut omnes de salute pertimescerent, Nep.: eo deductus periculi, ut etc., so gefährdet, daß usw., Amm.: si in eum casum deducerentur, wenn es mit ihnen so weit käme, Caes.: ded. alqm in periculum, Caes.: quam in fortunam quamque in amplitudinem deduxisset (Aeduos), Caes.: deduci (geraten) in egestatem, Sen.: deduci in fraudem, ins Netz gelockt werden, Planc. in Cic. ep.: ded. alqm ad fletum misericordiamque, Cic.: deduci ad iniquam pugnandi condicionem, Caes. – β) lebl. Objj., von etw. abbringen, zu etw. hinführen, hinbringen, antiquissimum sollemne ab nobilissimis antistitibus eius sacri ad servorum ministerium deduxisti, hast das älteste Opfer von den vornehmsten Priestern dieses Gottesdienstes weggenommen und zu einer Verrichtung der Sklaven erniedrigt, Liv. 9, 34, 18. – audi, quo rem deducam, wohin ich am Ende kommen, wo ich hinaus will (in der Darstellung), Hor. sat. 1, 1, 15. – ded. rem huc, ut etc., es dahin zu bringen suchen, daß usw., Cic.: u. so rem in eum locum, ut etc., Caes.: ergo huc universa causa deducitur, utrum... an etc., Cic.: ded. rem ad arma, Caes.: rem ad otium, Caes.: rem in summum periculum, Caes.: rem in controversiam, Caes.

    b) jmd. von seiner Partei abwendig machen, verleiten, verführen, a quibus deductum ac depravatum Pompeium queritur, Caes. b. c. 1, 7, 1: adulescentes et oratione magistratus et praemio deducti, Caes. b. G. 7, 37, 6.

    c) jmd. zu etw. bringen = bestimmen, gewinnen, im üblen Sinne = verleiten, α) übh.: alqm ad eam sententiam, Caes.: Pompeium ad turpissima foedera, Vell.: quae tandem est ea disciplina, ad quam me deducas, si ab hac abstraxeris? Cic. – mit folg. Infin., inde deducimur etiam imaginem mortis iam tunc eum (somnum) recensere, Tert. de anim. 43. – bei vorhergeh. Negation m. folg. quominus u. Konj., neque legis improbissimae poenā deductus est, quominus hospitii et amicitiae ius officiumque praestaret, Cic. ep. 14, 4, 2. – β) jmd. zu einer polit. Sache od. Partei bringen, für sie gewinnen, in sie verflechten, Philippum et Macedonas in societatem belli, Liv.: Macedonas in bellum civile, Iustin.: quasdam civitates dissentientes in causam, Liv.: petebant, ne se temere in causam deduceret, Liv.

    d) den Ursprung von etw. ableiten, herleiten, mos unde deductus, Hor.: originem ab ea (femina), Plin.: genus ab Anchise ac Venere, Vell.: genus ab Achille, Curt. – u. den Namen von etw. entlehnen, entnehmen,nomen ab Anco, Ov. fast. 6, 803: u. so nomen ab alqa re u. ab alqo, Lact. 4, 28, 12. Tert. adv. Marc. 4, 14; apol. 3: nomen ex ea significatione, Tert. de virg. vel. 5.

    B) prägn.: a) vermindernd abziehen, α) als t. t. der Athletik = dem Kämpfer die Speise entziehen, damit er schmächtiger werde, cibum, Ter. eun. 315. – β) als t. t. der Geschäftsspr. = von einer Summe abziehen (Ggstz. addere), addendo deducendoque videre, quae reliqua summa fiat, Cic.: ded. centum nummos, Cic.: Tertia (ein Drittel) deducta est, Suet. Caes. 50, 2 (im Doppelsinn auch = »die Tertia ist zugeführt worden«, s. oben no. II, A, 1, c, ζ, γγ): id viri boni arbitratu (nach der Taxierung) deducetur, Cato. – m. in u. Akk., in singulas deportationes (auf od. für jede entwendete Tracht) SS. N. II (= 2 Sesterze) deducentur, Cato. – mit de u. Abl., de capite deducite quod usuris pernumeratum est, Liv. – m. Dat. (welcher Summe?), deducto summae aeris alieni, si quid usurae nomine numeratum aut perscriptum fuisset, Suet. – mit Dat. (für wen?), de his divitiis sibi drachumam ded., Enn. scen. 323. – absol. prägn. = jmdm. einen Abzug machen, arbitratu deducetur, Cato r. r. 144, 2 zw. – Partiz. subst., dēducta, ae, f. (verst. pecunia od. pars), der Abzug, den der Legatar an dem ihm ausgesetzten Legate machen durfte, um dadurch der lästigen Verpflichtung der auf dem Vermögen des Testators haftenden sacra zu entgehen, si in testamento deducta scripta non sit, Cic. de legg. 2, 50.

    b) fortführend, fortziehend bilden, α) einen Bau fortführen, latum sulcum, Iuven, 1, 157: fossam superiori parte post castra, Frontin. 1, 5, 4: vallum per triginta duo milia passuum a mari ad mare, Eutr. 8, 19. – β) schreibend, zeichnend ziehen, entwerfen, litteram mero, Ov. her. 16 (17), 88: tamquam linea uno calamo deducta, Cassiod. de instit. div. lit. 1. p. 510 (a) ed. Garet. – im Bilde, ded. formam bonorum virorum et lineamenta, Sen. ep. 95, 72. – γ) spinnend, webend fortführen, fortspinnen, abspinnen, fortweben, abweben, harum (Parcarum) una loquitur, altera scribit, tertia deducit, Serv. Verg. Aen. 1, 22. – m. Abl. womit? dexterā leviter ded. fila, Catull.: levi pollice filum, Ov.: staminis pollice fila, Hieron.: tereti filo et aequali stamina (v. der Spinne), Plin.: habiles gladios filo gracilento, poet. = schmieden, Enn. ann. 253. – m. Abl. wovon? plenā stamina longa colo, Tibull. – m. in u. Akk., argumentum in tela, einweben, Ov. met. 6, 90. – übtr., ein Schriftwerk fein ausspinnen (= kunstvoll ausarbeiten), deducta atque circumlata oratio, eine entwickelte u. kunstvoll abgerundete (Ggstz. oratio simplex atque illaborata), Quint.: carmina proveniunt animo deducta sereno, Ov.: tenui deducta poëmata filo, Hor.: subtilis deductā oratione Menelaus, Auson.: ded. commentarios, Quint.: mille die versus, Hor.: triduo non ultra tres versus maximo impenso labore deducere posse, Val. Max. – m. Dat. wem? tibi saepe novo deduxi carmina versu, Prop. – m. in u. Akk., carmen Iliacum in actus, Hor. de art. poët. 129. – m. ab u. Abl. u. ad od. in u. Akk. der Zeit, von einer Zeit bis zu einer Zeit fortführen, prima ab origine mundi ad mea perpetuum deducite tempora carmen, Ov. met. 1, 3 sq.: pauca, quibus surgens ab origine mundi, in tua deduxi tempora, Caesar, opus, Ov. trist. 2. 559 sq. – u. fortspinnend ab schwächen, übtr., vocem, Pompon. com. 57 u. 60: Ὀδυσσεύς ad Ulixem deductus est, Quint. 1, 4, 16; vgl. PAdi. deductus no. II. – / Imperat. deduc, Cic. de rep. 1, 34. Stat. Theb. 12, 266. Augustin. serm. 109, 4: arch. deduce, Plaut. truc. 479. Ter. eun. 538.

