-
1 deridiculus
deridicula, deridiculum ADJvery/utterly laughable; rediculous, absurd, ludicrous -
2 deridiculum
dērīdiculum, ī n.1) посмешищеderidiculo esse (haberi) Pl, T, Ap — быть предметом осмеянияd. corporis T — до смешного уродливая внешность2) осмеивание, смех -
3 deridiculus
dērīdiculus, a, um (derideo), auslachenswert, höchst lächerlich, is deridiculus est, Plaut.: ii deridiculi sunt, Gell.: aliud est ita deridiculae vanitatis, Gell.: quod est deridiculum, Varro: alterum deridiculum esse se reddere rationem, quos etc. (daß er Rechenschaft ablegen solle, welche usw.), Liv. 39, 26, 4 H. (Weißenb. ridiculum): facere eos deridiculum (daß sie ganz lächerlich handelten), quod (daß sie) etc., Gell. 17, 1, 11. – subst., dērīdiculum, ī, n., das Auslachen (subjekt.) oder (objekt.) die Lächerlichkeit, Plaut. u. Tac.: alqm sibi pro deridiculo ac delectamento putare, Ter.: esse od. haberi deridiculo, zum Gespött dienen, ausgelacht werden, Plaut., Tac. u. Apul.: ad deridicula, zur Kurzweil, Quint.: deridiculo corporis despiciendus, Tac.
-
4 deridiculus
deridicŭlus, a, um ridicule.* * *deridicŭlus, a, um ridicule.* * *Deridiculus, Adiectiuum: vt Deridicula vanitas, apud Gellium. Digne d'estre mocquee. -
5 deridiculus
dērīdiculus, a, um (derideo), auslachenswert, höchst lächerlich, is deridiculus est, Plaut.: ii deridiculi sunt, Gell.: aliud est ita deridiculae vanitatis, Gell.: quod est deridiculum, Varro: alterum deridiculum esse se reddere rationem, quos etc. (daß er Rechenschaft ablegen solle, welche usw.), Liv. 39, 26, 4 H. (Weißenb. ridiculum): facere eos deridiculum (daß sie ganz lächerlich handelten), quod (daß sie) etc., Gell. 17, 1, 11. – subst., dērīdiculum, ī, n., das Auslachen (subjekt.) oder (objekt.) die Lächerlichkeit, Plaut. u. Tac.: alqm sibi pro deridiculo ac delectamento putare, Ter.: esse od. haberi deridiculo, zum Gespött dienen, ausgelacht werden, Plaut., Tac. u. Apul.: ad deridicula, zur Kurzweil, Quint.: deridiculo corporis despiciendus, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deridiculus
-
6 deridiculum
dērīdĭcŭlus, a, um, adj. [derideo], very laughable, ridiculous (not in Cic. and Caes.):is deridiculu 'st omnibus,
Plaut. Mil. 2, 1, 14:pueri,
Gell. 13, 30, 9:versus,
id. 12, 2, 3:quod est deridiculum,
Varr. R. R. 1, 18, 5; so Liv. 39, 26.—And subst.: dērīdĭcŭ-lum, i, n., ridicule (subject.), or (object.) a mockery, game, an object of derision:quid tu me deridiculi gratia sic salutas?
Plaut. Am. 2, 2, 50; id. Ps. 4, 5, 7; cf. Tac. A. 6, 2:deridiculo esse,
id. ib. 3, 57:deridiculo corporis despiciendus,
deformity, absurdity, id. ib. 12, 49: deridiculo haberi, a laughingstock, Ap. Flor. 1, no. 3, p. 341, 33.—In plur.:quod evenit usque ad deridicula quaedam,
in some cases to an absurd extent, Quint. 1, 8, 21. -
7 deridiculus
dērīdĭcŭlus, a, um, adj. [derideo], very laughable, ridiculous (not in Cic. and Caes.):is deridiculu 'st omnibus,
Plaut. Mil. 2, 1, 14:pueri,
Gell. 13, 30, 9:versus,
id. 12, 2, 3:quod est deridiculum,
Varr. R. R. 1, 18, 5; so Liv. 39, 26.—And subst.: dērīdĭcŭ-lum, i, n., ridicule (subject.), or (object.) a mockery, game, an object of derision:quid tu me deridiculi gratia sic salutas?
Plaut. Am. 2, 2, 50; id. Ps. 4, 5, 7; cf. Tac. A. 6, 2:deridiculo esse,
id. ib. 3, 57:deridiculo corporis despiciendus,
deformity, absurdity, id. ib. 12, 49: deridiculo haberi, a laughingstock, Ap. Flor. 1, no. 3, p. 341, 33.—In plur.:quod evenit usque ad deridicula quaedam,
in some cases to an absurd extent, Quint. 1, 8, 21.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский