Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ad-jaceo

  • 1 jaceo

    jăcĕo, cŭi, cĭtum ( fut. part. jaci-turus, Stat. Th. 7, 777), 2, v. n. [ intr. of jacio; lit., to be thrown or cast; hence], to lie.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    in limine,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:

    stratum ad pedes alicujus,

    id. Quint. 31, 96; id. Q. Fr. 2, 5, 2:

    alicui ad pedes,

    id. Verr. 2, 5, 49, § 129:

    in lecto,

    id. Phil. 2, 18, 45; Juv. 6, 269:

    in ignota harena,

    Verg. A. 5, 871:

    Tyrio sublimis in ostro,

    Ov. H. 12, 179:

    in viridi gramine,

    id. Am. 1, 14, 22:

    in teneris dominae lacertis,

    id. ib. 1, 13, 5:

    in solo,

    id. M. 2, 420:

    in viduo toro,

    id. H. 16, 316:

    in gremio,

    id. ib. 9, 136;

    11, 4: in servi complexibus,

    Juv. 6, 279;

    for which: saxum campo quod forte jacebat,

    Verg. A. 12, 897:

    deserto lecto,

    Ov. H. 1, 7:

    saxo,

    id. M. 6, 100:

    gremio mariti,

    Juv. 2, 120:

    in aversa ora,

    Ov. H. 12, 63:

    super corpus alicujus,

    id. F. 2, 836:

    somno,

    Verg. E. 6, 14:

    spissa harena,

    id. A. 6, 336:

    humo,

    Ov. A. A. 2, 238:

    nudus humi jacet,

    Lucr. 5, 224; Cic. Cat. 1, 10, 26; Ov. Am. 3, 1, 12:

    humi ante lectum jacens,

    Suet. Oth. 7:

    mecum inter salices lenta sub vite jacere,

    Verg. E. 10, 40:

    sub alta platano,

    Hor. C. 2, 11, 14:

    strata jacent sub arbore poma,

    Verg. E. 7, 54.— Absol.:

    Tityos jacet alitis esca,

    Verg. Cul. 237:

    vittae jacentes,

    Tib. 2, 5, 53:

    pisces jacentes,

    i. e. flatfish, Col. 8, 17, 9.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of sick persons, to lie ill, to be sick:

    cura ut valeas, ne ego te jacente bona tua comedim,

    Cic. Fam. 9, 20:

    cum tristj morbo defessa jaceres,

    Tib. 1, 5, 9:

    hic facit ut jaceas,

    Ov. H. 20, 173:

    graviter,

    Plin. Ep. 5. 9:

    sine spe,

    Sen. Ep. 101, 3.—
    2.
    To lie dead, to have fallen:

    Aeacidae telo jacet Hector,

    Verg. A. 1, 99; 10, 737:

    corpora per campos ferro quae fusa jacebant,

    id. ib. 11, 102:

    cum primi occidissent, proximi jacentibus insisterent,

    Caes. B. G. 2, 27, 3; 7, 25, 3:

    neminem jacentem veste spoliavit,

    Nep. Thras. 2, 6; cf.:

    spolia jacentis hostium exercitus,

    Liv. 44, 45:

    ne inultos imperatores suos jacere sinerent,

    id. 25, 37:

    qui bene pro patria cum patriaque jacent,

    Ov. H. 3, 106:

    Arge, jaces!

    id. M. 1, 720: morte jacent merita, id. F. 3, 707:

    fratri jacet,

    killed by his brother, Sil. 15, 650:

    rupto jacuit corpore (rana),

    Phaedr. 1, 24, 10:

    jacuit Catilina cadavere toto,

    Juv. 10, 288.—
    3.
    To be or lie long anywhere, to linger, tarry, stop at a place:

    pernam, glandium, sumen facito in aqua jaceant,

    Plaut. Ps. 1, 2, 33:

    Brundusii,

    to stay long at, Cic. Att. 11, 6, 2.—
    4.
    Geographically, to lie, be situate, = esse, situm esse (not in Cic. or Cæs.): jacet Vada inter Appenninum et Alpis, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2; Liv. 5, 48, 2; 6, 30, 5; 22, 3, 3:

    inter Taurum montem jacet et Hellespontem,

    Nep. Eum. 3, 2 saep.:

    quae gens jacet supra Ciliciam,

    id. Dat. 4:

    ad vesperam jacentis terrae,

    Plin. 18, 25, 57, § 216:

    summo in vertice montis Planities ignota jacet,

    Verg. A. 11, 527:

    quod urbes in planis jaceant,

    Just. 22, 5, 5:

    alio patriam quaerunt sub sole jacentem,

    Verg. G. 2, 512:

    jacet extra sidera tellus,

    id. A. 6, 795; cf.:

    pallente sub umbra Cimmerias jacuisse domos,

    Sil. 12, 132:

    inter eos solemque jacent immania ponti aequora,

    Lucr. 4, 412; cf.:

    Cyclades et Sporades per quingenta milia in longitudinem... jacent,

    extend, Plin. 4, 12, 23, § 71.—
    5.
    To be low, flat, level:

    jacentia et plana urbis loca,

    Tac. H. 1, 86:

    despiciens terras jacentīs,

    Verg. A. 1, 224:

    praetervehor Thapsum jacentem,

    id. ib. 3, 689; Val. Fl. 4, 712:

    quaeque jacent valles,

    Ov. F. 2, 392; Just. 22, 5, 5:

    jacentes campos,

    Luc. 4, 52:

    summo despexit ab aethere terras Infelix Phaëthon penitus penitusque jacentes,

    Ov. M. 2, 178.—
    6.
    Esp., of the sea, to be level, quiet, lie still:

    mediusque jacet sine murmure pontus,

    Luc. 1, 260; 5, 434:

    servatum bello jacuit mare,

    id. 3, 523:

    planum mare,

    Juv. 12, 62:

    stagna jacentia,

    Sil. 5, 583.—
    7.
    To lie in ruins, be broken down: cui nec arae patriae domi stant, fractae et disjectae jacent, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. Rel. v. 115 Vahl.):

    jacent, Ilion ingens,

    Ov. M. 13, 505:

    ausa et jacentem visere regiam vultu sereno,

    Hor. C. 1, 37, 25:

    Troja jacet certe,

    Ov. H. 1, 3:

    vetus Thebe jacet,

    Juv. 15, 6.—
    8.
    To hang loose:

    vagi crines per colla jacebant,

    Ov. M. 2, 673; id. A. A. 3, 236:

    jacentia lora,

    lying loose on the horse's neck, id. M. 2, 201; cf.

    , of clothing, etc.: juvenes timidaeque puellae Praeverrunt latas veste jacente vias,

    id. Am. 3, 13, 24:

    demissa jacent tibi pallia terrae,

    id. ib. 3, 2, 25; id. A. A. 153.—
    9.
    Of the eyes, face, etc., to be cast down, fixed on the ground:

    vultusque attolle jacentes,

    Ov. M. 4, 144:

    jacentes Vix oculos tollens,

    id. ib. 11, 618.
    II.
    Trop.
    A.
    To be indolent or inactive, not to come forward:

    in pace jacere, quam in bello vigere maluit. Quamquam ille quidem numquam jacuit,

    Cic. Phil. 10, 7, 14:

    C. Marius cum a spe consulatus longe abesset et jam septimum annum post praeturam jaceret,

    id. Off. 3, 20, 79:

    ars tua, Tiphy, jacet, si non sit in aequore fluctus,

    Ov. Tr. 4, 3, 77:

    at mea numina tandem fessa jacent,

    Verg. A. 7, 298.—
    B.
    To be cast down, dejected:

    Gnaeus noster ut totus jacet,

    Cic. Att. 7, 21, 1:

    ne jaceam? quis unquam minus,

    id. ib. 12, 40, 2:

    jacet in maerore meus frater,

    id. ib. 10, 4; id. Phil. 12, 2:

    militum jacere animos,

    Liv. 10, 35.—
    C.
    To lie prostrate:

    victa jacet pietas,

    Ov. M. 1, 149:

    nobilitas sub amore jacet,

    id. H. 4, 161:

    Africani, Marii, Sullae, Pompeii infra Pallantis laudes jacebant,

    Plin. Ep. 8, 6, 2:

    justitia vacillat, vel jacet potius,

    Cic. Off. 3, 33, 118:

    humana cum vita jaceret, oppressa gravi sub religione,

    Lucr. 1, 63.—
    D.
    To be refuted, overcome, disproved, to fail:

    jacent suis testibus, qui Clodium negant Romam fuisse rediturum, etc.,

    Cic. Mil. 18, 47:

    jacet omnis ratio Peripateticorum,

    id. Fin. 5, 28, 86:

    jacet igitur tota conclusio,

    id. Div. 2, 51, 106.—
    E.
    To lie dormant, be disused or neglected, to be of no avail:

    cum leges nihil valebant, cum judicia jacebant,

    Cic. Par. 4, 1:

    tota Capua et omnis hic delectus jacet,

    id. Att. 7, 22: dici non potest, quomodo hic omnia jaceant, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6:

    justitia jacet,

    Cic. Off. 3, 33:

    maximas virtutes jacere omnes necesse est voluptate dominante,

    id. Fin. 2, 35, 117; Quint. 9, 2, 4.—
    F.
    To be despised, in no esteem:

    cum jacerent pretia praediorum,

    Cic. Rosc. Com. 12, 33:

    ut neque jacere regem pateremur,

    id. Fam. 1, 5, 3:

    sed nunc omnia ista jacere puto, propter nummorum caritatem,

    are cheap, id. Att. 9, 9, 4: dat census honores, Census amicitias:

    pauper ubique jacet,

    Ov. F. 1, 218; id. R. Am 139.—
    G.
    To lie idle, neglected, or unemployed:

    cur tamdiu jacet hoc nomen in adversariis,

    Cic. Rosc. Com. 3:

    quomodo tibi tanta pecunia extraordinaria jacet?

    id. ib. 1:

    quae (pecuniae) vereor, ne otiosae jaceant,

    Plin. Ep. 10, 62, 1:

    nonne justius erit proximo cuique bonorum possessionem dari, ne bona jaceant,

    that they be not without an owner, Dig. 37, 3, 1.—
    H.
    To lie open, be obvious, to be known, be at hand:

    neque ex alio genere (verborum) ad usum cottidianum, alio ad scenam pompamque sumuntur, sed ea nos cum jacentia sustulimus e medio,

    Cic. de Or. 3, 45, 177.—
    I.
    Of speech or language, to be languid, lifeless, dull:

    quibus detractis, jacet (oratio),

    Quint. 9, 2, 4:

    jacens oratio,

    Gell. 1, 11, 15; cf. Quint. 8, 5, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > jaceo

  • 2 jaceo

    jacere, jacui, jacitus V INTRANS
    lie; lie down; lie ill/in ruins/prostrate/dead; sleep; be situated

    Latin-English dictionary > jaceo

  • 3 jaceo

    -ere -ui
    to stand (that which is stated)

    Latin-English dictionary of medieval > jaceo

  • 4 adjaceo

    ad-jăcĕo, cŭi, no sup., 2, v. n., to lie at or near, to be contiguous to, to border upon (most freq. used of the geog. position of a place).—Constr. with dat., acc., ad, or absol. (in the histt. very freq.).—
    (α).
    With dat.:

    Tuscus ager Romano adjacet,

    Liv. 2, 49, 9;

    mari,

    id. 26, 42, 4; Plin. 6, 17, 21, § 56; Front. Strat. 3, 9, 5:

    cum Romani adjacerent vallo,

    Tac. A. 1, 65:

    munitionibus,

    id. ib. 4, 48:

    adjacet undis moles,

    Ov. M. 11, 729:

    quae adjacent torrenti Jeboc,

    Vulg. Deut. 2, 37.— Trop.:

    velle adjacet mihi,

    Vulg. Rom. 7, 18; 7, 21.—
    (β).
    With acc.:

    gentes, quae mare illud adjacent,

    Nep. Tim. 2, 1:

