-
1 iuro
-
2 SWEAR
[N]IUSIURANDUM (-I) (N)IUSJURANDUM (-I) (N)JUSIURANDUM (-I) (N)JUSJURANDUM (-I) (N)[V]IURO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM)ADIURO (-ARE -AVI -ATUM)ADJURO (-ARE -AVI -ATUM)IURO: IURE IUROIURO: JURE IUROJURO: IURE JUROJUROR: IURE JURORIUROR: IURE IURORJURO: JURE JUROJUROR: JURE JURORIUROR: JURE IUROR -
3 beschwören
beschwören, I) eidlich bekräftigen: iureiurando firmare oder affirmare (durch einen Schwur bekräftigen, z. B. von Zeugen). – iureiurando sancire (durch einen Schwur unverbrüchlich machen, schwören, etw. unverbrüchlich halten zu wollen). – iurare od. adiurare (zuschwören) mit allg. Akk. od. mit Akk. u. Infin. (schwören, daß etwas wirklich so sei). – iurare in alqd (durch einen Eid sich zu etw. verpflichten, unter Eidschwur annehmen u. dgl., z. B. ein Bündnis, ein Gesetz, in foedus, in legem). – ich beschwöre (als Zeuge) eine Aussage, iuro testimonium dicens: ich beschwöre die Richtigkeit meiner Aussage, iuro omnia me vere rettulisse. – ich kann es mit gutem Gewissen b., liquet mihi iurare: ich will es b., daß etc., dabo iusiurandum mit Akk. u. Infin. – jmd. b. lassen, daß er... wolle, iusiurandum accipere (sich den Eid ablegen lassen) od. alqm iureiurando adigere (jmd. den Eid ablegen lassen) mit Akk. u. Infin. Fut. Akt. – II) inständig bitten: obtestari (mit Anrufung Gottes zum Zeugen jmd. bei allem, was ihm teuer ist, bitten). – obsecrare (bei allem, was heilig ist, um Gottes willen bitten). – implorare et obtestari (um Hilfe anflehen u. beschwören), bei jmd., alle per alqm. – jmd. unter vielen Bitten u. Tränen b., multis precibus et lacrimis obtestari: bei allem, was einem heilig ist, b., multis, omnibus, infimis precibus petere, orare; omnibus precibus orare et obtestari alqm. – III) durch Zauberformeln zu etwas bewegen: adiuratione divini nominis expellere ac fugare (unter Anrufung des göttlichen Namens vertreiben, Geister, daemonas, Eccl.). – carminibus elicere (durch Zauberformeln aus der Unterwelt herausrufen, herbannen, die Geister der Verstorbenen, infernas umbras).
-
4 SWEAR NOT TO CURSE
[V]CALUMNIA: CALUMNIAM IUROKALUMNIA: KALUMNIAM IUROCALUMNIA: CALUMNIAM JUROKALUMNIA: KALUMNIAM JURO -
5 Aussage
Aussage, oratio (Rede, Erklärung, z. B. freiwillige, libera: abgedrungene, expressa). – indicium (Anzeige. im allg. u. vor Gericht insbes.). – testimonii dictio. testimonium (Auss. eines Zeugen, test dict. abstr., das Aussagen; test. konkr., das Ausgesagte, z. B. test. scriptum [schriftliche], falsum). – confessio (Geständnis, bes. vor Gericht). – professio (freiwilliges Bekenntnis). – auctoritas (Angabe eines Gewährsmanns, Schriftstellers). – die Aussagen, auch dicta (z. B. testium: u. transfugarum). – nach deiner Au., te indice; te teste; te auctore; ut ipse dicis, profiteris: Au. tun, indicium facere (im allg.; s. »Anzeige« das Nähere und die Synon.); v. Zeugen, testimonium dicere od. (schriftlich) scribere: auf der Folter eine falsche Au. tun, in tormentis ementiri: bei seiner Au. bleiben, beharren, *idem constanter dicere: ich beschwöre meine Au., iuro omnia me vere rettulisse: zwei Zeugen tun verschiedene Aussagen, testis testi diversa dicit.
-
6 aussagen
aussagen, dicere. edicere. – indicare. indicium facere (anzeigen. w. vgl.). – testificari pro testimonio dicere (als Zeuge au.). – confiteri (gestehen). – profiteri (freiwillig bekennen). – er sagt ganz dasselbe aus, nulla in re discrepat: bei, in einer Untersuchung au., in quaestione alqd dicere: ich sage eidlich aus, daß etc. iuro mit folg. Akk. u. Infin. (z. B. omnia me vere rettulisse): ich sage auf der Folter etw. aus, tormentis cogor alqd confiteri: auf der Folter falsch au., in tormentis ementiri.
