Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

adminiculum

  • 1 adminiculum

    adminiculum, ī, n. (ad u. *mineo, wov. immineo u. promineo), eine nach obenhin geführte Stütze, I) eig.: a) als t.t. des Landbaues, die Stütze für die rankenden Reben, der Pfahl, Cic., Plin. u.a. – b) jede Art von Stütze, Handhabe, Hilfsmittel (zum Fortbewegen usw.), Werkzeug, corporis, Curt.: gubernandi, Plin.: parvi molimenti adminicula, Liv.: ipsis adminiculis prolapsis, Liv.: u. im Bilde, suis viribus sine adminiculo progredi, Quint.: ad aliquod tamquam adminiculum anniti, Cic.: eodem adminiculo inniti, Liv.: unus ex tribus liberis superest domumque pluribus adminiculis paulo ante fundatam fulcit ac sustinet, Plin. ep. – II) übtr., die Stütze, Beihilfe, der Beistand, adminiculum iis dare aliquem cognatum, Plaut.: hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed ut dicitur, Marte nostro, Liv.: id senectuti suae adminiculum fore, Liv.: orare adminiculum, Tac.: egere adminiculis, Tac.

    lateinisch-deutsches > adminiculum

  • 2 adminiculum

    admĭnĭcŭlum, i, n. [st2]1 [-] étai, échalas, appui, tuteur. [st2]2 [-] au fig.: soutien, aide, secours, appui.
    * * *
    admĭnĭcŭlum, i, n. [st2]1 [-] étai, échalas, appui, tuteur. [st2]2 [-] au fig.: soutien, aide, secours, appui.
    * * *
        Adminiculum, pen. corr. Une estaye, Un estanson.
    \
        Adminiculum vitis. Cic. Eschalas, Charnier de vigne.
    \
        Adminiculum. Cic. Aide, Appuy, Support, Soustenement.

    Dictionarium latinogallicum > adminiculum

  • 3 adminiculum

    adminiculum, ī, n. (ad u. *mineo, wov. immineo u. promineo), eine nach obenhin geführte Stütze, I) eig.: a) als t.t. des Landbaues, die Stütze für die rankenden Reben, der Pfahl, Cic., Plin. u.a. – b) jede Art von Stütze, Handhabe, Hilfsmittel (zum Fortbewegen usw.), Werkzeug, corporis, Curt.: gubernandi, Plin.: parvi molimenti adminicula, Liv.: ipsis adminiculis prolapsis, Liv.: u. im Bilde, suis viribus sine adminiculo progredi, Quint.: ad aliquod tamquam adminiculum anniti, Cic.: eodem adminiculo inniti, Liv.: unus ex tribus liberis superest domumque pluribus adminiculis paulo ante fundatam fulcit ac sustinet, Plin. ep. – II) übtr., die Stütze, Beihilfe, der Beistand, adminiculum iis dare aliquem cognatum, Plaut.: hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed ut dicitur, Marte nostro, Liv.: id senectuti suae adminiculum fore, Liv.: orare adminiculum, Tac.: egere adminiculis, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adminiculum

  • 4 adminiculum

    admĭnĭcŭlum, i, n. [ad-manus], prop., that on which the hand may rest, then in gen., a prop, stay, support.
    I.
    Lit.
    A.
    Orig. in the language of vine-dressers, the stake or pole to which the vine clings, and by which it is supported:

    vites claviculis adminicula, tamquam manibus apprehendunt, atque ita se erigunt, ut animantes,

    Cic. N. D. 2, 47:

    adminiculorum ordines, capitum jugatio,

    id. Sen. 15; so Plin. 17, 24, 36, § 215; cf. Drak. Liv. 6, 1, 4.— Hence,
    B.
    In gen., of any prop, stay, or support, assistance: adminicula hominum, i. e. oxen, implements of agriculture, etc., Varr. R. R. 1, 17; Liv. 21, 36:

    motam (Junonem) sede sua parvi molimenti adminiculis,

    id. 5, 22:

    adminicula gubernandi addidit Tiphys,

    means of steering, the rudder, Plin. 7, 56, 57, § 209; cf. id. 11, 37, 61, § 162. —
    II.
    Trop., support, aid, auxiliary, assistant (class.):

    ad legionem cum itant, adminiculum eis danunt aliquem cognatum,

    an assistant, Plaut. Most. 1, 2, 48:

    hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed, ut dicitur, Marte nostro,

    Cic. Off. 3, 7:

    natura solitarium nihil amat, semperque ad aliquod tamquam adminiculum adnititur,

    id. Lael. 23 fin.:

    quo primo adminiculo erecta erat (urbs), eodem innisa M. Furio principe stetit,

    Liv. 6, 1:

    id senectuti suae adminiculum fore,

    id. 10, 22:

    egere adminiculis, ut in commune consulat,

    Tac. A. 12, 5; so,

    in militia aut via fessus adminiculum oro,

    id. ib. 14, 54:

    nullius externi indigens adminiculi,

    Amm. 24, 8; 21, 12; 14, 6:

    Quibus debetis esse adminiculo,

    Vulg. Esth. 16, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > adminiculum

  • 5 adminiculum

    adminiculum adminiculum, i n опора, подпора

    Латинско-русский словарь > adminiculum

  • 6 adminiculum

    adminiculum adminiculum, i n вспомогательное средство

    Латинско-русский словарь > adminiculum

  • 7 adminiculum

    adminiculum adminiculum, i n помощь

    Латинско-русский словарь > adminiculum

  • 8 adminiculum

        adminiculum ī, n    [MA-, MAN-].—In vineyards, a stake, prop: vites adminicula adprehendunt: adminiculorum ordines.—In gen., a support, stay: ipsis adminiculis prolapsis, the limbs, L.: corporis, Cu. — Fig., help, aid: id senectuti suae adminiculum fore, L.
    * * *
    prop (vines), pole, stake; support, stay, bulwark; means, aid, tool; auxiliary

    Latin-English dictionary > adminiculum

  • 9 adminiculum

    ī n.
    1) подпора, опора ( arboribus adminicula applicare Sen)
    2) поддержка, помощь (suis viribus, sine adminiculo Q)

    Латинско-русский словарь > adminiculum

  • 10 adminiculum

    1) помощь, onopa, вспомогательное средство, emtionis (1. 72 pr. D. 18, 1);

    appellationis, право апелляции (1. 16 C. 7, 62);

    libertatis, вспомогательная причина отпуска на волю (1. 7 § 2 D. 5, 3);

    adminicula ususfr., добавочные права, необходимые для осуществления полного использования (I. 1 § 1 D. 7, 6);

    uti adminiculo ex persona auctoris, по отношению к настоящему владельцу, который может засчитывать время владения своего предшественника (I. 13 § 1 D. 41, 2);

    citra iuris adm, без законной защиты (1. 39 § 9 D. 26, 7);

    adminiculo, посредством (1. 1 C. 4, 45).

    2) помощник (1. 15 C. 12, 38).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > adminiculum

  • 11 adnitor

    adnītor (annītor), nīti, nixus sum (nīsus sum) [st2]1 [-] s’appuyer sur, s'appuyer contre. [st2]2 [-] au fig.: s'efforcer de, travailler à.    - adniti alicui rei (adniti ad aliquam rem): s'appuyer sur qqch.    - natura solitarium nihil amat semperque ad aliquod tamquam adminiculum adnititur, Cic. Lael. 88: la nature n'aime pas la solitude et s'appuie sur quelque chose qui semble un étai.    - adnitentes retinere morem, Tac. H. 4, 8; 5, 8: travaillant à maintenir la coutume.    - anniti de triumpho, Cic.: travailler à obtenir le triomphe.    - adnitere ad + gérondif: faire des efforts pour.    - adnitere ut... Liv.: faire des efforts pour...    - homines nituntur ne vitam silentio transeant: les hommes s'efforcent de ne pas passer leur vie dans l'obscurité.
    * * *
    adnītor (annītor), nīti, nixus sum (nīsus sum) [st2]1 [-] s’appuyer sur, s'appuyer contre. [st2]2 [-] au fig.: s'efforcer de, travailler à.    - adniti alicui rei (adniti ad aliquam rem): s'appuyer sur qqch.    - natura solitarium nihil amat semperque ad aliquod tamquam adminiculum adnititur, Cic. Lael. 88: la nature n'aime pas la solitude et s'appuie sur quelque chose qui semble un étai.    - adnitentes retinere morem, Tac. H. 4, 8; 5, 8: travaillant à maintenir la coutume.    - anniti de triumpho, Cic.: travailler à obtenir le triomphe.    - adnitere ad + gérondif: faire des efforts pour.    - adnitere ut... Liv.: faire des efforts pour...    - homines nituntur ne vitam silentio transeant: les hommes s'efforcent de ne pas passer leur vie dans l'obscurité.
    * * *
        Adnitor, pen. prod. adniteris, pen. cor. adnixus vel adnisus sum, adniti. Liu. S'efforcer à faire quelque chose.
    \
        Adniti de re aliqua. Cic. S'efforcer d'obtenir quelque chose.
    \
        Omni opere adniti. Plin. S'efforcer de toute sa puissance, de tout son povoir.
    \
        Adniti, pro Adiuuare. Sallust. Aider.
    \
        Adnixus, vel adnisus. Vir. Qui s'est efforcé à faire quelque chose.
    \
        Adniti ad aliquid. Cic. Se tenir ou appuyer à quelque chose.
    \
        Adnixi hastis. Virg. Appuyez sur leurs lances ou javelines.