    Etruriam,

    Liv. 7, 12, 6 (v. Alschefski and Weissenb. ad h. l.).—
    (γ).
    With ad:

    ad Syrtim,

    Mel. 1, 7, 2; so perh. also Caes. B. G. 6, 33, 2: quae (regio) ad Aduatucos adjacet (for the lect. vulg. Aduatucos or Aduatucis), and id. B. C. 2, 1; v. adigo fin.
    (δ).
    Absol.:

    adjacet (via) et mollior et magis trita,

    Quint. 1, 6, 22:

    adjacente Tiberi,

    Tac. H. 2, 93; so,

    adjacentes populi, i. q. propinqui,

    contiguous, neighboring, Tac. A. 13, 55.—And adjăcentĭa, ium, n., the adjoining country:

    lacum in adjacentia erupturum,

    Tac. A. 1, 79; 5, 14:

    projecto nitore adjacentia inlustrare,

    Plin. 37, 9, 52, § 137.

    Lewis & Short latin dictionary > adjaceo

  • 5 aegroto

    aegrōto, āvi, ātum, 1, v. n. [aegrotus], to be ill, sick.
    I.
    Lit., of men and brutes:

    vehementer diuque,

    Cic. Clu. 62:

    gravissime aegrotans,

    id. Fin. 2, 13:

    graviter,

    id. Tusc. 1, 35:

    leviter,

    id. Off. 1, 24:

    periculose,

    id. Att. 8, 2:

    aegrotavit usque ad mortem,

    Vulg. Isa. 38, 1:

    aegrotare timenti,

    Hor. Ep. 1, 7, 4:

    morbo,

    id. S. 1, 6, 30:

    aegrotare coepit,

    Vulg. 2 Reg. 13, 6:

    quia armentum aegrotet in agris,

    Hor. Ep. 1, 8, 6.—Of plants:

    (vites) aegrotant,

    Plin. 17, 24, 37, § 226:

    aegrotant poma ipsa per se sine arbore,

    id. 17, 24, 37, § 228.—
    II.
    Fig.
    A.
    Of the mind:

    ea res, ex qua animus aegrotat,

    Cic. Tusc. 4, 37, 79:

    aegrotare animi vitio,

    Hor. S. 2, 3, 307.—
    B.
    Of other abstr. things, to languish, etc. (cf. jaceo):

    in te aegrotant artes,

    Plaut. Trin. 1, 2, 34; 1, 1, 8: languent officia, atque aegrotat fama vacillans, duties are neglected, reputation sickens and staggers, * Lucr. 4, 1124.

    Lewis & Short latin dictionary > aegroto

  • 6 circumjacentia

    circum-jăcĕo, ĕre, v. n., to lie round about, border upon (rare; not in Cic.).
    (α).
    Absol., * Cael. ap. Quint. 4, 2, 123:

    populi circumjacentes,

    surrounding, Tac. A. 2, 72. —
    (β).
    With dat.:

    Lycaonia et Phrygia circumjacent Europae,

    Liv. 37, 54, 11:

    capiti et collo,

    App. de Deo Socr. p. 54, 33.—
    * II.
    Trop., in rhet.: circumjăcentĭa, ĭum, n., the context, Qumt. 9, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > circumjacentia

  • 7 circumjaceo

    circum-jăcĕo, ĕre, v. n., to lie round about, border upon (rare; not in Cic.).
    (α).
    Absol., * Cael. ap. Quint. 4, 2, 123:

    populi circumjacentes,

    surrounding, Tac. A. 2, 72. —
    (β).
    With dat.:

    Lycaonia et Phrygia circumjacent Europae,

    Liv. 37, 54, 11:

    capiti et collo,

    App. de Deo Socr. p. 54, 33.—
    * II.
    Trop., in rhet.: circumjăcentĭa, ĭum, n., the context, Qumt. 9, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > circumjaceo

