-
1 adduco
ad-dūco, xi, ctum, 3, v. a. (adduce for adduc, Plaut. Poen. 1, 3, 15; Ter. Ph. 2, 1, 29; Afr. ap. Non. 174, 32:I.adduxti for adduxisti,
Ter. Heaut. 4, 6, 15; id. Eun. 4, 7, 24:adduxe = adduxisse,
Plaut. Rud. 4, 4, 3), to lead to, to bring or convey to, draw to any place or to one's self (opp. abduco, q. v.; syn.: adfero, apporto, adveho, induco).Lit.:2.quaeso, quī possim animum bonum habere, qui te ad me adducam domum,
Plaut. Ps. 3, 2, 78:ille alter venit, quem secum adduxit Parmenio,
Ter. Eun. 4, 4, 27; Afr. ap. Non. 174, 32: quos secum Mitylenis Cratippus adduxit, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 5:Demetrius Epimachum secum adduxit,
Vitr. 10, 22, 262.—With ad:ad lenam,
Plaut. As. 5, 2, 65; cf. id. Mil. 3, 1, 193: ad cenam, Lucil. ap. Non. 159, 25 (cf.:abduxi ad cenam,
Ter. Heaut. 1, 2 [p. 32] 9):adduxit ea ad Adam,
Vulg. Gen. 2, 19; ib. Marc. 14, 53.—Or with a local adv.:tu istos adduce intro,
Plaut. Poen. 5, 3, 54:quia te adducturam huc dixeras eumpse non eampse,
id. Truc. 1, 2, 31; so Ter. And. 5, 3, 29:adduc huc filium tuum,
Vulg. Luc. 9, 41. —In gen., without regard to the access. idea of accompanying, to lead or bring a person or thing to a place, to take or conduct from one place to another (of living beings which have the power of motion, while affero is properly used of things: attuli hunc. Pseud. Quid? attulisti? Ca. Adduxi volui dicere, Plaut. Ps. 2, 4, 21).—So of conducting an army:B.exercitum,
Cic. Att. 7, 9:aquam,
to lead to, id. Cael. 14.—With in:gentes feras in Italiam,
Cic. Att. 8, 11, 2; cf. Oud. ad Caes. B. G. 4, 22, and Auct. B. G. 8, 35:in judicium adductus,
Cic. Rosc. Am. 10, 28:adducta res in judicium est,
id. Off. 3, 16, 67; so id. Clu. 17.—With dat.:puero nutricem adducit,
Ter. Hec. 5, 2, 4:qui ex Gallia pueros venales isti adducebat,
Cic. Quint. 6.— Poet. with acc.:Diae telluris ad oras applicor et dextris adducor litora remis,
Ov. M. 3, 598 (cf. advertor oras Scythicas, id. ib. 5, 649, and Rudd. II. p. 327):adducere ad populum, i. e. in judicium populi vocare,
Cic. Agr. 2, 6.—Of a courtesan, to procure:puero scorta,
Nep. Dion, 5:paelicem,
Ov. Fast. 3, 483.— Poet. also of a place, which is, as it were, brought near. Thus Hor. in describing the attractions of his Sabine farm: dicas adductum propius frondere Tarentum, Ep. 1, 16, 11.—Esp.1.To bring a thing to a destined place by drawing or pulling, to draw or pull to one's self:2.tormenta eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius,
Cic. Tusc. 2, 24:adducto arcu,
Verg. A. 5, 507; so,adducta sagitta,
id. ib. 9, 632:utque volat moles, adducto concita nervo,
Ov. M. 8, 357:adducta funibus arbor corruit,
id. ib. 775:funem,
Caes. B. G. 3, 14: so Luc. 3, 700:colla parvis lacertis,
Ov. M. 6, 625:equos,
id. Fast. 6, 586.—Hence trop.:habenas amicitiae,
to tighten, Cic. Lael. 13, 45; cf. Verg. A. 9, 632, and 1, 63.—Of the skin or a part of the body, to draw up, wrinkle, contract:II.adducit cutem macies,
wrinkles the skin, Ov. M. 3, 397:sitis miseros adduxerat artus,
Verg. G. 3, 483; so, frontem (opp. remittere), to contract:interrogavit, quae causa frontis tam adductae?
a brow so clouded? Quint. 10, 3, 13; so Sen. Benef. 1, 1.Fig.A.To bring a person or thing into a certain condition; with ad or in:B.numquam animum quaesti gratiā ad malas adducam partīs,
Ter. Hec. 5, 3, 38:rem adduci ad interregnum,
Cic. Att. 7, 9:ad arbitrium alterius,
id. Fam. 5, 20:ad suam auctoritatem,
id. Deiot. 10, 29:numquam prius discessit, quam ad finem sermo esset adductus,
Nep. Ep. 3:iambos ad umbilicum adducere,
Hor. Epod. 14, 8:in discrimen extremum,
Cic. Phil. 6, 7; cf. Liv. 45, 8:in summas angustias,
Cic. Quint. 5:in invidiam falso crimine,
id. Off. 3, 20:in necessitatem,
Liv. 8, 7:vitam in extremum,
Tac. A. 14, 61.—To bring or lead one to a certain act, feeling, or opinion; to prompt, induce, prevail upon, persuade, move, incite to it; with ad, in, or ut (very freq. and class., and for the most part in a good sense; while seducere and inducere denote instigating or seducing to something bad, Herz. Caes. B. G. 1, 3;C.although there are exceptions, as the foll. examples show): ad misericordiam,
Ter. Heaut. 5, 2, 42:ad nequitiem,
id. Ad. 3, 3, 4:ad iracundiam, ad fletum,
Cic. Brut. 93, 322:quae causa ad facinus adduxit,
id. Rosc. Am. 31:in metum,
id. Mur. 24:in summam exspectationem,
id. Tusc. 1, 17:in spem,
id. Att. 2, 22:in opinionem,
id. Fam. 1, 1:in suspicionem alicui,
Nep. Hann. 7:ad paenitentiam,
Vulg. Rom. 2, 4; ib. 10, 19.—With gerund:ad suspicandum,
Cic. Pr. Cons. 16:ad credendum,
Nep. Con. 3.—With ut:adductus sum officio, fide, misericordia, etc., ut onus hoc laboris mihi suscipiendum putarem,
Cic. Verr. 1, 2:nullo imbre, nullo frigore adduci, ut capite operto sit,
id. de Sen. 10: id. Cat. 1, 2; id. Fam. 3, 9; 6, 10, etc.; Caes. B. G. 6, 12; Liv. 4, 49 al.—And absol. in pass.:quibus rebus adductus ad causam accesserim demonstravi,
Cic. Verr. 1, 3:his rebus adducti,
being induced, Caes. B. G. 1, 3; 6, 10.—With quin:adduci nequeo quin existimem,
Suet. Tib. 21.—With inf.: facilius adducor ferre humana humanitus, Afr. ap. Non. 514, 20.—Adducor with inf., or with ut and subj. = adducor ad credendum, peithomai, to be induced to believe:A.ego non adducor, quemquam bonum ullam salutem putare mihi tanti fuisse,
Cic. Att. 11, 16:ut jam videar adduci, hanc quoque, quae te procrearit, esse patriam,
id. Leg. 2, 3:illud adduci vix possum, ut... videantur,
id. Fin. 1, 5, 14; id. ib. 4, 20, 55; Lucr. 5, 1341.—Hence, adductus, a, um, P. a.Drawn tight, stretched, strained, contracted. — Trop.:B. C.vultus,
Suet. Tib. 68:frons in supercilia adductior,
Capitol. Ver. 10; cf. Plin. Ep. 1, 16.—Hence,Of character, strict, serious, severe:1.modo familiaritate juvenili Nero et rursus adductus, quasi seria consociaret,
Tac. A. 14, 4:adductum et quasi virile servitium,
id. ib. 12, 7:vis pressior et adductior,
Plin. Ep. 1, 16.— Sup. not used.— Adv. only in comp. adductĭus,More tightly:2.adductius contorquere jacula,
Aus. Grat. Act. 27.— -
2 ad-dūcō
ad-dūcō dūxī, ductus, ere (imper. adduce for adduc, T.—Perf. addūxtī for addūxistī, T.), to lead to, bring to, bring along (usu. of persons; cf. adfero, of things): quos Maecenas adduxerat umbras, brought along, H.: eos ad me domum adduxit <*> Iugurtham vinctum Romam, S.: in iudicium.— Poet.: dextris adducor litora remis, reach, O.— Rarely of things: aquam adduxi, brought into the city: carmen ad umbilicum, to finish, H.: sedulitas adducit febrīs, brings on, H.: Dicas adductum propius frondere Tarentum, the woods of Tarentum brought nearer (Rome), H. — Esp., to bring by drawing, draw, pull, stretch: tormenta quo sunt adducta vehementius: adducto arcu, V.: funes, Cs.: adductis lacertis, bent (in rowing), V.: colla parvis lacertis, to embrace, O.—Hence, fig.: habenas amicitiae, to tighten.—Of the skin, to draw up, wrinkle, contract: adducit cutem macies, wrinkles the skin, O.; cf. sitis miseros adduxerat artūs, V.—Fig., to bring to, bring into, bring under: ad suam auctoritatem: rem in extremum discrimen: me in necessitatem, L. — To bring, lead, prompt, move, induce, prevail upon, persuade, incite: te ad facinus: me in summam exspectationem: in spem, S.: ad suscipiendum bellum, Cs.: ad credendum, N.: adduci, ut capite operto sit: hoc nondum adducor ut faciam: quibus rebus adductus ad causam accesserim demonstravi: necessitate adductus, Cs.: adducti iudices sunt... potuisse, etc., were led to believe that, etc.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский