Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

acron

  • 21 acron bar

    English-Russian dictionary of geology > acron bar

  • 22 acron bar

    Универсальный англо-русский словарь > acron bar

  • 23 acron tube

    • žir cev

    English-Serbian dictionary > acron tube

  • 24 acron bar

    English-Russian mining dictionary > acron bar

  • 25 acron bar

    English-Russian mining dictionary > acron bar

  • 26 акрон

    acron

    Български-Angleščina политехнически речник > акрон

  • 27 акрон

    Русско-английский текстильный словарь > акрон

  • 28 акрон

    1. acron

     

    акрон
    Геохронологическое подразделение, объединяющее несколько эонов. Выделяют три акрона: архей (от 2600 млн. лет и древнее), протерозой (от 2600 до 570 (530) млн. лет) и третий, начинающийся с палеозоя, не имеет собственного названия.
    [ Словарь геологических терминов и понятий. Томский Государственный Университет]

    Тематики

    • геология, геофизика

    Обобщающие термины

    EN

    Русско-английский словарь нормативно-технической терминологии > акрон

  • 29 zvonasta navrtka

    • acron nut
    • acorn nut

    Српски-Енглески Технички речник > zvonasta navrtka

  • 30 žir cev

    • acron tube

    Serbian-English dictionary > žir cev

  • 31 metaphorice

    mĕtaphŏrĭcē, adv. [metaphora], metaphorically, figuratively (post-class.), Acron. ad Hor. Ep. 1, 20, 1.—Also mĕtaphŏrĭ-cōs, metaphorikôs, Acron. ad Hor. Ep. 1, 3, 29 sq.; Schol. Juv. 7, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > metaphorice

  • 32 metaphoricos

    mĕtaphŏrĭcē, adv. [metaphora], metaphorically, figuratively (post-class.), Acron. ad Hor. Ep. 1, 20, 1.—Also mĕtaphŏrĭ-cōs, metaphorikôs, Acron. ad Hor. Ep. 1, 3, 29 sq.; Schol. Juv. 7, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > metaphoricos

  • 33 acro

    acro (acrōn), ōnis, m. (ἄκρων), die äußersten Gliedmaßen, namentlich der Rüssel, die Ohren u. Füße des Schweines, als wohlschmeckendes Gericht, Schweinsknöchel (rein lat. crura porcina, trunculi suis), Veget. mul. 2, 28, 17 u.a. – Dass. acrocōlia, n. pl. (ἀκροκώλια), Veget. mul. 3, 47, 1. Cael. Aur. acut. 1, 11, 94. – / acro colefius, nach Dierbach junger Blattrieb, nach Schuch viell. Schwarte, Speckschicht vom Schweine, Apic. 4, 179 (dazu Schuch); 5, 208.

    lateinisch-deutsches > acro

  • 34 algiosus

    algiōsus, a, um (algeo), sehr frostig, gegen Frost sehr empfindlich, alg. fuit Horatius, Schol. Acron. Hor. serm. 2, 3, 5, s. Kukula; Hauthal hat impatiens frigoris. Vgl. Gloss. ›δύσριγος, algiosus, aiciosus‹. Vgl. alsiosus.