  • 8 conjaceo

    con-jăcĕo, ēre, to lie together, Myth. Vat. 2, 30, tom. 3, p. 94 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > conjaceo

  • 9 interjaceo

    inter-jăcĕo, 2, v. n. and a., to lie between; constr. with dat., acc., or inter (not in Cic. or Cæs.):

    interjacebat campus,

    Liv. 37, 41.—With dat.:

    campus interjacens Tiberi ac moenibus Romanis,

    Liv. 21, 30: via interjacente, Plin. et Trag. Ep. 33, 1.— Transf.:

    sed his ipsis media interjacent multa,

    Quint. 11, 3, 18.— With acc.:

    regio, quae duas Syrtes interjacet,

    Plin. 5, 4, 4, § 27.— With inter:

    interjacet haec inter eam et Rhodum,

    Plin. 4, 12, 20, § 60.

    Lewis & Short latin dictionary > interjaceo

  • 10 objaceo

    ob-jăcĕo, ŭi, 2, v. n., to lie before or over against a thing (mostly post-Aug.; not in Cic. or Cæs.): Acherontem nunc obibo, ubi mortis thesauri objacent, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. ob, p. 201 Müll. (Trag. v. 278 Vahl.); cf.: objacuisse ante jacuisse, Paul. ex Fest. p. 205 ib.:

    objacens sarcinarum cumulus,

    Liv. 10, 36:

    saxa objacentia pedibus,

    id. 2, 65:

    si qua objacent falcibus noxia colligi debent,

    Col. 2, 17; Front. Aquaed. 93:

    Graecia Ioniis fluctibus objacet,

    Mel. 2, 3:

    a meridie Aegyptus objacet,

    Tac. H. 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > objaceo

  • 11 praejaceo

    prae-jăcĕo, ŭi, 2, v. n., to lie before, be situated in front of any thing (post-Aug.).
    (α).
    With dat.:

    vastum mare praejacens Asiae,

    Plin. 4, 12, 24, § 75.—
    (β).
    With acc.:

    campus qui castra praejacet,

    Tac. A. 12, 36. —
    (γ).
    Absol.:

    praejacentibus stagnis,

    Plin. 3, 4, 5, § 32.

    Lewis & Short latin dictionary > praejaceo

  • 12 subjacentia

    subjăcentia, ae, f. [sub-jaceo], the being a subject (philos. t. t., = to hupokeisthai):

    omni qualitate remotā ipsum subjacentiae solius punctum contuetur,

    absolute objectiveness, Rufin. Orig. Princ. 4, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > subjacentia

  • 13 subjaceo

    sub-jăcĕo, cŭi, 2, v. n., to lie under or near any thing (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    feles coeunt mare stante, feminā subjacente,

    Plin. 10, 63, 83, § 174:

    frumentum si tegulis subjaceat,

    id. 18, 30, 73, § 301:

    fenestris subjacet vestibulum villae,

    Plin. Ep. 2, 17, 15; cf.:

    subjacentes petrae,

    Curt. 5, 3, 18:

    campus aedificio subjacet,

    adjoins, lies close to the building, Col. 1, 2, 3; so,

    monti,

    Plin. Ep. 5, 6, 2:

    fenestra subjacens,

    id. ib. 2, 17, 6.—
    II.
    Trop., to be under, subject to any thing; to belong to or be connected with, etc.:

    causa, cui plurimae subjacent lites,

    Quint. 3, 6, 27; cf. id. 3, 6, 41:

    subjacet utilitati etiam illa defensio,

    id. 7, 4, 12:

    quantitas plerumque eidem (qualitati) subjacet,

    id. 7, 4, 41:

    quaestiones velut subjacentes,

    id. 3, 6, 91 et saep.:

    vita, quae multis casibus subjacet,

    App. M. 11, p. 266, 10:

    inopes divitum impotentiae subjacentes,

    id. Dogm. Plat. 2, p. 28, 31:

    viliores personae capitali supplicio subjaceant,

    Cod. Just. 4, 40, 4:

    delicto,

    Vulg. Lev. 5, 3:

    ditioni regis,

    id. Esth. 9, 16:

    ex materiā subjacente (deo) ac paratā,

    within his power, Lact. 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > subjaceo

  • 14 subterjaceo

    subter-jăcĕo, ēre, v. n., to lie under any thing:

    hic gens ardentem caeli subterjacet axem,

    Alcim. 1, 196.

