-
1 aedificatio
aedificātio, ōnis, f. (aedifico), der Bau, I) in abstr. = das Bauen, consilium aedificationis, Cic.: aedificationem deponere oder abicere, den Bau (Bauplan) aufgeben, Cic.: non placet profecto mihi illaec aedificatio (scherzh.), Plaut. mil. 210. – II) in concr., meton. = der Bau in seiner Entstehung u. Vollendung, a) übh., die Bauanlage, Baueinrichtung, domus tua et aedificatio omnis, Cic.: aedificatio aspectusque urbis, Cic.: Plur. = Bauten, privatae, Tac.: diem aedificationibus, noctem conviviis trahere, Tac. – b) das einzelne Gebäude, Cato or. inc. fr. 10: e ligno, Gell. 15, 1, 4: non potest impositae aedificationis onera sustinere, Ambros. de off. 2, 2, 7.
-
2 aedificatio
aedificātio, ōnis, f. (aedifico), der Bau, I) in abstr. = das Bauen, consilium aedificationis, Cic.: aedificationem deponere oder abicere, den Bau (Bauplan) aufgeben, Cic.: non placet profecto mihi illaec aedificatio (scherzh.), Plaut. mil. 210. – II) in concr., meton. = der Bau in seiner Entstehung u. Vollendung, a) übh., die Bauanlage, Baueinrichtung, domus tua et aedificatio omnis, Cic.: aedificatio aspectusque urbis, Cic.: Plur. = Bauten, privatae, Tac.: diem aedificationibus, noctem conviviis trahere, Tac. – b) das einzelne Gebäude, Cato or. inc. fr. 10: e ligno, Gell. 15, 1, 4: non potest impositae aedificationis onera sustinere, Ambros. de off. 2, 2, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aedificatio
-
3 aedificatio
aedĭfĭcātĭo, ōnis, f. [aedifico] [st2]1 [-] action de bâtir, art de bâtir, construction, bâtisse. [st2]2 [-] sens concret construction, bâtiment, édifice. [st2]3 [-] Eccl. édification (des fidèles). - machinae aedificationum, Plin.: échafaudage de construction. - aedificationis tuae consilium, Cic. Fam. 13, 1, 3: ton projet de bâtir. - votum patris Capitolii aedificatione persolvit, Cic. Hep. 2, 44: il acquitta le voeu de son père en bâtissant le Capitole. - portus habet prope in aedificatione amplexuque urbis inclusos, Cic. Verr. 4, 117: (la ville de Syracuse) a des ports presque enfermés dans les édifices et dans l'enceinte de la ville.* * *aedĭfĭcātĭo, ōnis, f. [aedifico] [st2]1 [-] action de bâtir, art de bâtir, construction, bâtisse. [st2]2 [-] sens concret construction, bâtiment, édifice. [st2]3 [-] Eccl. édification (des fidèles). - machinae aedificationum, Plin.: échafaudage de construction. - aedificationis tuae consilium, Cic. Fam. 13, 1, 3: ton projet de bâtir. - votum patris Capitolii aedificatione persolvit, Cic. Hep. 2, 44: il acquitta le voeu de son père en bâtissant le Capitole. - portus habet prope in aedificatione amplexuque urbis inclusos, Cic. Verr. 4, 117: (la ville de Syracuse) a des ports presque enfermés dans les édifices et dans l'enceinte de la ville.* * *AEdificatio, Ipse aedificandi actus. Cic. Edification, Bastiment, Maisonnement.\De aedificatione tua Cyrum vrgere non cesso. Cic. Je ne cesse de presser Cyrus d'achever ton bastiment.\AEdificationem sustentare. Cic. Dilayer, Differer. -
4 aedificatio
aedificātio, ōnis f. [ aedifico ]1) строительство, построение, стройка ( Capitolii C)2) строение, здание, постройка ( e ligno AG)3) архитектура, строительный стиль (ae. aspectusque urbis C) -
5 aedificātiō
aedificātiō ōnis, f [aedifico], the process of building: intermissa.—A building, structure, edifice: omnis.— Plur: privatae, Ta.* * *house; building, edifice, group of buildings, built-up area; act of building; edification, explanation; building up (argument) -
6 aedificatio
aedĭfĭcātĭo, ōnis, f. [aedifico].I. (α).Absol.:(β).si ad horum luxuriam dirigas aedificationem,
Varr. R. R. 1, 13:immensa et intolerabilis,
Cic. Pis. 21; so id. Q. Fr. 2, 2; Vulg. 2 Para. 16, 6.—With gen.:II.urbium,
Vulg. Judith, 5, 10.—Concr., a building, a structure, edifice, Cato ap. Gell. 13, 23:III. (α).domum tuam et aedificationem omnem perspexi,
Cic. Fam. 5, 6:aedificationes templi,