-
7 Gewissen
Gewissen, a) eig.: conscientia virtutis et vitiorum. conscientia factorum. conscientia animi od. mentis (das Bewußtsein, recht und unrecht gehandelt zu haben). – religio (Bedenklichkeit, Gewissensskrupel, auch Gewissenhaftigkeit, s. d.). – fides (die Gewissenhaftigkeit). – ein gutes G., conscientia bona od. recta: gew. -conscientia pulcherrimi facti; conscientia honeste recteque factorum; conscientia optimorum consiliorum; conscientia rectae voluntatis; conscientia optimae mentis; mens bene sibi conscia; ein sehr gutes G., conscientia optima: ein gutes G. haben, nullius culpae sibi conscium esse: ein böses G., conscientia mala; gew. conscientia peccatorum od. maleficiorum od. scelerum; auch mens male sibi conscia; animus sibi conscius; im Zshg. auch bl. conscientia: ein böses G. haben, conscientiā morderi: die Macht des G., conscientiae vis. – mit gutem G., pie (ohne das Pflichtgefühl zu verletzen, z.B. bellum indicere posse); salvā fide;salvo officio; bonā mente od. bono animo: auch liquido (mit völliger Gewißheit, ohne Bedenken, z.B. dicere, affirmare, iurare): ich schwöre mit. gutem G., ex animi sententia iuro: das G. schlägt od. foltert jmd., conscientiā mordetur alqs; conscientia animi stimulat od. terret alqm; alqm conscientiae maleficiorum suorum stimulant: das nagende G., angor conscientiae fraudisque cruciatus. – ein Mensch ohne G., homo sine ulla religione ac fide: kein G. haben, sine ulla religione ac fide esse: ich mache mir ein G. daraus, etwas zu tun, religio mihi est; subit animum religio; beide mit Infin.: er macht sich kein G. daraus, etw. zu tun, religio ei non est m. folg. quo minus u. Konj.; non habet religioni m. Infin.; nihil pensi habet od. ducit m. Infin.: es nicht über sein G. bringen können, d. i. es nicht über sich gewinnen können, s. gewinnen: jmdm. ins G. reden, alqm graviter monere. – b) meton.; z.B. ängstliche Gewissen (= Leute von ängstl. G.), religiosiores homines od. animi.
-
8 ABDICATE
[V]ABDICO (-ERE -DIXI -DICTUM)RECANTO (-ARE)REPUDIO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)IURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM)DEPONO (-ERE -POSUI -POSITUM) -
9 ABJURE
[V]IURO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM)RENUNTIO (-ARE -AVI -ATUM)RECANTO (-ARE)REPUDIO (-ARE -AVI -ATUM) -
10 CONSPIRE AGAINST
[V]IURO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM) -
11 DEMIT
[V]REPUDIO (-ARE -AVI -ATUM)RECANTO (-ARE)RENUNTIO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM)IURO (-ARE -AVI -ATUM) -
12 FORSWEAR
[V]EIERO (-ARE -AVI -ATUM)EJERO (-ARE -AVI -ATUM)EIURO (-ARE -AVI -ATUM)EJURO (-ARE -AVI -ATUM)IURO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM)PEIERO (-ARE -AVI -ATUM)PEJERO (-ARE -AVI -ATUM)PEIURO (-ARE -AVI -ATUM)PEJURO (-ARE -AVI -ATUM)PERIURO (-ARE -AVI -ATUM)PERJURO (-ARE -AVI -ATUM)LINQUO (-ERE LIQUI)REPUDIO (-ARE -AVI -ATUM)RENUNTIO (-ARE -AVI -ATUM)RECANTO (-ARE) -
13 RECANT
[V]RECANTO (-ARE)REPUDIO (-ARE -AVI -ATUM)RENUNTIO (-ARE -AVI -ATUM)IURO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM) -
14 RENUNCIATE
[V]LINQUO (-ERE LIQUI)RECANTO (-ARE)RENUNTIO (-ARE -AVI -ATUM)REPUDIO (-ARE -AVI -ATUM)IURO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM) -
15 REPUDIATE
[V]RECANTO (-ARE)RESPUO (-ERE -SPUI)ABNUO (-ERE -NUI -NUITURUS)RENUO (-ERE -UI)SPERNO (-ERE SPREVI SPRETUM)REPUDIO (-ARE -AVI -ATUM)RENUNTIO (-ARE -AVI -ATUM)IURO (-ARE -AVI -ATUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM)ABRENUNTIO (-ARE -AVI -ATUS) -