    Lewis & Short latin dictionary > subterjaceo

  • 15 superjaceo

    sŭper-jăcĕo, ēre, v. n., to lie over or upon:

    cataplasma,

    Cels. 8, 9, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > superjaceo

  • 16 vergo

    vergo, ĕre ( perf. and sup. wanting, acc. to Neue, Formenl. 2, pp. 507, 584; but versi is assumed as perf. by Prob. Cath. 1486, and is read, Ov. P. 1, 9, 52, by Merkel, ex conj. for the MS. vertit; acc. to Charis. 3, 1, p. 218, and Diom. 1, p. 366, the perf. is verxi, but it does not occur in extant writings), v. a. and n.
    I.
    Act., to bend, turn, incline, verge (only poet., and very rare;

    syn. inclino): in terras igitur quoque solis vergitur ardor, mid.,

    turns itself, verges, Lucr. 2, 212:

    et polus aversi calidus quā vergitur Austri,

    Luc. 1, 54:

    Strongyle vergitur ad exortus solis,

    Sol. 6, § 3:

    illi imprudentes ipsi sibi saepe venenum Vergebant,

    i. e. turned in, poured in, Lucr. 5, 1010:

    in gelidos amoma sinus,

    Ov. P. 1, 9, 52:

    spumantesque mero paterae verguntur,

    Stat. Th. 6, 211; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 244.—
    II.
    Neutr., to bend, turn, incline itself; of places, to lie, be situated in any direction (the class. signif. of the word; syn.: tendo, pertineo, jaceo).
    A.
    Lit.:

    ab oppido declivis locus tenui fastigio vergebat in longitudinem passuum circiter quadringentorum,

    Caes. B. C. 1, 45:

    collis ad flumen Sabin,

    id. B.G. 2, 18:

    Galliae pars ad Septentriones,

    id. ib. 1, 1:

    portus in meridiem,

    Liv. 37, 31, 10:

    tectum aedium in tectum inferioris porticūs,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 14:

    omnes partes in medium,

    id. N.D. 2, 45, 116.—
    b.
    Trop., to turn, bend, incline, etc.:

    nisi Bruti auxilium ad Italiam vergere quam ad Asiam maluissemus,

    Cic. Phil. 11, 11, 26:

    illuc (i. e. in Tiberium) cuncta vergere,

    Tac. A. 1, 3:

    suam aetatem vergere,

    that he was in the decline of his age, id. ib. 2, 43:

    sed ne patriae quidem bonus tutor aut vindex est, si ad voluptates vergit,

    Sen. Vit. Beat. 15, 3:

    animus nec ad recta fortiter nec ad prava vergentis,

    id. Tranq. 1, 3:

    nox vergit ad lucem,

    verges towards, Curt. 4, 7, 9:

    vergente jam die,

    declining, Suet. Oth. 7; so,

    jam senecta,

    Tac. A. 4, 41:

    vergens annis femina,

    id. ib. 13, 19:

    aegri vergentes in lethargum,

    Plin. 32, 10, 38, § 116:

    colore languido in candidum vergente,

    id. 12, 12, 26, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > vergo

См. также в других словарях:

  • Cathédrale Notre-Dame de Rouen —  Cette primatiale n’est pas la seule cathédrale Notre Dame. Cathédrale Notre Dame de Rouen …   Wikipédia en Français