Vulg. Matt. 24, 1.—Absol.:(β).loquitur ad aedificationem,
Vulg. 1 Cor. 14, 3; 14, 26.—With gen.:ad aedificationem Ecclesiae,
Vulg. 1 Cor. 14, 12; ib. Eph. 4, 12. -
7 aedificatio
aedificatio, onis, f., a building, Mt. 24:1; 1 C. 3:9; edifying, R. 14:19; E. 4:12. -
8 aedificatio
строение (1. 1. § 12 D. 39, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > aedificatio
-
9 Назидание
- aedificatio; -
10 Стройка
- aedificatio; -
11 Судостроение
- aedificatio navium; -
12 Bau
Bau, I) das Bauen: aedificatio. exaedificatio. exstructio (Aufführung eines Gebäudes; exstr. schichtweiser Aufbau). – cultus. cultio. cultura (Bebauung, z. B. des Feldes). – opus publicum (die Bauarbeit, öffentliche Arbeit der Sträflinge). – ein Haus ist im Bau begriffen, domus aedificatur: mit dem B. von Gebäuden beschäftigt sein, in tectis moliendis occupatum esse: den B. eines Wegs verlangen, exigere viam: vor der Vollendung oder vor dem Anfang (Beginn) des Baues der Stadt, ante conditam condendamve urbem. – II) das Gebäude: a) im allg.: aedificium. – opus (Werk, Bauwerk). – zu teuere, kostspielige Baue od. Bauten unternehmen, aedificando extra modum sumptu magnificentiāque procedere. – b) insbes., Höhle der Dachse u. Füchse: specus. – fovea (Grube). – cubīle (Lager). – III) die Art u. Weise, wie etwas gebaut oder zusammengesetzt ist: aedificatio. – structura (Zusammenfügung). – conformatio (Bildung; beide des Körpers u. der Perioden). B. des Körpers, s. Körperbau, Körperbildung: der Perioden, s. Periodenbau: periodischer B. des Satzes, verborum quasi structura.
-
13 aedificatiuncula
aedificātiuncula, ae f. [demin. к aedificatio 2. ] -
14 superaedificatio
super-aedificātio, ōnis f.надстраивание Tert -
15 aedificatiuncula
aedificātiuncula, ae, f. (Demin. v. aedificatio), ein kleiner Bau, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 2. § 5.
-
16 evenio
ē-venio, vēnī, ventum, ire, heraus-, hervorkommen, I) eig.: 1) im allg.: pulchrior evenit (mari). Hor. carm. 4, 4, 65. – mit Angabe wohin? = hinkommen, hingelangen, Capuam, Plaut. rud. 631. – 2) insbes., wachsend hervorkommen, hervorwachsen, arundo serius evenit, Col. 4, 32, 2. – II) übtr.: 1) einen Ausgang gewinnen, ausschlagen, ablaufen, a) im allg.: bene, Plaut. u. Cic.: ex sententia, Ter.: quorsum eventurum hoc sit, Ter.: igitur tum specimen cernitur, quo eveniat (welch ein Ende nehmen wird) aedificatio, Plaut.: ev. in caput nostrum, Ov. – m. Dat. pers., alci feliciter, Caes.: bonis male evenit, den Guten geht es schlimm, Cic. – b) eintreffen, in Erfüllung gehen, quota enim quaeque res evenit praedicta ab istis? Cic.: eveniunt optata deae, Ov.: vides omnia fere contra ac dicta sint evenisse, Cic.: eveniant volo tibi quae optas, Plaut.: quae precor eveniant, Ov. – Partiz. subst., ēventūra (n. pl.), Dinge, die eintreffen werden od. können, Tibull. 2, 1, 15. Plin. ep. 1, 18, 2. – c) zuteil werden, zufallen, provincia (sorte) evenit alci, Liv.: auspicia, quae sibi secunda evenerint, Cic. – d) zustande kommen, verwirklicht werden, Tac. ann. 4, 33. – 2) sich zutragen, sich ereignen, eintreten, geschehen, widerfahren, begegnen (wobei eine Verbindung zwischen Ursache u. Wirkung, ein Erfolg ausgedrückt wird; vgl. accĭdo no. II, 2 u. contingo no. II), quidquid praeter spem eveniat, Ter.: pax evenit, es erfolgt Friede, Sall.: quia (haec) possunt evenire, wirklich eintreten, Cic.: si quid sibi eveniret, wenn ihm etwas zustoßen, wenn ihm etwas (Menschliches) begegnen, d.i. wenn er sterben sollte, Suet.: u. so si quid evenisset, Spart.: ut plerumque evenit, Cic.: forte evenit, ut etc., Cic.: hostibus eveniat viduo dormire cubili, Ov.: nobis primae dissensiones vitio humani ingenii evenere, Sall. fr. – / Archaist. Coniunct. Praes. evenat, Enn. fr. scen. 203. Plaut. Curc. 39; mil. 1010; trin. 41; Epid. 287. Pompon. com. 35: evenant, Plaut. Epid. 321; most. 395 R. (Schöll eveniant).