    lateinisch-deutsches > deduco

  • 20 cibus

    cĭbus, cĭbi, m. [st2]1 [-] nourriture, aliment. [st2]2 [-] repas, mets, plat; pâture. [st2]3 [-] suc nourricier (des plantes), sève.    - cibŭs, ūs, m. arch. Prisc.    - cibum capere (capessere, sumere): prendre de la nourriture.    - hospes non multi cibi, Cic.: hôte qui mange peu.    - caseus maximi cibi, Varr.: fromage très nourrissant.    - flentes orabant, ut se in servitutem receptos cibo juvarent, Caes. BG. 7: en pleurs, ils demandaient qu’on voulût bien les accepter comme esclaves et leur donner quelque nourriture.    - far tostum cibo salubrius est, Plin.: le blé grillé donne une nourriture plus saine.    - lupinum homini in cibo est, Plin.: le lupin est un aliment pour l'homme.    - post cibum, Suet.: après le repas.    - cibus animalis, Cic.: l'élément nutritif puisé dans l'air.    - cibo meo, Plaut.: à mes dépens.    - cibus furoris, Ov.: l'aliment de la fureur.    - hamos abdit cibus, Tib.: l'appât cache l'hameçon.
    * * *
    cĭbus, cĭbi, m. [st2]1 [-] nourriture, aliment. [st2]2 [-] repas, mets, plat; pâture. [st2]3 [-] suc nourricier (des plantes), sève.    - cibŭs, ūs, m. arch. Prisc.    - cibum capere (capessere, sumere): prendre de la nourriture.    - hospes non multi cibi, Cic.: hôte qui mange peu.    - caseus maximi cibi, Varr.: fromage très nourrissant.    - flentes orabant, ut se in servitutem receptos cibo juvarent, Caes. BG. 7: en pleurs, ils demandaient qu’on voulût bien les accepter comme esclaves et leur donner quelque nourriture.    - far tostum cibo salubrius est, Plin.: le blé grillé donne une nourriture plus saine.    - lupinum homini in cibo est, Plin.: le lupin est un aliment pour l'homme.    - post cibum, Suet.: après le repas.    - cibus animalis, Cic.: l'élément nutritif puisé dans l'air.    - cibo meo, Plaut.: à mes dépens.    - cibus furoris, Ov.: l'aliment de la fureur.    - hamos abdit cibus, Tib.: l'appât cache l'hameçon.
    * * *
        Cibus, cibi. Toute sorte de viandes.
    \
        Fames vetitorum ciborum. Oui. Envie de manger viandes defendues.
    \
        Hora cibi. Ouid. L'heure de prendre son repas.
    \
        Nouitate cibi capi. Lucret. Estre affriandé d'une viande nouvelle.
    \
        Maturus cibo. Plin. Qui est tant meur qu'il est bon à manger.
    \
        Onustus cibo. Cic. Qui a trop mangé, Chargé de viande.
    \
        Penuria cibi. Lucret. Disette, ou faulte de viande.
    \
        Satias cibi. Lucret. Saoulement.
    \
        Varietas cibi et copia. Cic. Diversité et abondance.
    \
        Cibi auidus. Terent. Aspre à la viande, Goulu.
    \
        Contenti cibis nullo cogente creati. Ouid. Qui se contentoyent des viandes que nature produisoit d'elle mesme sans le labeur des hommes.
    \
        Expers cibi. Ouid. Qui ne mange point.
    \
        Acuti cibi. Plin. iunior. Qui donnent appetit.
    \
        Alienus cibus. Terent. Repeue franche, quand on disne aux despens d'autruy.
    \
        Anceps. Plin. Viande dangereuse.
    \
        Conditiuus cibus. Colum. De reserve, et de provision.
    \
        Crudus cibus. Iuuenal. Qui n'est point digeré en l'estomach.
    \
        Diurnus. Claud. La portion pour un jour.
    \
        Fallaces cibi. Ouid. Amorce, ou Appast.
    \
        Frigidi et repositi cibi fastidium mouent. Quintil. Viandes gardees.
    \
        Illiberalis cibus. Plin. Viande à povres gens.
    \
        Imperfectus. Iuuenal. Qui n'est point digeré, Viande indigeste.
    \
        Inuisus. Ouid. Qu'on hait.
    \