    Dictionarium latinogallicum > adnitor

  • 12 adminiculor

    ātus sum, ārī depon. [ adminiculum ]
    поддерживать, помогать Aug

    Латинско-русский словарь > adminiculor

  • 13 adminicula

    adminicula, ae, f. = adminiculum, Ven. Fort. vit. S. Radeg. 19, 44.

    lateinisch-deutsches > adminicula

  • 14 adminiculo

    adminiculo, āvī, ātum, āre (adminiculum), I) t.t. des Landbaues (durch Phähle usw.) stützen, vitem, Cic. de fin. 5, 39. Col. de arb. 16, 4: vineam, Col. 2, 26, 1: vites adminiculatae sudibus, Plin. 14, 13. – II) übtr., unterstützen, beistehen, voluntatem tuam scribendo, Varr. fr.: vitam, Censorin.: omnibus necessariis iter alcis, Augustin.: tribunicio auxilio adminiculati, Varr. fr.: id ex illis Homericis versibus adminiculari potest, Gell.: ad beatitudinem adiuvari et adminiculari, Augustin.: partes adminiculandi, Partikeln, Varr. LL.

    lateinisch-deutsches > adminiculo

  • 15 adminiculor

    adminiculor, ārī (adminiculum), unterstützen, helfen, his disciplinis instruere atque adminiculari suam mentem, Augustin. c. Acad. 1. no. 21 extr.: calor materni corporis formandis pullis adminiculatur, Augustin. de genes. ad litt. 1, 18, 36 (aber Augustin. de civ. dei 10, 1, 1 Dombart adminiculare).

    lateinisch-deutsches > adminiculor

  • 16 annitor

    an-nītor (ad-nītor), nīxus (nīsus) sum, nītī, sich anstemmen, anlehnen an etw., I) eig.: ad aliquod tamquam adminiculum, Cic. de amic. 88: gew. m. Dat., annixi hastis, Verg.: annixus genibus, Val. Max.: hasta annixa columnae, Verg.: Latona oleae annisa, Tac. – II) übtr., sich anstrengen, Anstrengungen machen, sich Mühe geben, sich bemühen, darauf hinarbeiten, paululum, maxime, Liv.: quam ob rem vos, quibus militaris aetas est, annitimini mecum, vereinigt euere Anstrengungen mit den meinigen, Sall.: nullo circum annitente, Sall. fr.: si porro annitantur, bei fortgesetzten Anstrengungen, Liv.: quem petit et summis annixus viribus urguet, Verg. – m. de u. Abl., de triumpho, Cic. ad Att. 6, 8, 5 (vgl. unten Liv. 5, 25, 13). – m. pro u. Abl., non temere pro ullo aeque, Liv. 2, 61, 4. – m. adversus u. Akk., adversus eam actionem summā ope, ankämpfen, Liv. 4, 43, 5. – m. ad u. Akk. des Gerundivs, ad obtinendum hesternum decus, Liv. 27, 14, 2: ad ea patranda summo studio, Sall. Iug. 43, 4: summo studio ad augendam liberi populi maiestatem, Flor. 1, 9, 4. – m. Acc. pronom. neutr., hoc idem de intercessoribus, Liv. 5, 25, 13 (vgl. unten 22, 58, 3): quod ego annitar, Plin. ep. 6, 18, 1: m. bestimmtem Subst. beim Gerundiv, in concordia annitenda, in dem Bemühen, die E. herzustellen, Gell. 2, 12, 5: bei Spät. m. Acc. eines best. Subst. übh., gloriam deluctationis annixa, Mart. Cap. 5. § 436. – m. folg. ut u. Konj., Liv. 1, 9, 15; 6, 6, 9. Plin. ep. 2, 5, 6: id ann., ut etc., Liv. 22, 58, 3: omni ope ann., ut etc., Liv. 8, 16, 4. Plin. 7, 186: summā ope ann., ut etc., Gell. 4, 8, 4: summis opibus ann., ut etc., Liv. 38, 50, 2: omni modo ann., ut etc., Flor. 1, 18, 15. – m. folg. ne u. Konj., Liv. 10, 24, 8. Vopisc. Car. 5, 2: omni ope ann., ne etc., Plin. pan. 25, 5. – m. folg. Infin., Liv. 5, 29, 1; 9, 26, 15 (omni ope ann.); 10, 41, 7. Tac. hist. 4, 8 u. 5, 8. – /Parag. Inf. Präs. adnitier, Plaut. Amph. prol. 13. – Über die Partizz. annisus u. annixus s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 561 u. Georges, Lexik. der lat. Wortf. S. 49.