  • Stenographie — (v. gr.) I. Wesen u. Name. Die S. ist die Kunst ebenso schnell zu schreiben, wie gesprochen wird, demnach eine höhere Schreibkunst u. Schreibwissenschaft. Wenn die gewöhnliche Schrift um desto vollkommener zu erachten ist, je mehr sie nicht nur… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • subjacent — Below or beneath another part. [L. sub jaceo, to lie under] * * * sub·ja·cent səb jās ənt adj lying immediately under or below <subjacent tissue> <severe bone loss subjacent to gingival inflammation> * * * sub·ja·cent (səb… …   Medical dictionary

  • Liste des orants de France — Cette page est destinée à fournir une liste non exhaustive des principaux orants funéraires situés en France. Elle est articulée dans l ordre géographique, par département, puis par commune, puis par lieu ou édifice (cimetière, église, musée,… …   Wikipédia en Français

  • ԳԱՅՌԱՄ — (ացի.) NBH 1 0528 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical չ. ԳԱՅՌԱՄ ԳԱՅՌԵՄ, եցի. որ եւ ԳԱՌԵԼ, ԳԱՌԻԼ. κοιμάω, κεῖμαι Curbo, jaceo Պառակիլ, (որպէս զգառն, կամ ʼի գայռի.) ընկողմանիլ. պառկիլ. եաթմագ. *Զիա՞րդ իցեն թշնամիք միմեանց որմզդն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳԵՏՆԱԽՇՏԵԱՅ — ( ) NBH 1 0540 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 11c ա. ԳԵՏՆԱԽՇՏԵԱՅ ԳԵՏՆԱԽՇՏԻ. χαμαιεύνης, χαμαικοιτής, χαμαικοίτος humi cubans Որոյ խշտին է մերկ գետին, կամ անկողինն է որպէս զգազանաց հող մերկ. *Անկողինն աղքատաց գետնախշտեայ. Մծբ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳԵՏՆԱԽՇՏԻ — ( ) NBH 1 0540 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 11c ա. ԳԵՏՆԱԽՇՏԵԱՅ ԳԵՏՆԱԽՇՏԻ. χαμαιεύνης, χαμαικοιτής, χαμαικοίτος humi cubans Որոյ խշտին է մերկ գետին, կամ անկողինն է որպէս զգազանաց հող մերկ. *Անկողինն աղքատաց գետնախշտեայ. Մծբ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԿՈՂՄԱՆԻՄ — ( ) NBH 1 0781 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c ձ. ԸՆԿՈՂՄԱՆԻՄ կամ ԸՆԿՈՂՄՆԻՄ ԸՆԿՈՂՄԻՄ ԸՆԿՈՂՆԻՄ. κλίνομαι , κατακλίνομαι, ἁνάκειμαι decumbo, reclinor, recumbo, jaceo Կողմանիլ. հանգչել. ʼի մի կողմն անկանիլ. անկեալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԿՈՂՄԻՄ — ( ) NBH 1 0781 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c ձ. ԸՆԿՈՂՄԱՆԻՄ կամ ԸՆԿՈՂՄՆԻՄ ԸՆԿՈՂՄԻՄ ԸՆԿՈՂՆԻՄ. κλίνομαι , κατακλίνομαι, ἁνάκειμαι decumbo, reclinor, recumbo, jaceo Կողմանիլ. հանգչել. ʼի մի կողմն անկանիլ. անկեալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԿԱՄ — I. (կաս, կայ, կացի, կա՛ց, կացէ՛ք.) NBH 1 1039 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c չ. ἴσταμαι sto, եւս եւ κεῖμαι jaceo διαμένω, ἑμμένω permaneo, remaneo, persevero. Տեղականել ուրեք. հաստատուն կամ կանգուն մնալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅՈՐՍԱՅՍԵՄ — (եցի.) NBH 2 0373 Chronological Sequence: 10c, 11c ն. καταβάλλω dejicio, prosterno. կ.չ. ὔπτιος κείμαι, κατάκειμαι supinus jaceo, decumbo եւն. Յորսայս արկանել. տապաստ արկանել. զգետնել. կռնըկի վրայ պառկեցնել. *Զհարիւր ութսուն հազար յասորւոց ʼի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»