        Lautus. Terent. Bien apprestee et assaisonnee.
    \
        Lenis. Celsus. Qui n'est point aigre ne forte.
    \
        Lentus. Ouid. Qu'on masche à loisir et lentement.
    \
        Operosus cibus. Plin. Difficile à digerer.
    \
        Robustus. Cels. Qui soustiens fort, Qui est de grand nourrissement.
    \
        Perpetuus. Plaut. Qui ne fault point.
    \
        Simplex. Plin. Une sorte de viande.
    \
        Solitus. Ouid. Accoustumee.
    \
        Summus. Pli. Ce qu'on mange le dernier apres toute autre viande, Le dernier més.
    \
        Tetri cibi. Claud. Ordes et villaines, qu'on ha en horreur.
    \
        Vilis cibus. Horat. Qui ne couste gueres.
    \
        Adiicere cibo. Cels. Augmenter la pitance, Donner plus à manger.
    \
        Cibis aliquid apponere. Plaut. Mesler parmi.
    \
        Capere cibum. Cic. Prendre sa refection ou son repas.
    \
        Capere cibum cum aliquo. Terent. Manger avec aucun.
    \
        Capessere cibum. Cic. Prendre.
    \
        Carpere cibos digitis. Ouid. Prendre.
    \
        Concoquere cibum. Cic. Digerer.
    \
        Conficere cibos. Plin. Mascher bien menu. C'est aussi digerer.
    \
        Deducere cibum. Terent. Diminuer la pitance, Restraindre les morceaulx.
    \
        Deficiente cibo perire. Ouid. Mourir de faim.
    \
        Ingerere cibum aegroto. Celsus. Luy presenter la viande, et le presser de manger.
    \
        Libare cibum digitis. Ouid. Attoucher doulcement.
    \
        Mitificare. Cic. Digerer.
    \
        Minuere. Celsus. Diminuer la pitance.
    \
        Mitigare. Cic. Cuire.
    \
        Aues teneris infirmisque foetibus cibos ore suo collatos partiuntur. Quintil. Distribuent.
    \
        Peragere cibum. Plin. Digerer en l'estomach.
    \
        Praegustare cibos. Ouid. Faire l'essay de la viande.
    \
        Repositi cibi. Quintil. Viandes gardees.
    \
        Secretus cibo, id est a cibo secretus. Lucr. Qui n'ha que manger.
    \
        Seruire cibo suo. Plaut. A ses despens.
    \
        In cibo est homini. Plin. Les hommes en mangent.
    \
        Vacare cibo. Cels. Ne point manger.
    \
        Vincuntur cibi praecipue peruigilio. Plin. Se digerent.
    \
        Mali cibus. Ouid. Nourriture et entretenement de mal.

    Dictionarium latinogallicum > cibus

См. также в других словарях:

  • aegroto — /iygrowtow/ Being sick or indisposed. A term used in some of the older reports …   Black's law dictionary

  • aegroto — /iygrowtow/ Being sick or indisposed. A term used in some of the older reports …   Black's law dictionary

  • Aegroto dum anima est, spes est. — См. Век живи, век надейся …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Aegroto, dum anima est, spes esse dicitur. — См. Надеючись и живут, и мрут …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Ab origine — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ad Kalendas graecas — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ad calendas graecas — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ad oculos — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ad oculos demonstrieren — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ars gratia artis — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ernst Hebenstreit — Johann Ernst Hebenstreit (* 15. Januar 1703 in Neustadt an der Orla; † 5. Dezember 1757 in Leipzig) war ein deutscher Mediziner. Inhaltsverzeichnis 1 Leben und Wirken 2 Ehrentaxon 3 Werke (Auswahl) 4 …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»