    lateinisch-deutsches > annitor

  • 17 curvo

    curvo, āvī, ātum, āre (curvus), krümmen, biegen (beugen), runden, wölben, refl. se curvare u. im Passiv medial curvari, sich krümmen usw., Partiz. curvātus, gekrümmt usw., acies (Schneide) curvatur, Col.: arbor curvatur, der Mastbaum biegt sich (beim Sturm), Plin. ep.: aber adoptatis curvetur frugibus arbos, Col. poët.: pondere serpentis curvatur arbor, Ov.: c. brachia longo circuitu (v. Skorpion), Ov.: c. brachia aliter (v. Krebse), Ov.: crura pinnigero curvata novissima pisce, die Schenkel ganz unten gekrümmt am flossigen Fisch = in einen flossigen Fischschwanz gekrümmt, Ov.: cuspis curvata (s. cuspisno. I, b), Ov.: curvata glandibus ilex, durch die Last der Eicheln, Ov.: v. Pers., curvati (= onusti) pabulo, Frontin. 2, 5, 31: rotundas curvat aper lances, macht unter seiner Last sich biegen, Hor.: c. laminam, Plin.: curvari manus (coeperunt) et aduncos crescere in ungues, Ov.: plerique rami instar ingentium stipitum flexi in humum, rursus, quā se curvaverant, erigebantur, Curt.: cum nux plurima curvabit ramos, durch ihre Last sich biegen machen, Verg.: c. trabes (Baumstämme, v. Räuber Sinis), Ov.: ubi supra terram iuxta suum adminiculum vitis curvatur, Col. – m. Advv. (wie?), copidas vocabant gladios leviter curvatos, falcibus similes, Curt.: orbis (Kreis, Ring) curvatus aequaliter, Vell. – m. Advv. od. m. in u. Akk. (wohinwärts?), crocodilo priora genua post curvantur, posteriora in priorem partem, Plin.: insectorum quorundam pedes externi longiores foris curvantur, Plin.: aves alas in priora curvant, suffraginem in posteriora, Plin.: os paululum in interiora curvatum, Cels.: palma in diversum curvatur, Plin.: rami imi ficus in terram curvantur, Plin. – m. in u. Akk. (wohin? = in welche Gestalt?), cucumeres in hamos curvati, Plin.: digiti curvantur in ungues, Ov.: cubiculum in absida curvatum, ein Z. von elliptischer Form, Plin. ep. – m. in u. Akk. (wozu?), curvatae in sua fata trabes, die zu seinem Untergange (Morde) gekrümmten Baumstämme (des Räubers Sinis), Prop. 3, 22, 38.