    lateinisch-deutsches > algiosus

  • 35 aliquantus

    ali-quantus, a, um (alius u. quantus), bezeichnet die Mitte zwischen dem Zuviel u. Zuwenig, ziemlich, ziemlich viel od. groß, erheblich, erklecklich, numerus, Sall.: pecunia, Apul.: iter, Liv.: maris spatium, Liv.: timor aliquantus, spes amplior, Sall. – spätlat. Plur. = aliquot, ziemlich viele, aliquanta oppida, Eutr. 4, 27: al. dies, Pallad. 1, 19, 2: aliquanti militares, Aur. Vict. epit. 41, 22: aliquanti indigni, Tert. adv. Marc. 3, 10: u. aliquanti (ziemlich viele) subst., Spart. Hadr. 7, 10. Aur. Vict. Caes. 33, 25. Veget. mil. 2, 3. Veget. mul. 4, 8, 2: aliquanti de his, Schol. Iuven. 4, 115: aliquanti... alii... plures, Veget. mil. 4, 23. – bes. oft aliquantum, ī, n., ein ziemlicher, guter Teil, eine ziemliche Menge (Summe), ein ziemliches Stück, eine ziemliche Strecke, ein ziemlicher Grad (Ggstz. aliquid, nihil), in re aliquantum, in gubernatoris inscitia nihil est, Cic.: cum reputarem quosdam ex debito aliquantum, quosdam aliquid, quosdam nihil reposuisse, Plin. ep.: eminet in aliquantum lingua, Liv. – bes. m. Genet. partit., al. lineae vestis, Curt.: al. nummorum, Cic.: al. aquae, Liv.: al. aeris alieni, Cic.: al. spatii, Liv.: al. intervalli, Curt.: al. itineris, Caes.: al. noctis, Cic.: al. temporis, Planc. (in Cic. ep.) u. Liv.: al. trepidationis, Liv.: al. laudis, Cic. – dextra pars labe terrae in al. altitudinis diruta est, Liv. 42, 15, 5 (dagegen aliquantum iam altitudinis excitata erant moenia, Liv. 29, 18, 17: iam al. altitudinis opus creverat, Curt. 6, 5 [17], 21, wo Hedicke u. Vogel in al. lesen, wie man auch für die Stelle des Livius vorgeschlagen hat). – Plur. aliquanta, subst., scripsit prosā (in Prosa) aliquanta, Schol. Acron. Hor. – u. Acc. aliquantum u. Abl. aliquanto = ein Ziemliches, ein nicht Unbedeutendes, ein Erhebliches od. Erkleckliches, bedeutend, merklich, ziemlich, einigermaßen (s. Brix Plaut. trin. 517. Kühner Cic. Tusc. 2, 66. Kritz Sall. Cat. 8, 2. Wölfflin Liv. Krit. S. 10), α) bei Verbb.: huc concede aliquantum, Plaut.: quod opus aliquantum opinione eius celerius creverat, Liv.: etenim numero aliquantum praestabant, Liv.: qui processit aliquantum ad virtutis aditum, der T. bedeutend nahe gekommen ist, Cic.: non tarn definitione intellegi potest (quamquam aliquantum potest, einigermaßen), quam etc., Cic.: litteris lectis aliquantum acquievi, ich fühlte mich merklich beruhigt, Cic. ep.: epulamur... intra legem et quidem aliquanto, nicht wenig, Cic. – β) bei Adjektt.: credo timida es. Ba. aliquantum, soror, ziemlich stark, Plaut. – bei Komparativen zur Steigerung od. Minderung des Grades, je nach dem Zusammenhang, bedeutend, um ein Bedeutendes, beträchtlich, nicht unbedeutend, ziemlich, um ein Ziemliches (letzteres auch zuw. für ersteres in der bescheidenen od. ironischen Sprache, s. Spalding Quint. 1, 12, 4), aliquantum ad rem est avidior, Ter.: forma aliquantum amplior, Liv.: praeda aliquantum maior, Liv.: aliquantum maior exercitus, Frontin.: melius aliquanto, Cic.: carinae aliquanto planiores, Caes.: aliquanto maiorem locum occuparis, Cic.: Atheniensium res gestae satis amplae magnificaeque fuere, verum aliquanto minores quam famā feruntur, Sall.: omnia breviora aliquanto fuere, Liv. Vgl. (für Cicero) Kühner Cic. Tusc. 2, 66 u. (für Livius) Wölfflin Liv. Kritik S. 10 u. zu Liv. 21, 15, 5. Müller Liv. 1, 7, 9. Weißenb. Liv. 40, 40, 1. – γ) bei Zeitbegr.: aliquanto post od. post aliquanto, einige Zeit darauf, Cic.: aliquanto ante, einige Zeit vorher, kurz vorher, Cic.

    lateinisch-deutsches > aliquantus

  • 36 Caenina

    Caenīna, ae, f. (Καινίνη), uraltes Städtchen in Latium, nahe bei Rom, Plin. 3, 68. – Dav.: a) Caenīnēnsis, e, cäninensisch, sacerdotium, Corp. inscr. Lat. 6, 1598: Plur. subst., Caenīnēnsēs, ium, m., die Einw. von Cänina, die Cäninenser, Liv. 1, 9 sq. – b) Caenīnus, a, um, cäninisch, arx, Prop.: Acron, König der Cäninenser, Prop.: nomen, Liv.