16 VOW
[N]VOTUM (-I) (N)DEVOTIO (-ONIS) (F)IUSIURANDUM (-I) (N)IUSJURANDUM (-I) (N)JUSIURANDUM (-I) (N)JUSJURANDUM (-I) (N)SPONSIO (-ONIS) (F)SPONSUM (-I) (N)SPONSUS (-US) (M)[V]VOVEO (-ERE VOVI VOTUM)SPONDEO (-ERE SPOPONDI SPONSUM)SPHONDEO (-ERE SPHOPONDI SPHONSUM)JURO (-ARE -AVI -ATUM)JUROR (-ARI -ATUS SUM)IUROR (-ARI -ATUS SUM)IURO (-ARE -AVI -ATUM)PROMITTO (-ERE -MISI -MISSUM)DEVOVEO (-ERE -VOVI -VOTUM)
См. также в других словарях:
JURAMENTUM — in iudiciis et actionrbus, apud omnes semper gentes, cum circalitigantes, tum circa testes, non exigui usûs fuit: Unde Arist. μετα θείας παραλήφεως φάσις ἀναποδεικτος, cum divina sibi assumptione Dictio non demonstrabilis, Rhetoric. ad Alex.c. 18 … Hofmann J. Lexicon universale
Crimen sollicitationis (document) — Crimen sollicitationis (Latin for the crime of soliciting ) was a letter sent in 1962 by Cardinal Alfredo Ottaviani, Secretary of the Sacred Congregation of the Holy Office, to all Patriarchs, Archbishops, Bishops and other Local Ordinaries,… … Wikipedia
Nonjuring schism — Part of a series on the Anglican Communion … Wikipedia
Altaische Sprachen — Die altaischen Sprachen auch Altaisprachen genannt sind eine in Eurasien weit verbreitete Gruppe von etwa 60 Sprachen mit rund 160 Millionen Sprechern (annähernd 185 Mio. inklusive Zweitsprechern). Die Bezeichnung geht auf das zentralasiatische… … Deutsch Wikipedia
Lucretia — Die Vergewaltigung der Lucretia; Gemälde von Tizian, 1571 Lucretia (vor 500 v. Chr.) war laut späterer Tradition eine römische Frau aus der (halb )mythischen Frühzeit, Tochter des Spurius Lucretius Tricipitinus und Gattin des Collatinus aus der… … Deutsch Wikipedia
Crimen sollicitationis (document) — Pour les articles homonymes, voir Crimen sollicitationis (homonymie). Crimen sollicitationis (Crime de sollicitation en latin) est une lettre, envoyée en 1962 par le Saint Office (qui deviendra la Congrégation pour la Doctrine de la Foi à la… … Wikipédia en Français
ДРАТОВАТЬ — ? кого, курск. сердить или дразнить, выводить из себя. Мы iuro усё дратавали. альни заплакал! Толковый словарь Даля. В.И. Даль. 1863 1866 … Толковый словарь Даля
Acontivs — ACONTIVS, i, Gr. Ἀκόντιος, ου, ein junger Mensch, verliebte sich in die Cydippe, eine reiche und vornehme Jungfer. Weil er sich aber seines ungleichen Standes halber keine Hoffnung auf sie machen durfte, so schrieb er auf einen schönen Apfel:… … Gründliches mythologisches Lexikon
Crimen sollicitationis — For the song of the same title, please see Crimen sollicitationis (song) The Latin expression crimen sollicitationis refers to a sexual advance made before, during or immediately after administration (even simulated) of the Sacrament of… … Wikipedia
Sextus Tarquinius — war ein Prinz der in der römischen Geschichtsschreibung mythisch verklärten[1] etruskischen Herrscherfamilie der Tarquinier. Er war nach Titus Livius der dritte und jüngste Sohn[2] des letzten etruskischen Königs Lucius Tarquinius Superbus, nach… … Deutsch Wikipedia
ACONTIUS — I. ACONTIUS Magnesiae mons, vel Boeotiae. Plin. l. 4. c. 7. Strab. l. 9. II. ACONTIUS iuvenis ex Caesâ insulâ in Delum ad Dianae sacra profectus, amore Cydippes nobilis puellae exarsit: sed cum eâdem potiri non posset, novam fraudem commentus, in … Hofmann J. Lexicon universale