-
17 Anlegen [2]
Anlegen, das, aedificatio (das Bauen, z. B. pontis). – exstructio (Aufschichtung, Errichtung, z. B. domus, portus). – confectio (die Anfertigung, z. B. eines Einnahme- u. Ausgabebuchs, tabularum). – dispositio (Anordnung eines Bühnenstücks, Gedichts). – Auch durch die Verba unter »anlegen«, z. B. vor A. der Stadt, ante urbem conditam: nach A. der Stadt, urbe conditā. – Anleger, aedificator (der Erbauer). – conditor (der Gründer, urbis, Romae). – Anlegung, die, s. Anlegen, das.
-
18 aufbauen
aufbauen, aedificare (bauen übh.). – exaedificare (von unten nach oben bauen). – construere. exstruere (schichtweise zusammen-, in die Höhe bauen; auch bildl., exstr. disciplinam [ein System], Ggstz. fundare). – excitare (vom Boden in die Höhe führen, aufführen). – erigere (gerade in die Höhe richten, turres). – ducere. agere (ziehen, führen = der Länge nach errichten. z. B. duc. murum: u. ag. parietem, aggerem). – iacĕre (aufwerfen, setzen, z. B. aggerem: u. molem in mare: u. fundamenta urbi: bildl., fundamenta pacis). – facere (machen übh., z. B. pyramides). – Ist es = von neuem bauen, s. wiederaufbauen. – Aufbauen, das, aedificatio. – exaedificatio (im Ggstz. zu den fundamenta, bildl.). – exstructio (das Bauen in die Höhe). – ductus (das Bauen in die Länge, das Ziehen, z. B. muri). Aufbauer, aedificator. – conditor (Gründer). – Aufbauung, die, s. Aufbauen, das.
-
19 Bauanlage
Bauanlage, aedificatio. – Bauanschlag, aestimatio operis, im Zshg. bl. aestimatio (die Abschätzung der Baukosten). – pecuniae conspectus (Übersicht der Kosten, zur Ausführung eines ganzen Baues, ad totum opus absolvendum). – einen B. machen, sumptus aedificii consummare.
-
20 Bauunternehmer
Bauunternehmer, a) der Bauherr, w. s. – b) der Bau-Entrepreneur: redemptor od. conductor operis ( eines Baues). – redemptor operum (v. Bauten übh.). – im Zshg. bl. redemptor oder conductor. – den B. machen, opus od. opera redimere; bei etw., alqd faciendum (fabricandum) redimere od. conducere. – Bauunternehmungen, opera(n. pl.). – Bauverständiger, aedificandi peritus; architectus. – Bauwerk, s. Bau no. II. – Bauwesen, aedificatio.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
aedificatio — index building (business of assembling) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
in aedificatio — /in iydafakeysh(iy)ow/ In the civil law, building on another s land with one s own materials, or on one s own land with another s materials … Black's law dictionary
in aedificatio — /in iydafakeysh(iy)ow/ In the civil law, building on another s land with one s own materials, or on one s own land with another s materials … Black's law dictionary
patronum faciunt dos, aedificatio, fundus — /patrownam % feysh(iy)ant dows, iydafakeysh(iy)ow, fandas/ Endowment, building, and land make a patron … Black's law dictionary
Patronum faciunt dos, aedificatio, fundus — An endowment, a building, and a parcel of land, make a patron … Ballentine's law dictionary
Patron and Patronage — • A determinate sum of rights and obligations entailed upon a definite person, the patron, especially in connection with the assignment and administration of a benefice Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Patron and Patronage … Catholic encyclopedia
Patron — Patron and Patronage † Catholic Encyclopedia ► Patron and Patronage I. By the right of patronage (ius patronatus) is understood a determinate sum of rights and obligations entailed upon a definite person, the patron, especially in… … Catholic encyclopedia
Patronage — Patron and Patronage † Catholic Encyclopedia ► Patron and Patronage I. By the right of patronage (ius patronatus) is understood a determinate sum of rights and obligations entailed upon a definite person, the patron, especially in… … Catholic encyclopedia
édification — [ edifikasjɔ̃ ] n. f. • v. 1380; lat. ædificatio 1 ♦ Action d édifier, de construire (un édifice). 2 ♦ Fig. Création, constitution. Des disciplines « nécessaires à l édification d une médecine complète » (Duhamel). 3 ♦ (v. 1200; lat. ecclés.… … Encyclopédie Universelle
Edification — Ed i*fi*ca tion, n. [L. aedificatio: cf. F. [ e]dification. See {Edify}.] 1. The act of edifying, or the state of being edified; a building up, especially in a moral or spiritual sense; moral, intellectual, or spiritual improvement; instruction.… … The Collaborative International Dictionary of English
Ius patronatus — Ius patronatus, or in anglicized spelling Jus patronatus, is the term in Roman Catholic canon law for the right of patronage .The right of patronage is a set of rights and obligations entailed upon a definite person, the patron (Latin patronus ) … Wikipedia