    So nun bes.: a) v. gekrümmten Laufe der Gebirge, Küsten, Meerbusen, Gewässer, curvare se od. curvari, sich krümmen, iugum montis... velut sinu quodam flexuque curvatum, Curt.: ora ipsa Bospori utrimque ex Asia atque Europa curvatur in Maeotim, Plin.: Codanus ingens sinus... curvans se subinde, Mela: pontus Euxinus... magno litorum flexu retro curvatus in cornua ab his utrimque porrigitur, ut sit plane arcus Scythici forma, Plin.: Etymandrus crebris flexibus subinde curvatus, Curt. – b) v. wogenden Wassermassen, curvari, sich krümmen = sich aufwölben, curvātus, gekrümmt, gewölbt (vgl. κυρτον κῦμα), cumulus immanis aquarum in montis speciem curvatur, Ov.: illum curvata in montis faciem circumstetit unda, Verb.: tollimur in caelum curvato gurgite, Verg. – c) vom Krümmen, Bücken des Körpers, des Rückens, Beugen des Nackens, der Knie, c. cervicem alcis, Vulg.: c. collum, Verg.: c. genua sua, Verg.: c. genu deo (vor G.), Vulg.: pacem curvatis genibus orare, Amm.: homo ad necessaria opera curvatur, bückt sich (Ggstz. rectus insistit), Cels.: toto curvatus corpore (beim Tragen einer Last), Stat.: quid autem non intellegit nefas esse rectum animal (der Mensch) curvari, ut adoret terram, Lact.: primo curvatus (sich tief verneigend, tief gebückt), deinde humi suppliciter fusus, Amm. – bes. durchs Alter, nec nostrum seri curvarent Aeacon anni, Ov.: anus quaedam curvata gravi senio, Apul.: curvata senio membra, Tac. – u. übtr., quamvis neque te munera nec preces... nec vir Pieriā paelice saucius curvat, dir den Nacken beugt, Hor. carm. 3, 10, 13 sqq. – d) v. Monde usw., se curvare in cornua, Curt.: luna curvata in cornua falcis, Plin.: vitulus fronte curvatos imitatus ignes (die gekr. Flammen = die flammende Sichel) tertium lunae referentes ortum, Hor. – e) prägn.: α) krümmen = krümmend spannen, arcum manu, Stat.: cornu (Bogen aus Horn), Ov.: u. so opposito genu flexile cornu, Ov. – β) etw. krümmen = etw., was gekrümmt, bogenförmig ist, bilden, schaffen, bimulus bima curvans iam cornua fronte (an der St.), Verg.: cornua nec valuit curvare in paelice Iuno, an dem Kebsweibe H. kr. = das K. durch H. entstellen, Prop.: in quocumque frutice (aspalathi) curvatur arcus caelestis, Plin. – Hadria (adriat. Meer) curvans Calabros sinus, Hor.: portus ab Euroo fluctu in arcum curvatus, bogenförmig ausgehöhlt, Verg. – u. vom Kreisen in der Bewegung, (deus ales) iter non agit in rectum (geradeaus), sed in orbem curvat eundem, gibt seinem Fluge immer dieselbe Kreisbewegung, kreist in derselben Krümmung, Ov.: turbo (Kreisel) actus habenā curvatis fertur spatiis, fährt in kreisenden Bahnen umher, Verg.

    lateinisch-deutsches > curvo

  • 18 fissilis

    fissilis, e (findo, fissus), I) spaltbar, robur, lignum, Verg.: arundo, Plin. – II) gespalten, stipes, adminiculum, Col. – scherzh., non fissile auferres caput, zerschlagen, zerklopft, Plaut. aul. 440.

    lateinisch-deutsches > fissilis

  • 19 suffugium

    suffugium, iī, n. (suffugio), die Zuflucht, I) eig. = der Zufluchtsort, die Zufluchtsstätte, der Schlupfwinkel, propinqua suffugia, Tac. ann. 4, 47: nisi suffugium nimbos vitantibus essem, Ps. Ov. nux 119: id plurimis et adminiculum et suffugium erat, Curt. 8, 7 (14), 7. – mit subj. Genet., suffugia Garamantum, der G. = bei den G., Tac. ann. 3, 74. – m. obj. Genet. (= gegen), nullum in propinquo suffugium aut imbris aut hiemis, Plin. ep. 9, 39, 2: nec aliud infantibus ferarum imbriumque suffugium, Tac. Germ. 46. – mit adversus u. Akk., non suffugia adversus perpetuum caeli rigorem, Sen. de ira 1, 11, 3. – m. Dat., subterranei specus suffugium hiemi, für den W., Tac. Germ. 16 Nipp. (Halm hiemis). – II) übtr., die Zuflucht, segnis mors, obvium suffugium, eine wohlfeile Zuflucht, Tac. ann. 14, 58 Nipp. (Halm sontium suffugium). – m. subj. Genet., anfractus suffugia sunt infirmitatis, Quint. 9, 2, 78. – m. obj. Genet. (gegen), quod unum urgentium malorum suffugium in tempus erat, Tac. ann. 4, 66 extr.: nec ullum pestis extremae suffugium, Apul. met. 7, 19.

    lateinisch-deutsches > suffugium

  • 20 annītor

    adnītor (annītor), nīti, nixus sum (nīsus sum) [st2]1 [-] s’appuyer sur, s'appuyer contre. [st2]2 [-] au fig.: s'efforcer de, travailler à.    - adniti alicui rei (adniti ad aliquam rem): s'appuyer sur qqch.    - natura solitarium nihil amat semperque ad aliquod tamquam adminiculum adnititur, Cic. Lael. 88: la nature n'aime pas la solitude et s'appuie sur quelque chose qui semble un étai.    - adnitentes retinere morem, Tac. H. 4, 8; 5, 8: travaillant à maintenir la coutume.    - anniti de triumpho, Cic.: travailler à obtenir le triomphe.    - adnitere ad + gérondif: faire des efforts pour.    - adnitere ut... Liv.: faire des efforts pour...    - homines nituntur ne vitam silentio transeant: les hommes s'efforcent de ne pas passer leur vie dans l'obscurité.

    Dictionarium latinogallicum > annītor

См. также в других словарях:

  • adminiculum — n.; pl. ula [L. adminiculum, support] 1. A support or prop. 2. (ARTHROPODA: Insecta) a. Minute hairs, spines or teeth on the dorsal abdominal surface of certain pupae that aid in locomotion. b. Elevated or indented lines on some larvae …   Dictionary of invertebrate zoology

  • Adminiculum — Ad|mini̱culum [aus lat. adminiculum, Gen.: adminiculi = Stütze] s; s, ...la: Sehnenverbreiterung, verstärkung (an Muskelansatzstellen). Ad|mini̱culum li̱neae ạlbae: dreieckiges, an der ↑Symphyse entspringendes Sehnenband, das die ↑Linea alba… …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Adminiculum — Ad|mi|ni|cu|lum [...k...] das; s, ...la <aus lat. adminiculum »Stütze«> Sehnenverbreiterung, verstärkung (an Muskelansatzstellen; Med.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • adminiculum — That which gives support to a part. [L. a hand rest, prop, fr. ad + manus, hand] a. lineae albae a triangular fibrous expansion, sometimes containing a few muscular fibers, passing from the superior pubic ligament to the posterior …   Medical dictionary

  • adminiculum — /asdmanikyabm/ An adminicle; a prop or support; an accessory thing. An aid or support to something else, whether a right or the evidence of one. It is principally used to designate evidence adduced in aid or support of other evidence, which… …   Black's law dictionary

  • adminiculum — /asdmanikyabm/ An adminicle; a prop or support; an accessory thing. An aid or support to something else, whether a right or the evidence of one. It is principally used to designate evidence adduced in aid or support of other evidence, which… …   Black's law dictionary

  • adminiculum — …   Useful english dictionary

  • adminiculum lineae albae — ad·mi·nic·u·lum lin·e·ae al·bae .ad mə .nik yə ləm .lin ē .ē al .bē, ē .ī , .bī n the deeper attachment of the inferior end of the linea alba that spreads out into a triangular sheet and attaches posteriorly to the crest of the pubis * * * [TA]… …   Medical dictionary

  • triangular ligament of linea alba — adminiculum lineae albae …   Medical dictionary

  • stay of white line — adminiculum lineae albae …   Medical dictionary

  • adminicule — [ adminikyl ] n. m. • 1555; lat. adminiculum 1 ♦ Vx Appui, moyen auxiliaire. ♢ Dr. Élément, commencement de preuve. ⇒ indice. 2 ♦ (1740) Attribut, ornement d une figure de médaille. ● adminicule nom masculin Commencement de preuve. ⇒ADMINICULE,… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»