    lateinisch-deutsches > Caenina

  • 37 capsaria

    capsāria, ae, f. (1. capsa), I) die Kleiderbewahrerin-, das Garderobemädchen im Badezimmer, Corp. inscr. Lat. 6, 9233 (capsara). – II) (sc. taberna), Bude für Badebedürfnisse, Acron. Hor. sat. 2, 7, 110.

    lateinisch-deutsches > capsaria

  • 38 corruo

    cor-ruo, ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), I) v. intr. zusammenstürzen, einstürzen, umstürzen, bei Angabe wo? m. Advv. oder m. Praepp. (in, sub m. Abl.) od. m. bl. Abl., u. bei Ang. wodurch? m. Abl., 1) eig.: a) v. sächl. Subjj.: arbor repente corruit, Suet.: labefacta tandem ictibus innumeris adductaque funibus arbor corruit, Ov.: statuae eius equestres fractis repente cruribus corruerunt, Suet. – bes. v. Bauwerken, sowohl v. einzelnen, Memnonis arduus alto corruit igne rogus, Ov.: tabernae mihi duae corruerunt, reliquae rimas agunt, Cic.: si aedes eae corruerunt vitiumve fecerunt... heres restituere non debet nec reficere, Cic.: u. (im Bilde) corruit haec... sub uno, sed non exiguo crimine domus, Ov.: u. (im Bilde) quae (eloquentia) nisi oratoris futuri fundamenta feliciter iecerit, quicquid superstruxeris corruet, Quint.: conclave illud... proximā nocte corruit, Cic.: triclinium illud supra convivas (über den Köpfen der G.) corruit, Quint. – als v. ganzen Städten, bes. bei (Erdbeben, tota urbs eorum corruit, Plin.: tantos terrae motus tota in Italia factos esse, ut multa oppida corruerint, Cic. b) v. leb. Wesen, longe violentius ex necessitate, quam ex virtute corruitur, weit gewaltsamer stürzt man immer nieder, wenn man nicht anders kann, als wenn man sich mutig darein gefügt hat, Sen. – vor Furcht usw. (in Ohnmacht fallen), paene ille timore, ego risu corrui, Cic. – vor Entkräftung, Schwäche, quo (wohin) cum corruit (ales caeco correpta veneno), Lucr. – durch Epilepsie, corruens morbo comitiali, Plin. – durch einen Stoß, Schlag, adverso parieti caput ingenti impetu impegit et corruit, Plin. ep.: detractum eum lecto rex praecipitat in terram. Et cum is pronus corruisset... inquit etc., Curt. – bes. durch einen Schwertstreich usw. tödlich verwundet, namentlich im Kampfe, quo loco icta corruerat (Horatia), Liv.: ubi vero corruit telis obrutus, Liv.: duo Romani super alium alius vulneratis tribus Albanis corruerant, Liv.: super ingentem stragem, quam ipse fecerat, corruit, Val. Max. – corruit in vulnus (auf die W. = vorwärts), Verg. – corruit equus, Sil.: elephanti duo in ipsa porta corruerant, Liv. – durch eigene Hand, quid? non Antigones tumulo Boeotius Haemon corruit ipse suo saucius ense latus, Prop. – durch die Hand des Opferschlächters, von Opfertieren, haedus ubi agrestis corruet ante focos, Prop. – und von Menschen als Opfer, Iuppiter, haec hodie tibi victima corruet Acron, Prop.

    2) übtr.: a) v. Zuständen usw.: α) v. politischen, noch im Bilde, quae (nostrae contentiones) in medio spatio (Bahn) franguntur et corruunt, Cic.: illa plaga pestifera, quā, cum Cleombrotus invidiam timens temere cum Epaminonda conflixisset, Lacedaemoniorum opes corruerunt, Cic. – rein übtr., quoniam consul id agit, ut cum omnibus legibus Romanum imperium corruat, Val. Max. – β) v. geistigen Zuständen, iam explicatā totā Carneadis sententiā Antiochea ista corruent universa, wird das ganze System des Antiochus zusammenstürzen (über den Haufen fallen), Cic. Acad. 2, 98.

    b) v. leb. Wesen, stürzen, ins Verderben stürzen, zugrunde gehen, im polit. Leben, non statuendo felicitati modum nec cohibendo efferentem se fortunam, quo altius elatus erat, eo foedius corruit, Liv.: amabo te, mi frater, ne, si uno meo fato et tu et omnes mei corruistis, improbitati et sceleri meo potius, quam imprudentiae miseriaeque assignes, Cic. – im Geschäftsleben, stürzen, fallen (= bankrott werden), qui homines, si stare (stehen = sich halten) non possunt, corruant, Cic.: equitem Romanum... non libidine, non turpibus impensis cupiditatum atque iacturis, sed experientiā patrimonii amplificandi labentem excepit, corruere non sivit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide, Cic. – auf der Bühne, durchfallen, abfallen, im Bilde, ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse nec tamquam inexercitati histriones in extremo actu corruisse, Cic. de sen. 64. – vor Gericht, fallen = verurteilt werden, quod accusator eius praevaricationis crimine corruisset, Plin. ep. 3, 9, 34.

    II) v. tr. etw. zusammenstürzen, zusammenwerfen, A) im allg.: 1) eig.: hanc rerum summam, Lucr.: corpus, Apul.: eo spicas, Varro LL. – 2) übtr.: in quo me corruerit genere (Amathusia), ins Verderben stürzte, Catull. 68, 52. – B) insbes., eilig zusammenscharren, ditias, Plaut. rud. 542.

    lateinisch-deutsches > corruo

  • 39 Helenius

    Helenius, s. 2. Acrōn no. III.

    lateinisch-deutsches > Helenius

  • 40 акрон

    Универсальный русско-английский словарь > акрон

См. также в других словарях:

  • Acron — Acron, son of Xenon, was an eminent Greek physician born at Agrigentum. His exact date is not known; but, as he is mentioned as being contemporary with Empedocles, who died about the beginning of the Peloponnesian war, he must have lived in the… …   Wikipedia

  • Acron — bezeichnet unter anderem: ein Fluss im US Bundesstaat Alabama, siehe Acron Creek eine Geisterstadt im US Bundesstaat Florida, siehe Acron (Florida) den Kopflappen, siehe Prostomium Siehe auch: Akron (Begriffsklärung) …   Deutsch Wikipedia

  • Acron — ACRON, ónis, ein muthiger, junger Mensch von Corythus, in Tuscien, der dem Aeneas wider den Turnus zu Hülfe kam, allein auch in der Schlacht von dem Mezentius, Könige der Tyrrhener, erleget wurde. Virgil. Aen. lib. X. v. 719. seqq …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • acron — [akʀɔ̃] n. m. ÉTYM. 1960, in Larousse; du grec akron « extrémité ». → Acro . ❖ ♦ Zool. Région céphalique primaire du corps des arthropodes, placée avant la bouche et portant le labre et les organes sensoriels …   Encyclopédie Universelle

  • Acron — Acron, bei Arthropoden (Gliederfüßer) vor dem Mund liegende Region …   Deutsch wörterbuch der biologie

  • ACRON — I. ACRON Ceninensium Rex, quem ob raptus Virginum Sabinarum Romulus singulari certamine vicit, teloque traiecit, et spolia cius opima, i. e. exuvias eruentas, Iovi Feretrio dicavit, Plut, in Rom. Etenim, inquit, Ferire apud Romanos erat Vulner… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Acron — Pour les articles homonymes, voir Acron (homonymie). Acron, roi des Céniniens, fit la guerre à Rome naissante (748 av. J. C.) qui avait enlevé des femmes de son peuple (cf. l enlèvement des Sabines). Romulus le battit, le tua de sa propre main et …   Wikipédia en Français

  • acron — Anteriormost part of body carrying eyes, not considered to be true cephalic somite. (Syn. ophthalmic somite, presegmental region. (Some authors recognize as protocephalon anterior part of head) [Moore and McCormick, 1969]. Anteriormost part of… …   Crustacea glossary

  • Acron (disambiguation) — Acron is used to mean a number of different things:People* Acron son of Xenon, an ancient Greek physician * Acron or Acro, a king of the Caeninenses, whom Romulus slew in battle. Romulus dedicated the arms of Acron to Jupiter Feretrius as spolia… …   Wikipedia

  • Acron (Floride) — Acron Administration Pays  États Unis …   Wikipédia en Français

  • Acron-Hotel Quedlinburg — (Кведлинбург,Германия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Gartenstr. 44 A, 064 …   Каталог отелей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»